Προείδε τον θάνατο του πατέρα του μέσα από το όνειρό του

Θα σας πω μια ιστορία που είναι αληθινή έγινε το 1990 σε μένα και στην μάνα μου ταυτόχρονα.

Τέλη Νοεμβρίου 1990 ο πατέρας μου ετοίμαζε το αμάξι του για να πάει στην επαρχία για δουλειές. Θα έφευγε 20 Δεκεμβρίου και το έκανε ένα μικρό σέρβις. 4 Δεκεμβρίου έχει η μάνα μου και ο πατέρας μου μαζί τα ίδια γενέθλια. Φάγαμε όλοι μαζί το μεσημέρι και ο πατέρας μου έφυγε για το μαγαζί. Το βράδυ ξαπλώσαμε με την μάνα μου να κοιμηθούμε, ο πατέρας μου έβλεπε τηλεόραση.


Το βράδυ είδα στον ύπνο μου τον πατέρα μου μέσα στο αυτοκίνητο (είχε ένα Fiat Fiorino κυπαρισσί) να με κοιτάει και να προσπαθεί με το αμάξι να περάσει τον δρόμο να έρθει σε εμένα κάθετα. Αλλά όλα πήγαιναν με slow motion. Ο πατέρας μου ξεκίναγε το αμάξι, πέρναγε λίγο τον δρόμο και πριν φτάσει σε εμένα η εικόνα έκανε rewind κάπως. Δεν έβλεπα πολλά, μόνο βράχους, μια στροφή, το αμάξι, τον δρόμο με διπλή διαχωριστική και σύννεφα. Η εικόνα αυτή επαναλαμβανόταν συνέχεια...ξεκίναγε το αμάξι, έφτανε λίγο κοντά σε εμένα, πήγαινε πάλι αργά πίσω. Στο τέλος άρχισα να ακούω έναν ήχο σαν μπουρού καραβιού ..κάτι τέτοιο. 

Τρόμαξα από τον ήχο και ξύπνησα απότομα. Το είπα την επόμενη ημέρα στην μάνα μου, η κακομοίρα πήγε να πάθει συγκοπή...είχε δει το ίδιο όνειρο, ακριβώς το ίδιο. Πήγαμε αργότερα και ανάψαμε κανα κεράκι για να ηρεμήσουμε.

15 Δεκεμβρίου έφυγε ο πατέρας μου για επαρχία. Θα γύρναγε 23 του μηνός για να κάνουμε όλοι μαζί Χριστούγεννα. Ξημερώματα 20 Δεκεμβρίου μας παίρνει η Τροχαία Λαμίας τηλέφωνο ότι ο πατέρας μου σκοτώθηκε στο τάδε χιλ Αθηνών Λαμίας (δεν θυμάμαι το νούμερο). Τον πήρε ο ύπνος στο τιμόνι. 

Φεύγουμε με την μητέρα μου κατευθείαν με ΚΤΕΛ για Λαμία. Αφού πήγαμε νοσοκομείο, νεκροτομείο κλπ (δεν θυμάμαι ακριβώς τι γινότανε) πήγαμε στο μέρος που έγινε το τροχαίο. Ήτανε η στροφή με τους βράχους και την διαχωριστική γραμμή που είχαμε δει εγώ και η μάνα μου στον ύπνο μας. Μας είπανε ότι κοιμήθηκε στο τιμόνι και χώθηκε κάτω από μια νταλίκα που προσπαθούσε να τον αποφύγει και κόρναρε συνέχεια (η μπουρού από το όνειρό μας).

Γυρίσαμε στην Αθήνα. Κοντά στις 40 μέρες είδα πάλι το ίδιο όνειρο (ευτυχώς όχι η μάνα μου) με την διαφορά ότι ο πατέρας μου δεν φόραγε μέσα στο αμάξι τα γυαλιά του (είχε μεγάλη μυωπία και ήταν τεράστια γυαλιά). Τα γυαλιά τα είχαμε βρει μέσα στο αμάξι γεμάτα από φαιά ουσία κλπ (μην πω τπτ άλλο και με πιάσει πάλι πανικός). Τα φυλάξαμε. Στο όνειρό μου ζήταγε τα γυαλιά του γιατί δεν έβλεπε καλά για να γυρίσει πίσω. 




http://strangehellas.blogspot.com