Το μακιγιάζ έχει την... δική του ιστορία

Ξεκινώντας από την Αίγυπτο, Αρχαία Ελλάδα, την Αρχαία Ρώμη και την Ιαπωνία, βλέπουμε πως το μακιγιάζ είχε αιώνες ιστορίας...

Αρχαία Αίγυπτος (3.500 π.Χ.) Τα αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι οι Αιγύπτιοι ανακάλυψαν τις πρώτες συνταγές κοσμετολογίας. Το μυστικό του ανεξίτηλου μέικ απ, το γνώριζαν καλά οι Αιγύπτιοι πριν από 5.000 χρόνια. Οι Αιγύπτιες τόνιζαν το περίγραμμα των ματιών τους με μαύρο khol, που το έφτιαχναν από μολυβδομετάλλεμα και νερό. Τα βλέφαρα βάφονταν με πράσινο χρώμα, από τριμμένη μαλακή πέτρα, το μαλαχίτη, με γαλάζιο, από ψήγματα χαλκού και με πορτοκαλί- κοκκινωπές αποχρώσεις πολύ δημοφιλείς στην Αρχαία Αίγυπτο. Όσον αφορά στα χείλη, τα τόνιζαν με κόκκινη ώχρα, ή έμεναν εντελώς φυσικά. Λέγεται, πως η Κλεοπάτρα χρησιμοποιούσε ένα μίγμα από χέννα και καρμίνιο για να βάψει τα χείλη της.

 

Αρχαία Ελλάδα Η ελληνική μυθολογία έχει παραδεχτεί ότι η θεά Αφροδίτη ανακάλυψε τα καλλυντικά και η ωραία Ελένη φρόντισε για την διάδοσή τους. Στην αρχαία Ελλάδα και ειδικότερα στην Αθήνα, το µακιγιάζ ήταν κυρίαρχο προνόµιο των λίγων και της ανώτερης κοινωνικής τάξης. Τα καλλυντικά της εποχής ήταν παρασκευάσµατα από φυτικά έλαια, αλλά και κοχύλια. Μια λιπαρή ουσία με βάση το ασβέστιο, την κιμωλία και το αλεύρι, φώτιζε το δέρμα των Αρχαίων Ελληνίδων και αυτό σήμερα εμείς το λέμε...fond de teint ή`make up. Έδιναν πολύ σηµασία στο χρώµα των φρυδιών τους, που τα έβαφαν σε σκουρότερο τόνο απ’ το χρώµα των µαλλιών τους, σχεδόν µαύρο. Χρησιμοποιούσαν στα βλέφαρά τους κυρίως σκούρο πράσινο-λαδί χρώµα και τα χείλη τους τα έβαφαν µε μια τερακότα, ή κοκκινό, ή καφέ που το υλικό του φτιαχνόταν από βερμίλιο και φυτικές ουσίες, όπως τα φύκια και τα μούρα. Ως μάσκαρα χρησιμοποιούσαν άνθρακα, αλεσμένο με μια μαύρη σκόνη και ελαιόλαδο. Η ονομασία που καθιερώθηκε στην ελληνική γλώσσα ήταν το ψιμύθιον και υποδηλώνει το οποιοδήποτε φτιασίδι, εξού και η λέξη ψιμυθιολόγος. Η απλότητα της κλασικής αρχαιότητας στη σύγχρονη εποχή μας θυμίζει το σημερινό nude look και την τάση για φυσικές εμφανίσεις.

Αρχαία Ρώμη Στην Ρώμη επικρατούσαν τα έντονα χρώματα και γενικότερα το βαρύ μακιγιάζ με πολύ τονισμένα χαρακτηριστικά. Τα μάτια τους τα έβαφαν με πολύ σκούρο περίγραμμα και οι χρωματιστές σκιές προέρχονταν από την σκόνη αλεσμένων κοχυλιών. Στα χείλη και στα μάγουλα δίνονταν κατακόκκινο χρώμα με ιώδιο, ενώ το πρόσωπο της αρχαίας Ρωμαίας είχε πολύ ανοιχτή απόχρωση, από κιμωλία διαλυμένη σε ξίδι.

Ιαπωνία Όταν σκεφτόμαστε την Ιαπωνία, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό είναι οι γυναίκες με το άσπρο πρόσωπο και τα κόκκινα χείλη. Το τυποποιημένο μακιγιάζ με βάση το λευκό χρώμα, αποτελούσε ένδειξη κάλλους των γυναικών που ανήκαν στην αριστοκρατική τάξη. Καλλιεργήθηκε επίσης, ως καλλιτεχνικό στοιχείο της μιμικής έκφρασης στο θέατρο. Στην Ιαπωνία, όπως και στην Κίνα, επικράτησε το να ζωγραφίζουν οι ηθοποιοί τα πρόσωπά τους, από αρχαίες μαγικές τελετές και εξελίχθηκε σε μια τυποποιημένη μορφή. Αυτή η πολιτιστική κληρονομιά εκφράζεται με το τυποποιημένο μακιγιάζ της γκέισας. [Η λέξη Γκέισα αποτελείται από δυο kanji, το 芸 (gei), που σημαίνει τέχνη, και το 者 (sha), που σημαίνει άτομο.] Το παραδοσιακό μακιγιάζ μιας γκέισας αποτελείται από μια παχιά λευκή βάση, με κόκκινο κραγιόν και κόκκινες και μαύρες αποχρώσεις γύρω από τα μάτια και τα φρύδια και θεωρείται σύμβολο ομορφιάς. Αρχικά, η λευκή μάσκα βάσης γινόταν με μόλυβδο, αλλά μετά την ανακάλυψη πως δηλητηρίαζε το δέρμα και προκαλούσε τρομερά δερματικά προβλήματα, αντικαταστάθηκε με σκόνη ρυζιού. Στην Ανατολή, οι γυναίκες πρόσεχαν πολύ το πρόσωπό τους και συνήθιζαν να το πλένουν με τσάι και να το ενυδατώνουν με γάλα. Το βασικό γι`αυτές ήταν το λευκό υγιές δέρμα.

http://www.womland.com

http://delfinaki-sunset.blogspot.com