Τζιμ Μόρισον Το τέλος του, χωρίς μυστήριο πια,

Του ΧΑΡΗ ΚΑΒΒΑΔΙΑ

40 χρόνια μετά, το μυστήριο για το θάνατο του χαρισματικού ποιητή-τραγουδιστή των Doors δεν υφίσταται. Αυτόπτες μάρτυρες της μοιραίας νύχτας για τον Τζιμ Μόρισον μίλησαν για πρώτη φορά και τα λεγόμενά τους έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την τότε κατάθεση της συντρόφου του Πάμελα Κέρσον.

Για το τέλος του Τζιμ Μόρισον έχουν ειπωθεί δεκάδες θεωρίες.

Η αυθημερόν όμως κατάθεση της Πάμελα Κέρσον ήταν σημαντική, διότι επηρέασε τη γνωμάτευση της γαλλικής αστυνομίας για να κλείσει η υπόθεση.

Σε αυτήν ισχυρίστηκε ότι ο Τζιμ πήγε μόνος του να φάει και ότι μετά πήγαν σινεμά.

Στη 1 π.μ. γύρισαν στο διαμέρισμά τους, κοιμήθηκαν στις 2.30 π.μ., για να ξυπνήσει μία ώρα μετά από το θόρυβο της αναπνοής του.

Τον βοήθησε να συνέλθει και με προτροπή του ξανακοιμήθηκε. Οταν ξύπνησε, τον βρήκε ολόγυμνο στην μπανιέρα με αίμα να τρέχει από τη μύτη του.

Την Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 1970, ο Τζιμ Μόρισον γιόρτασε τα 27α γενέθλια του ηχογραφώντας τα ποιήματά του για 4 ώρες στο Village Recorders, τα οποία μετά το θάνατό του θα γίνουν γνωστά σαν «An American prayer». Τρεις μέρες αργότερα, για την προώθηση του νέου άλμπουμ τους, οι Doors δίνουν μια μαγική συναυλία στο Ντάλας, όπου για πρώτη φορά σ' ένα εκστατικό κοινό 6.000 νέων ακούγεται το «L.Α. Woman» σε μια διονυσιακή ερμηνεία από τον Μόρισον. Την επομένη όμως, στη Νέα Ορλεάνη έρχεται η καταστροφή...

Ο Τζιμ, σαν ένας σύγχρονος Ντόριαν Γκρέι, εμφανίστηκε σε κατάσταση κατάρρευσης, έλεγε ασυνάρτητα ανέκδοτα, ήταν σε παραλήρημα και κάποια στιγμή πέταξε το στήριγμα του μικροφώνου στο κοινό, του γύρισε την πλάτη και σωριάστηκε στα ντραμς του Ντένσμορ μένοντας ακίνητος. Ο Μάνζαρεκ θυμάται ότι «όσοι βρίσκονταν εκεί, το είδαν αυτό. Εχασε όλη του την ενέργεια στα μέσα της συναυλίας, κρεμιόταν από το μικρόφωνο, άδειαζε, έβλεπα ένα δυστυχισμένο γέρο τραγουδιστή των blues που κάποτε ήταν σπουδαίος, αλλά τώρα δεν τα κατάφερνε».

Αυτή ήταν η τελευταία συναυλία των Doors.

Παρ' όλο που είχε έλκος στομάχου και κρίσεις άσθματος, για τους επόμενους τρεις μήνες ο Τζιμ ηχογράφησε με τους Doors το κύκνειο άσμα τους και όπως είπε «επιτέλους, κάνω ένα δίσκο με blues», ενώ έβαλε στα πλάνα του την προοπτική μιας ταινίας με τον 60χρονο σεναριογράφο Larry Marcus, συζητούσε με τον φίλο του Fred Myrow για μια θεατρική παράσταση και, τέλος, την παραγωγή του προσωπικού δίσκου του με ποιήματα.

Την Παρασκευή 12 Μαρτίου 1971 ο Μόρισον πέταξε για Παρίσι -«Τα έχω σιχαθεί όλα. Ολο τον κόσμο που με βλέπει μόνο σαν ροκ σταρ. Δεν το αντέχω πια. Θα ήμουν ευχαριστημένος να περνούσα απαρατήρητος. Ποιος νομίζουν ότι είναι ο Τζιμ Μόρισον στο κάτω κάτω;»- για να συναντήσει την αγαπημένη του Πάμελα Κέρσον και να μείνουν στην οδό Beautreillis 17 στο Rive Droite. Στη γαλλική πρωτεύουσα βρήκε την ησυχία του, «είναι τόσο όμορφα εδώ, σαν να πέταξαν τα αρνητικά, όταν έφτιαξαν αυτή την πόλη», έκανε πολύωρους περιπάτους, διάβαζε, έγραφε σαν «συγγραφέας στην εξορία», έχασε βάρος, ξυρίστηκε, αλλά και... έπινε. Στα μέσα Απριλίου με την Παμ νοίκιασαν ένα αυτοκίνητο, πέρασαν 3 βδομάδες στις ΝΔ επαρχίες (του κρασιού) της Γαλλίας και μέσω Ανδόρας πέρασαν στην Ισπανία, για να καταλήξουν στο Μαρόκο. Η επιστροφή στο Παρίσι συνοδεύτηκε για τον Τζιμ με τεράστιες ποσότητες αλκοόλ στο κλαμπ Circus αλλά από τα μέσα Μαΐου για 10 μέρες πέρασαν με την Παμ ειδυλλιακά στην απίστευτα βροχερή, τότε, Κορσική.

Την Τρίτη 16 Ιουνίου ο Μόρισον ηχογράφησε για τελευταία φορά παρέα με δύο Αμερικανούς μουσικούς που γνώρισε σ' ένα μπαρ και ήταν «μεθυσμένες ασυναρτησίες», κατά τον οργανίστα Ρέι Μάνζαρεκ.

Τις επόμενες μέρες ο Τζιμ έπεσε σε κατάθλιψη, σε σημείο να θορυβήσει την Πάμελα και τον φίλο του Alan Ronay, με αποτέλεσμα την Παρασκευή το βράδυ 2 Ιουλίου να τον πείσουν να πάνε για δείπνο, στο οποίο ο ίδιος παρέμεινε αμίλητος. Μετά ο Μόρισον έστειλε ένα τηλεγράφημα στον εκδότη του Jonathan Doltzer για κάποιες λεπτομέρειες σχετικά με την έκδοση των ποιημάτων του. Στη συνέχεια συνόδεψε την Παμ σπίτι και πήγε μόνος του να δει το φιλμ νουάρ του 1947. Στη 1 π.μ., κακόκεφος, μπήκε στο υπόγειο του Rock'n'Roll Circus, που εκείνη την ώρα είχε πάνω από 500 άτομα -ανάμεσα σ' αυτούς και η 24χρονη τραγουδίστρια Μάριαν Φέιθφουλ που μόλις είχε χωρίσει από τον Μικ Τζάγκερ-, κάθισε στο συνηθισμένο σημείο του στο μπαρ και παρήγγειλε μπίρες κι ένα μπουκάλι βότκα.

Αργότερα αγόρασε ηρωίνη για την Πάμελα, κάτι που συνήθιζε, από δύο νεαρούς που γνώριζε και που δούλευαν για τον έμπορο ναρκωτικών Jean de Breteuil. Στις 2 π.μ. πήγε στις τουαλέτες και έπειτα από μιάμιση ώρα ένας από το βεστιάριο είπε στους υπεύθυνους του κλαμπ ότι κάποιος είναι κλειδωμένος σε μία από αυτές.

Οταν έσπασαν την πόρτα, βρήκαν τον Μόρισον με το κεφάλι του ανάμεσα στα γόνατά του και τα χέρια του κρεμασμένα. Ηταν προφανές ότι είχε σνιφάρει την ηρωίνη, διότι από το στόμα του έβγαινε αφρός και αίμα. Ενας γιατρός από τους θαμώνες, αφού τον εξέτασε ενδελεχώς είπε ότι «είναι νεκρός, θύμα καρδιακής ανακοπής λόγω θανατηφόρας υπερβολικής δόσης». Μετά οι δύο νεαροί που του είχαν δώσει νωρίτερα την ηρωίνη, διαφώνησαν με το γιατρό λέγοντας ότι «έχει λιποθυμήσει» και θα αναλάβουν να τον φροντίσουν.

Τον έβγαλαν από τις τουαλέτες, τον πέρασαν από ένα μακρύ διάδρομο με τον οποίο το Circus επικοινωνούσε με το διπλανό κλαμπ Alcazar, τον έβαλαν σε αυτοκίνητο και τον μετέφεραν στο σπίτι του.

Οταν έμαθαν για τον θάνατο του Μόρισον, η Φέιθφουλ κι ο Breteuil έφυγαν αμέσως για την Καζαμπλάνκα, όπου ο δεύτερος πέθανε λίγο αργότερα από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Η Μάριαν δεν μίλησε ποτέ για εκείνη τη νύχτα στο Circus. Ο γιατρός Max Vassille έγραψε ότι ο θάνατος του τραγουδιστή προήλθε από «φυσικά αίτια». Σύμφωνα με το γαλλικό δίκαιο, δεν έγινε νεκροψία διότι δεν βρέθηκαν στοιχεία που να επιβάλουν κάτι τέτοιο.

Ο Μόρισον θάφτηκε στο Pere Lachaise την 7η Ιουλίου 1971.

Τρία χρόνια αργότερα πέθανε και η σύντροφός του Πάμελα Κέρσον.

Μετά το θάνατό του, ο ναύαρχος πατέρας του, George Stephen Morrison, έβαλε στον τάφο του, την αρχαιοελληνική φράση «ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ». Ηταν ο 4ος ροκ σταρ της 10ετίας του '60 που πέθανε σε ηλικία 27 ετών, μετά τον Μπράιαν Τζόουνς, τον Τζίμι Χέντριξ και την Τζάνις Τζόπλιν.*

Η κατάθεση της Πάμελα Κέρσον

«Χθες το βράδυ ο φίλος μου πήγε σε ένα κοντινό εστιατόριο. Οταν γύρισε πίσω, πήγαμε στο σινεμά Action Lafayette -που είναι πίσω από τη στάση του μετρό Le Pelletier- και είδαμε το φιλμ "Death Valley". Γυρίσαμε στη 1 κι ο φίλος μου είδε μια ερασιτεχνική ταινία από τον προτζέκτορα. Ηταν μια χαρά στην υγεία του και φαινόταν ευτυχισμένος. Μετά ξαπλώσαμε κι ακούσαμε δίσκους. Κοιμηθήκαμε στις 2.30 περίπου. Δεν είχαμε καμιά σεξουαλική επαφή χθες το βράδυ. Γύρω στις 3.30 περίπου (διότι δεν έχω ρολόι στην κρεβατοκάμαρα) ξύπνησα από τον θόρυβο της αναπνοής του. Τον κούνησα, τον χαστούκισα μερικές φορές και ξύπνησε. Τον ρώτησα τι έχει. Ηθελα να καλέσω ένα γιατρό. Σηκώθηκε, βάδισε στην κρεβατοκάμαρα και μου είπε ότι ήθελε να κάνει μπάνιο. Μπήκε στο μπάνιο και μου φώναξε ότι αισθάνεται αδιαθεσία και ότι έχει τάση για εμετό. Ετρεξα και του έδωσα ένα πορτοκαλί μπολ όπου έβγαλε φαγητό και αίμα και τις δύο επόμενες φορές μόνο αίμα. Ο φίλος μου μού είπε: "Νιώθω περίεργα, αλλά δεν αισθάνομαι άρρωστος, γι' αυτό μην καλέσεις γιατρό, τελείωσε! Πήγαινε για ύπνο, πάω να κάνω μπάνιο και θα έρθω μετά στο κρεβάτι". Τον είδα καλύτερα μετά τους εμετούς, επανήλθε το χρώμα στο πρόσωπό του, έτσι ησύχασα κι έπεσα για ύπνο. Δεν ξέρω πόσο πολύ κοιμήθηκα, αλλά όταν ξύπνησα ο φίλος μου δεν ήταν πλάι μου. Ετρεξα στο μπάνιο και τον είδα ότι ήταν ακόμα στην μπανιέρα με λίγο αίμα να τρέχει από τη μύτη του, τον κούνησα νομίζοντας ότι λιποθύμησε και ήταν αναίσθητος. Προσπάθησα να τον βγάλω από την μπανιέρα αλλά δεν τα κατάφερα. Τότε τηλεφώνησα στον κ. Ronay. Ηρθε με την κοπέλα του Agnes Demy και ειδοποίησαν την αστυνομία και την πυροσβεστική». Πάμελα Κέρσον (3.7.1971)

 

 

 

Πηγη Απο Ελευθεροτυπια

http://molibixarti.blogspot.com