ΕΝΑΣ ΑΣΤΕΡΟΕΙΔΗΣ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΜΕΤΡΑΜΕ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ

Χθες το βράδυ η NASA ανακοίνωσε πως πέρασε από τον πλανήτη μας και πιο συγκεκριμένα στο ύψος της Ανταρκτικής, ένας αστεροειδής σε απόσταση δώδεκα χιλιάδων χιλιομέτρων από τη Γη. Το συμβάν συνέβη στις 20:14 (ώρα Ελλάδος) και παρόμοιο με αυτό συμβαίνει ανά περίπου έξι χρόνια, ωστόσο δεν είναι ανησυχητικό αφού δεν μας επηρεάζει η συγκεκριμένη απόσταση.

Εγώ τώρα προσπαθώ να βάλω τα γεγονότα σε μια σειρά. Ο LINEAR εντόπισε τον συγκεκριμένο αστεροειδή μόλις την περασμένη εβδομάδα και έκτοτε απλά περιμένουμε να κάνει τη βόλτα του δίπλα στη Γη. Κι αν πράγματι, ανά έξι περίπου χρόνια, ένας παρόμοιος αστεροειδής περνάει δίπλα από τον πλανήτη μας, τότε στατιστικά δεν υπάρχουν πολλές πιθανότητες κάποια στιγμή να έχει πορεία, προς τον πλανήτη μας; Κι αν ο LINEAR το εντοπίσει μια βδομάδα πριν, τότε τι γίνεται;

Ας διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας, φίλοι μου. Αν ο αστεροειδής κατευθύνεται προς τη Γη, τότε έχει μόλις 40% πιθανότητες να πέσει στη Γη. Αυτό, γιατί η επιφάνεια του πλανήτη μας καλύπτεται κατά τα 3/5 από θάλασσα. Σε αυτήν την περίπτωση θα είχαμε ένα τσουνάμι –υποθέτω- και ενδεχόμενα μια μεγάλη οικολογική καταστροφή στην περιοχή, όμως η ανθρωπότητα έχει μάθει να αντιμετωπίζει παρόμοια περιστατικά. Τι γίνεται όμως με το υπόλοιπό 40% και το οποίο δεν είναι καθόλου, μα καθόλου μικρό; Σίγουρα στην επιφάνεια της Γης υπάρχουν τεράστιες μη κατοικήσιμες εκτάσεις κι αν πάλι ο στόχος είναι σε αραιοκατοικημένες, τότε εύκολα (;) μεταφέρουμε τον κόσμο αλλού μέσα σε μια εβδομάδα. Αν όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα; Αν ο στόχος είναι κάπου στο κέντρο της Ευρώπης ή σε κάποια κοσμοπολίτικη πολιτεία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής; Τότε σίγουρα έχουμε ένα καθώς πρέπει σενάριο επιστημονικής φαντασίας και καλό είναι να σκεφτούμε τι ακριβώς προλαβαίνουμε να κάνουμε μέσα σε μια εβδομάδα.

Πρώτα πρέπει να φροντίσουμε για την επιβίωσή μας. Θέλουμε να αγοράσουμε εισιτήρια για να φύγουμε μακριά, όμως την ίδια σκέψη θα κάνουν και εκατομμύρια ακόμα λαού. Θέλουμε να πάρουμε μαζί μας όσο το δυνατό περισσότερα πράγματα που αγαπάμε, όμως ποιος μας βεβαιώνει πως ότι κάποια ή κάποιες άλλες χώρες θα μας δεχτούν με όλη μας την… “προίκα”; Ίσως άμεσα να θεσπιστούν κανόνες. Οι ηλικιωμένοι να απαγορεύεται να φύγουν από τη χώρα. Τώρα πρέπει να αποχωριστούμε αγαπημένα μας πρόσωπα. Το επόμενο σενάριο θέλει να μην μπορούμε να ταξιδέψουμε όλοι οι υπόλοιποι, αλλά να δημιουργηθεί ενός είδους διαγωνισμός ή κλήρωση για τους τυχερούς που θα επιβιώσουν σίγουρα. Τα πράγματα πλέον είναι ακόμα χειρότερα. Μπορεί ο καθένας να φανταστεί. Η ζωή μας θα αλλάξει. Ίσως ζήσουμε τις τελευταίες μας μέρες, ίσως το ταξίδι μας σε μιαν άλλη ήπειρο σημάνει μια νέα αρχή. Ίσως πάλι το σενάριο να είναι τελείως διαφορετικό. Ο αστεροειδής να είναι τόσο μεγάλος, η σύγκρουση με τον οποίο να είναι ικανή να αφανίσει κάθε μορφή ζωής σε όλο τον πλανήτη. Τότε ξέρουμε πως σίγουρα όλοι θα είμαστε νεκροί σε λίγα εικοσιτετράωρα. Σε αυτήν την περίπτωση πως αρχειοθετούμε τις προτεραιότητές μας; Πως ταξινομούμε τα τελευταία μας συναισθήματα; Ποιες οι τελευταίες μας δράσεις και αλληλεπιδράσεις πάνω στη Γη;

Σίγουρα το σενάριο πηγάζει από γνωστές ταινίες που παρακολουθούμε ενίοτε στον κινηματογράφο, όμως το χθεσινό γεγονός του αστεροειδή, απέδειξε πως στατιστικά, με βάση τη θεωρία των πιθανοτήτων, ίσως κάποτε εμείς, τα παιδιά μας ή τα εγγόνια μας, αναγκαστούν να το ζήσουν. Και τότε…

 

 

http://www.yannidakis.net