Τεχνολογίας υγρής πέτρας στο Μάτσου Πίτσου των Ίνκας. !!!

Γράφει ο ανεξήγητος παράξενος.Το Μάτσου Πίτσου είναι ένα προκολομβιανό κτιριακό συγκρότημα στην περιοχή Κούσκο του Περού ,χτισμένη σε ...
υψόμετρο 2,5 χιλιομέτρων πάνω από το επίπεδο της θάλασσας.Και αυτά είναι όλα όσα ξέρουμε μέχρι σήμερα για το μέρος.

Πότε χτίστηκε η πόλη,ποιός την έχτισε και πώς ονομαζόταν αρχικά παραμένει μυστήριο.Επίσης άγνωστο παραμένει ποιός κατοικούσε στην πόλη ,γιατί χτίστηκε σε τόσο μεγάλο υψόμετρο και τί οδήγησε τους κατοίκους της να το εγκαταλείψουν.Το όνομα Μάτσου Πίτσου δεν είναι το πραγματικό και δόθηκε μεταγενέστερα από ντόπιους.

Ακόμη μεγαλύτερο μυστήριο είναι οι γιγάντιοι ογκόλιθοι από τους οποίους είναι χτισμένοι οι τοίχοι ,οι οποίοι είναι τόσο στενά δεμένοι μεταξύ τους που δεν περνάει ούτε λεπίδα μαχαιριού.

ο Βιρακότσα και οι χυτές πέτρες
Για την προέλευση του μέρους έχουν δοθεί πολλές ερμηνείες και διατυπωθεί διάφορες θεωρίες,άλλες βασιζόμενες σε στοιχεία άλλες τελείως φανταστικές.Όμως ένας Ρώσος επιστήμονας και ταξιώτης σε πολλά αρχαιολογικά μέρη του κόσμου,διατύπωσε την άποψη ότι το Μάτσου Πίτσου όπως το ξέρουμε σήμερα χτίστηκε σε δύο χρονολογικές φάσεις.Μάλιστα η δεύτερη φάση είναι τεχνολογικά κατώτερη από την πρώτη,γεγονός που δείχνει ότι οι δύο φάσεις χτίστηκαν από δύο διαφορετικούς πολιτισμούς τεχνολογικά πολύ διαφορετικούς.Η τεχνολογία της πρώτης φάσης ήταν κατά πολύ ανώτερη.

Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους της συμβατικής επιστήμης,το Μάτσου Πίτσου ιδρύθηκε το 1500 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα των Ίνκας με το όνομα Πατσακουτέκ.Σύμφωνα με τη θεωρία του Ρώσου ,πιθανώς χτίστηκε από τους γιούς του ίδιου του μυθικού Βιρακότσα,αριστοκράτη της του πολιτισμού της Χαμένης Ατλαντίδας,μαζί με τον οποίο κάποιοι επιζώντες Άτλαντες μετά την καταβύθιση της Ηπείρου έπλευσαν μαζί του μέχρι τις ακτές της Νότιας Αμερικής.

Ο Βιρακότσα και οι δικοί τρομοκρατημένοι από τον καταποντισμό της πατρίδας τους,ανέβηκαν στο στο πιο ψηλό σημείο των Άνδεων ,δίπλα στη λίμνη Τιτικάκα κοντά σε ένα ενεργό ηφαίστειο.Εκεί άρχισαν να φτιάχνουν τετραγωνισμένους ογκόλιθους μικρούς και τεράστιους από υγροποιημένη πέτρα που έρεε μαζί με τη λάβα από το ηφαίστειο.Κάτι δηλαδή σαν το σύγχρονο τσιμέντο.Μ'αυτούς στη συνέχεια κατασκεύασαν τα σπίτια ,τους ναούς και τα τείχη τους.Μάλιστα εκεί στο σημείο έχει διατηρηθεί ένας γιγάντιος πέτρινος φούρνος που χρησιμοποιήσαν,σύμφωνα με την ίδια θεωρία για να ψήνουν τους ογκόλιθους.

Κατά τον Ρώσο πάλι,οι ογκόλιθοι φτιάχνονταν από χυτή πέτρα που την έπερναν μέσω χημεικού λιώσιμου άμμου συγκεκριμένης οξύτητας.

Με αυτή την ηφαιστειακή τεχνολογία ήταν σε θέση να κατασκευάσουν πολύγωνους ογκόλιθους που ταιριάζουν απόλυτα μεταξύ τους.Άλλοι κατασκευάζονταν δίπλα στο ηφαίστειο,ενώ άλλοι μακρυά από,αφού στερεοποιούσαν την υγρή πέτρα που είχαν φέρει μαζί τους.

Με παρόμοια ηφαιστειακή τεχνολογία έχουν φτιαχτεί πολλά κτίσμα σε όλη την Ν.Αμερική αλλά και όλο τον κόσμο,όπως στο Πούμα Πούνκου,στο στο Σακσαϊουαμάν,στο Τιγουανάκου,στο Άνγκορ Μπατ,την Ιερουσαλήμ,την Τροία της Εφέσου,την Καρχηδόνα και αλλού.