Απόκοσμα Φώτα

Μυστηριώδη φώτα έχουν εμφανιστεί σε ιερές τοποθεσίες ανά τον κόσμο, από τους αρχαίους πέτρινους κύκλους της Βρετανίας μέχρι τους εξωτικούς ναούς της Ινδίας και της Κίνας. Μήπως η παρουσία αυτών των φώτων ήταν ο λόγος που οι συγκεκριμένες περιοχές ανακηρύχθηκαν ιερές;

Κατά τη διάρκεια των διακοπών του Πάσχα την εποχή ακριβώς πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο μηχανικός Θέομπαλντ Σίνγκτον αποφάσισε να πάει για πεζοπορία με ένα φίλο του στους λόφους της Βρετανικής περιοχής Ίνγλις Λέικ Ντίστρικτ. Κατά το σούρουπο, ο δρόμος της επιστροφής τους έφερε κοντά στο Νεολιθικό πέτρινο κύκλο του Κάσλριγκ. 
«Είδαμε ξαφνικά ένα φως που κινιόταν αστραπιαία, έντονο σαν τη λάμπα ασετιλίνης ενός ποδηλάτου», δήλωσε αργότερα ο Σίνγκτον, «και ενστικτωδώς προχωρήσαμε στην άκρη του δρόμου για να του κάνουμε χώρο, αλλά εκείνο δεν μας πλησίασε».
Το φως ήταν λευκό και βρισκόταν σε απόσταση περίπου 135 μέτρων. Στη συνέχεια οι άντρες παρατήρησαν ότι κινιόταν σε ορθές γωνίες επάνω στο μονοπάτι από το οποίο είχαν έρθει και στη συνέχεια εξαφανίστηκε. Όταν οι δύο άντρες άρχισαν και πάλι να προχωρούν, παρατήρησαν και άλλα φώτα λίγο πιο πέρα, κοντά σε αυτό που ο Σίνγκτον αποκάλεσε
«δρυϊδικό κύκλο». «Καθώς παρακολουθούσαμε έκθαμβοι, συνέβη ένα αξιοσημείωτο γεγονός. Ένα από τα φώτα, μόνο ένα, ήρθε κατευθείαν στο σημείο όπου στεκόμασταν», περιέγραψε ο Σίνγκτον. Καθώς το φως τους πλησίασε, άρχισε να γίνεται εντονότερο. Οι δύο άντρες φοβήθηκαν, όμως η φωτεινή σφαίρα, η οποία είχα διάμετρο περίπου δύο μέτρα, σταμάτησε σε κοντινή απόσταση, άρχισε να τρεμοσβήνει και στη συνέχεια ξεθώριασε και εξαφανίστηκε. Λίγο πιο πέρα, τα άλλα φώτα εξακολουθούσαν να αιωρούνται κοντά στον πέτρινο κύκλο. Οι άντρες αποφάσισαν να επιστρέψουν γρήγορα στο χωριό για ένα δυνατό ποτό στο ασφαλές περιβάλλον του ξενοδοχείου τους. Το Κάσλριγκ δεν είναι η μοναδική μεγαλιθική τοποθεσία όπου αναφέρθηκαν φαινόμενα για μυστηριώδη φώτα. Το ηλικία 5000 ετών δρυϊδικό μνημείο κοντά στο Μπάρμουθ, στη δυτική ακτή της Ουαλίας, αποτέλεσε το επίκεντρο παράξενων φαινομένων: φωτεινές στήλες ξεπηδούσαν από το έδαφος γύρω του και οι έκπληκτοι μάρτυρες είδαν μικρές σφαίρες φωτός να ανεβοκατεβαίνουν μέσα στις στήλες. Αυτά τα φαινόμενα συνέβησαν στα πλαίσια μιας σειράς μυστηριωδών εμφανίσεων φώτων που εκδηλώθηκαν στο συγκεκριμένο μέρος της Ουαλίας από τα τέλη του 1904 μέχρι τις αρχές του 1905. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δεκάδες αυτόπτες μάρτυρες, ντόπιοι αλλά και δημοσιογράφοι από άλλες περιοχές, ανέφεραν κάθε είδους εμφάνιση που είχε να κάνει με διάφορες μορφές παράξενων φώτων. Γενικότερα η περιοχή της Βρετανίας βρίθει από τέτοια παραδείγματα εμφάνισης μυστηριωδών φώτων σε μεγαλιθικά σημεία. Για παράδειγμα, στο παγκοσμίως γνωστό Στόουνχεντζ, θεάθηκε ένα μικρό αστραποβόλο φως το οποίο προσέκρουσε στο έδαφος ακριβώς δίπλα στο μνημείο, ενώ στις μεγάλες λίθινες σειρές του Καμάκ, φλογερά φώτα θεάθηκαν να αστραποβολούν στις κορυφές των λίθων. Παρόμοια συμβάντα έχουν αναφερθεί και για τους πέτρινους κύκλους στη Σκοτία.

ΤΑ ΝΕΡΑΪΔΕΝΙΑ ΦΩΤΑ
Κατά κύριο λόγο, τα μυστηριώδη φώτα που εμφανίζονται σε αρχαίες τοποθεσίες αποτελούν μέρος της τοπικής λαϊκής παράδοσης και αποδίδονται στις «νεράιδες». Σε μία περίπτωση, η οποία αναφέρεται σε αυτό που τώρα αποτελεί τα απομεινάρια μιας γιγάντιας πέτρας που υψωνόταν κάποτε στο Σρόφσαϊαρ και ήταν γνωστή ως η Νεραϊδόπετρα, υπάρχει μια αρκετά πρόσφατη μαρτυρία. Ένας αγρότης, επιστρέφοντας σπίτι του κάποιο βράδυ, είδε μικρά φώτα να λάμπουν ακίνητα στο γρασίδι γύρω από το πέτρινο απομεινάρι. Όταν κλότσησε μερικά από τα φώτα, αυτά κόλλησαν στο παντελόνι του. Φοβισμένος έτρεξε σπίτι του, όπου ανακάλυψε ότι είχαν ανοίξει τρύπες στα σημεία όπου τα φώτα είχαν έρθει σε επαφή με το ύφασμα. Ομοίως, στους παραθαλάσσιους βράχους της Κορνουάλης, οι εργάτες της νυχτερινής βάρδιας που επιστρέφουν από τα ορυχεία κασσίτερου έχουν δει αρκετές φορές μικρά λαμπερά φώτα στην κατασκευή που είναι γνωστή ως Μπάλοουελ Μπάροου και χρονολογείται από τη Λίθινη Εποχή.
Η Ιρλανδία, φυσικά, βρίθει από ιστορίες για απόκοσμα συμβάντα. Οι ντόπιοι αναφέρουν συχνά ότι βλέπουν νεράιδες, οι οποίες είναι ορατές στο ανθρώπινο μάτι ως ιπτάμενα φωτάκια και μάλιστα αποφεύγουν να τα πλησιάζουν φοβούμενοι μήπως τους μαγέψουν. Αναφερόμενος στη φύση των φώτων που είδε στο Κάσλριγκ, ο Σίνγκτον υπέθεσε ότι ίσως οι κατασκευαστές του πέτρινου κύκλου να είχαν δει κι εκείνοι τα ίδια φαινόμενα που «προκαλούν άγνωστες προς το παρόν τοπικές συνθήκες» και ανήγειραν τα πέτρινα μνημεία σε ένδειξη δέους και σεβασμού απέναντι σε αυτά που ερμήνευαν ως πνεύματα ή θεότητες. Αυτή η άποψη ίσως να μην είναι λανθασμένη, καθώς αυτή είναι ο λόγος της προέλευσης αρκετών μνημείων διαφόρων πολιτισμών.

ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ
Δύο μικροί ναοί προσκυνήματος αφιερωμένοι στη θεά Μπαγκντάτι στο ιερό βουνό Πουρναγκίρι της βορείου Ινδίας κατασκευάστηκαν λόγω των τοπικών εμφανίσεων μυστηριωδών φώτων. Λέγεται ότι τα φώτα ήταν αναθηματικά καντήλια τα οποία άναβε στη θεά ένας ιερέας. Οι πρόσβαση στους ναούς είναι δύσκολη, αφού πρέπει να περάσει κανείς ένα στενό μονοπάτι μέσα από απόκρημνους βράχους. Συνήθως τα φώτα εμφανίζονται να αιωρούνται στο φαράγγι και στη συνέχεια να συγχωνεύονται μεταξύ τους προτού εξαφανιστούν.
Ένα σεβάσμιος Θιβετιανός μελετητής Γερμανικής καταγωγής, ο Λάμα Αναγαρίκα Γκοβίντα, είδε επίσης παράξενα φώτα στα βουνά της Ινδίας. Ανέφερε το γεγονός στο Μαχαραγιά, ο οποίος επιβεβαίωσε ότι στις συγκεκριμένες πλαγιές δεν υπήρχαν δρόμοι. «Τα φώτα κινούνταν γύρω από το ιδιαίτερα κακοτράχαλο έδαφος με απίστευτη ευκολία και ταχύτητα, την οποία κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να επιτύχει. Έμοιαζαν να αιωρούνται στον αέρα. Τα είδα να κινούνται κοντά στο παλάτι, εκεί που τώρα υψώνεται ο ναός. Ανέκαθεν αυτός η τόπος θεωρούνταν ιερός». Άλλος ένας Ευρωπαίος ανέφερε ότι είχε δει τα φώτα μερικά χρόνια πριν τον Γκοβίντα. Ένα από αυτά μάλιστα, μπροστά στα μάτια του άντρα και της παρέας του μεταφέρθηκε σε μια στιγμή σε ένα άλλο σημείο του λόφου, όπου για να πάει ένας άντρας με τα πόδια θα χρειαζόταν τουλάχιστον μισή ώρα. Οι ντόπιοι του είπαν ότι, σύμφωνα με την τοπική παράδοση, αυτά τα φώτα είναι φανάρια που κρατούν οι κότα-αντμίς, οι «μικροί άνθρωποι».
Ακόμα πιο εντυπωσιακές μαρτυρίες έχουν αναφερθεί στην Κίνα. Για παράδειγμα, στα ιερά βουνά Γου Τάι Σαν και Ομέι Σαν εμφανίζονται συχνά μεγάλες πορτοκαλιές σφαίρες φωτός που λάμπουν στις κορυφές τους τη νύχτα. Ο εξερευνητής Τζον Μπλόφελντ περιέγραψε τη δική του προσωπική εμπειρία του φαινομένου, όταν το 1937 επισκέφθηκε το βουνό Γου Τάι, όπου διαπίστωσε πως σε υψόμετρο 2500 μέτρων, ένας πύργος-παρατηρητήριο είχε χτιστεί στην κορυφή ενός ναού. Τα παράθυρα του πύργου «έβλεπαν χιλιόμετρα μακριά στο κενό». Ο ίδιος με την ομάδα του αποφάσισαν να διανυκτερεύσουν, όταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ένας ντόπιος μοναχός τους ξύπνησε ειδοποιώντας τους ότι τα φώτα είχαν κάνει την εμφάνισή τους. Παρά το τσουχτερό κρύο, ο Μπλόφελντ και η παρέα του σκαρφάλωσαν στον πύργο. Από εκεί είδαν «αναρίθμητες μπάλες φωτιάς» στον αέρα, αλλά λόγω του τεράστιου κενού που απλωνόταν μπροστά τους, δεν μπόρεσαν να υπολογίσουν την απόσταση και συνεπώς το μέγεθός τους. Ο Μπλόφελντ χαρακτήρισε το θέαμα «πραγματικά μαγευτικό - πορτοκαλόχρωμες φλογερές σφαίρες να κινούνται αργά και με χάρη - μια απόλυτα ταιριαστή εκδήλωση του θείου!»

ΦΩΤΑ ΣΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ
Παράξενα φώτα δεν αναφέρονται μόνο σε προϊστορικές τοποθεσίες και εξωτικούς ναούς μακρινών τόπων, αλλά και κοντά σε αρχαίες εκκλησίες. Ένα φαντασμαγορικό παράδειγμα αποτελεί η σήμερα απομονωμένη εκκλησία των Αγίων Πάντων που βρίσκεται περίπου 17 χλμ από το Γουόργουικ. Οι πρώτες αναφορές για τα φώτα έγιναν τον Δεκέμβριο του 1922 από τον αγρότη Γουίλιαμ Νιλ, ο οποίος είδε αρκετές φορές φώτα να κινούνται γύρω από το προαύλιο της εκκλησίας και να κατευθύνονται προς τους γύρω λόφους. Τα λεγόμενά του κέντρισαν το ενδιαφέρον των ντόπιων, οι οποίοι σχημάτισαν μικρές ομάδες για να ψάξουν τα βράδια για τα φώτα. Η επόμενη γραπτή αναφορά χρονολογείται από το Φεβρουάριο του 1923, όταν ένας ντόπιος, ο Τζορτζ Γουάιτ, είδε ένα «παράξενο και εκθαμβωτικό φως» το οποίο αποτελούσε «ένα εξαιρετικό θέαμα». Σύμφωνα με τον μάρτυρα, το φως αιωρήθηκε για λίγο και στη συνέχεια πέρασε μέσα από τους θάμνους και πάνω από τους φράχτες με μεγάλη ταχύτητα. Ο Γουάιτ είχε μαζί του κιάλια και μπόρεσε να δει καλά το φως. «Το χρώμα του ήταν ένα μικτό κοκκινωπό - μπλε, αλλά όμορφα συνδυασμένο», ήταν η περιγραφή που έδωσε. Στη συνέχεια είπε ότι το φως πήρε μια πορτοκαλί απόχρωση όταν βρέθηκε κοντά στην εκκλησία. Οι φήμες για ο φως εξαπλώθηκαν γρήγορα και ένας ρεπόρτερ από την εφημερίδα Birmingham Post ήρθε στους λόφους για να δει τι συνέβαινε. Η ανταμοιβή του ήταν ένα μαγευτικό θέαμα στις 16 Φεβρουαρίου 1923. «Το φως ήταν σταθερό και ζωηρό», έγραψε.
Ένας άλλος δημοσιογράφος έτρεξε στην περιοχή, αυτή τη φορά από την Birmingham Gazette. Και αυτός επίσης είδε το παράξενο φως, το οποίο περιέγραψε ως καλοσχηματισμένο και σφαιρικό, κινούμενο με μια «περίεργη κίνηση μπρος-πίσω.» Αργότερα, ο ίδιος και άλλοι αυτόπτες μάρτυρες είδαν μια κουκκίδα φωτός που μεγάλωνε σε μέγεθος μέχρι που άρχισε να μοιάζει σαν ένα «θαμπό κίτρινο μάτι». Καθώς οι άνθρωποι άρχισαν να ακολουθούν το φως, εκείνο πήδηξε μακριά και έκανε κύκλο πίσω τους, σα να έπαιζε μαζί τους. Οι εμφανίσεις του φωτός συνεχίστηκαν για μερικούς μήνες και στη συνέχεια σταμάτησαν. Ένα άλλο ενδιαφέρον παράδειγμα είναι αυτό της Νορμανδικής εκκλησίας στο Λίνλεϊ Χολ, ένα απομονωμένο χωριουδάκι της Βρετανίας. Το 1913, φλογερά φώτα έκαναν την εμφάνισή τους πάνω από τον πύργο της εκκλησίας, τα οποία στη συνέχεια κυλούσαν στους τοίχους. Σφαίρες φωτός είχαν επίσης θεαθεί να διασχίζουν το χωριό, συνοδευόμενες από παράξενους θορύβους, όπως αόρατες εκρήξεις στον αέρα. Στήλες ατμού, άλλοτε φωτεινού άλλοτε σκουρόχρωμου, έμοιαζαν να αναδύονται από τη γη, ενώ παράλληλα εκδηλώνονταν φαινόμενα «πόλτεργκαϊστ»: τα μάνταλα στις πόρτες κολλούσαν σα να είχαν μαγνητιστεί, ενώ φλιτζάνια, καρέκλες και ρούχα μετακινούνταν λες και είχαν δική τους βούληση. Αυτό το ξέσπασμα φαινομένων διήρκεσε αρκετές εβδομάδες και στη συνέχεια σταμάτησε εξίσου απότομα όσο είχε αρχίσει.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΦΩΤΑ;
Η φύση αυτών των φωτεινών φαινομένων παραμένει ανεξιχνίαστη: κάποια από αυτά μοιάζουν να παράγονται από τεκτονικές, γεωλογικές δυνάμεις. Για παράδειγμα, το μεγαλιθικό μνημείο της περιοχής Ντίφριν εδράζεται απευθείας επάνω σε ένα ρήγμα και όλα τα φαινόμενα που εκδηλώθηκαν εκεί ανακαλύφθηκε ότι αναδύονταν από το επόμενο ρήγμα που βρισκόταν στην περιοχή και που μάλιστα ήταν κοντά σε επίκεντρο σεισμού. Πράγματι, στην πλειοψηφία τους πολλά ανάλογα μνημεία έχουν χτιστεί πάνω από τέτοια τεκτονικά φαινόμενα, κάτι που αποτελεί ένα άλλο μυστήριο από μόνο του. Άλλα φαινόμενα, όπως τα «πόλτεργκαϊστ», δημιουργούνται λόγω ανωμαλιών στην ατμόσφαιρα. Αλλά εάν πράγματι υπάρχουν γεωφυσικές εξηγήσεις γι αυτές τις εκδηλώσεις, απλά μας αποσαφηνίζουν πώς τα φώτα βρίσκουν τις ενεργειακές πηγές που τους επιτρέπουν να εμφανίζονται, δεν εξηγούν ωστόσο πώς δημιουργούνται τα ίδια τα φώτα. Θα μπορούσαν, ωστόσο, αυτά τα μυστηριώδη τα φώτα να είναι πράγματι πνεύματα ή οντότητες από κάποια άλλη διάσταση, όπως πίστευαν οι αρχαίοι πολιτισμοί, και να χρησιμοποιούν τα ρήγματα και τη γεωφυσική ενέργεια σαν πύλη για να επισκέπτονται τον κόσμο μας;
http://thesecretrealtruth.blogspot.com/