Στάλιν επιτεύγματα της ανθρωπιάς του, με δέκα εκατομμύρια θάνατους μονο το 1932 - 1933

Ιστορικό
Η διετία 1932 - 1933 ονομάστηκε από τη Σοβιετική Ένωση 

ως "Αγροτική Μεταρρύθμιση". Το Κομμουνιστικό Κόμμα 

Σοβιετικής Ένωσης, σε... συνεργασία με τη διοίκηση της... Ουκρανικής ΣΣΔ, με το 

πρόσχημα της κολεκτιβοποίησης, διέταξε να ..
κατασχεθούν πρώτα όλα τα σιτηρά προϊόντα από τους 

αγρούς και τις αποθήκες και στη συνέχεια όλα τα μη 

σιτηρά προϊόντα και τα ζώα. Επιπλέον, απαγορεύτηκε 

η μετακίνηση του αγροτικού πληθυσμού στις πόλεις. 


Αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν ο θάνατος από ασιτία έξι ως

 δώδεκα εκατομμυρίων ανθρώπων σε διάρκεια 500ων ημερών

. Η επίσημη ουκρανική πλευρά μιλάει για επτά με δέκα εκατομ

μύρια, που σημαίνει 17 θάνατοι το λεπτό, 1.000 την ώρα και 2

5.000 την ημέρα.

Ο Κος Μενβντιεφ σχολίασε ότι η ενέργεια αυτή δηλώνει έμπρα

κτα την αποδοχή του γεγονότος που υπήρξε μια ακόμη σταλινι

κή γενοκτονία.
Στην σεβαστή και ιερή μνήμη επτά εκατομμυρίων βασανισμέν

ων ψύχων του Τεχνητου Λιμού της διετιας 1932 -1933 καταγρά

φουμε το γεγονός όπως το περιγράφει o Αμερικανός δημοσιογρά

φος Thomas Walker που ταξίδεψε στην Ουκρανία κατά την περ

ίοδο 1932 - 1933:

"...Έφτασα σε ένα χωριό περίπου 20 μίλια νότια του Κιέβου, το

 οποίο είχε πρακτικά εξαφανιστεί από την πείνα. Υπήρχαν 15 σ

πίτια με πληθυσμό 40 κατοίκων. Όλοι οι σκύλοι και οι γάτες είχ

αν φαγωθεί. Τα άλογα και τα μουλάρια είχαν δημευτεί από του

ς Σοβιετικούς. Σε μια καλύβα μαγείρευαν κάτι περίεργο: υπήρχ

αν κόκαλα, δέρμα χοίρου, αγριόχορτα και κάτι που έμοιαζε με μ

πότα στην κορυφή της κατσαρόλας. Ο τρόπος με τον οποίον οι κ

άτοικοι παρακολουθούσαν το 'γεύμα' φανέρωνε την κατάσταση 

της πείνας τους. Υπήρχε ένα αγόρι περίπου 15 ετών, του οποίου 

το πρόσωπο, τα πόδια και τα χέρια ήταν πολύ λεπτά και το δέρμ

α του διαγραφόταν πάνω στα κόκαλα του. Είχε πρησμένο στομά

χι, διπλάσιο από το κανονικό του μέγεθος. Ήταν ένα ορφανό, του

 οποίου ο πατέρας είχε πεθάνει από την πείνα πριν από ένα μήνα.

 Το αγόρι είχε σκεπαστεί με ψάθα. Δεν υπήρχαν καθόλου φτυάρια

 στο χωριό μετά την τελευταία επιδρομή της σοβιετικής μυστικής α

στυνομίας. Το παιδί είπε ότι η μητέρα του είχε φύγει μια μέρα για ν

α ψάξει για φαγητό, αλλά δεν επέστρεψε. Το αγόρι ήθελε να πεθάν

ει, διότι υπέφερε έντονα από το πρησμένο του στομάχι και ήταν το μ

οναδικό άτομο από την ομάδα που δεν έδειχνε ενδιαφέρον για το φα

γητό που ετοιμαζόταν..."
Μια επιζήσασα του λιμού, η Nina Popovych, περιέγραψε τα γε

ονότα:

«Ήταν τρομακτικά χρόνια. Οι μητέρες έκοβαν κομμάτια τα πα

ιδιά τους, τα έριχναν σε κατσαρόλες να τα μαγειρέψουν και τα 

έτρωγαν. Η μητέρα μου πήγε σε ένα χωράφι, όπου υπήρχαν μερι

κά άλογα και έφερε πίσω το κεφάλι ενός αλόγου - άλλες πέντε γ

υναίκες έπεσαν πάνω του και άρχισαν να το δαγκώνουν. Ήταν 

φριχτό! Οι άνθρωποι πέθαιναν μέσα στον δρόμο, αν τους τρυπού

σες, το αίμα τους ήταν σαν νερό. Θυμάμαι τα πάντα στο χωριό, 

όπως για παράδειγμα, τη στιγμή που έβγαλαν τους σταυρούς απ

ό τις εκκλησίες. Δύο μέλη της Κομσομόλ (Κομμουνιστικής Νεολαί

ας) έβγαλαν τους σταυρούς, τους έθαψαν δύο μέτρα κάτω από τ

ο έδαφος. Ηλικιωμένες γυναίκες πήγαιναν και φιλούσαν αυτό το

 κομμάτι γης. Μετά, γέμισαν την ξύλινη εκκλησία με άχυρα. Τη 

νύχτα, ποντίκια μπήκαν από τους τοίχους, αφήνοντας τρύπες, α

πό τις οποίες οι γυναίκες γέμιζαν τους κουβάδες τους με άχυρο. Η

 Κομσομόλ πήρε τα άχυρα από την εκκλησία και μετά από αυτό ή

ταν άδεια. Πέθαναν τόσοι άνθρωποι στο χωριό, που αναγκάστ

ηκαν να σταματήσουν να βάζουν σταυρούς στο νεκροταφείο. 

Το χειμώνα μια ηλικιωμένη πήρε έναν σταυρό από το νεκροτα

φείο για τον χρησιμοποιήσει για προσάναμμα στο σπίτι της, γι

α να μην παγώσουν τα παιδιά της».

http://egersis2.blogspot.gr/