Φάκελος Απαγόρευση Μετρητών: η θηλειά στο λαιμό όλων των νοικοκυριών σφίγγει...

Πρόσφατα πληροφορηθήκαμε μέσω των «καθεστωτικών» ΜΜΕ ότι η αίτηση ακύρωσης που είχε ως αντικείμενο την προσβολή της υπουργικής απόφασης που απαγόρευε την χρήση των μετρητών από καταναλωτές ήταν Συνταγματική.


Φυσικά η αλήθεια που οι δημοσιογράφοι του συστήματος δεν είπαν ήταν ότι η αίτηση δεν συζητήθηκε στην ουσία της, αφού το δικαστήριο (με την 854/28-2-2013 απόφαση του Β΄ Τμήματος ΣτΕ) με πλειοψηφία 5 - 2 (υπέρ απόρριψης ψήφισαν οι δικαστές Μαρκουλάκης Καλαντζή Κουσιουρής και Τσακάλη ενώ μειοψήφησαν οι δικαστές Τσιμέκας και Λαζαράκη) έκρινε ότι οι προσφεύγοντες δεν είχαν έννομο συμφέρον να προσβάλλουν μια υπουργική απόφαση και μια διάταξη που είχε τεθεί για το δικό τους συμφέρον! Με άλλα λόγια είπαν οι κύριοι του ΣτΕ: μην διαμαρτύρεστε που καταργούμε τα μετρητά και θα εξαρτηθείτε από τις τράπεζες για τις συναλλαγές σας (που σήμερα είναι 1500 ευρώ αλλά θα διαμορφωθεί με νομοσχέδιο του Υπουργείου οικονομικών στα 500 ευρώ), είναι για το καλό σας.



Τώρα τι σχέση έχει η φήμη ότι η απαγόρευση των συναλλαγών με μετρητά είναι συνταγματική με την πραγματική κρίση του ΣτΕ που έκρινε ότι δεν συζητά καν την υπόθεση και επομένως δεν ακούει τα επιχειρήματα που του είχαν τεθεί, μόνο ένας ειδικός στην προπαγάνδα μπορεί να το αντιληφθεί.



Δυστυχώς η προπαγάνδα υπέρ του ηλεκτρονικού χρήματος είναι παγκόσμια και τα νήματα της ξεκινούν από πολύ ψηλά. Μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο ιδρύθηκε από τον δισεκατομμυριούχο Μπιλ Γκέιτς της Microsoft η Συμμαχία «Καλύτερα χωρίς Μετρητά» (http://betterthancash.org/about/our-members) υπό την αιγίδα του Ταμείου Για την Ανάπτυξη Κεφαλαίου του ΟΗΕ (UNCDF) και την στήριξη του ιδρύματος Ford και οικονομικών κολοσσών όπως της Citigroup και της Visa.



«Κατά σύμπτωση», τον ίδιο μήνα εξαγγέλθηκε από την κυβέρνηση Μόντι στην Ιταλία η απαγόρευση χρήσης των μετρητών σε συναλλαγές άνω των 50 ευρώ (!) με ορίζοντα το 2014. Είναι όμως το σενάριο της πλήρους κατάργησης των μετρητών αρκετά απόμακρο για την Ελλάδα; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι. Όριο κάτω από τα 300 ευρώ εισηγήθηκαν με πρόταση νόμου τους 72 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, πέρυσι το Μάρτιο, λίγο πριν την κατάρρευση της Κυβέρνησης Παπαδήμου. Σε αυτή την πρόταση νόμου, έκαναν σημαία τους το «φωτεινό» παράδειγμα της Βουλγαρίας αλλά και μια εργασία ενός Αυστριακού Καθηγητή Πανεπιστημίου του Λίντς, όλως συμπτωματικώς σπονσοραρισμένη από την Visa Ευρώπης. Άλλοι πάλι εισηγούνται την ολοσχερή εξάλειψη των μετρητών από τις συναλλαγές, όπως ο βουλευτής της ΔΗΜ.ΑΡ. Θωμάς Ψύρρας με διαδοχικές ερωτήσεις του προς τον Υπουργό των Οικονομικών.



Αν ανατρέξετε στο ίντερνετ θα βρείτε μια διεθνή κινητικότητα πάνω στο ζήτημα αυτό. Σε κάθε χώρα ή περιοχή, ανάλογα με τις ευαισθησίες του ντόπιου πληθυσμού προβάλλεται και η κατάλληλη δικαιολογία: Στη Σουηδία, η προστασία των δασών από τη χρήση του περιττού πλέον χαρτιού ή η αποτροπή ενόπλων ληστειών σε τράπεζες. Στην Ιταλία και τη Ρωσία, η πρόληψη διακίνησης μαύρου χρήματος από τη μαφία. Στον τρίτο κόσμο, η διαφανής διαχείριση της ανθρωπιστικής βοήθειας. Στην Ελλάδα η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής ... Σε όλες, όμως, τις περιπτώσεις ισχύει το ίδιο μότο: Το χάρτινο χρήμα είναι απαρχαιωμένο, κατάλοιπο μιας εποχής που φεύγει. Το μέλλον ανήκει στην τεχνολογία και επομένως στο εξελιγμένο ηλεκτρονικό χρήμα.



Όλοι μιλούν για το τυρί, κανείς όμως... για τη φάκα.

Κανείς δε μιλά για τον μεγάλο αδελφό που έχει ήδη εγκατασταθεί στη χώρα μας. Για την ήδη θεσπισμένη (με την απόφαση 1077/2012 του Υπ. Οικονομικών) υποχρεωτική αποστολή στο Υπ. Οικονομικών των στοιχείων όλων των συναλλαγών μας με τις Τράπεζες, τα νοσοκομεία, τις ΔΕΚΟ, τις εταιρείες σταθερής και κινητής τηλεφωνίας.



Κανείς δεν μιλά για το γεγονός ότι αντικαθιστώντας το νόμισμα που είναι προϊόν ενός κρατικού ελεγκτικού συστήματος με το ηλεκτρονικό νόμισμα που είναι ιδιωτική ηλεκτρονική εγγραφή σε τραπεζικά βιβλία, αντικαθιστούμε το κράτος με την τράπεζα, την λαϊκή κυριαρχία με το διοικητικό συμβούλιο τραπεζών...



Κανείς δε μιλά για την προωθούμενη αυτόματη κατάσχεση ή δέσμευση των τραπεζικών μας καταθέσεων για οφειλές προς το δημόσιο ή τα ασφαλιστικά ταμεία. Για τους χιλιάδες ανθρώπους που βρίσκονται στις μαύρες λίστες του Τειρεσία και που με την απαγόρευση των μετρητών θα στερηθούν πλέον και το δικαίωμα στην ίδια τους τη ζωή.



Όλοι θα βρεθούμε στο δίλημμα: Η πληρώνεις ότι σου ζητά η τράπεζα ή δεν μπορείς να αγοράσεις τίποτε!



Κανείς δεν αναρωτιέται έναντι ποιου ανταλλάγματος οι Τράπεζες υποθηκεύουν την περιουσία των δανειοληπτών. Για κάθε απαίτηση τους, αναλαμβάνουν και μια αντίστοιχη υποχρέωση να πληρώσουν σε μετρητά. Και αν δεν τα διαθέτουν -πράγμα διόλου απίθανο, αφού δημιουργούν λογιστικό χρήμα από το μηδέν - θα πρέπει να τα αναζητήσουν από την κεντρική τράπεζα της χώρας τους. Θα κινδυνεύσουν όμως έτσι να τεθούν σε δημόσιο έλεγχο και λογοδοσία για τα κάθε λογής θαλασσοδάνεια που δίνουν σε αεριτζήδικες επιχειρήσεις, κόμματα ή Μ.Μ.Ε. Να λοιπόν τι μας επιφυλάσσει η επικράτηση της ηλεκτρονικής συναλλαγής-μεταφοράς χρημάτων από τη μία τράπεζα στην άλλη: Τη μετατροπή των υποχρεώσεων τους προς την πραγματική οικονομία σε μια ενδο-τραπεζική υπόθεση ροών κεφαλαίου και συμψηφισμών και στο κουκούλωμα των χρηματοδοτικών ανοιγμάτων τους προς τους κάθε λογής ευνοούμενούς τους.



Κανείς, λοιπόν δε μιλά για τα παραπάνω, ούτε οι αδέκαστοι δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το είπαν και στην απόφασή τους : «Είναι για το καλό μας» όλα αυτά.


πηγή