«Τεχνητές» ουρήθρες τοποθετήθηκαν σε ασθενείς

Αμερικανοί γιατροί τοποθέτησαν με επιτυχία σε ασθενείς, τις πρώτες στον κόσμο ουρήθρες που δημιουργήθηκαν στο εργαστήριο από καλλιέργειες ιστών, που βασίστηκαν σε κύτταρα των ίδιων των ασθενών.

Οι χειρουργοί του Ινστιτούτου Αναγεννητικής Ιατρικής της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Γουέικ Φόρεστ, υπό τον ουρολόγο-παιδοχειρουργό καθηγητή Άντονι Ατάλα, τοποθέτησαν τις ουρήθρες σε πέντε αγόρια από το Μεξικό και, όπως δήλωσαν στο ιατρικό περιοδικό "The Lancet", σύμφωνα με το BBC, σε όλες τις περιπτώσεις υπήρξε θεραπεία του προβλήματος χάρη στα μοσχεύματα.

Η ίδια ερευνητική ομάδα, πρώτη στον κόσμο, από το 1998, είχε καταφέρει να κάνει κάτι ανάλογο με την ανάπτυξη νέας ουροδόχου κύστης στο εργαστήριο, ενώ οι ίδιοι επιστήμονες εργάζονται ήδη για την καλλιέργεια και την ανάπτυξη 30 διαφορετικών ιστών και οργάνων, που προορίζονται για την αντικατάσταση κατεστραμμένων οργάνων.

Οι ελαττωματικές ουρήθρες προκύπτουν ως αποτέλεσμα τραυματισμού, ασθένειας ή προβλήματος εκ γενετής. Οι ερευνητές, σε πρώτη φάση, προκειμένου να δημιουργήσουν μια νέα ουρήθρα, πήραν ένα μικρό δείγμα κυττάρων από την ουροδόχο κύστη των νεαρών ασθενών ηλικίας 10 - 14 ετών, που είχαν υποστεί τραυματισμό σε ατυχήματα.

Στη συνέχεια, οι επιστήμονες απομόνωσαν εκείνα τα κύτταρα της κύστης που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία των μυών και των υποστηρικτικών ιστών της ουρήθρας.

Τα κύτταρα αυτά καλλιεργήθηκαν επί τρεις έως έξι εβδομάδες στο εργαστήριο και, όταν πολλαπλασιάστηκαν επαρκώς, τοποθετήθηκαν σε ένα βιοδιασπώμενο "σκελετό" κυλινδρικού σχήματος, που έμοιαζε με ουρήθρα. Ύστερα από μια εβδομάδα, η νέα ουρήθρα είχε πλέον δημιουργηθεί και ήταν έτοιμη για μεταμόσχευση.

Έξι χρόνια μετά, οι ουρήθρες του εργαστηρίου λειτουργούν χωρίς πρόβλημα στα πέντε παιδιά, που πια είναι έφηβοι. Χωρίς τη νέα επαναστατική μέθοδο, οι ασθενείς θα έπρεπε να είχαν καταφύγει σε τεχνητή ουρήθρα με μόσχευμα από το δέρμα ή το μάγουλο, μια μέθοδος που έχει μεγάλη (μέχρι 50%) πιθανότητα αποτυχίας μετά την εγχείρηση-μεταμόσχευση. Εναλλακτικά, θα έπρεπε να ζουν με δυσκολία ούρησης ή ακράτεια και υπό την απειλή συνεχών μολύνσεων στο ουροποιητικό σύστημά τους.

http://www.on-news.gr