Νικόλαος Χριστοφίλου. Ο εμπνευστής τού HAARP

Ο Νικόλαος Χριστοφίλου (Nicholas Constantine Christofilos) (16.12.1916 – 24.9.1972), ήταν ένας Ελληνο-αμερικανός φυσικός. Γεννήθηκε στην Βοστώνη, ΗΠΑ. Η οικογένεια επέστρεψε το 1923 στην Ελλάδα, Αθήνα. Από πολύ νωρίς φάνηκε το ταλέντο του στα της τεχνολογίας πράγματα. Κατασκεύαζε ραδιόφωνα και επεσκεύαζε ηλεκτρικές συσκευές.
Στα 18 του γράφτηκε στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο, απ΄ όπου αποφοίτησε το 1938, ως Ηλεκτρολόγος και Μηχανολόγος Μηχανικός. Έπιασε δουλειά σε μια εταιρία συντήρησης ανελκυστήρων. Αργότερα έφτιαξε δική του επιχείρηση. Παράλληλα μελετούσε μόνος του, κυρίως έργα Γερμανών φυσικών. Τον είχε ιδιαιτέρως επηρεάσει το έργο του S. Fluegge „Introduction to Nuclear Physics“ (1942) και του A. Bouwer „Electrical High Voltages“(1938). Ο πόλεμος (1941-44) είχε βέβαια περιορίσει την πρόσβαση του στην διεθνή βιβλιογραφία, αλλά το ενδιαφέρον του είχε μείνει αμείωτο. Σε κάποια στιγμή, το 1953, όταν διάβασε μια δημοσίευση, η οποία περιέγραφε μια ανακάλυψη, την οποία ο ίδιος είχε 3 χρόνια πριν περιγράψει, πήγε στην Αμερική.(Δεν την είχε δημοσιεύσει σε επιστημονικό περιοδικό, αλλά είχε υποβάλει αίτηση για πατέντα (δίπλωμα ευρεσιτεχνίας). Το άρθρο το είχε στείλει σε διάφορους καθηγητές, αλλά το αγνόησαν εκείνο τον καιρό). Οι συγγραφείς δεν ανέφεραν πουθενά το όνομα του. Πήγε λοιπόν να ζητήσει εξηγήσεις. Εκεί φάνηκε πως η ανακάλυψη έγινε ανεξάρτητα, και χωρίς την γνώση του έργου του Χριστοφίλου. Αμέσως του αναγνώρισαν την πρωτιά, και τον προσέλαβαν.


Για ποια άραγε ανακάλυψη πρόκειται; Πρόκειται για την «ισχυρή εστίαση». Είναι μια μέθοδος που επιτρέπει την εστίαση φορτισμένων σωματιδίων, με την βοήθεια μαγνητών. Η μεθόδος αυτή είναι μια από τις βάσεις της λειτουργίας των επιταχυντών, κυκλικών(πχ. CERN) και γραμμικών. Στην ομάδα που έκανε την ίδια με τον Χριστοφίλου ανακάλυψη ανήκαν οι Courant, Livingstone και Snyder. Ο Χριστοφίλου ξεκίνησε από τότε να δουλεύει στο Brookhaven.


Από εδώ και πέρα Χριστοφίλου θα ηγηθεί και θα συμμετάσχει σε διάφορα project, περί των οποίων ακολουθεί μια σύντομη περίληψη. Το περιοδικό Life, το 1959, του αφιερώνει ένα άρθρο, ονομάζοντας τον «Crazy Greek» (William Trombley, “Triumph is Space for a 'Crazy Greek'”, Life (March 30, 1959), pp. 31-34.).


Project Astron
Προκειται περί μιας προσπάθειας παραγωγής ηλεκτρισμού, με την χρήση θερμοπυρηνικών αντιδράσεων, που θα λάμβαναν χώρα στο πλάσμα (μια κατάσταση ύλης που εμφανίζεται σε συνθήκες όπου επικρατούν πολύ υψηλές θερμοκρασίες....). Η ιδέα ήταν να εγκλωβιστεί το πλάσμα εντός στρώματος ενός μαγνητικού πεδίου που θα δημιουργούσαν ισχυρές δέσμες ηλεκτρονίων E-layer. Το E-layer χρησιμοποιήθηκε για να θερμάνει το πλάσμα, ώστε να φτάσει σε θερμοκρασίες που θα προκαλούσαν θερμοπυρηνική ανάφλεξη.


Project Argus
Τον Οκτώβριο του 1957, ο Χριστοφίλου πρότεινε στην US Air Force, να εκτοξεύσει πυραύλους που φέρουν μικρές ατομικές βόμβες,τις οποίες θα πυροδοτούσαν στο διάστημα. Οι βόμβες θα παρήγαγαν(ελευθέρωναν) ένα μεγάλο αριθμό ηλεκτρονίων υψηλής ενέργειας. Ο Χριστοφίλου έλπιζε ότι τα ηλεκτρόνια θα εγκλωβίζονταν ανάμεσα στις ζώνες του μαγνητικού πεδίου που περιβάλλει την γη, και θα δημιουργούσαν έτσι μια τεχνητή ζώνη ακτινοβολίας. Αρκετά ισχυρές βόμβες, θα μπορούσαν να θέσουν εκτός λειτουργίας όλους τους δορυφόρους σε χαμηλή τροχιά (μερικούς αμέσως και άλλους μετά από κάποιο χρονικό διάστημα).


Το πείραμα έλαβε χώρα, με άκρα μυστικότητα, στον Νότιο Ατλαντικό κατά τους μήνες Αύγουστο και Σεπτέμβριο του 1958. Τρεις βόμβες είχαν πυροδοτηθεί έξω από την ατμόσφαιρα, πάνω από μια έρημη περιοχή του ωκεανού. (Το κοινό πληροφορήθηκε για το γεγονός το επόμενο έτος, όταν πια πολλά επιστημονικά άρθα περί του θέματος είχαν δημοσιευθεί.). Οι βόμβες πράγματι παρήγαγαν πολλά υψηλής ενέργειας ηλεκτρόνια. Μερικά ακολούθησαν τις γραμμές του μαγνητικού πεδίου. Έτσι, στην αρχή ανέβηκαν και κατόπιν κατέβηκαν κοντά στις Αζόρες νήσους. Εκεί μάλιστα παρατηρήθηκε τεχνητό σέλας (σε μια περιοχή όπου το φαινόμενο δεν είχε ποτέ άλλοτε παρατηρηθεί). Άλλα παγιδεύτηκαν πάνω από την ατμόσφαιρα, δημιουργώντας μια τεχνητή ζώνη ακτινοβολίας, που εξαφνίστηκε μετά από λίγες εβδομάδες. Τις νέες αυτές ζώνες είχε ανιχνεύσει και μελετήσει ο δορυφόρος Explorer 4, που είχε κατασκευαστεί για τις ανάγκες της ομάδας του Van Allen, University of Iowa. Ο Van Allen, με τους δορυφόρους Explorer 1 και 3, είχε ανακαλύψει τις γνωστές μας φυσικές ηλεκτρομαγνητικές ζώνες που περιβάλλουν την γη, που πήραν το ονόμα του.


Project Starfish
Πρόκειται για παρόμοια πειράματα, με πιο ισχυρές βόμβες. Μια βόμβα ενός κιλοτόνου (ισοδυναμεί ως γνωστόν με 1000 τόνους ΤΝΤ) στα 60χμ ύψους, και σε ύψος μερικών εκατοντάδων χιλιομέτρων, μια βόμβα ενός μεγατόνου(ένα εκατομμύριο τόνους) και μια πολλών μεγατόνων Τα πειράματα διεξήχθησαν το 1962. Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία νέων τεχνητών ζωνών, στα 13000χμ πάνω από την γη. Παρόμοια πειράματα έκαναν και οι Ρώσσοι, δημιουργώντας ζώνες στα 7- και 13000 χμ. Τα πειράματα είχαν, εκτός της δημιουργίας νέων ζωνών, ως συνέπεια και την μακροχρόνια(που ακόμα διαρκεί, και δεν ξέρουμε για πόσο ακόμα θα παραμείνει) διαταραχή των φυσικώς υφιστάμενων Van Allen ζωνών.


Extreme Low Frequency Waves (ELF) Κύματα εξαιρετικά χαμηλής συχνότητας


Το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ άρχισε να ενδιαφέρεται για τα ELF από το 1958, όταν πια είχε γίνει σαφές πως ραδιοκύματα με συχνότητα πάνω από τα 60Hz, μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την επικοινωνία με τα υποβρύχια που βρίσκονταν σε μεγάλα βάθη. Επειδή το μήκος κύματος σε τέτοιες συχνότητες είναι περίπου 2500 μίλια, υπήρχε ανησυχία πως οι αντένες μετάδωσης τους θα έπρεπε να είναι τεράστιες. Το πρόβλημα το έλυσε ο Χριστοφίλου, που δούλευε τότε σε αμυντικά προγράμματα. Εισηγήθηκε λοιπόν να χρησιμοποιηθεί ένα μέρος από το εσωτερικό της γης ως αναμεταδότης. Κατά την δκαετία του 60, η εισήγηση δοκιμάστηκε με επιτυχία, και το 1969, το ναυτικό και RCA Corporation κατασκεύασαν μια δοκιμαστική μονάδα ELF κοντά στη Clam Lake, Wisconsin. Η μονάδα αποτελείτο από 28 μίλια μονωμένου καλωδίου, το οποίο είχε θαφτεί σε χαμηλής αγωγιμότητας γρανιτικό πέτρωμα, στην τοποθεσία Chequamegon National Forest. Το ναυτικό έκανε λίγο αργότερα την πρόταση να κατασκευαστεί ένα σύστημα αντένων 22500 τετραγωνικών μιλίων, θάβοντας 6000 μίλια καλωδίου στο Northern Wisconsin και Upper Peninsula of Michigan. Η ιδέα ήταν να δημιουργηθεί ένα γιγαντιαίο δίκτυο, έτσι ώστε, το ρεύμα που θα δημιουργούσαν οι πομποί, να περνούσε από τα καλώδια της αντένας, και κατόπιν βαθιά στη γη ακολουθώντας το πέτρωμα. Αυτό θα δημιουργούσε ένα παγκόσμιο ELF πεδίο.


Τελικά πραγματοποιήθηκε ένα τροποποιημένο σχέδιο. Μπορεί να μεταδίδει συχνότητες μεταξύ 30 και 300Hz. Αποτελείται από 2 πομπούς, έναν κοντά στο Clam Lake στο βόρειο Wisconsin, και ένα άλλο στο Republic, Michigan’s Upper Peninsula. Τα δυο σημεία απέχουν 145 μίλια, και για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις πρέπει να λειτουργούν ταυτόχρονα. Η αντένα στο Wisconsin αποτελείται από δυο γραμμές, 14 μίλια η καθεμιά, αυτή στο Michigan, από 14ων μιλίων και μια 28 μιλίων. Οι αντένες θα τοποθετούνταν αρχικά στη γη σε 6 πόδια βάθος. Για λόγους οικονομίας όμως, τοποθετήθηκαν σαν γραμμές ηλεκτρισμού, σε ξύλινους πασσάλους ύψους 40 ποδών. Ο πομπός στο Michigan καταλαμβάνι κάπου 25 στρέμματα, αυτός στο Wisconsin 8. Ένα υπόγειο καλώδιο 165 μιλίων συνδέει τα δύο σημεία. Το σύστημα λειτουργεί στα 76Hz. Το μήκος κύματος είναι 2452 μίλια. Η πρώτη μετάδοση έλαβε χώρα τον Μάη του 1982, όταν ένα υποβρύχιο, στις ακτές της Φλώριδας, στα 400 πόδια βάθος, έλαβε επιτυχώς ένα μήνυμα.


Βασιζόμενος στις ιδέες του Χριστοφίλου, ο Bernard J. Eastlund, ξεκίνησε ένα πρόγραμμα κατά την δεκαετία του 1980. Αυτό το πρόγραμμα ονομάζεται σήμερα High Frequency Active Auroral Research Program, δηλαδή HAARP .

Βιβλιογραφικές αναφορές:
A.C. Melissinos (University of Rochester) (1993). "Nicholas C. Christofilos: His contributions to physics.". Proceedings, Advanced accelerator physics: 1067–1081.
Christofilos, N.. "Focusing System for Ions and Electrons". US Patent No. 2,736,799.
Courant, Ernest D., M. Stanley Livingston and Hartland S. Snyder. “The Strong-Focusing
Synchrotron—A New High Energy Accelerator.” Physical Review 88 (1952): 1190.
Elisheva Coleman: „Greek Fire – Christofilos and the Astron Project in Americas Fusion Program“, 2004
Michael Lahanas, Nicholas Constantine Christofilos:
http://www.mlahanas.de/Greeks/new/Christofilos.htm




http://kalyterotera.blogspot.com