Η καταπληκτική, αληθινή ιστορία του John Harper, του τελευταίου ήρωα του Τιτανικού

Ήταν το «αβύθιστο πλοίο». Ήταν 15 Απριλίου του 1912, όταν ο Τιτανικός βυθίστηκε κάτω από τα παγωμένα νερά του Βόρειου Ατλαντικού, παίρνοντας μαζί του 1.517 ψυχές.

Το μεγαλύτερο και πιο πολυτελές πλοίο, κατά το χρονικό διάστημα είχε φύγει, υπενθυμίζοντας στον κόσμο την αδυναμία μας ως ανθρώπινα όντα. Αλλά υπάρχει κάτι περισσότερο για το ναυάγιο του Τιτανικού εκτός από μια ιστορική τραγωδία. Υπάρχει μια ιστορία ηρωισμού και θαρραλέας ακλόνητης πίστης.

Το μεγάλο πλοίο χτυπάει στο παγόβουνο

Ο John Harper ήταν επιβάτης του Τιτανικού όταν απέπλευσε από το Σαουθάμπτον της Αγγλίας, στο παρθενικό του ταξίδι. Ο αιδεσιμότατος Χάρπερ, ένας ευαγγελιστής από τη Γλασκώβη της Σκωτίας, ήταν γνωστός σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο ως χαρισματικός, παθιασμένος ομιλητής, ο οποίος οδήγησε πολλούς στο Χριστό μέσω του κηρύγματος. Το 1912, έλαβε πρόσκληση να μιλήσει στην Εκκλησία του Moody στο Σικάγο. Στις 11 Απριλίου 1912, ο John Harper επιβιβάστηκε τον Τιτανικό.

Μερικοί από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, ήταν στο κατάστρωμα. Ενώ πολλοί επιβάτες μιλούσαν για business και υλικές επιθυμίες, ο John Harper μιλούσε για την αγάπη του Χριστού στους άλλους. Μεταξύ εκείνων που επέζησαν από την τραγωδία, μίλησαν για τον Χάρπερ σαν ένα άνθρωπο της πίστης, που μιλούσε ευγενικά και μοιραζόταν την αγάπη του Χριστού με άλλους.

Το βιβλίο ‘The Titanic's Last Hero’ μιλάει για την ιστορία του John Harper

Το βράδυ της 14 Απριλίου, ενώ οι επιβάτες χόρευαν στην αίθουσα χορού και δοκίμασαν την τύχη τους στην τσόχα, ο John Harper έβαλε την κόρη του στο κρεβάτι και διάβασε τις προσευχές του, όπως έκανε κάθε βράδυ. Στις 11:40 μ.μ., ο Τιτανικός χτύπησε ένα παγόβουνο. Το «αβύθιστο» πλοίο ήταν καταδικασμένο. Είτε λόγω δυσπιστίας ή λόγω άγνοιας, οι επιβάτες συνέχισαν στις απολαύσεις τους. Μόνο όταν το πλήρωμα του πλοίου έστειλε μια σειρά από φωτοβολίδες τότε οι επιβάτες συνειδητοποίησαν τη σοβαρότητα της κατάστασής τους. Στη συνέχεια ακολούθησε το χάος.

Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα. Αλλά η στάση του John Harper άφησε ένα ιστορικό παράδειγμα θάρρους και πίστης. Ο Harper ξύπνησε την κόρη του, την πήρε επάνω του και την τύλιξε σε μια κουβέρτα μέχρι το κατάστρωμα. Εκεί την αποχαιρέτησε με φιλί και την παρέδωσε σε ένα μέλος του πληρώματος που την έβαλε στην σωσίβια λέμβο 11. Ο Harper ήξερε ότι ποτέ δεν θα έβλεπε ξανά την κόρη του, η κόρη του θα έμενε ορφανή σε ηλικία έξι ετών.

Ο Χάρπερ έδωσε τότε το σωσίβιό του σε μια συνεπιβάτισσα, δίνοντας τέλος σε κάθε πιθανότητα δικής του επιβίωσης. Από επιζώντες μαθαίνουμε ότι φώναζε, "Οι γυναίκες και τα παιδιά και οι άνθρωποι που δεν έχουν σωθεί (να πάνε) στις σωσίβιες λέμβους." Έτσι κατάλαβε ότι υπήρχε ένα πιο σημαντικό πράγμα από το να επιζήσεις από τη φοβερή καταστροφή. Κατάλαβε ότι υπήρχαν εκείνοι που ήταν ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουν την αιωνιότητα.

Στους ήχους του τρόμου και του μακελειού, ο Harper επικεντρώθηκε στην αποστολή του. Οι επιζώντες ανέφεραν ότι τον είδαν επάνω στο κατάστρωμα γονατισμένο, να περιβάλλεται από τρομοκρατημένους επιβάτες και να προσεύχεται για τη σωτηρία τους.

Στο 2:40 π.μ., ο Τιτανικός εξαφανίστηκε κάτω από το Βόρειο Ατλαντικό, αφήνοντας ένα μανιτάρι που έμοιαζε με σύννεφο καπνού και ατμού πάνω από τον τάφο του και, κατά τραγικό τρόπο, πάνω από 1000 άτομα, συμπεριλαμβανομένου του Harper, που πάλευε για τη ζωή τους στα παγωμένα νερά. Κατάφερε να βρει ένα κομμάτι από τα επιπλέοντα συντρίμμια να κρατηθεί. Γρήγορα κολύμπησε σε κάθε άτομο που μπορούσε να βρει, προτρέποντάς το να εναποθέσει την πίστη του στον Ιησού Χριστό. Ενώ ο θάνατος ερχόταν αμείλικτος, ο στόχος του John Harper ήταν να κερδίσει ανθρώπους στον Ιησού Χριστό.

Στο νερό, ο John Harper κινούταν όσο καλύτερα μπορούσε, μιλώντας σε όσον το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Η ερώτησή του ήταν: «Είσαι σωθεί;» Και αν η απάντηση ήταν αρνητική ή δεν καταλάβαιναν τι έλεγε, τότε τους εξηγούσε όσο πιο γρήγορα μπορούσε τα περί της χριστιανικής πίστης.

Σύντομα ο John Harper υπέκυψε μέσα στην παγωμένη θάλασσα. Μέχρι και την τελευταία στιγμή, αυτός ο ακούραστος άνθρωπος με την δυνατή πίστη συνέχισε να μιλάει στους ανθρώπους.

Ένα άτομο θυμήθηκε, «είμαι ένας επιζών του Τιτανικού. Ήμουν ένας από τα μόλις έξι άτομα από τα 1517 που ανασύρθηκαν ζωντανά από τα παγωμένα νερά εκείνο το φοβερό βράδυ. Όπως εκατοντάδες γύρω μου, βρέθηκα να παλεύω στα κρύα, σκοτεινά νερά του Βόρειου Ατλαντικού. Ο θρήνος εκείνων που χάνονταν αντηχούσε στα αυτιά μου, όταν ήρθε επιπλέοντας κοντά μου ένας άνθρωπος που μου φώναξε, «έχει σωθεί η ψυχή σου;» Στη συνέχεια, τον άκουσα να φωνάζει σε άλλους, καθώς ο ίδιος και όλοι γύρω μου βυθίζονταν κάτω από τα νερά. Εκεί, μόνος το βράδυ με δύο μίλια νερού κάτω από μένα, έκραξα στον Χριστό να με σώσει. Είμαι του John Harper ο τελευταίος καρπός».

Στις φωτογραφίες κάτω : Ιούνιος 1912. Ένα βρετανικό ευαγγελικό περιοδικό, το ‘The Monthly Evangel’, λέει την ιστορία του John Harper.