Γιάννης Σαββιδάκης:"Κινδύνεψα να... χάσω το παιδί και την γυναίκα μου"

Οι δύσκολες στιγμές της ζωής του, η γυναίκα του και το παιδί του που από θαύμα γλίτωσαν τον θάνατο, η άγνωστη πορεία του στην Αμερική, οι οικονομικές αντιξοότητες, οι μεγάλοι..... έρωτες του, οι καλλιτεχνικές παρέες που απέφυγε, το νέο του single «Γίνομαι θεός», ο Μπέζος και το φεστιβάλ του Σαν Ρέμο...


...Ο Γιάννης Σαββιδάκης στην πιο ανθρώπινη συνέντευξή του μιλά για όλα!...

- Βιώνετε την κρίση;Αλίμονο μου αν έλεγα ότι δεν τη βιώνω. Τη ζω σε καθημερινή βάση και όχι μόνο μέσω εμού ή της οικογένειάς μου, αλλά και μέσω της ζωής των φίλων μου, των συγγενών μου, των ανθρώπων που περπατάνε γύρω μου.

- Το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων ζει πια στα όρια της φτώχειας. Φτάσατε στη ζωή σας στο όριο του να μην μπορείτε να αντεπεξέλθετε οικονομικά;Σαφέστατα. Αυτό είναι, νομίζω, κληρονομιά. Το να έχεις περάσει άσχημα είναι πολύ καλό, αν έχεις τη νηφαλιότητα, αν είσαι προσγειωμένος και ισορροπημένος άνθρωπος και δεν ξεχάσεις από πού προέρχεσαι. Εγώ γεννήθηκα από δύο ανθρώπους, οι οποίοι ήταν μαχητές της ζωής.

- Ποια περίοδο περάσατε δύσκολα;Στην ηλικία των είκοσι πέντε ετών. Πέρασα έναν χρόνο πολύ δύσκολα. Όμως και στα είκοσι ένα μου θυμάμαι ότι έφυγα για την Αμερική με 250 δολάρια στην τσέπη, για να πάω να παίξω με ένα γκρουπ.

- Πώς αντεπεξήλθατε στις υποχρεώσεις; Δεν φοβόσασταν;Δούλευα. Ήμουν εργάτης. Φτιάχναμε τζάκια, καμινάδες σε εξωτερικούς τοίχους, καθάριζα σπίτια και τις Κυριακές δούλευα σε έναν φούρνο, όπου έκανα cheese cake. Στην Αμερική εργαζόμουν επτά ημέρες την εβδομάδα. Έμεινα δύο χρόνια. Μετά πήγα στην Ολλανδία, όπου τραγουδούσα και έπαιζα σε διάφορα ελληνικά εστιατόρια. Θυμάμαι, τραγουδούσαμε και οι Έλληνες μετανάστες χόρευαν και μας πέταγαν τα μάρκα και τα φιορίνια αναμμένα με φωτιά. Όλες οι εμπειρίες είναι καλές, αν δεν στοιχίζουν στην υγεία σου.

 - Πώς ήσασταν στην Αμερική;Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα. Ήμουν έτοιμος να μείνω για πάντα. Δεν μετανιώνω που γύρισα, γιατί εδώ έκανα την καριέρα μου. Έζησα για λίγο στη Μινεσότα, μετά στη Μινεάπολι. Ξεκίνησα για να παίξω με ένα γκρουπ, πράγμα το οποίο δεν έγινε ποτέ. Είχα αφήσει στην Ελλάδα ένα μάθημα, ενώ ήμουν στο πτυχίο. Μάλιστα, γυρίζοντας πήρα υποτροφία από το Ίδρυμα Ωνάση, την οποία και δεν αποδέχτηκα. Έχω περάσει από διάφορα. ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΧΗΣ

- Τα τελευταία πέντε χρόνια με έναν τρόπο απείχατε από τα καλλιτεχνικά πράγματα...Ναι, δεν ήμουν ενεργητικός σε ό,τι αφορά τη δισκογραφία. Συναυλίες έκανα. Δεν το άφησα ποτέ. Δισκογραφικά έλειπα πεντέμισι χρόνια. Ο άνθρωπος περνάει από διάφορα σοκάκια στη ζωή του. Έκανα δύο παιδιά και δεν μου λείπει τίποτε. Είναι σημαντικό να μην έχεις απωθημένα σε κάθε κεφάλαιο της ζωής σου. Έχω κάνει πλατινένιους, χρυσούς δίσκους και τώρα χαίρομαι που ολοκλήρωσα το νέο CD με τίτλο «Γίνομαι θεός».

- Δεχθήκατε πόλεμο;Δεν το αισθάνθηκα και, αν με έχουν πολεμήσει, δεν το ξέρω. Νομίζω ότι δεν μας φταίει κανείς, δικές μας είναι οι επιλογές. Κάποια στιγμή ένας διευθυντής εταιρείας μου είχε πει: «Εσύ είσαι σαν τον κομήτη. Έρχεσαι, χτυπάς και φεύγεις. Δεν είσαι μέσα στο παιχνίδι της καλλιτεχνικής παρέας». Δεν έκανα με το ζόρι φιλίες και σχέσεις για να κρατηθώ στην επικαιρότητα. Ήμουν λίγο κομάντο. Δεν έγινα μαϊντανός, δεν έγινα «κολλητάρι» σε κάποιους. Η εικόνα μου δεν «κορέστηκε» ούτε κούρασε. Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ!

- Είπατε ότι επιλέξατε συνειδητά να κάνετε οικογένεια. Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η σύζυγός σας λίγο πριν γεννήσει το δεύτερο παιδάκι σας αντιμετώπισε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα που παραλίγο να στοιχίσει τη ζωή της και του μωρού.Βιώσαμε μια πολύ δύσκολη φάση στη διάρκεια του τοκετού. Το παιδί ουσιαστικά αυτοκτονούσε, γιατί πάταγε από μόνο του τον ομφάλιο λώρο και δεν αιματωνόταν το κορμάκι του. Αναγκαστήκαμε να κάνουμε ένα πολύ σοβαρό χειρουργείο. Ήμασταν πολύ κοντά στο να το χάσουμε. Να το πω αλλιώς… Σώθηκε γιατί αυτό συνέβη μέσα στο μαιευτήριο. Αν ήμασταν στα προηγούμενα φανάρια και δεν είχαμε φτάσει εκεί, θα είχαμε χάσει το παιδί. Αν είχαμε καθυστερήσει δύο λεπτά, θα έφευγε. Αν δεν ήμασταν μέσα στον θάλαμο των ωδίνων με το χειρουργείο ήταν στα τριάντα βήματα, θα είχε τελειώσει.

 - Πώς νιώσατε τότε;Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Έμπαινε σε κίνδυνο και η ζωή της γυναίκας μου. Σκεφτόμουν ότι είχα άλλο ένα παιδί που με περίμενε στο σπίτι, πώς θα ήταν η επόμενη ημέρα και φυσικά το μόνο που παρακαλούσα ήταν να σωθούν το μωράκι και η σύζυγός μου.

 - Ήταν τρομακτικό…Είναι σαν να πέσει αεροπλάνο πάνω μας την ώρα που μιλάμε. Βέβαια, όταν συμβαίνει είναι μοιραίο για το νεογνό. Είναι η νούμερο 2 αιτία θανάτου των νεογέννητων και μας συνέβη. Μας έσωσε ότι ήμασταν σε αστικό κέντρο. Αν ήμασταν οπουδήποτε αλλού, θα είχαμε χάσει το παιδί. Η Ελλάδα δεν έχει παντού τις ίδιες υποδομές.

 - Ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής σας;Στην προσωπική ζωή μου, ναι. Ήταν η πιο σοβαρή στιγμή που έχω αντιμετωπίσει. Είχα μια σχετική ψυχραιμία, αλλά τι να το κάνεις όταν βλέπεις να περνάνε μπροστά σου είκοσι γιατροί, νοσοκόμοι και αναισθησιολόγοι για να πάνε στη γυναίκα σου…

- Φοβηθήκατε για τη ζωή του παιδιού και της γυναίκας σας;Ναι. Φοβήθηκα για τη ζωή και των δύο. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Όταν περάσεις κάτι τέτοιο, εκπαιδεύεσαι και βλέπεις τη ζωή με άλλο μάτι. Εγώ το μωρό αυτό το λέω «τυχερούλι»… Μάλιστα, του έχω γράψει και ένα παιδικό, μπεμπίστικο τραγουδάκι, που το λέω «όμορφο και τυχερούλι».

- Πώς αισθανθήκατε όταν καταλάβατε ότι πέρασε ο κίνδυνος; Ξεσπάσατε;Ξέσπασα και ένιωσα ανακούφιση. Βασικά, μου έδειξαν το μωρό και έτρεμα να δω τι γίνεται με τη σύζυγό μου, γιατί πήρε πολύ γρήγορα πολύ μεγάλη δόση νάρκωσης. Ήταν επείγον περιστατικό. Ο γιατρός και μαιευτήρας μας ήταν πάνω στο φορείο με το οποίο πήγαιναν τη γυναίκα μου στο χειρουργείο. Δεν κατέβηκε καν. Είπε: «Αμέσως φεύγουμε». Δεν πάτησε τα πόδια του στο έδαφος για να πάει περπατώντας στο χειρουργείο. Τον έτρεξαν οι νοσοκόμοι. Ήταν τόσο άμεση η ανάγκη να μπει σε δευτερόλεπτα μέσα. Μιλάω πρώτη φορά γι’ αυτό και δεν έχω πρόβλημα να το πω δημόσια, γιατί γεννήθηκε μια ζωούλα. Ήταν η τύχη του να πάει καλά.

- Τι σας έμαθε αυτή η εμπειρία Ότι δεν υπάρχει τίποτε δεδομένο στη ζωή. ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ..

- Σε ένα άλλο θέμα... Περάσατε ποτέ τη φάση του να τραγουδήσετε στον δρόμο;Στην Αμερική όπου, βέβαια, έκανα και πολλές άλλες δουλειές. Ξέρεις τι είναι να δουλεύεις σε σκαλωσιά δεκαπέντε μέτρα με μείον δεκαεννιά βαθμούς Κελσίου; Το λέω και δεν με πιστεύουν. Φτιάχναμε μια καμινάδα και δούλευα παράνομα. Αν έπεφτα κάτω, θα με πέταγαν σε ένα χαντάκι και θα με έκλειναν…

- Έτυχε να κινδυνέψει ποτέ η ζωή σας;Δύο φορές. Είχα πέσει με τη μηχανή. Έφτασα κοντά στον θάνατο. Είχα πάθει εσωτερική αιμορραγία.

- Σοκαριστήκατε;Πάρα πολύ. Και τις δύο φορές που έπεσα κινδύνεψε η ζωή μου… Και τις δύο φορές ευθύνονταν άλλοι. Τι να το κάνεις όμως, αν... αποδημήσεις; Την πρώτη φορά ήμουν σε πολύ κακή κατάσταση. Ηρθε ασθενοφόρο και με πήρε για να με πάει άμεσα στο νοσοκομείο. Πέρασε μπροστά μου η ζωή μου σαν ταινία. Αλλά τη γλίτωσα. Οι μεγάλοι έρωτες αλλά και οι απιστίες

- Ζήσατε μεγάλους έρωτες στη ζωή σας;Αρκετούς. Γενικώς ερωτεύομαι. Μου αρέσει να αφήνομαι.

- Έχετε απατήσει συντρόφους σας;Στο παρελθόν, ναι. Γινόταν κυρίως σε φάσεις που άρχιζε να φθίνει η ιστορία.

- Σας έχουν απατήσει αντιστοίχως;Πιθανόν. Δεν το ξέρω…

- Έχετε παρακολουθήσει συντρόφους σας;Μία φορά, όταν ήμουν είκοσι ετών. Μιλάμε για τρομερό έρωτα και πάθος.

- Ποιο είναι το πιο τρελό πράγμα που έχετε κάνει για μια γυναίκα;Έχω φύγει και έχω πάει στην Ιταλία για να τη βρω. Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους έρωτες. Ήταν μια χορεύτρια μελαψή από τη Γουαδελούπη, την οποία είχα γνωρίσει στην Κρήτη σε μια εκδρομή με τη γυμναστική ακαδημία. Ο πατέρας της ήταν Γαλλοπέρσης και η μητέρα της από τη Γουαδελούπη. Πήγα στη Ρώμη και ουσιαστικά βρήκα το μέρος όπου εμφανιζόταν από τον τηλεφωνικό κατάλογο… O Γιάννης Μπέζος και το Σαν Ρέμο.

- Το καλοκαίρι σάς προτάθηκε να είστε με τον Γιάννη Μπέζο στη σειρά «Κλινική περίπτωση» και αρνηθήκατε...Μου έγινε μια πρόταση να είμαι με τον Γιάννη, να υποδυθώ τον μπάρμπαν και δεν κρύβω ότι με τίμησε. Αλλά εκείνη την εποχή είχα συνεργασία με ένα γκρουπ και παίζαμε live σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Δεν μπορούσα να τους κρεμάσω.

- Όμως θα μπαίνατε ξανά στην τηλεόραση…Επειδή είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, νομίζω ότι θα έχω και άλλες προτάσεις. Εξάλλου, σκοπεύω να κάνω και κάποιες προτάσεις. Γράφω σενάριο για μια δουλειά, όπως επίσης έχω ετοιμάσει τραγούδια με αγγλόφωνο και ιταλόφωνο στίχο, αλλά και ορχηστρικά που πρόκειται να δειγματίσω στη Γαλλία.

- Γράφετε ιταλικά τραγούδια; Θα πηγαίνατε στο φεστιβάλ του Σαν Ρέμο, αν σας δινόταν η ευκαιρία;Μιλάω με ένα γκρουπάκι από το Παλέρμο. Τα μέλη του είναι λάτρεις της ελληνικής σκηνής και της μεσογειακής μουσικής, και λέμε να κάνουμε μια κίνηση. Πρόκειται να στείλουμε τραγούδι στο Σαν Ρέμο.

news-piper.blogspot.com
http://pressarismenos.blogspot.com