To Ηρώδειο είχε σκεπή για καλύτερη ακουστική!!!

Σήμερα, μαζί με το θέαμα απολαμβάνουμε και ουρανό. Οι αρχαίοι φιλόμουσοι δεν έβλεπαν φεγγάρι. To αγαπημένο τους Ωδείο, το Ηρώδειο, ήταν στεγασμένο με τεράστια ξύλινη σκεπή, χωρίς ενδιάμεσους στύλους.Ενα έργο που θεωρείται επίτευγμα ακόμα και για τη σημερινή εποχή των τεχνολογικών θαυμάτων. Ταυτισμένο στις μέρες μας με το αθηναϊκό, καλλιτεχνικό καλοκαίρι, το Ηρώδειο ήταν το τρίτο Ωδείο που κατασκευάστηκε στην αρχαία Αθήνα καθώς οι κάτοικοι της πόλης αγαπούσαν ιδιαίτερα τη μουσική. Στην κατασκευή του εμβληματικού κτιρίου και ιδιαίτερα της στέγης του θα αναφερθεί στην αποψινή του διάλεξη, στο Megaron Plus του Μεγάρου Μουσικής, ο καθηγητής Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ δρ. Μανόλης Κορρές.

"Ακόμα και σήμερα όταν βλέπει κανείς το Ηρώδειο θεωρεί πως δεν ήταν ποτέ δυνατόν οι αρχαίοι να το είχαν σκεπάσει", λέει στον "ΕΤ." ο κ. Κορρές. Με μεγάλη εμπειρία και γνώσεις στη μελέτη και αποκατάσταση αρχαίων μνημείων, ο γνωστός επιστήμονας "ψηλαφεί" το διάσημο Ωδείο και το αναπαριστά στη μορφή που είχε όταν το δημιούργησε (μετά το 160 μ.Χ.) ο Ηρώδης Αττικός, στην ίδια γραμμή με το Θέατρο του Διονύσου και τη Στοά του Αττάλου.

Στέγη χωρίς στύλους

"Ο Ηρώδης αγόρασε μια έκταση τεσσάρων οικοδομικών τετραγώνων και προφανώς βρήκε τον καλύτερο αρχιτέκτονα που θα μπορούσε τότε να βρει γιατί το πρόβλημα ήταν ιδιαίτερα μεγάλο. Επρεπε να σκεπάσουν το Ωδείο με στέγη, χωρίς ενδιάμεσους στύλους, σε έκταση περίπου τριών στρεμμάτων". Ενα τεχνικό θέμα που διχάζει ακόμα και σήμερα, καθώς "οι περισσότεροι δεν μπορούν να φανταστούν τη δυνατότητα μιας τέτοιας στέγης". Ωστόσο, "υπάρχουν όλες οι αποδείξεις". Σε αυτές θα αναφερθεί διεξοδικά στη σημερινή του διάλεξη ο κ. Κορρές. "Καταρχάς το Ηρώδειο είναι γεμάτο παράθυρα. Δεν ήταν μόνο στην πρόσοψη αλλά συνεχίζονταν κατά μήκος σε όλες τις πλευρές του μνημείου".

Σύμφωνα με τον επιστήμονα, η ύπαρξη τόσων "ανοιγμάτων" είχε να κάνει "με το φωτισμό της τεράστιας στεγασμένης αίθουσας". Ενα άλλο στοιχείο "είναι το πάχος των τοίχων, που ήταν δυο-τρεις φορές πιο χονδροί απ' ό,τι στα ανοιχτά θέατρα". Κι ακόμη, "τα σημάδια στήριξης τεράστιων ξύλινων δοκών" που έχουν εντοπιστεί. Η ξύλινη στέγη προστάτευε τους αρχαίους Αθηναίους από τις ιδιοτροπίες του καιρού, όμως "η δημιουργία της αφορούσε κυρίως στην καλή ακουστική του Ωδείου". Στον ελλαδικό χώρο υπήρχαν και άλλα στεγασμένα Ωδεία. "To Ηρώδειο ήταν το μεγαλύτερο", με χωρητικότητα 5.000 ατόμων.

To Ωδείο του Περικλέους
To παλαιότερο απ' όλα και το πρώτο που δημιουργήθηκε στον κόσμο ήταν το Ωδείο του Περικλέους (5ος αι. π.Χ.). To 15 π.Χ. δημιουργήθηκε, στην Αρχαία Αγορά, το Ωδείο του Αγρίππα. Στους χώρους αυτούς οι κάτοικοι της αρχαίας πόλης άκουγαν μουσική αλλά όχι μόνο. "Μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και για άλλους σκοπούς. Για παράδειγμα, στο Θέατρο του Διονύσου είναι γνωστό πως γινόταν και η συνέλευση της Εκκλησίας του Δήμου. Επρόκειτο για δημόσια κτίρια τα οποία η Πολιτεία μπορούσε, κατά περίπτωση, να παραχωρήσει και για άλλες χρήσεις".

Οι σημερινές παραχωρήσεις του Ηρωδείου δεν προσφέρουν μόνο καλλιτεχνικές ανάσες στους κατοίκους της πόλης. Πυροδοτούν συχνά και ερωτήματα που αφορούν στην καταπόνηση του μνημείου. Αλλωστε, όπως έχει αποδειχτεί, η χρήση απέχει ελάχιστα από την κατάχρηση.

(ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ)
http://thecuriosityofcat.blogspot.gr