Μια νέα τεχνολογία για την παραγωγή υδρογόνου από νερό, σκουριά και ήλιο αναπτύσσει ηΟμοσπονδιακή Πολυτεχνική Σχολή της Λωζάννης στην Ελβετία.
Πρόκειται για μια φωτοηλεκτροχημική ηλιακή κυψέλη δομής πολλαπλών συνενώσεων –αποτελούμενη στην ουσία από ένα φωτοευαισθητοποιηµένο ηλιακό κύτταρο µε χρωστική ουσία και έναν ημιαγωγό οξειδίου-, η οποία μετατρέπει την ηλιακή ενέργεια σευδρογόνο, το οποίο στη συνέχεια αποθηκεύεται.
Με αυτό τον τρόπο η παραγόμενη ενέργεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια της ημέρας ή της νύχτας, χωρίς να χαθεί αν δεν καταναλωθεί άμεσα, όπως συμβαίνει με τα συμβατικά πάνελ.
Η συσκευή, που βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό στάδιο, βασίστηκε σε προηγούμενη έρευνα που διεξήχθη τη δεκαετία του ’90, ωστόσο το βασικό της μειονέκτημα ήταν ότι η τεχνολογία που παρουσίαζε είχε υψηλό κόστος.
Αυτό ακριβώς το πρόβλημα προσπάθησαν να λύσουν οι ερευνητές της Πολυτεχνικής Σχολής της Λωζάννης, παρεμβαίνοντας στο σκέλος του ημιαγωγού, ο οποίος ενεργοποιεί την αντίδραση για τον διαχωρισμό του νερού κατά τη διαδικασία παραγωγής υδρογόνου.
Οι ερευνητές βελτίωσαν τις ιδιότητες του ημιαγωγού μέσω τηςνανοτεχνολογίας και συγκεκριμένα χρησιμοποιώντας οξείδιο του σιδήρου, κοινώς σκουριά.
Το οξείδιο του σιδήρου που χρησιμοποιείται στον ημιαγωγό είναι στην ουσία ένα νανοδομημένο υλικό, εμπλουτισμένο με οξείδιο του πυριτίου και καλυμμένο με ένα λεπτό στρώμα οξειδίων αλουμινίου και κοβαλτίου.
Τα στοιχεία αυτά βελτιώνουν τις ηλεκτροχημικές ιδιότητες του υλικού, χαμηλώνοντας παράλληλα το κόστος και διευκολύνοντας την παραγωγή.
Η αποδοτικότητα της κυψέλης είναι ακόμα χαμηλή και κυμαίνεται μεταξύ 1,4 και 3,6%, ωστόσο οι ερευνητές μελλοντικά ελπίζουν ότι θα καταφέρουν να αυξήσουν την αποδοτικότητα στο 16%.
Επισημαίνεται ότι βασικό πλεονέκτημα της συγκεκριμένης τεχνολογίας είναι το χαμηλό κόστος.
Με αυτό τον τρόπο η παραγόμενη ενέργεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια της ημέρας ή της νύχτας, χωρίς να χαθεί αν δεν καταναλωθεί άμεσα, όπως συμβαίνει με τα συμβατικά πάνελ.
Η συσκευή, που βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό στάδιο, βασίστηκε σε προηγούμενη έρευνα που διεξήχθη τη δεκαετία του ’90, ωστόσο το βασικό της μειονέκτημα ήταν ότι η τεχνολογία που παρουσίαζε είχε υψηλό κόστος.
Αυτό ακριβώς το πρόβλημα προσπάθησαν να λύσουν οι ερευνητές της Πολυτεχνικής Σχολής της Λωζάννης, παρεμβαίνοντας στο σκέλος του ημιαγωγού, ο οποίος ενεργοποιεί την αντίδραση για τον διαχωρισμό του νερού κατά τη διαδικασία παραγωγής υδρογόνου.
Οι ερευνητές βελτίωσαν τις ιδιότητες του ημιαγωγού μέσω τηςνανοτεχνολογίας και συγκεκριμένα χρησιμοποιώντας οξείδιο του σιδήρου, κοινώς σκουριά.
Το οξείδιο του σιδήρου που χρησιμοποιείται στον ημιαγωγό είναι στην ουσία ένα νανοδομημένο υλικό, εμπλουτισμένο με οξείδιο του πυριτίου και καλυμμένο με ένα λεπτό στρώμα οξειδίων αλουμινίου και κοβαλτίου.
Τα στοιχεία αυτά βελτιώνουν τις ηλεκτροχημικές ιδιότητες του υλικού, χαμηλώνοντας παράλληλα το κόστος και διευκολύνοντας την παραγωγή.
Η αποδοτικότητα της κυψέλης είναι ακόμα χαμηλή και κυμαίνεται μεταξύ 1,4 και 3,6%, ωστόσο οι ερευνητές μελλοντικά ελπίζουν ότι θα καταφέρουν να αυξήσουν την αποδοτικότητα στο 16%.
Επισημαίνεται ότι βασικό πλεονέκτημα της συγκεκριμένης τεχνολογίας είναι το χαμηλό κόστος.
Ερευνητές κατάφεραν να αποθηκεύσουν ηλιακή ενέργεια χρησιμοποιώντας σκουριά
![Ερευνητές κατάφεραν να αποθηκεύσουν ηλιακή ενέργεια χρησιμοποιώντας σκουριά]()
Reviewed by junior
on
00:40
Rating:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου