Γερμανία, τέλη Αυγούστου του 1992... Η Μερκελ, ως υπουργός ...Νεότητας ανταλλάζει χαμόγελα με τους νεοναζί. (Φωτό)

Βρισκόμαστε στη Γερμανία, τέλη Αυγούστου του 1992… Το τοίχος του Βερολίνου έχει πέσει εδώ και δύο χρόνια, με το ανατολικό κομμάτι της χώρας να βρίσκεται στο αποκορύφωμα μιας «άγριας» και...

απότομης δημοσιονομικής προσαρμογής, μετά από πέντε δεκαετίες εφαρμογής του σοσιαλιστικού μοντέλου.

Απώτερος στόχος η μετάβαση στην οικονομία της αγοράς, και η συνταγή γνωστή, αφού εφαρμόστηκε σε όλο το πρώην ανατολικό μπλοκ: Λιτότητα, κλείσιμο κρατικών εταιριών, χαμηλοί μισθοί, περικοπές κρατικών επιδομάτων.

Τα αποτελέσματα αυτής της συνταγής δεν αργούν να φανούν, σημειώνει δημοσίευμα του «newpost» : Η φτώχεια και η ανεργία έχουν χτυπήσει «κόκκινο» και η έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια δίνει τη θέση της στις ελπίδες για ευημερία όλων των περιοχών της ενιαίας Γερμανίας, που γέννησε η πτώση του τοίχους του Βερολίνου.

Οι νέοι, τα μεγάλα θύματα αυτής της πολιτικής, απογοητευμένοι από τις πολιτικές λιτότητας αρχίζουν να μετακινούνται προς την ακροδεξιά ( δύο μόλις χρόνια μετά την πτώση του τοίχους η Αριστερά στη Γερμανία ήταν πρακτικά ανύπαρκτη) και τα συνθήματα της.

Οι πόλεις της Ανατολικής Γερμανίας έμοιαζαν με καζάνι που βράζει και οι μετανάστες γίνονται τα πρώτα θύματα της λαϊκής οργής.

Στις 22 Αυγούστου ξεσπούν άγριες ταραχές σε μία συνοικία της πόλης Ροστόκ όπου έμεναν μετανάστες και ρομά. Ακροδεξιοί με τη βοήθεια ντόπιων κατοίκων επιτίθονται με βόμβες μολότοφ και πέτρες προς τους μετανάστες και το κακό δεν αργεί να γίνει.

Οι δρόμοι της συνοικίας μετατρέπονται σε πεδίο μάχης, με την αστυνομία να καταφέρνει να επαναφέρει την τάξη μόνο μετά από δύο ημέρες.

Η τότε κυβέρνηση του Χέλμουτ Κολ, αναθέτει σε μία φέρελπι πολιτικό και υπουργό Νεότητας την αποστολή να κατευνάσει τα πνεύματα: Τη γνωστή σε όλους μας, Άνγκελα Μέρκελ.

Εξ’ ού και ή φωτογραφία που την αποθανατίζει να ανταλλάζει χαμόγελα με Γερμανούς νεοναζί, ή «αγανακτισμένους νέους» όπως τους αποκαλούσαν τότε στη Γερμανία.

Παρά το γεγονός ότι κατ’ ουσίαν η ίδια η Μέρκελ διαχειρίστηκε την χειρότερη έξαρση ρατσισμού – όπως έχει χαρακτηριστεί από τα Μέσα Ενημέρωσης- στη Γερμανία από την περίοδο που είχαν την εξουσία στα χέρια τους οι ναζί, δεν φαίνεται να κατάλαβε το πόσο αλληλένδετη είναι η στροφή του εκλογικού σώματος προς την άκρα δεξιά με τις πολιτικές σκληρής λιτότητας που κατά καιρούς εφαρμόζονται.

Στις ημέρες μας, η Γερμανίδα καγκελάριος με το να πιέζει ασφυκτικά την Ελλάδα επιβάλλοντας επί της ουσίας όλο και πιο σκληρά μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής και βίαιης εσωτερικής υποτίμησης, ακολουθεί ακριβώς τον ίδιο το δρόμο που ακολούθησε η κυβέρνηση της τότε, και τα αποτελέσματα είναι κάτι παραπάνω από ορατά.

Η Χρυσή Αυγή μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια των μνημονίων… ανέτειλε για τα καλά. Όχι μόνο βρέθηκε στο κοινοβούλιο, αλλά έχει και λόγο στη δημόσια συζήτηση, ο αρχηγός της, οι βουλευτές της και τα μέλη της κάνουν αισθητή την παρουσία τους, καπηλεύονται υπαρκτά προβλήματα -όπως η μετανάστευση- για να επιβάλουν τις θέσεις τους, αλλά και επιτίθενται τόσο φραστικά, όσο και σωματικά, σε όποιον έχει το… θράσος να αρθώνει μία διαφορετική άποψη από αυτούς.

Και το χειρότερο; Εικόνες όπως η επίθεση του Κασιδιάρη στην Λιάνα Κανέλη και τη Ρένα Δούρου, τα μαζικά λιντσαρίσματα κατά μεταναστών, τον αρχηγό τους όλο περηφάνια να δηλώνει το πόσο σιχαίνεται το ελληνικό κοινοβούλιο, αλλά και να υπερθεματίζει τον ρόλο των «ταγμάτων ασφαλείας» του κόμματος του, δεν τείνουν απλά να γίνουν καθημερινότητα:

http://www.politis-gr.com 

http://skandalistis.blogspot.gr