Πώς αντιμετωπίζουν τον θάνατο τα παιδιά;

Θέμα ημερίδας στη Θεσσαλονίκη από το Α.Π.Θ.

Πώς παίρνει ένα παιδί την απώλεια κάποιου αγαπημένου του προσώπου; Πως διαχειρίζεται ένα παιδί το θάνατο και πώς μπορούμε να το βοηθήσουμε; Ποιός είναι ο ρόλος του εκπαιδευτικού στη διαχείριση πένθους των παιδιών στο σχολικό πλαίσιο; Σε αυτά τα ερωτήματα και άλλα , που οι απαντήσεις μας φαίνονται δύσκολες και ακόμα πιο δύσκολοι οι τρόποι αντιμετώπισης, θα επιχειρήσουν να δώσουν λύση οι επιστήμονες στην ημερίδα, με θέμα «Η αντιμετώπιση των απωλειών στη ζωή των παιδιών».

Η συζήτηση θα πραγματοποιηθεί στις 10 Μαΐου, στον Πύργο της Παιδαγωγικής Σχολής του Α.Π.Θ. και διοργανώνεται από το Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης της Παιδαγωγικής Σχολής του Α.Π.Θ. και τα Γραφεία Αγωγής Υγείας της Δ/νσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής και Δυτικής Θεσσαλονίκης.

Όπως αναφέρεται στην εισήγηση της αναπληρώτριας καθηγήτριας στο Τμήμα Ψυχολογίας του ΑΠΘ Ζαϊρας Παπαληγούρα, τα μικρότερα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται την καθολικότητα του θανάτου και θεωρούν ότι μπορούν να υπάρξουν εξαιρέσεις. Επίσης, δεν κατανοούν ότι ο θάνατος δεν είναι αναστρέψιμος και αποδίδουν ζωή στους νεκρούς. Ωστόσο, η μη ενήλικη κατανόηση της έννοιας του θανάτου δεν σημαίνει ότι τα μικρά παιδιά δεν υποφέρουν όταν έρχονται αντιμέτωπα με μια απώλεια ενός σημαντικού για εκείνους ανθρώπου.

Η Τάνια Αναγνωστοπούλου, Ph. D., πρόεδρος του Ινστιτούτου Ψυχολογίας και Υγείας σημειώνει από την πλευρά της ότι συχνά οι εκπαιδευτικοί διστάζουν να αναφερθούν σε θέματα απώλειας που αντιμετωπίζει ένα παιδί στην τάξη τους, από τον φόβο μήπως το πληγώσουν ή το αναστατώσουν περισσότερο. Συχνά, επίσης, ένα παιδί φαίνεται να μην έχει τραυματιστεί από το συμβάν συνεχίζοντας τη ζωή του όπως και πριν. Αυτό εφησυχάζει τόσο τους εκπαιδευτικούς όσο και την οικογένεια του παιδιού που πιστεύουν ότι «είναι μικρό και θα ξεχάσει».

«Η πραγματικότητα, όμως, είναι τελείως διαφορετική» υπογραμμίζει η κ. Αναγνωστοπούλου. «Η κλινική εμπειρία δείχνει ότι αυτό το παιδί, σαν ενήλικας πια, θα αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα με άγχος, κατάθλιψη και άλλες καταστάσεις της ζωής. Όταν πλέον θα αναζητήσει βοήθεια, θα χρειαστούν πολλά χρόνια δουλειάς και μεγάλη προσπάθεια για να βρει την συναισθηματική ισορροπία που χρειάζεται» εξηγεί.

ΘΕΜΑ

http://sourta-ferta.blogspot.com