Θυμόσαστε το χωροχρονικό συνεχές (ο τετραδιάστατος χωροχρόνος); Λοιπόν τι θα γινόταν αν το χρονικό τμήμα της εξίσωσης κυριολεκτικά μειώνεται; Νέα στοιχεία δείχνουν ότι ο χρόνος σιγά-σιγά εξαφανίζεται από το Σύμπαν μας, και μια μέρα θα εξαφανιστεί εντελώς. Αυτή η ριζοσπαστική θεωρία μπορεί να εξηγήσει και ένα κοσμολογικό μυστήριο που έχει φέρει σε αμηχανία τους επιστήμονες εδώ και χρόνια.
Spacetime_curvature
Οι επιστήμονες πριν μερικά χρόνια μέτρησαν το φως από μακρινά αστέρια που τελείωσαν τη ζωή τους μέσα με μία υπερκαινοφανή έκρηξη, για να δείξουν ότι το...

 σύμπαν διαστέλλεται με επιταχυνόμενο ρυθμό. Υπέθεσαν ότι αυτοί οι υπερκαινοφανείς εξαπλώνονται πολύ γρηγορότερα καθώς το σύμπαν γερνάει. Οι φυσικοί επίσης υπέθεσαν ότι ένα είδος αντι-βαρυτικής δύναμης θα πρέπει να αναγκάζει τους γαλαξίες να απομακρύνονται μεταξύ τους, ενώ την ονόμασαν αυτή την αγνώστων στοιχείων δύναμη «σκοτεινή ενέργεια».
Η ιδέα ότι ο ίδιος ο χρόνος θα μπορούσε να πάψει να υπάρχει σε δισεκατομμύρια χρόνια – και όλα θα παραλύσουν – έχει προταθεί από τους Ισπανούς Jose Senovilla, Marc Mars και Raul Vera του Πανεπιστημίου του Μπιλμπάο και της Σαλαμάνκα. Απόρροια αυτού του ριζικού τέλους του ίδιου του χρόνου είναι μια εναλλακτική εξήγηση για την "σκοτεινή ενέργεια" – τη μυστηριώδη αντιβαρυτική δύναμη που έχει προταθεί για να εξηγήσει ένα κοσμικό φαινόμενο που έχει φέρει σε αμηχανία τους επιστήμονες.
Ωστόσο, μέχρι σήμερα κανείς δεν ξέρει πραγματικά τι είναι η σκοτεινή ενέργεια, ή από πού προέρχεται. Ο καθηγητής Senovilla και οι συνεργάτες του έχουν προτείνει μια εναλλακτική λύση που δεν το χωράει ο νους. Προτείνουν ότι δεν υπάρχει η σκοτεινή ενέργεια και κάνουμε λάθος να νομίζουμε ότι η διαστολή του Σύμπαντος επιταχύνεται, ενώ στην πραγματικότητα, ο ίδιος ο χρόνος επιβραδύνεται, σαν το ρολόι που πάει πίσω.
Σε καθημερινό επίπεδο, η αλλαγή δεν θα ήταν αισθητή. Ωστόσο, θα ήταν φανερή στις μετρήσεις κοσμικής κλίμακας που ανιχνεύουν την πορεία του σύμπαντος κατά τη διάρκεια δισεκατομμυρίων ετών. Η αλλαγή θα ήταν απείρως αργή από την ανθρώπινη σκοπιά, αλλά χάρις στην τεράστια ηλικία του σύμπαντος και τις κοσμολογικές αποστάσεις, η μελέτη του αρχαίου φωτός από ήλιους που έλαμψαν πριν δισεκατομμύρια χρόνια θα μπορούσε να μετρηθεί εύκολα.
Η πρόταση της ομάδας, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Physical Review D, απορρίπτει την σκοτεινή ενέργεια ως μύθο. Ο Senovilla προτείνει ότι η εμφάνιση της επιτάχυνσης προκαλείται από τον ίδιο τον χρόνο που σταδιακά επιβραδύνεται, .
"Δεν λέμε ότι η διαστολή του ίδιου του σύμπαντος είναι μια ψευδαίσθηση,» εξηγεί «Αυτό που λέμε είναι ότι μπορεί να είναι ψευδαίσθηση η επιτάχυνση αυτής της διαστολής. Δηλαδή, το ενδεχόμενο ο ρυθμός της διαστολής να αυξάνεται. "
“Εάν ο χρόνος βαθμιαία επιβραδύνεται, αλλά εμείς αφελώς την διατηρούμε στις εξισώσεις μας, για να προκύψουν οι αλλαγές της διαστολής, θεωρώντας ότι έχουμε μια σταθερή ροή του χρόνου, τότε τα απλά μοντέλα που έχουμε κατασκευάσει δείχνουν ότι λαμβάνει χώρα ένας επιταχυνόμενος ρυθμός της διαστολής.”
Επί του παρόντος, οι αστρονόμοι είναι σε θέση να διακρίνουν την ταχύτητα διαστολής του σύμπαντος με τη λεγόμενη “μετατόπιση προς το ερυθρό" τεχνική. Η τεχνική αυτή βασίζεται στην αντίληψη ότι τα άστρα όταν απομακρύνονται από εμάς το φως του εμφανίζεται πιο κόκκινο, από αυτά που κινούνται προς το μέρος μας.
Οι επιστήμονες αναζητούν σουπερνόβα ορισμένου τύπου σαν αναφορά. Ωστόσο, η ακρίβεια αυτών των μετρήσεων εξαρτάται από το αν ο χρόνος ρέει σταθερά σε όλο το σύμπαν. Εάν ο χρόνος επιβραδύνεται, σύμφωνα με αυτή τη νέα θεωρία, η διάσταση του χρόνου μας σιγά-σιγά μετατρέπεται σε μια νέα διάσταση χώρου. Εκ αιτίας αυτής της επιβράδυνσης του χρόνου, πιστεύουν οι ερευνητές, φαίνονται τα πολύ μακρινά, αρχαία αστέρια σαν να επιταχύνονται.
"Οι υπολογισμοί μας δείχνουν ότι νομίζουμε πως είναι γεγονός η επιτάχυνση της διαστολής του σύμπαντος," λέει ο καθηγητής Senovilla. Η θεωρία του είναι μια συγκεκριμένη παραλλαγή της θεωρίας υπερχορδών, στην οποία το σύμπαν μας περιορίζεται στην επιφάνεια μιας βράνης, που επιπλέει μέσα σε ένα υψηλότερων διαστάσεων χώρο, γνωστό ως "bulk". Σε δισεκατομμύρια χρόνια, ο χρόνος θα πάψει να είναι εντελώς ο γνωστός χρόνος.
"Τότε όλα θα είναι παγωμένα, σαν ένα στιγμιότυπο από μια εικόνα," δήλωσε ο Senovilla. "Ο πλανήτης μας θα έχει τελειώσει προ πολλού τότε."
Αν και ριζοσπαστικές και με πολλούς τρόπους πρωτοφανείς, αυτές οι ιδέες έχουν υποστήριξη. Ο Gary Gibbons, για παράδειγμα, κοσμολόγος στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, λέει ότι η ιδέα έχει μεγάλη αξία. "Πιστεύουμε ότι ο χρόνος αναδύθηκε κατά τη διάρκεια του Big Bang, και εάν ο χρόνος μπορεί να αναδυθεί, μπορεί επίσης και να εξαφανιστεί – αυτό ακριβώς είναι το αντίθετο φαινόμενο από την ανάδυση."
New Scientist
(από physics4u)
Αβόλευτος
http://www.tnsite.gr