Ταξί σε πόλεμο

“Η ιστορία γράφεται από τυχαίες συμπτώσεις. Aπό τυχαίες συμπτώσεις και ευφυείς ανθρώπους. Ποτέ κανείς δεν θα μάθει ποιανού ιδέα ήταν να επιστρατευτούν τα 600 ταξί που κυκλοφορούσαν τον Σεπτέμβριο του 1914 στο Παρίσι.

 Η ουσία είναι ότι η επιστράτευση αυτή άλλαξε τη ροή του πολέμου.

Στις 7 του μήνα στις 13.00 ακριβώς, δόθηκε η εντολή για επιστράτευση των ταξί και στις 18.00 όλοι οι οδηγοί είχαν παραταχθεί σε μια ατελείωτη ουρά από 600 ταξί το ένα πίσω από το άλλο. Πήγαν όλοι τους εθελοντικά. Ακόμη και ο Ρισάρ Μαρσέλ που το απόγευμα το οποίο ο Κλερζερί κάπνιζε το τσιγάρο του στο παράθυρο του κτιρίου της Στρατιωτικής Διοίκησης Παρισίων, εκείνος περνούσε τυχαία με το ταξί του από κάτω…
Ο σχεδιασμός και η υλοποίηση του εγχειρήματος μόνο εύκολη υπόθεση δεν ήταν. Μιλάμε για το 1914 όπου η μηχανή του ταξί ήταν 2κίλυνδρη των 1060 κυβικών και απέδιδε 8(!!!!) άλογα. Η ταχύτητα που μπορούσε να αναπτύξει το κάθε όχημα που είχε τρεις μόνο σχέσεις στο κιβώτιο, δεν ξεπερνούσε τα 45 χιλιόμετρα ανά ώρα. Όμως μαζί με τους 5 στρατιώτες ανά αυτοκίνητο όπου ο κάθε στρατιώτης κουβαλούσε την πλήρη εξάρτηση του, η ταχύτητα αυτή μειωνόταν στα 25 χιλιόμετρα.

Το κάθε ταξί πήρε 5 στρατιώτες και τους μετέφερε στο σημείο που ήθελε ο Στρατηγός Γκαγιενί, στο χωριό Γκανί, ανατολικά της πόλης, 10 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Μο. Πίσω από τις Γερμανικές δυνάμεις, οι οποίες ετοιμάζονταν για την τελική έφοδο και την κατάληψη του Παρισιού.

Εκείνο τα βράδυ τα Παρισινά ταξί έκαναν την συγκεκριμένη διαδρομή φορτωμένα, από 2 φορές το καθένα. Το κάθε όχημα πήγε στο μέτωπο γεμάτο φαντάρους, επέστρεψε και ξαναπήγε με τους υπόλοιπους. 12.000 στρατιώτες ήταν έτοιμοι στα νώτα του ανυποψίαστου εχθρού.

Η διαδρομή δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση. Τα ταξί με τους στρατιώτες ταξίδεψαν νύχτα μέχρι το σημείο αποβίβασης. Πήγαν σε μονή σειρά το ένα πίσω από το άλλο. Τα φώτα τους ήταν κλειστά και το κάθε όχημα μεταξύ του είχε απόσταση 20 μέτρων. Κάθε 20 ταξί στην απέναντι πλευρά του δρόμου ακολουθούσε και ένα φορτηγάκι του στρατού γεμάτο λάστιχα. Οι δρόμοι ήταν χωμάτινοι, οι περισσότεροι για κάρα και άλογα, και τα λάστιχα της εποχής έσκαγαν εύκολα.

Ο κάθε οδηγός που έφτανε στο σημείο επέστρεφε με το όχημα του από διαφορετικό δρόμο. Έτσι η κύρια αρτηρία παρέμεινε με ένα ρεύμα κυκλοφορίας, πάντα ανοιχτή και υπήρχε συνεχής ροή στρατιωτών στο μέτωπο και φυσικά οι Γερμανοί δεν κατάλαβαν το παραμικρό…”

Με αυτό το τρόπο οι Γάλλοι κατάφεραν να κρατήσουν τους Γερμανούς μακρυά απο το Παρίσι…

Ας έρθουμε όμως στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Όλοι μας έχουμε να διηγηθούμε μια ιστορία  με ένα ταξί κάπου κάποτε…

Αυτό όμως που έγινε σήμερα δε νομίζω πως έχει ξαναγίνει. Με εντολή της ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΤΑΞΙ σήμερα χιλιάδες ταξί μπλόκαραν, μαζικά, κεντρικές αρτηρίες και ένα οδηγικό μπάχαλο εκτυλίχθηκε.

Μάλιστα η επίσημη ανακοίνωση της ΠΟΤ λέει πως η αστυνομία δεν τους επιτρέπει να φύγουν και τους κρατάει επίτηδες στους δρόμους. Το θέμα τελικά είναι οτι σήμερα ο οποισδήποτε θέλει να εκφράσει τα αιτήματα του, θεωρεί αυτονόητο και το οτι έχει το δικαίωμα να εμποδίσει και τον άλλο συνάνθρωπό του σε ότι αυτός θέλει να κάνει. και αυτό μάλλον είναι εκτός λογικής…

Πηγή: poeiata, Το Βήμα

http://www.autoblog.gr