Προφήτης Δανιήλ, Μέγας Αλέξανδρος και... Αποκάλυψη του Ιωάννη!!!!

ΟΙ ΓΟΡΔΙΟΙ ΔΕΣΜΟΙ ΔΕΝ ΛΥΝΟΝΤΑΙ, ΚΟΒΟΝΤΑΙ!!!
Αναμφίβολα μία από τις βασικές ιστορικές πηγές που κάνουν λόγο για τον Μεγαλέξανδρο και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως...
επιχείρημα της ελληνικής πλευράς για την ελληνικότητα της Μακεδονίας είναι η εβραϊκή θρησκευτική παράδοση

Στην εβραϊκή Παλαιά Διαθήκη, αυτή τη συλλογή των ιερών βιβλίων του ιουδαϊκού λαού (που έγιναν δεκτά και από Χριστιανούς και μουσουλμάνους) γίνεται σαφής αναφορά για τον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα και το βασίλειό του, που έλαβε τη μορφή αυτοκρατορίας και προσέδωσε στον ελληνισμό την πλανητική του διάσταση (τον πανελληνισμό). Και πολύ σωστά ο τέως υπουργός Νικόλαος Μάρτης συνέγραψε το κλασικό και βραβευμένο από την Ακαδημία των Αθηνών έργο του με τίτλο «Η πλαστογράφηση της ιστορίας της Μακεδονίας», στο οποίο μέσα από εβραϊκές πηγές και μαρτυρίες για τη Μακεδονία αποδεικνύεται ο ελληνικός χαρακτήρας της περιοχής αυτής...

Εδώ να σημειώσουμε ότι αν και το ελληνικό κράτος, αλλά και Έλληνες ιδιώτες, ακολουθούσαν την τακτική αυτή του Μάρτη και δεν εξαντλούσαν την ενεργητικότητά τους σε ανόητες συνωμοσιολογίες του τύπου «για όλα φταίνε οι Εβραίοι» και άλλα παρόμοια, σήμερα κανένας Σκοπιανός ή οποιοσδήποτε άλλος δεν θα τολμούσε καν να θέσει θέμα μακεδονικής εθνότητας ξεχωριστής απ’ την ελληνική, «μακεδονικής» γλώσσας, αλύτρωτης Μακεδονίας του Αιγαίου κτλ.! Διότι το ζητούμενο του κάθε έθνους δεν είναι να εφευρίσκει «εχθρούς» ανύπαρκτους, αλλά να υπερασπίζεται δυναμικά τη δικιά του ιστορία και εθνική-εδαφική ακεραιότητα... Και, ασφαλώς, να χρησιμοποιεί προς όφελός του οτιδήποτε του είναι χρήσιμο, από οπουδήποτε και αν προέρχεται. Αυτά τουλάχιστον εφαρμόζουν οι διπλωματίες και οι τακτικές των έξυπνων κρατών...

Ας δούμε λοιπόν τι αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη, που και αυτή αποθεώνει τον Μεγαλέξανδρο και αποδεικνύει την ελληνικότητά του! Γράφει λοιπόν στο βιβλίο των Μακκαβαίων Α΄ (1,1-10) τα εξής [ΣΗΜ.: η απόδοση στη νεοελληνική προέρχεται από το ως άνω βιβλίο του Νικολάου Μάρτη]:

«Ο Αλέξανδρος, ο γιος του Φιλίππου ο Μακεδών, μετά τη νίκη του εναντίον των Περσών όπου νίκησε τον Δαρείο, βασιλιά Περσών και Μήδων, εξόρμησε από τη χώρα των Χετταίων και βασίλευσε αντί εκείνου, στις χώρες αυτές, αφού προηγουμένως είχε γίνει βασιλιάς ολόκληρης της Ελλάδος [...] και όλος ο τότε γνωστός κόσμος υποτάχθηκε σ’ αυτόν και ησύχασε η γη από τους πολέμους [...] έγινε άρχων χωρών, εθνών και βασιλέων [...] μετά ταύτα όμως έπεσε στο κρεβάτι άρρωστος και αισθάνθηκε ότι θα πέθαινε [...] κάλεσε κοντά του τους ένδοξους συντρόφους του που είχαν συναναστραφεί μαζί του από τη νεότητά του και μοίρασε τη βασιλεία του ενώ ακόμη ζούσε [...] Αντίοχος [...] έγινε βασιλιάς το εκατοστό τριακοστό έβδομο έτος της βασιλείας των Ελλήνων (Σελευκιδών)».

Και γράφει ο Νικόλαος Μάρτης για την παραπάνω εβραϊκή-παλαιοδιαθηκική αναφορά τα εξής πολύ σημαντικά στο εν λόγω βιβλίο του:

«Η προβολή του έργου του Μεγάλου Αλεξάνδρου την εποχή εκείνη, δηλαδή 150 περίπου χρόνια μετά το θάνατό του και ιδιαίτερα στο βιβλίο Μακκαβαίων Α΄ έχει μεγάλη σημασία. Οι αδελφοί Μακκαβαίοι ήταν ήρωες των Εβραίων στους αγώνες τους κατά των διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου. Εναντιώθηκαν στον βασιλιά Αντίοχο τον Επιφανή που πίεζε τους Εβραίους να ασπασθούν τους θεούς της Ελλάδος. Ο Αντίοχος είχε διατάξει να τοποθετηθεί άγαλμα του Δία απέναντι από τον ναό των Εβραίων και οι θυσίες να γίνονται στο Δία».

Εξίσου εντυπωσιακή, με εσχατολογικές μάλιστα διαστάσεις, είναι η αναφορά στον Μεγαλέξανδρο και τους Μακεδόνες του προφήτη των Εβραίων Δανιήλ, ο οποίος είχε δει ένα εντυπωσιακό όραμα, που περιγράφεται στο ομώνυμο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης (Δανιήλ 8, 1-22) [ΣΗΜ.: η απόδοση στα νεοελληνικά είναι και πάλι από το ως άνω βιβλίο του Νικολάου Μάρτη]:

«Κατά το τρίτον έτος της βασιλείας του Βαλτάσαρ παρουσιάσθηκε σε με, τον Δανιήλ, όραμα. Βρισκόμουν στα Σούσα κοντά στον ποταμό Ουβάλ. Σήκωσα τα μάτια μου και είδα και ιδού ένας κριός στεκόταν κοντά στον ποταμό Ουβάλ και είχε κέρατα ψηλά, το ένα ψηλότερο από το άλλο... κανένα από τα θηρία δεν μπορούσε να αντισταθεί μπροστά του. Ιδού παρουσιάσθηκε ένας τράγος αιγών... που έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα και φαινόταν ότι δεν άγγιζε τη γη. Ο τράγος είχε ανάμεσα στους οφθαλμούς του ένα αξιοπαρατήρητο κέρατο. Και έτρεχε με μεγάλο ορμή. Έφθασε και κτύπησε τον κριό και συνέτριψε τα δύο κέρατά του και δεν υπήρχε πλέον δύναμη στον κριό να του αντισταθεί.
Ο τράγος των αιγών έγινε μέγας και ένδοξος πολύ, αλλά όταν έφθασε στη μεγάλη του ισχύ το μεγάλο του κέρατο συντρίφθηκε και τότε φύτρωσαν τέσσερα άλλα κέρατα στη θέση του με κατεύθυνση προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Εγώ ο Δανιήλ όταν είδα το όραμα σκεπτόμουν και προσπαθούσα να κατανοήσω τη σημασία του. Ιδού στάθηκε κοντά μου κάποιος και άκουσα ανδρική φωνή ερχόμενη από τον (ποταμό) Ουβάλ... και είπε: Γαβριήλ εξήγησέ του το όραμα. Και εγώ θα σου καταστήσω γνωστά αυτά που θα σου συμβούν... Ο κριός, τον οποίο είδες, είναι ο βασιλιάς των Μήδων και των Περσών. Ο τράγος των αιγών είναι βασιλιάς των Ελλήνων. Το μεγάλο κέρατο που ήταν ανάμεσα στους οφθαλμούς του είναι ο πρώτος βασιλιάς των Ελλήνων. Τα τέσσερα άλλα κέρατα που φύτρωσαν αντί εκείνου υποδηλώνουν τέσσερεις βασιλείς που θα αναδειχθούν από το έθνος αυτό όχι όμως όσον καιρό θα ισχύει αυτός (ο πρώτος βασιλιάς)».

Η ερμηνεία των παραπάνω εδαφίων της Παλαιάς Διαθήκης (από το βιβλίο του προφήτη Δανιήλ) είναι παραπάνω από σαφής για κάποιον που έχει ιστορικές γνώσεις. Είναι δηλ. σαφέστατο ότι ο πρώτος και μεγάλος βασιλιάς που αναφέρεται δεν είναι παρά ο ίδιος ο Μεγαλέξανδρος, του οποίου το βασίλειο – το μεγάλο κέρατο – έσπασε και προέκυψαν τα γνωστά σε μας από την ιστορία τέσσερα βασίλεια των διαδόχων του. Και, επομένως, η αρχή της παρακμής του ελληνισμού πλανητικών διαστάσεων και η συρρίκνωση της παγκόσμιας κυριαρχίας των Ελλήνων, μέσω του αυτοκρατορικού πανελληνισμού...

Εδώ αξίζει πραγματικά να σημειώσουμε ότι η Αποκάλυψη του Ιωάννη είναι άμεσα επηρεασμένη και συνδεδεμένη με το βιβλίο του προφήτη Δανιήλ: ολόκληρο το σκηνικό του τελευταίου βιβλίου της Αγίας Γραφής βαδίζει εξ ολοκλήρου πάνω στα «χνάρια» του μοντέλου του Δανιήλ, με τα θηρία, τα κέρατα κτλ., στοιχεία δηλ. που χρησιμοποίησε – ως σύμβολα – ο Άγιος Ιωάννης, προκειμένου να περιγράψει τα μέλλοντα ιστορικά συμβάντα. Μια άλλη εντυπωσιακή σύνδεση που υπάρχει ανάμεσα στα περί αρχαίας Μακεδονίας και αποκαλυπτικών χρόνων είναι η αναφορά της Αποκάλυψης του Ιωάννη στον Αρμαγεδδώνα.

Αρ-Μα-γ-εδδών αναλύεται – σύμφωνα με μια ερμηνεία – ως: Αρ-Μακεδών, δηλ. «γη της Μακεδονίας» [ΣΗΜ.: «αρ» είναι η πανάρχαια ελληνική ρίζα της λέξης «γη»]! Ακόμα και στο λατινικό αλφάβητο το ελληνικό γράμμα «γ» (το τρίτο στην αλφαβητική σειρά) αντικασταστήθηκε από το “c”, και έτσι προκύπτει “Ma-c-edonia”... Εκπληκτικό πράγματι! Διότι είναι όντως εντυπωσιακό τα έσχατα γεγονότα να σχετίζονται άμεσα με τον ελλαδικό χώρο και μάλιστα με τη Μακεδονία, αυτό το αιώνιο «μήλο της Έριδος» για πολλούς και διαφόρους...
Δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης


http://magiki-avli.blogspot.gr
http://katantia-katantia.blogspot.gr