Ψάχνοντας στον Όλυμπο, Τον Παράδεισο B’

Στο χριστιανικό μύθο του παραδείσου «τα κλειδιά του παραδείσου», τα κρατάει ο Άγιος Πέτρος, δηλαδή ΑΓΙΟΣ = ΙΕΡΟΣ = ειδικός τόπος (ας ενώσουμε περιοχή), ΠΕΤΡΟΣ = ΠΕΤΡΑ = ΛΙΘΟΣ ένας δηλαδή ΙΕΡΟΣ ΛΙΘΟΣ, μια ΙΕΡΗ ΠΕΤΡΑ, ένα ΙΕΡΟ ΟΡΟΣ Ή ΒΟΥΝΟ. Κάτι σχετικό λοιπόν συμβαίνει στην ορθόδοξη χριστιανική πίστη με το ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ = ΙΕΡΟ ΟΡΟΣ = ΙΕΡΟ ΒΟΥΝΟ, όπου συμπωματικά στην είσοδο του υπάρχει η ΟΥΡΑΝΟΥΠΟΛΗΣ = Η ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ, ο παράδεισος.

Διάβασε το Α’ μέρος πριν συνεχίσεις ΕΔΩ
Σχετικά εδώ με το χριστιανισμό να πω ότι το ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ αναφέρεται και ως «ΠΕΡΙΒΟΛΗ ΤΗΣ ΠΑΝ – ΑΓΙΑΣ», ΠΑΝ – ΓΑΙΑΣ. Τώρα λοιπόν δε μένει παρά στην αναφορά μου για τον Όλυμπο, να βρούμε την αντίστοιχη αρχαία Ελληνική ΟΥΡΑΝΟΥΠΟΛΗ, η οποία βρίσκεται στον ΟΛΥΜΠΟ = ΟΛΟΛΑΜΠΡΟ ΟΡΟΣ = ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΟΛΟΥ ΦΩΤΟΣ = ΤΑ ΗΛΥΣΙΑ ΠΕΔΙΑ = ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
Κατ’εμέ και πάλι η ουρανούπολη του Ολύμπου είναι η Ελλασώνα, η οποία κωδικοποιεί εξ’αρχής την ακτινοβολία και τον ουράνιο ήχο. Την συνδέει δε και με τον κώδικα οκτάς ή οκτάβα, σύμφωνα με τον οποίο και η Ελλασώνα και η Οκτάβα, μας μιλούν για ενέργειες (ψάξτε λίγο τι είναι η Οκτάβα και η Ελασόν, στο μουσικό κόσμο.
Ο μύθος του Σισύφου ο οποίος καταδικάζεται να ανεβάζει έναν βράχο στη κορυφή ενός βουνού, είναι ουσιαστικά το μήνυμα της προσπάθειας ανεβάσματος της πέτρας-λίθου, ασχέτως αν αυτή κατρακυλά. Ο Σίσυφος όμως είναι αναγκασμένος να την – τον ξανανεβάσει στην κορυφή της τελειότητας.
Έλληνας σημαίνει φωτεινός λίθος = λαμπερή πέτρα, δηλαδή ο άνθρωπος αυτός που ανεβαίνει εκ του άνω θρόσκο.
Και ο Σίσυφος είναι η μόνιμη εντολή του θείου προς το ανέβασμα – τελειοποίηση του λίθου = Έλληνα = Ανθρώπου.
Οι μύθοι μιλούν ξεκάθαρα…
Πριν μερικές ημέρες και κατά την επίσκεψη κάποιου φιλικού ζευγαριού στο σπίτι μου, μου ήρθε να θέσω σα θέμα φιλοσοφικής συζήτησης, ένα ερώτημα σε όλους και στον εαυτό μου. Αν μαθαίνατε ότι με τη λήξη της ζωής σας (η οποία μπορεί να λήξει και σε δύο λεπτά), χάνεστε και άσχετα από την αβεβαιότητα για το αν υπάρχει ζωή μετά θάνατον (το οποίο ουσιαστικά δεν το ξέρουμε), ερχόταν κάποιος και σας έλεγε και σας έπειθε ότι έλεγε την αλήθεια, ότι αν ανοίξεις αυτήν την πόρτα και την περάσεις θα γίνεις αθάνατος και θα ζήσεις αιώνια.
Επαναλαμβάνει όμως, ότι μόνο αν την περάσεις τώρα που σου τη δείχνω θα φύγεις από εδώ (από αυτήν την τωρινή κατάσταση) και θα ζεις αιώνια , δε θα αντικρίσεις ποτέ το θάνατο, παρά μόνο θα βλέπεις τους άλλους να γερνούν και να πεθαίνουν, ενώ εσύ θα παραμένεις απέθαντος. Θα την περνούσες; Τι λέτε θα την περνούσατε;
Κάποιος σας δείχνει την αθανασία, τη θέλετε, την αντέχετε, τι θα κάνατε;
Θα περνούσατε την πύλη ή όχι;
Η πιο γρήγορη και άμυαλη απάντηση που δόθηκε από όλους, ήταν πως δε θα την περνούσαν κι ας κάποιος από την παρέα τους εκείνη τη στιγμή πάθαινε καρδιακό επεισόδιο και πέθαινε. Το βρήκα λίγο αστείο που απάντησαν όλοι τους επιπόλαια και γι’ αυτό τότε αναφέρθηκα στη θρησκεία (χριστιανική), που όλοι πιστεύουμε και που το κυρίως θέμα της είναι η αιώνια ζωή.
Δηλαδή αν τώρα κατέβαινε ο ίδιος ο Χριστός και μας έλεγε σας δίνω την αθανασία, εμείς με βεβαιότητα θα λέγαμε όχι, γιατί υπάρχει η φοβία του εφήμερου που θα χάσουμε. Πολύ απλά λοιπόν νομίζουμε ότι κάνουμε κουμάντο και στη ζωή και στο θάνατο και αυτό γιατί είμαστε ανόητοι.

Στην Ασσυρο-Βαβυλωνιακή παράδοση ο τόπος των νεκρών, είτε αυτή είναι δίκαιη είτε άδικη, είναι ένας και ονομάζεται «πέρα από τη άβυσσο του Άπσου». Βρίσκεται δε κάτω από τη γη, είναι μια περιοχή χωρίς γυρισμό, σα σπίτι « που όποιος μπει δε βγαίνει…». Στην προκειμένη όμως περίπτωση, αυτός που πέθαινε έπρεπε να περάσει «επτά πύλες». Σας θυμίζει τίποτε αυτό;
Σε κάθε πύλη έπρεπε να αφήσει και ένα κομμάτι από τα ρούχα του, ενώ στην τελευταία θα έπρεπε να βρίσκεται εντελώς γυμνός μέσα στο σκοτάδι… Σε αυτό το βασίλειο των σκιών πήγαιναν οι «ΕΝΤΙΜΜΟΥ», δηλαδή οι ψυχές των νεκρών. Αλλά εμένα μου μοιάζει με ένα μέρος όπου πήγαιναν οι «ΕΝΤΙΜΟΙ». Όλοι καταλαβαίνουμε νομίζω τη σχέση των δύο λέξεων. Στην παράδοση αυτών των λαών όπως είπα οι Εντιμμου- Εντιμοι (δηλαδή οι τίμιοι), ήταν οι ψυχές. Εγώ το μεταφράζω ότι μόνο όσοι ήταν έντιμοι ή έτοιμοι… είχαν ψυχή … (Γι’ αυτό και πολλοί ερευνητές μιλούν για ανθρώπους που δεν έχουν ψυχές και καλούνται οι λεγόμενοι άψυχοι!).
« Γεννήθηκαν στο δυτικό βουνό, μένουν στις τρύπες του εδάφους, κατοικούν στα ερείπια της γης».
Και ο λόγος, φυσικά για τους αποστάτες Κρόνιους, και τους συνεργάτες τους από τη Σελήνη… Θέλω τώρα να ανατρέξετε στο πρώτο μου βιβλίο, περί Ελληνοατλαντικού πολέμου και να θυμηθείτε τα πεπραγμένα.
Ο παράδεισος λοιπόν θα μπορούσε να είναι ένας κλειστός χώρος, ή να περιβάλλεται από θάλασσα και να είναι ανοιχτός μόνο στους ουρανούς. Στο μέρος του παραδείσου με τα χίλια ονόματα, ο θεός ή οι θεοί και οι άνθρωποι μπορούν να επικοινωνούν, αλλά και να ζουν και με τα ζώα σε τέλεια αρμονία. Ο παράδεισος που δε ζήσαμε ή κάποτε χάσαμε συμβολίζει την απώλεια της πνευματικότητας που είχαμε.
Ο παράδεισος που κερδίζετε είναι η επιστροφή στο πνεύμα, η κατάκτηση του εαυτού μας και η αποκατάσταση της χαμένης αθωότητας. Από τη στιγμή που χάσαμε τον παράδεισο- πνευματικό μας κόσμο, βυθιστήκαμε στο σκοτάδι που συμβολικά θα μπορούσε να είναι η χριστιανική κόλαση, που ζούμε. Είναι ο Μεσαίωνας του 2005 από τον οποίο εύχομαι γρήγορα να βγούμε…
Αλλά γιατί ψάχνω τον παράδεισο σε ένα βουνό;
Οι αρχαίες γνώσεις και η απόκρυφη λογοτεχνία μας δείχνουν τη σχετικότητα των βουνών με το μέρος που ίσως αφορά τον παράδεισο. Και αν τελικά στα γραφόμενά μου, βρω μαζί με εσάς, την παραπάνω σχετικότητα, σίγουρα από τη θεώρηση δε θα πρέπει να αποκλείσουμε το σημαντικότερο όρος της Ελλάδας και ίσως του κόσμου, από αυτήν την σχέση. Το ανώτερο σημείο της γης, θεωρείται σαν κεντρικό και είναι η κορυφή του παραδείσου, ο τόπος συνάντησης μεταξύ ουρανού και γης. Το βουνό πάντα έπαιζε το ρόλο επικοινωνίας με τους θεούς.
Αν δούμε τις θρησκευτικές παραδόσεις, θα συναντήσουμε αυτό το στοιχείο σε όλες σχεδόν τις αφηγήσεις. Τα βουνά χαρακτηρίζονταν στην αρχέγονη ιστορία σαν τόπος κατοικίας θεοτήτων. Ίσως γιατί το βουνό εκφράζει σταθερότητα, αιωνιότητα και ηρεμία. Οι βουνοκορφές πάντα σχετίζονταν με τον ήλιο, τη βροχή και τους θεούς του κεραυνού. Τα βουνά που είχαν ή έχουν δύο κορυφές είναι η έδρα των Ηλιακών ή Αστρικών θεοτήτων. Στη Σουμερία και στην Κίνα χαρακτηρίζονταν σαν οι έδρες του Ήλιου και της Σελήνης.
Το Δίδυμο εβραϊκό βουνό Χωρέφ και Σινά, επισημαίνεται: σαν η μία κορυφή Χωρέφ= Όρος του Ήλιου και αντίστοιχα Σινά= Όρος της Σελήνης.
Στη Φοινικική μυθολογία, ο μεγάλος Ηλιακός θεός ονομάζεται Ελ (el), κάτι που μας συνδέει αφάνταστα με την Ελληνική (ΕΛ-ΝΙΚΗ) μυθολογία και φυσικά με το χώρο κατοικίας του.
Κατά την ίδια παράδοση ο Ελ είχε έναν γιο τον οποίο διέταξε να πολεμησει τον Ετραχ(Etrah) η Τεραχ(Terah) ο oπο;iος ήταν θεότητα της Σελήνης. Αυτή η Σεληνιακή Θεότητα είχε σαν σύμμαχο τον λαό της χώρας του (Ζαβουλων),φυλή η οποία αργότερα ταυτίστηκε, επειδή συγχωνεύτηκε με τον λαό του (Ισραήλ),και εγκαταστάθηκε μεταξύ του όρους Καρμηλου και της λίμνης Γενησαρετ. (Σημ.Το όνομα του Ζαβουλων δεν είναι τυχαίο και δείτε την σχετικότητα του σήμερα…)

Ας διαβάσουμε όμως λίγα από τα ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ. (κεφ.14 του Μασονικού καταστατικού ……άρθρο 127)
Η μεγαλύτερη, αλλά και η τρομερότερη στιγμή της ζωής ενός Μασόνου που έχει φτάσει τον 33^Ο βαθμό (τον ανώτατο): ΟΙ τρεις ανώτατοι αξιωματούχοι της στοάς , με τρία διαφορετικά κλειδιά , ξεκλειδώνουν το ξύλινο κουτί ,με το <<ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ>>και του δίνουν να διαβάσει, ένα φύλλο χαρτί, πάνω στο οποίο είναι γραμμένο το όνομα του Μ.Α.Τ.Σ . (του θεού τον οποίο υπηρετούσε).
Jahbulon (Ζαβουλών) Αυτό είναι το όνομα που είναι γραμμένο, στο φυλακισμένο χαρτί. Το οποίο, όνομα, κάθε συλλαβή του ονόματος, εκπροσωπεί μια προσωπικότητα της λεγόμενης ανίερης τριάδας.
Jah =ΓΙΑΧΒΕ (Ιεχωβας)ο θεός των εβραίων.
Bul=ΒΑΑΛ * ο αρχαίος χαναανιτικος θεός της γονιμότητας.
On =ΟΣΙΡΙΣ* ο αρχαίος αιγυπτιακός θεός του κάτω κόσμου.
(Στο όνομα του ΟΣΙΡΙ αν τελικά βγάζει σε αναγραμματισμό ΣΙΡΙΟΣ, μας ονομάζει το Άστρο των Ελλήνων αλλά φυσικά δεν μας λέει σε ποιο ΣΕΙΡΙΟ των Α η των Β;)
Ακόμα,στην εγκυκλοπαίδεια WORD BOOK στο λήμμα βααλ η βεελ μας δείχνει, ΣΑΤΑΝ (ΣΑΝΑΤ).

ΒΕΕΛ-ΖΑΒΟΥΛΩΝ- Το όνομα αυτό (εκ του ba’al και zabhubh) σημαίνει τον άρχοντα των κακοποιών πνευμάτων, εξ αιτίας του οποίου ο Ιησούς κατηγορήθηκε από τους Φαρισαίους ότι έκανε τα θαύματα του.
Στο Δ΄ βασ. α΄2 μνημονεύεται ως θεός της πόλεως Ακκαρών των Φιλισταίων: προς αυτήν τη θεότητα απευθύνεται ο ειδωλολάτρης βασιλεύς του Ισραήλ Οχοζίας. Κατά τους ραβινικούς χρόνους, ερμηνεύτηκε το όνομα αυτό ως ‘Κύριος της Κόπρου’ (zebhila: ‘κόπρος’) Αλλά το κατάλαβαν ως ‘κύριος (θεός) της κατοικίας (zebhul). Ο όρος zbi βρέθηκε στα κείμενα της Πας Σάμρα και μεταφράζεται γενικώς δια του ‘άρχων, κυρίαρχος’.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σας παρακαλέσω να κρατήσετε στην μνήμη σας τις παρακάτω λίγες σειρές και να τις ανασύρετε από την μνήμη σας όταν το συνειδητό σας το ζητήσεi. Ο βιβλικός Σατανάς περιγράφεται ως ερπετόμορφος !
Ο πατέρας του ΝΕΜΡΩΔ, το οποίο όνομα θα το δούμε πολλές φορές σε κείμενα των τεκτόνων και όχι μόνο, σύμφωνα με το κείμενο της Γένεσης ήταν ο ΚΟΥΣ η ΧΟΥΣ, γνωστός και ως βελ-μπελ –μπελους-μπουλ-βααλ, ο οποίος ήταν εγγονός του ΝΩΕ* και γιος του ΧΑΜ*.
Ο ΝΕΜΡΩΔ και η ΣΕΜΙΡΑΜΙΣ *συμβολιζόταν σαν μισοί άνθρωποι και μισοί ψάρια, κάλλιστα μπορούμε να πούμε ότι τα λέπια δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο των ψαριών αλλά και των…ερπετών!. Στον ΝΕΜΡΩΔ είχε δοθεί ο τίτλος ΒΑΑΛ=ΚΥΡΙΟΣ,και στην ΣΕΜΙΡΑΜΙΣ=ΒΑΑΛΤΙ Που σημαίνει ΚΥΡΙΑ!.
Όλες οι μασονικές στοές στο εσωτερικό τους, αποτελούν μινιατούρες του ναού του Σολόμωντα* , όπου σε εκείνο τον ναό, έλαβε χώρα, η πρώτη μορφή για πρώτη φορά της δαιμονολατρίας. Η λέξη η προσφώνηση ΑΒΡΑΚΑΤΑΜΠΡΑ * ονοματίζει τον δαίμονα η πνεύμα ΑΒΡΑΞΑ, έναν από τους πιο προσφιλής,των μασόνων.

*ΝΩΕ- Ο δέκατος από τους Εβραίους πατριάρχες, γιος του Λάμεθ.
Σύμφωνα με τη διήγηση της Γένεσης, κατασκεύασε την κιβωτό, στην οποία διασώθηκαν αυτός, η οικογένειά του και ένα ζευγάρι από όλα τα ζώα. Θεωρείται ο δεύτερος πατέρας του ανθρώπινου είδους, γιατί οι γιοι του Σημ, Χαμ και Ιάφεθ αποτέλεσαν τις ρίζες των φυλών της Ασίας, της Αφρικής και της Ευρώπης. Έζησε μέχρι την ηλικία των 950 χρόνων.
*ΧΑΜ- Στη Βίβλο, ο δεύτερος γιος του Νώε. Σύμφωνα με τη Γένεση, ήταν οικοδεσπότης του χαμιτικού οίκου.
*ΣΕΜΙΡΑΜΙΣ- Μυθική βασίλισσα της Ασσυρίας, που σύμφωνα με τα ελληνικά συγγράμματα, κυβέρνησε το βασίλειο μετά τον θάνατο του συζύγου της Νίνου. Ίδρυσε την πόλη της Βαβυλωνίας και την διακόσμησε με κήπους και στοές. Αυτοκτόνησε όταν έμαθε ότι ο γιος της συνωμοτούσε εναντίον της. Πιθανόν ταυτίζεται με την βασίλισσα του Σαμουραμά, συζύγου του βασιλιά της Ασσυρίας , Σαμσί Αντάντ Ε΄ (9ο αιώνας π.Χ.).
*ΣΟΛΩΜΟΝ- Ο τρίτος βασιλιάς του εβραϊκού λαού, που είναι γνωστός για την σοφία του, γιος του Δαυίδ και της Βηρσαβεέ, χήρας του Ουρία. Ο Σολομών ολοκλήρωσε τους πολιτικούς θεσμούς του πατέρα του, κερδίζοντας τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια του λαού του. Η βασιλεία του Σολομώντα είναι ξακουστή και για τα χτίσματα, από τα οποία το μεγαλοπρεπέστατο ήταν ο ναός της Ιερουσαλήμ. Η φήμη του ως σοφού έμεινε ζωντανή στην μνήμη των μεταγενέστερων με τα βιβλία που αποδόθηκαν σ’ αυτόν, όπως το “Άσμα ασμάτων”, “Εκκλησιαστής” και “Σοφία Σολομώντος”.
*ΑΜΠΡΑΚΑΤΑΜΠΡΑ- Λέξη στην οποία στα πιο αρχαία καβαλιστικά κείμενα, αποδίδονταν μαγικές δυνάμεις. Προφανώς προέρχεται από το εβραϊκό ha-beracah daberah, που σημαίνει “ευλογώ”. Έπειτα από τις παραπομπές σε χρήσιμα στοιχεία τα οποία θα αποθηκεύσετε στον σκληρό δίσκο του εγκέφαλου σας συνεχίζω εκεί που είχα μείνει…
Στον πόλεμο αυτό ο γιος του Ελ νίκησε και οι νικημένοι έφυγαν σε μικρές ομάδες. Το περιστατικό αυτού του πολέμου μου θυμίζει τον ΕλληνοΑτλαντικο πόλεμο και της ομάδες – φυλές των Ερπετοειδών που αναφέρω στο πρώτο μου βιβλίο. Κατ αρχάς ζητώ την επιείκεια σας για το μεγάλο ταξίδι στοιχείων που έκανα ξεφεύγοντας ίσως λίγο από το θέμα,για το που είναι ο παράδεισος αλλά πιστέψτε με όταν γράφω παρασύρομε από τις πολύ σημαντικές συνδέσεις της άγνωστης προϊστορίας με αποτέλεσμα να γράφω παρά πολλά. Τώρα γνώμη μου είναι ότι όλα αυτά σχετίζονται και με την έρευνα για το θέμα του παραδείσου, απλώς είναι κάποια μονοπάτια η κρίκοι μιας τεράστιας απόκρυφης και μυστικής αλυσίδας.
Στην ρωμαϊκή μυθολογία βρίσκουμε πλήρη αντιγραφή των Ελληνικών πεποιθήσεων και για αυτό δεν θα ασχοληθώ καθόλου αφού είναι αυτονόητη η άποψη τους για τον παράδεισο-Ηλύσια πεδία. Οι Κέλτες και συγκεκριμένα οι Γαλάτες είχαν θεοποιήσει τις ψηλές κορυφές των βουνών, και αν κρίνουμε από την μεταδοτικότητα των Δρυίδων στην Ελληνική κοσμοαντίληψη θεωρώ ότι ήταν πανόμοια με την δική μας.

Ο ΤARAN,O DIS PATER=πατέρας Δίας,o Teatates=ΤΟΥΤΑΤΗΣ, και άλλοι συμβόλιζαν μορφές του Ολύμπιου Δια. Κάτι σχετικό συμβαίνει και με τους Ιρλανδούς. Οι αρχικές ρίζες της Ιρλανδίας αναφέρονται στο “βιβλίο των εισβολών “ όπου αναφέρεται: Μετά τον μεγάλο κατακλυσμό,το νησί που έγινε η Ιρλανδία κατοικήθηκε πρώτα από τη μάγισσα βασίλισσα (CESSAIR) όπου κάποιοι την μεταφράζουν ως ΚΙΡΚΗ!. Αλλά φαίνεται ότι χάθηκε μαζί με τον λαό της…
Το 2640 π.χ κάποιος πρίγκιπας ονόματι (Partholon) ήρθε από την Ελλάδα και έφερε μαζί του 24 ζευγάρια θεών η ανθρώπων… Οι σύντροφοι του πολλαπλασιάστηκαν και έγιναν 5000 μέσα σε 300 χρόνια, αλλά μια …επιδημία τους εξόντωσε όλους της 1 Μαΐου της 30^ης επετείου από την άφιξη τους. Ο κοινός τάφος τους βρίσκεται κατά την παράδοση στον λόφο Tallaght στο Δουβλίνο.
Το 2600 αποβιβάστηκε στο νησί η φυλή των “Υιών του Nembred” = ΝΕΜΡΟΔ , από τους “Hommes bold”. Τελευταίοι ήρθαν τα μέλη της “Tuatha de Dannan” από τις νήσους της δύσεως… (Σημ.κατεμε είναι οι Δαναοί η Φυλή του Δαν).
Αυτοί λοιπόν είχαν σαν τέχνη τους την Μαγεία,και μαζί με τα σύμβολα και τα όπλα τους φέρανε από την δύση και την “Πέτρα της Μοίρας”, η οποία κραυγάζει όταν κάθετε επάνω της ο νόμιμος βασιλιάς της Ιρλανδίας. Αυτοί οι “Εισβολείς” αναγκάστηκαν να πολεμήσουν τη φυλή των Γιγάντων η οποία έμενε στην Ιρλανδία. Αυτοί οι Γίγαντες ήταν τερατόμορφοι και είχαν “σώματα χωρίς σκέλη”. *Εμένα μου θυμίζει ερπετά…,τα τέρατα αυτά λεγόταν Fomore=υπο τη θάλασσα, και κατάγονταν από την θεότητα Dommu=το βάραθρο. Η πρώτη μάχη έγινε σε μια πεδιάδα των όρθιων λίθων η μενιρ και νίκησαν οι De Dannan.
Για επτά χρόνια μένετε ο πόλεμος και παρόλο που στέλνουν τους τερατόμορφους στα βάθη τις θάλασσας και στα τάρταρα, η φυλή των De Dannan χάνεται. Λέγετε ότι τα γεγονότα αυτά λαμβάνουν χώρα την εποχή του Τρωικού πολέμου…
Έπειτα έρχεται κάποιος BILE και LTH, όπου εγώ τους μεταφράζω Βεελ και Λιλιθ. Γιατί και οι δυο είναι θεότητες του βασιλείου των νεκρών. Έκτοτε το νησί τελεί υπό την κατοχή των ερπετοειδών και σκοτεινών Σεληνιακών και υποχθόνιων αξιωματούχων τους και ταλαιπωρεί τους Ελληνογενείς Ανθρώπους της περιοχής.
Μετά από την ιστορική προσέγγιση της Ιρλανδίας αναφέρομαι στο κυρίως θέμα του παραδείσου, λέγοντας ότι οι αρχαίοι Ιρλανδοί πίστευαν πως υπάρχει μια χώρα πέρα από τις Δυτικές θάλασσες, στην πεδιάδα της χαράς όπου λέγεται και γη της νεότητας, όπου εκεί ο χρόνος σταματά και οι κάτοικοι δεν γερνούν ποτέ (παράδεισος). Διασκεδάζουν με συμπόσια και μάχες και το υδρομέλι (αμβροσία) ρέει στις κοίτες των ποταμών.
Αυτά τα κέλτικα Ηλύσια πεδία (τα οποία αντιστοιχούν με την μαγική χώρα των υπερβορείων)όπως αναφέρει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης,αντιστοιχεί η Avallon=νήσος των μηλεών. Βλέπε τα μήλα της εσπερίδας, όπου αναπαύονται οι νεκροί και οι ήρωες.
Σε συνέχεια του θρύλου των DE DANNAN λέγετε ότι οι εναπομείναντες αποσύρθηκαν στις λαμπρές υπόγειες κατοικίες τους, όπου είναι αόρατοι στα ανθρώπινα μάτια. Σε μερικούς μύθους εμφανίζονται σε περιπτώσεις ανάγκης και βοηθούν τους Ιρλανδούς κατοίκους της επιφάνειας.

Μετέπειτα υπήρχε ένα ιπποτικό τάγμα οι Fennians οι οποίοι ορκίστηκαν να προστατεύουν την χώρα από τις εισβολές και είναι αυτοί που έχουν την άδεια να κατεβαίνουν στον κόσμο των De Dannan. Περνώντας στους Γερμανικούς μύθους για τον θάνατο και την τελευταία κατοικία του ανθρώπου ανακαλύπτουμε την σχέση με την μεταφυσική που είχε αυτός ο λαός.
Οι Γερμανοί Πίστευαν μαζί με τους Σκανδιναβούς ότι οι ψυχές πηγαίνουν στην Βαλχαλα, τόπο των θεών και των ηρώων και για αυτό έπρεπε να έχουν μια ηρωική ζωή εδώ στην γη. Πίστευαν ακόμα ότι ο τόπος του παραδείσου είναι εκεί που δύει ο ήλιος και η θάλασσα.
Στις ακτές της θάλασσας έβρισκαν λέει μυστηριώδεις βάρκες που αφού πέθαιναν τους οδηγούσαν σε αυτό τον τόπο,το ταξίδι τους δεν διαρκούσε πάνω από μια ώρα, παραδόξως, ενώ αν αυτό το ταξίδι γινόταν χωρίς τις παράξενες βάρκες χρειαζόντουσαν μια ημέρα και μια νύκτα. Πίστευαν δε στην ύπαρξη υποχθόνιων νάνων, δαιμόνων και μαγισσών καθώς και φόβονταν τους νεκρούς μην γίνουν φαντάσματα .
Για τους νάνους και τα εσωγήινα βασίλεια πίστευαν και πιστεύουν ότι οι μεταλλωρύχοι και οι ανθρακωρύχοι συναντούσαν συχνά νάνους μέσα στις στοές,οι οποίοι τους φέρονται ευγενικά αν έχουν την ίδια αντιμετώπιση. Στους Σλάβικους λαούς λέγεται ότι η καταγωγή τους κατάγεται από τα καρπάθια και ότι από εκεί εξαπλώθηκαν σε όλες τις πλευρές του ορίζοντα. Αυτοί οι λαοί έχουν πολύ απλή θεογονία και πιστεύουν στην ύπαρξη 2 θεών του λευκού και του μαύρου, είναι η αντιπροσώπευση του καλού και του κακού το οποίο μάχεται το ένα το άλλο.
Υπάρχει όμως και η ηλιοκεντρική άποψη, σύμφωνα με αυτήν ο Ήλιος έχει 12 βασίλεια. (Βλέπε αναφορά μου στο πρώτο μου βιβλίο, για τους θεούς ηγεμόνες),και κάτοικοι στο εσωτερικό του άστρου του Ήλιου, τα δε δώδεκα παιδιά του κατοικούν στα αστέρια. Ο θεός των κεραυνών ονομάζεται Περουν, και σήμερα τον φαντάζονται σαν τον προφήτη Ηλία που τρέχει στον ουρανό με το ουράνιο άρμα του. (Αν και θεός των κεραυνών ουσιαστικά μας παραπέμπει στον ΔΙΑ). Η άποψη τους για τον παράδεισο είναι κάτι μεταξύ του ειδωλολατρικού Ήλιου και του Ιουδαϊκού Παράδεισου.
Στην Λιθουανία αν και πίστευαν στην μετενσάρκωση, είχαν και την άποψη ότι η κατοικία των ψυχών, ήταν ένας κλειστός χώρος όπου άνοιγε με την βοήθεια συγγενών και των προγόνων. Η κατοικία των ψυχών κατ αυτούς είχε 9 πόρτες. Σε κάθε τάφο έβαζαν ένα ξύλινο σανίδι ώστε ο νεκρός να το χρησιμοποίηση πατώντας το για να φύγει εύκολα από τον τάφο το πνεύμα του. Όταν ο χριστιανισμός έφτασε στην περιοχή τους παρατήρησε ότι το σύμβολο του σταυρού υπήρχε επάνω στους τάφους τους, με μια λεπτομέρεια επάνω στον σταυρό, εικονίζονταν ο ήλιος η σελήνη η κάποιος όφις .
Μετά την εξακρίβωση από τους ιερείς των χριστιανών ότι πρόκειται για παγανιστικό σύμβολο, έφτασαν στο σημείο να απαγορεύσουν την χρήση σταυρού πάνω από τους τάφους… Η απαγόρευση αυτή μάλλον δεν έπιασε τόπο και πλήθος σταυρών είναι και σήμερα ένα από τα χαρακτηριστικά της παράξενης αυτής χώρας. Μέσα από την μυθολογία τους βλέπουμε και την σχέση του παράδεισου με τον Ήλιο. “το ανάκτορο του Ήλιου βρίσκεται στην ανατολή, στην άγια και ευτυχισμένη περιοχή των Λιθουανων που ήταν η κοιτίδα των πρώτων Λιθουανών.”

Στην Ουγγρο-Φιννικη μυθολογία δεν συναντάμε τόπο τιμωρίας των ψυχών αλλά μια χώρα σκοτεινότερη από τις άλλες . Στην “Καλεβαλα” το βασίλειο των νεκρών εμφανίζεται μια χώρα σκοτεινή αλλά ακόμα και εκεί λάμπει ο ήλιος και φυτρώνουν δάση. Η είσοδος του κάτω κόσμου προστατεύεται από ένα ποτάμι με μαύρα κύματα,πρέπει να βαδίσει κανείς πάνω από μια εβδομάδα ως που να φτάσει εκεί . Αλίμονο όμως σε αυτούς που θα προσπαθήσουν να μπουν σε αυτό το μέρος. Ελάχιστοι βγαίνουν από  εκεί…
Ο Μανιχαισμος στην Περσία λέει ότι οι εκλεκτοί αφού απαλλαχτούν από τα σαρκικά αμαρτήματα θα έπαιρναν τον δρόμο του ουρανού και οι άλλοι θα έμεναν στην γη για να περάσουν σε αλλά σώματα <<μετεμψύχωση>> ώσπου να ακολουθήσουν και αυτοί το δρόμο των εκλεκτών. Γενικά οι Ιρανοί πίστευαν στην παραμονή των νεκρών κάτω από τη γη, ώσπου να έρθει η σωτηρία όπου είναι ο ουρανός.
Στην περιοχή αυτή ακούμε για τους “Δώδεκα ιμάμηδες”, αλλά μην ξεχνάμε την επίδραση του Ισλαμισμού από την Εβραϊκή θρησκεία, όπου το Ισλάμ είναι θα έλεγε κανείς μια άλλη εκδοχή του ίδιου πράγματος, όπως και ο χριστιανισμός. Οι Ινδοί πιστεύουν και αυτοί στο ταξίδι του ανθρώπου μέσα από την μετενσάρκωση στην τελειότητα. Το παράδοξο σε αυτούς που ονομάζονται Αρεια φύλα είναι ο συσχετισμός μεταξύ της μετενσάρκωσης που αφορά την Ελληνική φιλοσοφία αλλά και την επιρροή άλλων δοξασιών .
Ένα μεγάλο ερωτηματικό είναι αυτό για τους ΝΑΓΚΑΣ μυθική φυλή φιδιών, όπου είναι ισχυροί και επικίνδυνοι όπου κάτω από ορισμένες συνθήκες παίρνουν και την ανθρώπινη μορφή . Όλες οι υποψίες μας πάνε σε εισβολή ερπετοειδών στην περιοχή σε καιρούς που χάθηκαν, όπου κάτω από ένα αστραφτερό υπόγειο βασίλειο έρχονται στην επιφάνεια. βλέπε εκστρατεία μεγάλου Αλέξανδρου.
Στην Ινδία οι νεκροί θάβονται η καίγονται (κατά πλειοψηφία),το κάψιμο του σώματος θεωρήθηκε σαν ο τρόπος να περάσεις γρήγορα στην οριστική κατοικία σου. Οι ουρανοί που είναι τόπος που δεν πάνε όλοι, έχει τα ίδια αγαθά όπως η γη, αλλά χωρίς τα μειονεκτήματα που έχουμε εμείς εδώ. Το μέρος του ινδικού παράδεισου είναι το ουράνιο φως .
Κατά τους αρχαίους κινέζους ο ουρανός είναι κατοικία αστρικών θεοτήτων, αλλά είναι διαιρεμένος σε ορόφους. Άλλοι λένε σε 9 άλλοι σε 36, οι αρχαιότεροι θεοί ζούσαν στα υψηλότερα πατώματα. Στην κινέζικη παράδοση αναφέρονται οι βασιλιάδες δράκοντες, όπου είναι τέσσερεις αδελφοί που ο καθένας διοικεί μια από τις τέσσερις θάλασσες που περιβάλουν το κέντρο της γης. Και εδώ υπάρχει η αντίληψη του δίπολου παράδεισου και κόλασης.
Ο κινέζικος παράδεισος είναι αυτός που οι άνθρωποι ονομάζουν βουνό Κουεν-Λουεν και είναι η κατοικία των αθανάτων, η γη της ευδαιμονίας της δύσης, το βουνό αυτό παρουσιάζει μεγάλη ομοιότητα με τον Όλυμπο. Το παράδοξο όμως είναι ότι αν και οι έλληνες τοποθέτησαν τον παράδεισο τους στην χώρα τους, οι κινέζοι τον τοποθετούν σε άλλη χώρα από την δική τους… Το βουνό αυτό το παρομοιάζουν σαν μυθικό βουνό πολύ απομακρυσμένο από την γη στο κέντρο του κόσμου…
Συνεχίζεται
———————————————————————–
© Επίγονου Λαμπακη, αποκλειστικά για το miastala.com
απόσπασμα από το δεύτερο, υπό έκδοση βιβλίο του.
E-FILES II ( H ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΖΩΝΗ ΤΟΥ ΛΥΚΟΦΩΤΟΣ )
http://miastala.com/s/archives/21479