ΣΕΛΗΝΗ ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑΣ.

@ Yannis G. Lamprakis: Με την «ευκαιρεία» της ανακοίνωσης του θανάτου του ΝηλΆρμστρονγκ άρχισαν να κυκλοφορούν και πάλι τα...

γνωστά παραμύθια και οι διάφορες σχετικές θεωρίες συνομωσίας. Για μιαν ακόμη φορά καταθέτουμε πιο κάτω την αναγκαία απάντηση γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι «ου με πείσεις καν με πείσεις». ΔΠΣ

Θεωρίες Συνομωσίας

Όλα όσα έχουμε γράψει μέχρι τώρα στα κείμενα που έχουν δημοσιευτεί στο «Γεωτρόπιο» σχετικά με τις Αμερικανικές επανδρωμένες αποστολές «Απόλλων» στη Σελήνη ξεχάστε τα. Δεν συνέβησαν ποτέ! Η NASA δεν διέθετε την απαραίτητη τεχνολογία για να πραγματοποιήσει επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη και ως εκ τούτου ουδέποτε Αμερικανοί αστροναύτες πάτησαν το πόδι τους στην επιφάνειά της. Οι χιλιάδες φωτογραφίες από τη Σελήνη στη πραγματικότητα τραβήχτηκαν σε μια μυστική τοποθεσία στη Γη σε ένα αριστοτεχνικά στημένο κινηματογραφικό στούντιο στην περίφημη «Περιοχή 51» στη έρημο της Νεβάδας. Τα εκατοντάδες κιλά σεληνιακών πετρωμάτων που υποτίθεται ότι μετέφεραν στη Γη οι δώδεκα αστροναύτες των επανδρωμένων αποστολών στην επιφάνεια της Σελήνης στην πραγματικότητα είναι γήινα πετρώματα ή «κατασκευάστηκαν» στο εργαστήριο. 

Οι δώδεκα αστροναύτες ψεύδονται όταν ισχυρίζονται ότι περπάτησαν στη Σελήνη. Δεκάδες πολιτικοί, εκατοντάδες επιστήμονες και χιλιάδες τεχνικοί, μηχανικοί και υπάλληλοι της NASA συμμετείχαν στην μεγαλύτερη συγκάλυψη στην ιστορία της ανθρωπότητας εξυφαίνοντας μια ασύλληπτων διαστάσεων παγκόσμια συνομωσία, βασικός στόχος της οποίας ήταν να πείσει τους Αμερικανούς πολίτες και τον υπόλοιπο κόσμο ότι οι Σοβιετικοί διέθεταν υποδεέστερη διαστημική τεχνολογία και ότι οι Αμερικανοί ήταν εκείνοι που πήγαν πρώτοι στη Σελήνη. Και οι Roger Chaffee, Ed White και Gus Grissom, που αποτελούσαν το πλήρωμα της μοιραίας αποστολής του Apollo 1 στη πραγματικότητα δολοφονήθηκαν από τη NASA επειδή ήταν έτοιμοι να αποκαλύψουν την «αλήθεια», ότι δηλαδή οι Αμερικανοί αστροναύτες δεν πήγαν στη Σελήνη ποτέ και ότι όλο το Πρόγραμμα Apollo ήταν στη πραγματικότητα μια αριστοτεχνικά στημένη απάτη, μια συνομωσία εξυφασμένη στα υψηλότερα κλιμάκια της Αμερικανικής κυβέρνησης!

Δυστυχώς, η πιο πάνω εισαγωγή του σημερινού μας κειμένου δεν αποτελεί σενάριο κάποιου μελλοντικού επεισοδίου των «X-Files» αλλά για μια από τις περισσότερο δημοφιλείς θεωρίες συνομωσίας όλων των εποχών. Εκατομμύρια άνθρωποι σε Αμερική και Ευρώπη εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να πιστεύουν τους ισχυρισμούς ορισμένων «επιστημόνων» και «ερευνητών», οι οποίοι υποστηρίζουν ότι έχουν ανακαλύψει όλες εκείνες τις απαραίτητες αποδείξεις που αποκαλύπτουν τη σκοτεινή αυτή πλεκτάνη. Και φυσικά όλα αυτά σχεδόν πάντα με «το αζημίωτο» καθώς, παράλληλα με τις εντυπωσιακές αποκαλύψεις έχει στηθεί και μια ολόκληρη «βιομηχανία» τηλεοπτικών εκπομπών, βιβλίων και ταινιών πάνω σε αυτά τα θέματα στηριζόμενη πάνω στον φτηνό και εύκολο εντυπωσιασμό του μέσου πολίτη. Οι ισχυρισμοί όμως των συνομωσιολόγων που υποστηρίζουν την «μεγάλη φάρσα της Σελήνης» μπορούν εύκολα να αντιμετωπιστούν αρκεί να επικαλεστεί κανείς την κοινή λογική και να αναλύσει λίγο πιο προσεκτικά την ισχύ των επιχειρημάτων τους. Είναι πάντως γεγονός ότι οι μύθοι, οι φάρσες, η προπαγάνδα και οι θεωρίες συνομωσίας, γοητεύουν αφάνταστα τους ανθρώπους της σύγχρονης εποχής μας, για να μην πάμε φυσικά ακόμη πιο παλιά στις δεισιδαίμονες αντιλήψεις του παρελθόντος. Τέτοια μυθεύματα που κυκλοφορούν ευρέως τα τελευταία χρόνια περιλαμβάνουν: απαγωγές από εξωγήινους, το «τρίγωνο του διαβόλου» στις Βερμούδες, το «πείραμα της Φιλαδέλφειας», φαντάσματα, τηλεκίνηση, αγρογλυφικούς κύκλους, και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς! Απ’ όλα δηλαδή έχει ο μπαξές! Ακόμη και η αλλαγή της τροχιάς της Γης υποστηρίζονταν ότι μπορεί να γίνει με «ένα γιγαντιαίο πήδημα» μερικών δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων το καλοκαίρι του 2006! 

Ορισμένα από τα μυθεύματα αυτά ξεκινάνε όντως από κάποιο πραγματικό γεγονός. Με την πάροδο όμως του χρόνου οι ιστορίες αυτές εξελίσσονται και παραμορφώνονται με υπερβολές σε τέτοιο βαθμό ώστε η πραγματικότητα χάνεται τελείως κάτω από τον μυθικό μανδύα που τις περιβάλλει. Βρισκόμαστε δηλαδή αντιμέτωποι με κάτι παραπλήσιο αυτού που συμβαίνει στο γνωστό παιδικό παιχνίδι του «σπασμένου τηλεφώνου». Όπως είναι φυσικό η διάδοση, η

αποδοχή και η πίστη των ανθρώπων σε τέτοιου είδους παραπληροφόρηση έχει γίνει αντικείμενο μελέτης από πολλούς κοινωνιολόγους και ψυχολόγους οι οποίοι έχουν δημοσιεύσει εμπεριστατωμένες εξηγήσεις του φαινομένου. Κι όμως αυτού του είδους τα μυθεύματα δεν έχουν τέλος. Ιδιαίτερα τα τελευταία μερικά χρόνια, με την βοήθεια του Διαδικτύου και των μηνυμάτων του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, η διάδοσή τους έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Ανάμεσά τους περιλαμβάνονται φυσικά και οι θεωρίες συνομωσίας για τις επανδρωμένες αποστολές των Αμερικανών στην Σελήνη.

Οι πρώτες αυτές θεωρίες εμφανίστηκαν σχεδόν αμέσως μετά την ιστορική αποστολή του Έκτοτε συνέχισαν να εξαφανίζονται και να επανέρχονται στο προσκήνιο κατά χρονικά διαστήματα μέχρι που στις 15 Φεβρουαρίου 2001 το αμερικανικό τηλεοπτικό κανάλι Fox μετέδωσε την εκπομπή «Θεωρία συνομωσίας: Επήγαμε πράγματι στη Σελήνη;». Επικεφαλής των συνωμοσιολόγων που εμφανίστηκαν σ’ αυτή την εκπομπή ισχυριζόμενοι ότι διαθέτουν όλες τις «αποδείξεις» ότι η NASA «έστησε» το όλο εγχείρημα, είναι κάποιος κύριος Bill Kaysing ο οποίος αποτελεί για τους απανταχού συνωμοσιολόγους το φωτεινό παράδειγμα που όλοι θα ‘πρεπε να ακολουθήσουν. Κάθε χώρα έχει φυσικά και τους δικούς της Kaysings, οι οποίοι επαναλαμβάνουν μονότονα τα επιχειρήματά του σε μια προσπάθεια φτηνού εντυπωσιασμού «της μάζας» των πολιτών. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να εξετάσουμε μερικά μόνον απ’ όσα λέγονται.

Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να επισημάνουμε εξ αρχής ότι όλες οι επιστημονικά προηγμένες χώρες της εποχής εκείνης είχαν την τεχνολογική δυνατότητα να διαπιστώσουν με τα ίδια τους τα μάτια εάν οι επανδρωμένες αποστολές της NASA πήγαν στη Σελήνη ή όχι με την ανίχνευση και μόνο των εκπομπών ήχου και εικόνας που ανταλλάσσονταν μεταξύ των διαστημοπλοίων και του Κέντρου Ελέγχου στο Χιούστον. Επί πλέον, καταμεσής του Ψυχρού Πολέμου, η Σοβιετική Ένωση είχε κάθε συμφέρον να καταγγείλει τις υποτιθέμενες ψεύτικες επανδρωμένες αποστολές Apollo, εάν όντως υπήρχαν στοιχεία, ή ακόμη και ενδείξεις, ότι δεν είχαν πραγματοποιηθεί ποτέ. Εκτός κι αν οι χώρες του Ανατολικού Μπλόκ και η ίδια η Ε.Σ.Σ.Δ. συμμετείχαν στην ίδια συνομωσία, πράγμα τουλάχιστον απίθανο. Θα πρέπει, λοιπόν, να δεχτούμε πως αντιμετώπισαν το γεγονός των προσσεληνώσεων ως αληθινό.

Αξίζει, επίσης, να σημειώσουμε εδώ ότι οι συνωμοσιολόγοι που ισχυρίζονται ότι το Πρόγραμμα Apollo δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ επειδή απλά οι ΗΠΑ δεν διέθεταν τότε την απαραίτητη τεχνολογία για να το φέρουν εις πέρας, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με άλλους ισχυρισμούς τους, που αναφέρονται σε άλλες θεωρίες συνομωσίας οι οποίες θέλουν τη NASA να έχει αναπτύξει εντυπωσιακές τεχνολογίες πτήσης διαστημοπλοίων με τη χρήση «αντιβαρύτητας». Είναι ποτέ δυνατό να πιστέψει κανείς ότι η αμερικανική κυβέρνηση διέθετε ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ‘50 αντιβαρυτική τεχνολογία και δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει ένα απλό ταξίδι στην Σελήνη; Μάλλον όχι.

Το κύριο χαρακτηριστικό μιας επιτυχημένης συνομωσίας αυτού του τύπου είναι να την γνωρίζουν όσο το δυνατό λιγότεροι άνθρωποι, αλλιώς η διαρροή και η αποκάλυψή της είναι σίγουρη. Τι συμβαίνει όμως σ’ αυτή τη περίπτωση; Έχουμε τους 27 αστροναύτες που περιφέρθηκαν γύρω από τη Σελήνη, εκ των οποίων οι 12 αστροναύτες περπάτησαν στην επιφάνεια του φυσικού μας δορυφόρου. Έχουμε, επί πλέον, τους χιλιάδες επιστήμονες, τεχνικούς, μηχανικούς και υπαλλήλους της NASA που σχεδίασαν και κατασκεύασαν τις διαστημοσυσκευές Apollo και τους πυραύλους Saturn και οι οποίοι παρακολούθησαν και κατέγραψαν βήμα προς βήμα την αποστολή των διαστημοσυσκευών προς και από τη Σελήνη. Έχουμε τους επιστήμονες, μηχανικούς και τεχνικούς των Σοβιετικών που για τους δικούς τους λόγους έκαναν ακριβώς το ίδιο. Και εάν αυτό δεν σας είναι αρκετό, έχουμε τις χιλιάδες των επιστημόνων από εκατοντάδες ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια παγκοσμίως, τα οποία δεν ελέγχονται από την Αμερικανική Κυβέρνηση και οι οποίοι μελέτησαν τα δείγματα των σεληνιακών πετρωμάτων και δημοσίευσαν τα αποτελέσματα των μελετών τους σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά, χωρίς ούτε ένας απ’ αυτούς να αμφισβητήσει την προέλευσή τους. 

Και πώς θα μπορούσε άλλωστε; Τα σεληνιακά δείγματα που έφεραν πίσω οι Αμερικανοί αστροναύτες διαφέρουν κατά πολύ από τα πετρώματα που βρίσκουμε στη Γη, ούτε όμως και μπορούν να «κατασκευαστούν» στο εργαστήριο. Ας δούμε γιατί. Πρώτα απ’ όλα, σε αντίθεση με τα πετρώματα της Γης τα σεληνιακά πετρώματα είναι τελείως άνυδρα, δεν εμπεριέχουν δηλαδή νερό στην κρυσταλλική τους δομή. Επί πλέον, σύμφωνα με τη χημική ανάλυση των κομματιών πυροκλαστικού γυαλιού που εντόπισαν οι αστροναύτες του Προγράμματος Apollo στη Σελήνη, η ηλικία τους είναι τουλάχιστον 3 δισεκατομμυρίων ετών. Στη Γη, αντίθετα, τέτοιο ηφαιστειακό γυαλί, έπειτα από λίγα μόλις εκατομμύρια χρόνια θα παρουσίαζε εμφανή ίχνη διάβρωσης εξαιτίας του νερού που υπάρχει στον πλανήτη μας, ενώ τέτοια ίχνη διάβρωσης δεν εντοπίστηκαν από τους εκατοντάδες ανεξάρτητους επιστήμονες που τα μελέτησαν. 

Εντοπίστηκε αντιθέτως κάτι άλλο, που θα ήταν αδύνατο να συμβεί στις συνθήκες που επικρατούν στο πλανήτη μας. Η επιφάνεια των σεληνιακών δειγμάτων καλύπτεται από αναρίθμητους μικροσκοπικούς «κρατήρες» που σχηματίστηκαν κατά το βομβαρδισμό τους από μικρομετεωρίτες. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί μόνο σε περιβάλλον με ελάχιστη ή καθόλου ατμόσφαιρα. Επειδή οι μικροσκοπικές αυτές διαστημικές βολίδες κινούνται στο διάστημα με ταχύτητες που υπερβαίνουν τα 50.000 χιλιόμετρα την ώρα, καθώς εισέρχονται στην ατμόσφαιρα αναφλέγονται εξαιτίας της τριβής και γι’ αυτό τα μικροσκοπικά αυτά βαθουλώματα απουσιάζουν από τα γήινα πετρώματα παντελώς. 

Η Σελήνη όμως δεν έχει ατμόσφαιρα για να την προστατέψει, τα μικροσκοπικά αυτά σωματίδια χτυπάνε τα επιφανειακά της πετρώματα σκάβοντας τους χαρακτηριστικούς αυτούς μίνι-κρατήρες που είναι ορατοί στο μικροσκόπιο. Ορισμένοι θα αντιτάξουν ότι τα σεληνιακά δείγμα δεν ήταν παρά σεληνιακοί μετεωρίτες που τους βρήκε η NASA στην Ανταρκτική. Ούτε όμως η εξήγηση αυτή είναι σωστή γιατί πολύ απλά τα μικροσκοπικά αυτά αποτυπώματα που προκλήθηκαν από το βομβαρδισμό μικρομετεωριτών θα είχαν εξαφανιστεί αφού με την είσοδό τους στην γήινη ατμόσφαιρα οι σεληνιακοί μετεωρίτες αναφλέγονται και εξαλείφουν έτσι τους μίνι-κρατήρες που είχαν χαραχτεί πάνω τους όσο βρίσκονταν στη Σελήνη.

Ένα άλλο γεγονός που αποδεικνύει ότι οι επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη ήταν ένα πραγματικό γεγονός είναι και το εξής: οι αστροναύτες στους σεληνιακούς τους περίπατους εγκατέστησαν, μεταξύ άλλων, και ειδικούς ανακλαστήρες προκειμένου να υπολογιστεί ο χρόνος που χρειάζεται μια δέσμη laser να κάνει το ταξίδι από τη Γη στη Σελήνη μετ-επιστροφής και ως εκ τούτου να υπολογιστεί η απόσταση που χωρίζει το φυσικό μας δορυφόρο από το πλανήτη μας. Το συγκεκριμένο πείραμα λειτουργεί ακόμα και σήμερα (Lunar Laser Ranging Experiment) και έχει μάλιστα επιβεβαιώσει ότι η Σελήνη απομακρύνεται από το πλανήτη μας κατά 4 περίπου εκατοστά του μέτρου κάθε χρόνο. 

Οι θιασώτες των θεωριών συνομωσίας επικαλούνται ως αδιάσειστο στοιχείο της συνομωσίας και το γεγονός ότι στις φωτογραφίες που πάρθηκαν στην Σελήνη απουσιάζουν παντελώς τα άστρα από τον σκοτεινό σεληνιακό ουρανό. Αυτό είναι μάλιστα ένα από τα βασικά τους επιχειρήματα και ίσως το πιο εύκολο να καταρριφθεί. Αν παραδεχτούμε προς στιγμή ότι το επιχείρημα αυτό είναι σωστό θα πρέπει να αποδεχτούμε επίσης ότι ένας ερευνητικός οργανισμός του μεγέθους της NASA λειτουργώντας ως ένας άλλος γκαφατζής παραγωγός-σκηνοθέτης τύπου Κλουζό «ξέχασε» να συμπεριλάβει άστρα στις «στημένες» φωτογραφίες της Σελήνης, πράγμα προφανώς απίθανο εάν αναλογιστεί κανείς τις πολιτικές και στρατιωτικές πιέσεις των πανίσχυρων εμπνευστών της συνομωσίας που θα απαιτούσαν η απάτη να είναι τέλεια και να ελεγχθούν επανειλημμένα οι όποιες πλαστές φωτογραφίες είχαν κατασκευαστεί προκειμένου να φαίνονται επιστημονικά έγκυρες. Θα πρέπει να πιστέψουμε δηλαδή ότι η NASA δεν ήταν μόνο ανίκανη να στείλει αστροναύτες στη Σελήνη αλλά ήταν και εντελώς ανίκανη να «στήσει» μια πιστευτή και «επιστημονικά έγκυρη» κινηματογραφική παραγωγή-απάτη. Φυσικά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο απλή: τα άστρα υπάρχουν, απλά είναι πολύ αμυδρά για να αποτυπωθούν σε φιλμ. 

Οι περισσότεροι φωτογράφοι ήδη γνωρίζουν την αιτία: είναι αδύνατο να αποτυπωθεί συγχρόνως στην ίδια φωτογραφική πλάκα κάτι πολύ φωτεινό και κάτι πολύ αμυδρό. Το σεληνιακό έδαφος και οι κάτασπρες στολές των αστροναυτών φωτίζονται έντονα από τον Ήλιο, γι’ αυτό και η φωτογραφική κάμερα που θα τα αποτυπώσει θα πρέπει να ρυθμιστεί κατάλληλα. Όπως συμβαίνει με την ίριδα του ματιού μας, η οποία συστέλλεται σε ένα έντονα φωτεινό περιβάλλον, έτσι και το διάφραγμα της φωτογραφικής μηχανής θα πρέπει να ρυθμιστεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε η έκθεση του φιλμ στο φως να είναι σύντομη. Τα άστρα στον σεληνιακό ουρανό όμως είναι τόσο αμυδρά που δεν προλαβαίνουν να καταγραφούν στο φιλμ στο σύντομο αυτό χρονικό διάστημα. Για να αποτυπωθούν, θα έπρεπε αντίθετα το διάφραγμα να μείνει ανοικτό για αρκετά μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Τότε όμως, η φωτεινότητα των λαμπερών αντικειμένων που προσπαθούμε να αποτυπώσουμε θα «κατέστρεφε» τη φωτογραφία μας. Αυτό δηλαδή που λέμε είναι τελείως απλό: δεν είναι δυνατόν να καταγραφούν στην ίδια φωτογραφία δύο αντικείμενα με πολύ μεγάλη διαφορά φωτεινότητας. 

Ισχυρίζονται ακόμα οι θιασώτες των θεωριών συνομωσίας ότι αφού ο Ήλιος είναι η μόνη κύρια πηγή φωτός στη Σελήνη και δεν υπάρχει ατμόσφαιρα που να σκεδάζει το φως του, οι σκιές που ρίχνουν όλα τα αντικείμενα στην επιφάνειά της θα πρέπει να είναι πολύ σκούρες, σχεδόν μαύρες. Επιδεικνύουν όμως φωτογραφίες σύμφωνα με τις οποίες οι σκιές των αντικειμένων στην επιφάνεια της Σελήνης δεν είναι μαύρες αφού άλλα αντικείμενα που βρίσκονται στη σκιά τους ξεχωρίζουν. Τι το περίεργο συμβαίνει εδώ; Τίποτε, εκτός από το γεγονός ότι η σεληνιακή επιφάνεια, οι διαστημικές στολές των αστροναυτών και οι συσκευές που μετέφεραν στην επιφάνεια της Σελήνης ανακλούν κι αυτές ένα μεγάλο μέρος του ηλιακού φωτός που πέφτει πάνω τους προς την κατεύθυνση από την οποία προήλθε. Ας υποθέσουμε για παράδειγμα ότι ο Ήλιος είναι προς τα δεξιά και φωτίζει την δεξιά πλευρά της σεληνακάτου, αφήνοντας την αριστερή πλευρά της στη σκιά. Το φως όμως του Ήλιου που πέφτει στην περιοχή αριστερά της σεληνακάτου ανακλάται πίσω προς τον Ήλιο δηλαδή προς τα δεξιά, ακριβώς στο αριστερό τμήμα της σεληνακάτου που βρίσκεται στην σκιά, το οποίο και φωτίζεται. Με άλλα λόγια η σεληνιακή επιφάνεια είναι τόσο λαμπερή που μπορεί πολύ εύκολα να φωτίζει τις σκιές κατακόρυφων επιφανειών.

Ένα άλλο «παράδοξο» που επικαλούνται όσοι υποστηρίζουν ότι οι επανδρωμένες πτήσεις στη Σελήνη ήταν σκηνοθετημένες είναι κάποιες φωτογραφίες που δείχνουν ορισμένα αντικείμενα να ρίχνουν σκιές οι οποίες δεν είναι παράλληλες μεταξύ τους, όπως θα έπρεπε. Ούτε εδώ όμως υπάρχει κάτι περίεργο και η εξήγηση βρίσκεται στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την «προοπτική» ενός τοπίου. Όταν ο Ήλιος είναι χαμηλά στον ορίζοντα και οι σκιές που ρίχνουν τα διάφορα αντικείμενα επιμηκύνονται, αντικείμενα που βρίσκονται σε διαφορετικές αποστάσεις από τον παρατηρητή, απ’ αυτόν δηλαδή που κρατάει τη φωτογραφική μηχανή, όντως ρίχνουν σκιές που μας φαίνονται ότι δεν είναι παράλληλες, απλά και μόνο διότι τα αντικείμενα έχουν διαφορετική «προοπτική». Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει κι εδώ πάνω στη Γη. Βγείτε αργά το απόγευμα όταν ο Ήλιος είναι χαμηλά στον ορίζοντα και παρατηρείστε τις σκιές που ρίχνουν διάφορα αντικείμενα σε διαφορετικές αποστάσεις. Θα δείτε ότι φαίνονται να αποκλίνουν λίγο. Αντιθέτως εάν παίρναμε τη φωτογραφία «από πάνω» οι σκιές θα ήταν όντως παράλληλες. 

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε «επ’ άπειρον» την προσπάθεια κατάρριψης των αρκετών ακόμα «επιχειρημάτων» που επικαλούνται οι διάφοροι συνομωσιολόγοι, αλλά μια απλή έρευνα στο διαδίκτυο εντοπίζει πολλούς δικτυακούς τόπους, οι οποίοι έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά σε αυτό το τομέα. Γι’ αυτό καλό είναι να κλείσουμε εδώ προς το παρόν, κι ας αφήσουμε πλέον όσους θέλουν να πιστεύουν σε παραμύθια της Χαλιμάς να συνεχίσουν να τα πιστεύουν. Θα ήταν άλλωστε ανώφελο να συνεχίσει κανείς να προσπαθεί να αποδείξει τα αυταπόδεικτα, ή ότι «δεν είναι ελέφαντας», σε ανθρώπους που έχουν ήδη προαποφασίσει για το τι πραγματικά «συνέβη» και ερμηνεύουν στοιχεία, δεδομένα και φωτογραφίες με το τρόπο που τους «βολεύει» προσπαθώντας να τα προσαρμόσουν στην ήδη διαμορφωθείσα θέση τους. Κανενός είδους επιχείρημα δεν πρόκειται άλλωστε να αλλάξει την ήδη ειλημμένη απόφασή τους.

http://revealedtheninthwave.blogspot.gr