Είσαι έτοιμος για 3D printing;??

Ο πρώτος σου 3D printer κάνει λιγότερο από 500 ευρώ, είναι φορητός σαν laptop και το μόνο που δεν κάνει είναι να εκτυπώνει.

Αυτό που βλέπεις λίγο πιο κάτω, στη φωτογραφία, είναι μια θήκη για iPhone. Ένα πλαίσιο με μαύρες/κόκκινες ακμές που μπορείς να παραγγείλεις αντί έντεκα ευρώ από το shapeways.com. Φαίνεται κάπως ακριβό, δε λέω, αλλά σκέψου ότι θα είσαι ένας από τους πρώτους στην Ελλάδα που θα έχουν ένα οποιοδήποτε αντικείμενο κατασκευασμένο με 3D printing.






Μπορείς και να ψωνιστείς. Ελεύθερα. Κάθε καινούρια τεχνολογία προσφέρεται, early adopter είσαι και τα αξίζεις... με τη διαφορά ότι η συγκεκριμένη δεν είναι εντελώς καινούρια.

Αν προσέξεις, η θήκη είναι διαθέσιμη από την κυκλοφορία του iPhone 4s και υπάρχει ένα σημαντικό disclaimer. Τα χρώματα μπορεί να μην είναι ακριβώς αυτά της εικόνας και η εφαρμογή μπορεί μην είναι τέλεια. Δηλαδή μπορεί να χάσκει και λίγο.

Προφανώς, οι άνθρωποι εκεί θα κάνουν προσπάθειες να το βελτιώσουν. Βλέπεις έχουμε κλείσει δύο χρονάκια από το iPhone 4s και ο συναγωνισμός, πλέον, είναι μεγάλος. Μέχρι και στην Ελλάδα υπάρχουν δυο τρία τέτοια service αν έχεις προσέξει τα mail σου τελευταία ή τα sponsored αποτελέσματα στο Google (αν φυσικά ψάχνεις για τεχνολογία ή θήκες iPhone).

Με ένα εκτυπωτή και γνώσεις μπορείς κι εσύ

Οπότε, ποια είναι τα νέα; Τα νέα, λοιπόν, είναι ότι μπορείς να το φτιάξεις και μόνος σου, χωρίς να είσαι μεταπτυχιακός φοιτητής στους Μηχανολόγους. Χρειάζεσαι έναν υπολογιστή, γνώσεις σχεδιαστικών προγραμμάτων CAD, το υλικό σου και κάπου μεταξύ χιλίων πεντακοσίων και δέκα χιλιάδων ευρώ για τον εκτυπωτή.

Δες τα παρακάτω βίντεο για να μπεις στο νόημα και λεπτομέρεις. Λεπτομέρειες και τις εξελίξεις του κλάδου μπορείς να βρεις στο dafy.gr. Τέλος πάντων, μια τεχνική κατασκευής είναι που βασίζεται στην ψηφιακή απόθεση υλικού. Αλλά, να, ένας πιασάρικος τίτλος πάντα χρειάζεται.


Cubify 3D Printing Systems από ifon242

Παίζει και φορητός σαν laptop

Τελευταία λοιπόν, κυκλοφορούν και φορητοί “εκτυπωτές”, κάτω από τα χίλια ευρώ. Το Portabee, δεν έχει την ανάλυση και την ποιότητα “εκτύπωσης” αλλά μπορεί να διπλωθεί σε δευτερόλεπτα και να μπει σε μια τσάντα λάπτοπ.

Είναι μόνο για μικρά αντικείμενα σε διαστάσεις μικρότερες από 12χ12χ12 cm αλλά, όπως, λέει ο κατασκευαστής αν είσαι π.χ. καλλιτέχνης μπορείς να το παρεις μαζί σου για καφέ και αν έχεις μια στιγμιαία έμπνευση, εκεί επιτόπου, να σχεδιάσεις σε CAD και να “εκτυπώσει το σχέδιο σου.











Οι καλλιτέχνες θα μας σώσουν

Αυτό το pitch δεν είναι καθόλου τυχαίο. Σε αυτή τη φάση, η τεχνολογία βασίζεται πολύ σε καλλιτέχνες και δημιουργικούς ανθρώπους. Γιατί μπορεί η Nike να “εκτυπώνει” πλέον τα παπούτσια της αλλά υπάρχει πολύς δρόμος μέχρι να δούμε έναν εκτυπωτή σε κάθε δωμάτιο.

Υπάρχει πολύς σκεπτικισμός, για να στο πω αλλιώς. Η πρώτη αντίρρηση αφορά τα υλικά. Το ξύλο, ας πούμε, δεν θα μπορεσει ποτέ να γίνει “μελάνι” σε μια κεφαλή εκτυπωτή ενώ το γυαλί και τα μέταλλα θέλουν υψηλές θερμοκρασίες για να λιώσουν οπότε είναι δύσκολο να φαντασείς ένα καμίνι σε κάθε σπίτι.

Το άλλο αφορά τις οικονομίες κλίμακος. Κάθε βραχιολάκι που θα φτιάξεις με το Cubify που είδες παραπάνω θα έχει την ίδια τιμή, είτε πρόκειται για το πρώτο, είτε για το εκατομμυριοστό. Και αν οποιοσδήποτε μπορεί να αγοράσει ένα ψηφιακό εκτυπωτή, η πιθανότητα να βγάλεις λεφτά χωρίς να το κυνηγήσεις επαγγελματικά είναι απειροελάχιστη.

Κάτι που φυσικά θυμίζει έντονα ένα πρόσφατο προηγούμενο. Τη κανονική εκτύπωση φωτογραφιών. Στο τέλος της ημέρας, ενώ μπορούσες να εκτυπώσεις επαγγελματικής ποιότητας φωτογραφίες στον εκτυπωτή σου, ήταν πολύ οικονομικότερο να τις δώσεις σε ένα φωτογράφο με επαγγελματικό μηχάνημα.


Η επανάσταση στην ψηφιακή φωτογραφία δε συνοδεύτηκε από περισσότερους εκτυπωτές αλλά από ψηφιακές κορνίζες που έκανες δώρο στη μανούλα σου και Ιnstagram.



Όπως, υπάρχει και το προηγούμενο της εικονικής πραγματικότητας. Ξέρει κανείς τι έγινε με εκείνο το Second Life που και καλά θα ζούσαμε όλοι ψηφιακές ζωές, εκτός από το φαΐ και την τουαλέτα. Υπάρχει ακόμα;

Πολύ απλά ο κόσμος δε θέλει να ζει ψηφιακά. Χρησιμοποιούμε ξύλο, κάνουμε αγορές από μαγαζιά και διαβάζουμε σε χαρτί ή κάτι που μοιάζει εντυπωσιακά σε χαρτί όπως το Kindle γιατί έτσι μας αρέσει και έτσι έχουμε μάθει.



Ο κόσμος αγοράζει ακόμα άλμπουμ σε βινύλια, εσχάτως η κασσέτα έχει revival και ο Skrillex, όσο και να προσπαθήσει, Beatles δε θα γίνει.


Αυτός είναι και ο σοβαρότερος προβληματισμός. Γιατί αν δεν μπορείς να κάνεις το ξύλο “μελάνι” ή να λιώσεις το μέταλλο, μπορείς να χρησιμοποιήσεις το laser cutting που έχει την αντίστροφη λογική. Το υλικό έρχεται σε συμπαγή μορφή και μια δέσμη laser που αντί να εναποθέτει αφαιρεί υλικό. Γαμάτο;

Αυτή (θα) είναι και η διαφορά βέβαια μεταξύ σπιτικής εκτύπωσης και επαγγελματικής κατασκευής. Το επαγγελματικό εργαστήριο θα διαθέτει όλα τα απαραίτητα μηχανήματα ενώ το σπιτικό τα βασικά. Θυμίζει, πάλι, λίγο τη διαφορά σπιτικού κρασιού και οινοποιοίου. Και τα δύο κρασί βγάζουν, μόνο που το οινοποιοίο το κάνει ταχύτερα, καλύτερα και οικονομικότερα.

Αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορείς να “εκτυπώσεις” ανταλλακτικά για το αυτοκίνητο σου. Αν ο Τζέι Λένο μπορεί να το κάνει για τις σαρακατράκες του δεν μπορείς εσύ για αυτοκίνητο σχεδιασμένο σε υπολογιστή.

Ή τα δικά σου Lego μιας και το μαγικό υλικό που είναι φτιαγμένα είναι πλέον διαθέσιμο στη αγορά.

Ή ένα Μ16 από πλαστικό που, όμως, δουλεύει σαν κανονικό.

Ή τα ψώνια σου από το IKEA. Θεωρητικά μπορείς να φτιάξεις κάθε τζιρτζιμίρτζουλο που θα δεις στον κατάλογο -διακοσμητικά βαζάκια, μικρά καθίσματα, κασπό, ρεσό, σκεύη φαγητού, κρεμάστρες, ακόμα και ανταλλακτικά όπως σύνδεσμους επίπλων, χερούλια κλπ.


Αλλά είναι πολύ νωρίς για πανηγυρισμούς τύπου “το τέλος του Σουηδού”. Το αντικείμενο που θα εκτυπώσεις πρέπει να μην είναι γυάλινο, να έχεις το σχέδιο και να έχεις καλύτερο μηχάνημα από το Σουηδό.


Και ο Σουηδός πάντα θα έχει καλύτερο μηχάνημα και καλύτερο σχέδιο από σένα.

Αυτό που είναι αρκετά ανησυχητικό είναι η αναπαραγωγή μουσικών βινυλίων. Ήδη έχουν καταγραφεί επιτυχείς προσπάθειες για τη δημιουργία αντιγράφων. H ποιότητα του ήχου είναι ακόμα μικρή αλλά ποιος μπορεί να αποκλείσει ότι καθώς ο όγκος και η τιμή των μηχανημάτων θα μειώνεται δε θα μπορείς να έχεις όλο το σετ μηχανημάτων στο σπίτι σου.


Και να γίνει αυτό που έγινε κάποτε με τα CD, που έπινες καφέ και περνούσε μπροστά σου η μισή παγκόσμια και ελληνική δισκογραφία.


Που, πλέον, δεν έχει και κανένα νόημα. Όταν άρχισε η εμποροπανήγυρις με τα CD έπρεπε να έχεις μπαμπά με γερό πορτοφόλι αν ήσουν μουσικόφιλος ή να δουλεύεις στη δισκογραφία. Όταν αργότερα ήρθαν τα ψηφιακά, άλλαξε η κουλτούρα και αυτό που έμεινε ήταν ντάνες από άχρηστα CD.

Η Apple της ιστορίας

Όποιες και να είναι οι θεωρητικές προβλέψεις, δεν αλλάζει το γεγονός ότι η “Apple” του 3D printing, η MakerBot, είναι ήδη εταιρεία με τα όλα της και κυρίως με σοβαρή χρηματοδότηση δέκα ζεστών εκατομμυρίων δολαρίων από επενδυτές όπως ο Jeff Bezos της Amazon.

Ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι λειτουργεί υπό τη σκέπη ενός κλαμπ ερασιτεχνών όπως το Homebrew Computer Club που ήταν καταλύτης στην επιτυχία του Apple II το 1977. Περίπου δεκατρείς χιλιάδες Replicator της Makerbot έχουν πωληθεί από το 2009 φέρνοντας τη mainstream επιτυχία αρκετά βήματα πιο κοντά.

Και, ειρωνικά, οι Replicator που αυτή τη στιγμή συγκεντρώνουν τις περισσότερες πιθανότητες να γίνουν οι πρώτοι 3D “εκτυπωτές” μαζικής κατανάλωσης είναι φτιαγμένοι από κόντρα πλακέ που κόβεται με μηχανήματα laser cutting.

Καταλαβαίνεις τι υπαινίσσομαι για το μέλλον, έτσι δεν είναι;


http://www.oneman.gr