Σεΐχης Ναζίμ: Ένας «προφήτης» στην Κύπρο

Απολαμβάνει τιμές αγίου στον μουσουλμανικό κόσμο και καθημερινά συρρέουν στην κατοικία του πλήθη επισκεπτών. Πρόσφατα έκανε κάποιες προγνώσεις σε θέματα γεωπολιτικής οι οποίες έβαλαν φωτιά στα ισλαμιστικά blogs, ενώ κατά τη διάρκεια της συνέντευξης που μας παραχώρησε, προέβλεψε το τέλος της δημοκρατίας, παγκοσμίως!...


Η Λεύκα είναι ένας οικισμός στα Κατεχόμενα της Κύπρου (κοντά στη Μόρφου) που παραδόξως διατηρεί ακόμα το ελληνικό του όνομα.
Σ’ αυτό το ασήμαντο κατά τ’ άλλα χωριό εκδηλώνεται ένα διαρκώς αυξανόμενο ρεύμα εκδρομέων προσκυνηματικού χαρακτήρα. Έρχονται από όλες τις χώρες του Ισλάμ, από τις μουσουλμανικές κοινότητες της Ευρώπης καθ’ οδόν για τη Μέκκα, έρχονται Ιταλοί, Ισπανοί, Γάλλοι και άλλοι δυτικοί οπαδοί του σουφισμού. Με τη μόνη διαφορά ότι αυτό που τους φέρνει ως εδώ, δεν είναι κάποιο σημαντικό μνημείο του παρελθόντος, ένας τόπος ιερός ή ένας τάφος, αλλά ένας άνθρωπος, ολοζώντανος, που τον λατρεύουν σαν άγιο!
Ο λόγος για τον διαβόητο σεΐχη Ναζίμ Αλ Χακάνι, τον  μουφτή της Λεύκης, έναν δερβίση 90 χρονών ο οποίος ανήκει στο σουφικό τάγμα των Νακσιμπεντί.
Το σπίτι του, πίσω από το παλιό τζαμί του χωριού, έχει αρχίσει να επεκτείνεται. Νέες πτέρυγες κελιών από τσιμεντόλιθο ξεφυτρώνουν μέσα σε χωράφια που συνεχίζουν να καλλιεργούνται. Τις χτίζουν οι μαθητές του, οι οποίοι έχουν μετατρέψει την κατοικία του, σε κοινόβιο χωρισμένο σε γυναικωνίτη και ξενώνα ανδρών.
Ο πρώτος άνθρωπος που μου μίλησε εκεί, ήταν ένας κατάξανθος νεαρός, ονόματι Αχμέτ. Μόλις είχε κάνει σουννέτι (σ.σ. περιτομή) και τώρα πια ήταν κανονικός μουσουλμάνος. Ζει μόνιμα στη Γερμανία, είναι 17 χρονών, ασχολείται με την ποδηλασία και το παλιό του όνομα ήταν Ρίντβαν Ράιχλινγκ. Τι τον ώθησε στη μουσουλμανική πίστη;
Μου δείχνει ένα καφασωτό παράθυρο στον πρώτο όροφο.  «Ο γέροντας μένει  εκεί» λέει και προσθέτει «έχει προορατικό χάρισμα, εσύ μια μέρα θα γίνεις καλός μουσουλμάνος μου είπε, και να ‘μαι».
Μίλησα και με άλλους παριστάμενους. Όλοι έτρεφαν ανάλογες πεποιθήσεις για τα πνευματικά χαρίσματα του σεΐχη. Όλοι ήθελαν να τον δουν, να του πουν τα βάσανά τους και να πάρουν την ευλογία του. Ο Ομάρ έκανε ολόκληρο ταξίδι γι’ αυτό το σκοπό από το Πακιστάν. Ο σαρικοφόρος Μουχτάρ ερχόταν για τρίτη φορά από την Αγγλία στην οποία εργάζεται ως μηχανικός υπολογιστών.
Πριν συναντήσω τον σεΐχη Ναζίμ θα θελα να αφηγηθώ τρία περιστατικά από την πρόσφατη ζωή του:
Τον Ιούνιο του 2010 συναντήθηκε με τον πάπα Βενέδικτο κατά τη διάρκεια της επίσημης επίσκεψης του Ρωμαιοκαθολικού Ποντίφικα στη Μεγαλόνησο, κατόπιν αιτήματος του τελευταίου.
Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, τον επισκέφθηκαν τέσσερις από τους  ανθρακωρύχους που είχαν παγιδευτεί επί 69 μέρες σε βάθος 700 μ. στη Χιλή. Ο Ντάριο Σεγκόβια και ο Ομέρ Ρεϊχάντας δήλωσαν στον τουρκοκυπριακό Τύπο πως είχαν συγκινηθεί όταν έμαθαν ότι ο σεΐχης προσευχόταν γι αυτούς, όσο παρέμεναν εγκλωβισμένοι και θέλησαν να ταξιδέψουν ως τη Β. Κύπρο για να τον γνωρίσουν.
Ένα μήνα πριν είχε συμβεί κάτι άλλο. Αναρτήθηκε στο διαδίκτυο το καθιερωμένο κήρυγμα του σεΐχη. Τότε λοιπόν (σ.σ. ήταν 23 Νοεμβρίου του 2010) ο μουφτής της Λεύκης είχε ισχυριστεί ότι επίκειται η πτώση των καθεστώτων της Τυνησίας, της Αιγύπτου, της Λιβύης και της Συρίας σε λιγότερο από έναν χρόνο, ενώ στη συνέχεια προφήτεψε ότι ανάλογη τύχη θα έχουν η Σαουδική Αραβία, η Υεμένη και το Πακιστάν. Λίγους μήνες αργότερα, ως γνωστόν  ακολούθησαν τα γεγονότα που ονομάστηκαν Αραβική Άνοιξη.
Κι επειδή δεν είναι σπάνιο να ρίχνεις άδεια και να πιάνεις γεμάτα, ολόκληρες λοταρίες έχουν στηθεί πάνω σ’ αυτό, το πρώτο ερώτημα που έθεσα στον σεβάσμιο γέροντα όταν με δέχτηκε στον οντά του, αφορούσε την ευστοχία εκείνων των προβλέψεων.
«Μα δεν τα λέω εγώ αυτά» αποκρίθηκε σε άριστα αγγλικά, συμπληρώνοντας: «είναι γραμμένο στα ιερά βιβλία. Όλα τους, και τα δικά μας και τα δικά σας, μιλούν για τον επερχόμενο Αρμαγεδδώνα. Το μόνο που έκανα ήταν να επικαιροποιήσω το νόημα των γραφών κι έτσι κατέληξα στο ότι πλησιάζει το οριστικό τέλος της δημοκρατίας. Το ότι το ξεθεμελίωμά της θα ξεκινούσε από την ιερή γη του Ισλάμ, το περίμενα ανεπιφύλακτα. Ο Αλλάχ είναι μεγάλος. Σε όποιο μουσουλμανικό κράτος κι αν εφαρμόστηκε η δημοκρατία, απήλαυσαν ποτέ οι πολίτες του ειρήνη και ευημερία; Ιράν, Ιράκ, Συρία, Αίγυπτος, Λιβύη, Τυνησία, Αλγερία ακόμα και η Τουρκία  αυτοαποκαλούνται δημοκρατίες και κάθε τόσο αιματοκυλίζουν τους υπηκόους τους, διώκουν τους αντιφρονούντες, βασανίζουν, κάνουν, ράνουν. Αυτό το σύστημα που γεννήθηκε μετά την γαλλική επανάσταση, η κοινοβουλευτική δημοκρατία, πεθαίνει.  Όλα όσα κέρδισαν οι λαοί που την ασπάστηκαν, προνόμια, δικαιώματα, ασυδοσίες, οι εξουσίες που οι ίδιοι εξέλεξαν, τα παίρνουν πίσω ένα ένα. Δεν είναι παγκόσμια Κρίση αυτό που συμβαίνει, είναι η παταγώδης αποτυχία του δημοκρατικού πολιτεύματος, το προμήνυμα της οριστικής του κατάρρευσης».
Η επόμενη ερώτηση αφορούσε βέβαια την Ελλάδα κι αν ο ίδιος γνώριζε για τα σημερινά δεινά της. Απάντησε τα εξής: «Εσείς οι Έλληνες ζούσατε σπάταλα. Ήσασταν χουβαρντάδες αλλά και υπερβολικοί τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό βίο σας. Τρώτε και πίνετε όλα τα απαγορευμένα. Βέβαια αυτό δεν είναι δική σας αποκλειστικότητα. Σήμερα τα περισσότερα έθνη ακολουθούν λάθος δρόμο. Ενδιαφέρονται μόνο για την ικανοποίηση των παθών και των ανέσεών τους. Υπερκαταναλώνουν και μετά λένε μας τελείωσαν τα λεφτά, φταίει η κυβέρνηση και βγαίνουν στους δρόμους έξαλλοι να τα σπάσουν. Δεν ευθύνεται η κυβέρνησή σου για την ακολασία σου, φταίει το χαράμ, όλα αυτά τα απαγορευμένα που τρως, πίνεις ή κάνεις».
Η θρησκεία του Ισλάμ υπήρξε ανέκαθεν εικονοκλαστική. Επικαλούμαι τουλάχιστον τρία εδάφια στο Κοράνιο (ΛΘ’ 44, ΚΘ’ 21 και ΚΘ’ 40) στα οποία απαγορεύεται ρητά η λατρεία αγίων. Άρα είναι άξιο απορίας το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε έναν οικισμό η οργάνωσή του οποίου θυμίζει το μοναστήρι της Σουρωτής στην Χαλκιδική και τον τάφο του πατρός Παϊσίου. Μόνο που στην προκείμενη περίπτωση το σέβασμα, δεν αφορά την τελευταία κατοικία ενός προς αγιοποίηση κεκοιμημένου ασκητή, αλλά έναν άνθρωπο με σάρκα και οστά κι ένα πλήθος που σπεύδει από διάφορες γωνιές της γης εκστασιασμένο να τον δει και να τον ακούσει.
Ποια ευαίσθητη χορδή τους, αγγίζει ο 90χρονος δερβίσης και παρακάμπτουν την μουσουλμανική ορθοδοξία τους για να τον τιμήσουν ως άγιο επί της γης. Απάντησε μονάχα στο «πολιτικό» σκέλος της ερώτησης. Το Ισλάμ άλλωστε δεν είναι μόνο θρησκεία. Ανέκαθεν φλερτάριζε με την ιδέα ενός οργανωμένου κοινωνικο-πολιτικού συστήματος.
«Οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τον ανθρωπισμό τους για να μετατραπούν σε άβουλα καταναλωτικά όντα» τόνισε και συνέχισε: «Τι είναι ο σύγχρονος τρόπος ζωής αν όχι η μεταμόρφωση του ανθρώπινου πλάσματος σε ένα αδηφάγο, ξεδιάντροπο και γεμάτο αχαλίνωτα  πάθη κτήνος; Πόσο ευθύνονται γι’ αυτό τα δημοκρατικά πολιτεύματα που με τις ψευδεπίγραφες ελευθερίες τους καλλιέργησαν την ασυδοσία; Ύστερα δες την τεχνολογία. Αυτή θα μας αποτελειώσει με την ανεξέλεγκτη δύναμή της. Βιάζονται τα έθνη να αποκτήσουν πυρηνικούς αντιδραστήρες. Εκείνους τους φοβερούς πύργους της κολάσεως που απειλούν να καταστρέψουν ό,τι ζωντανό υπάρχει γύρω τους. Η υψηλή τεχνολογία είναι ένας δράκοντας. Τον έδωσε ο σατανάς στους ανθρώπους κι εκείνοι νομίζουν ότι μπορούν να του βάλουν χαλινάρι. Η ώρα της Κρίσης πλησιάζει.  Έρχονται μεγάλες αλλαγές, τα κράτη της Δύσης χάνουν την παντοδυναμία τους. Ο μουσουλμανικός κόσμος βράζει, τα διεφθαρμένα δυτικότροπα καθεστώτα που τον δυνάστευαν, πέφτουν το ένα πίσω απ’ το άλλο. Ένα αίτημα θεριεύει μέσα στις καρδιές των  ευσεβών. Η ενότητα της Πίστεως οφείλει να εκφραστεί και πολιτικά. Είναι θέλημα Θεού να αναβιώσει το Χαλιφάτο, να εμφανιστεί ο Μαχντί αλ Ρασούλ*, ο κρυμμένος ιμάμης που θα ενώσει τις φυλές για να τις ξαναφέρει στον ίσιο δρόμο της Σαρία. Και τότε το Ισλάμ θα ξαναζήσει ημέρες δόξας».
Οι ταμπέλες από την είσοδο του χωριού δείχνουν προς την κατοικία, την λεγόμενη «ντάρκα» του σεΐχη. Μαγαζάκια έχουν στηθεί για να πουλάνε καρτ ποστάλ με τη φωτογραφία του, cd και βιβλία με κατηχήσεις του, λάδι, μέλι, λιβάνι και κομποσκοίνια που φτιάχνουν οι μαθητές του. Ένα φορτηγό-ψυγείο ξεφορτώνει παλέτες με τυποποιημένο γιαούρτι, δωρεά μεγάλης τουρκικής βιομηχανίας γαλακτοκομικών. Από πίσω ακολουθούν κι άλλα ημιφορτηγά με πραμάτειες. Εάν δεν ήταν τόσο υπερήλικας ο σεΐχης Ναζίμ, θα ανησυχούσα περισσότερο.
Ο βίος του Σεΐχη
Ο Μοχάμεντ Ναζίμ Αντίλ αλ Κιμπρίσι αλ Χακάνι, όπως είναι ολόκληρο το όνομά του σεΐχη, γεννήθηκε το 1922 στη Λάρνακα. Το 1940 βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη για να σπουδάσει χημικός-μηχανικός. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του, ενώ παράλληλα παρακολούθησε διάφορα θεολογικά σεμινάρια.  Σε αυτά γνώρισε τον φημισμένο  σούφι δάσκαλο της εποχής Σουλεϊμάν Ερζερούμι, ο οποίος τον μύησε στο δερβισικό τάγμα των Νακσιμπεντί, λατρευτικό κέντρο του οποίου ήταν το ιστορικό τζαμί του Σουλτάν Αχμέτ.
Το 1945 μετέβη στην Δαμασκό της Συρίας. Εκεί συνδέθηκε με τον πνευματικό ηγέτη των Νακσιμπεντί , Αμπντουλλάχ αλ Φαΐζι Νταγκεστάνι. Ο τελευταίος τον προήγαγε σε σεΐχη του τάγματος και τον εξουσιοδότησε να το εκπροσωπεί στην Κύπρο, στην οποία και επέστρεψε.
Από το 1973 άρχισε να ταξιδεύει στις μουσουλμανικές κοινότητες της Ευρώπης και της Ασίας, καθιστώντας το Λονδίνο, έδρα των εξορμήσεων του.  Κατά τη διάρκειά τους έδωσε πολλές διαλέξεις, ίδρυσε σουφικές αδελφότητες και προσηλύτισε πολλούς δυτικούς στο Ισλάμ, όπως τον διάσημο ελληνοκυπριακής καταγωγής τραγουδοποιό Cat Stevens.
Το 1991 επισκέφθηκε για πρώτη φορά τις ΗΠΑ και το 1998 έκανε το πρώτο του ταξίδι στην Ν. Αφρική. Έχει επίσης κάνει 27 φορές το προσκύνημα στη Μέκκα ενώ από το 2010 έχει σταματήσει να ταξιδεύει, λόγω της προχωρημένης του ηλικίας, και ζει μόνιμα στη Λεύκη της επαρχίας Αμμοχώστου, όπου τελεί και καθήκοντα τοπικού μουφτή.
Σήμερα εξακολουθεί να δέχεται πλήθος κόσμου στην κατοικία του, η οποία έχει επεκταθεί και μετατραπεί σε κοινόβιο από τα πλήθη των μαθητών του.
Το Τάγμα των Νακσιμπεντί
Ιδρύθηκε τον 14ο αι. από τον σούφι Μεχμέτ Μπαχαντίν Σαχ και έλαβε αυτό το όνομα από την συντεχνία των Νακσιμπεντί (τουρκ.= υφαντής και βαφέας υφασμάτων) που πρώτοι πύκνωσαν τις γραμμές του. Θεολογικά το τάγμα ανήκει στη σουνιτική πτέρυγα του Ισλάμ και συγκεκριμένα στο δόγμα του ιμάμη Αμπού Χανίφα.
Το τυπικό της ένταξης στους κόλπους του,  περιλαμβάνει την μετάνοια για τις προγενέστερες αμαρτίες καθώς και μια τελετή εγκοίμησης στην οποία ο υποψήφιος καλείται να εξηγήσει το όνειρο που είδε.
Οι Νακσιμπεντί δερβίσηδες, δεν περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό τους, τόσο συχνά, όσο το κάνουν οι διασημότεροι συνάδελφοί τους, οι  Μεβλεβί του Τζελαλαντίν Ρουμί. Προτιμούν μια άλλη συνήθεια παρόμοια με εκείνη του χριστιανικού μοναχισμού: το κομποσκοίνι και την επανάληψη του ονόματος του Θεού μέχρι και 5.000 φορές την ημέρα.
*Με αυτό το όνομα αποκαλούν τα απόκρυφα κείμενα του Ισλάμ, τον Μεσσία του τέλους των Ημερών.

*protagon