Το Γιέτι των Ιμαλαΐων

Στα χιονισμένα υψίπεδα του Θιβέτ πολύ κοντά στο ψηλότερο σημείο του κόσμου, το Έβερεστ, είναι πάμπολες οι αναφορές σχετικά με το περίεργο πλάσμα που αφήνει στο περασμά του, αρκετά μεγάλα ίχνη πατημασιών στο λευκοντυμένο τοπίο. Αίσθηση έχουν προκαλέσει ο πολλές αναφορές και μαρτυρίες των ντόπιων για την εμφάνιση του περίεργου τέρατος που σκορπά τον τρόμο. Τα όσα έχουν κατά καιρούς γραφτεί και ειπωθεί μπορεί να μην έχουν οδηγήσει σε ασφαλή συμπεράσματα αλλά οι απόψεις των επιστημόνων φαίνεται να συγκλίνουν στο ότι δεν πρόκειται για έναν αλλά για τρείς τύπους «Γιέτι» (Χιονανθρώπων), στην συγκεκριμένη περιοχή των Ιμαλαΐων. Ο μικρός, ο μεγάλος και εκείνος των τεραστίων διαστάσεων. Το είδος του μεγάλου χιονάνθρωπου έχει παρουσιαστεί και αλλού όπως στην Αμερική. Μάλιστα οι κάτοικοι των περιοχών αυτών του έχουν δώσει και ονόματα όπως Μπίκφουτ, Σάσκουατς Μόμο κ.α. Γνωστός κυνηγός του τρομακτικού τέρατος της βόρειας Αμερικής ισχυρίζεται ότι το Αμερικάνικο είδος είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από τα υπόλοιπα είδη, ενώ εκείνο που έχει εμφανιστεί στη Ρωσία είναι ψηλότερο από τον χιονάνθρωπο των Ιμαλαΐων αλλά όχι και βαρύτερο. Το περίεργο πλάσμα των Ιμαλαΐων σύμφωνα με τις μαρτυρίες που έχουν δώσει αυτόπτες μάρτυρες για το αποτύπωμα του ποδιού του, δε δείχνει να έχει τίποτα το ανθρώπινο σε αντίθεση με το αντίστοιχο είδος της Ρωσίας. Δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν ότι το να σκοτώσεις ένα Μπίκφουτ είναι όχι μόνο δολοφονία αλλά γενοκτονία ενός σπάνιου είδους που τείνει να εξαφανιστεί.



Οι κυνηγοί της Αμερικής αντίθετα ισχυρίζονται ότι δεν πρόκειται καν για ανθρώπινο είδος και ότι δεν σπανίζει, καθώς όλες οι ενδείξεις δηλώνουν ότι είναι πολυάριθμοι. Επιπλέον δεν αποκλείουν τη πιθανότητα να είναι ο ευγενικός γίγαντας που στα μάτια των ανθρώπων τερατοποιήθηκε από τη στιγμή που κάποιοι δε μπόρεσαν να τον αποδεκτούν σαν μέλος της πανίδας. Τον «Γιέτι» ο κόσμος τον θεωρεί σαν κάτι εξωπραγματικό. Οι Σέρπας όμως, νομαδική φυλή των Ιμαλαΐων πιστεύει ότι δεν υπάρχει τίποτα μυστήριο καθώς για πάνω από δύο αιώνες το συγκεκριμένο πλάσμα αποτελούσε μέρος της ζωής τους. Μαζί με τους κυνηγούς της περιοχής τον θεωρούν μέλος του ζωικού βασιλείου. Στα Θιβετιανά «Γιέτι» Σημαίνει «Το μαγικό πλάσμα». Διάφοροι περιηγητές το περιγράφουν σαν ένα φαινομενικά υπερφυσικό αίνιγμα με μορφή ενός τριχωτού δίποδου πλάσματος που μοιάζει με ένα γιγαντιαίο πίθηκο.



Η πρώτη αξιόπιστη έκθεση του «Γιέτι» εμφανίστηκε το 1925 όταν Έλληνας φωτογράφος μέλος μιας Βρεττανικής γεωλογικής αποστολής στα Ιμαλάια επιχείρησε να τον φωτογραφίσει. Προς μεγάλη έκπληξη του φωτογράφου το περίεργο πλάσμα εμφανίστηκε σε απόσταση αρκετών μέτρων από το μέρος που βρισκόταν και με κινήσεις που θύμιζαν πιθηκάνθρωπο άρχισε να τραβάει και να ξεριζώνει τους θάμνους που ήταν μπροστά του. Πριν καν προλάβει να τραβήξει φωτογραφίες, το περίεργο πλάσμα είχε ήδη εξαφανιστεί. Αφού πλησίασε στο σημείο που τον είχε εντοπίσει διέκρινε ίχνη πατημασιών στο χιονισμένο μέρος. Τα ίχνη που άφησε το πέλμα του ήταν έξι ως επτά ίντσες μακρύτερο και τουλάχιστον τέσσερις ίντσες πιο ευρύ από το ευρύτερο σημείο στο πέλμα ενός ανθρώπου. Επίσης ήταν ευδιάκριτα τα σημάδια πέντε δακτύλων και του ταρσού εκτός του τακουνιού στο πέλμα. Οι αρχές που κλήθηκαν για να παρακολουθήσουν τις κινήσεις του κτήνους, το αποκάλεσαν δαίμονα. Αναφέρεται ότι το 1938 ο έφορος αρχαιοτήτων του μνημείου Βικτώριας στην Καλκούτα που ταξίδευε στα Ιμαλάια μόνος του, άρχισε ξαφνικά να χάνει την όραση του εξαιτίας του χιονιού που είχε υπερκαλύψει την περιοχή. Πέρασε δύσκολες στιγμές και κινδύνεψε να χάσει την ζωή του όταν σύμφωνα με την έκθεση διασώθηκε από ένα υψηλόσωμο «Γιέτι» που εμφανίστηκε μέσα στη χιονοθύελλα ως από μηχανής θεός. Αφού τον βοήθησε τον άφησε σε σημείο ασφαλές, μετά τη διαπίστωση ότι ήταν σε θέση να επιστρέψει στο σπίτι το



Σε άλλες ιστορίες ωστόσο το «Γιέτι» δεν παρουσιάζεται και τόσο καλοκάγαθο. Ένα κορίτσι των Σέρπας που φύλαγε τα Γιάκ της, δέχθηκε επίθεση από ένα πιθηκόμορφο όν όπως το περιέγραψε, με μαύρη και καφέ τρίχα. Άρχισε να τη σέρνει μακριά αλλά οι φωνές της το ανάγκασαν να την αφήσει αφού προηγουμένως θανάτωσε με άγριο τρόπο τα Γιάκ της. Οι κυνηγοί στα Ιμαλάια ισχυρίζονται ότι ο «Γιέτι» δεν είναι καν άνθρωπος και ότι δε ζεί στα χιόνια. Αντίθετα πιστεύουν ότι η θέση του εδράζεται στα πανύψηλα και πυκνά δάση της περιοχής που είναι σχεδόν απάτητα από το ανθρώπινο στοιχείο. Εκεί πιστεύουν ότι κυκλοφορεί με τα τέσσερα και ότι μετακινείται από δέντρο σε δέντρο. Όταν εμφανίζεται στις χιονισμένες ορεινότερες περιοχές μπορεί για κάποια στιγμή να γίνει αντιληπτός από τις ορειβατικές ομάδες. Τα ίχνη που αφήνουν οι πατημασιές του στο χιόνι δηλώνουν ότι περπατάει όρθιος και φαίνεται ότι κυλάει. Οι ντόπιοι θεωρούν ότι ο «Γιέτι» εγκαταλείπει την εστία του για να βρεθεί στις χιονισμένες περιοχές προκειμένου να αναζητήσει ένα αλμυρό βρύο που βγαίνει πάνω στα βράχια. Άλλοι υποστηρίζουν ότι ψάχνει για λειχήνα πλούσια σε θρεπτικά συστατικά. Το Αμερικάνικο είδος του αποκρουστικού πιθηκανθρώπου είναι πολύ πιο περίεργο από τον «Γιέτι» και ζει σε αγέλες αλλά σε ερημικές πάντα τοποθεσίες. Πολλοί ισχυρίζονται ότι οι Σάσκουατς όπως ονομάζονται στην Αμερική, σαν είδος ζώου θα έπρεπε να είναι λιγότερο μυστηριώδεις και περισσότερο γνωστοί στον κόσμο. Η επικράτεια τους όμως, καθώς καλύπτει πάνω από 125.000 τετραγωνικά μίλια στις βορειοδυτικές ακτές της Αμερικής που βρέχονται από τον Ειρηνικό, τους επιτρέπει να ζουν και να κινούνται άνετα και ερημικά σε απέραντες δασικές και απρόσιτες από τον άνθρωπο εκτάσεις. Απορίας άξιο ωστόσο εξακολουθεί να είναι η προέλευση αυτών των τεράστιων τριχωτών πλασμάτων. Η απομονωμένη περιοχή που κατοικούν υποδηλώνει ότι είναι απομεινάρια του παλιού ζωικού βασιλείου που η εξέλιξη τους παρέμεινε στάσιμη. Πιστεύεται ότι τα Ασιατικά είδη είναι ότι απέμεινε από τους πιθηκανθρώπους που έζησαν στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ασίας προς το τέλος της Πλειστόκαινης περιόδου, τόσο εκείνα των τεραστίων διαστάσεων όσο και τα πιο μικρόσωμα.



Γύρω στα 1970 στην επαρχία Χουμπέι της Κίνας παρατηρήθηκε ένα διαφορετικό είδος πιθηκόμορφων ζώων. Οι ειδικοί το συσχετίζουν με ένα γιγαντιαίο πιθηκάνθρωπο, απόγονο του «Μεγάνθρωπου» του οποίου το είδος δεν εξαφανίστηκε στην πάροδο των ετών εξ αιτίας της μη προσαρμογής στο περιβάλλον του, λόγω μειωμένης διανοητής ικανότητας. Ο Ράλφ φον Κένισβαλντ, Ολλανδός παλαιοντολόγος σε ανασκαφή που πραγματοποίησε το 1935 έφερε στο φως μια σειρά από απολιθώματα δοντιών Ασιατικής προέλευσης που ήταν ακριβώς ίδια με τα δόντια του ανθρώπου αλλά έξι φορές πιο μεγάλα. Από τις ενδείξεις κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ανήκαν σε ένα είδος γιγαντιαίου πιθήκου που εξαφανίστηκε πριν από μισό εκατομμύριο χρόνια και το ονόμασε «Γιγαντοπίθηκο». Όμως ο Γιγαντοπίθηκος μπορεί να μην εξαλείφθηκε. Ο διακεκριμένος ζωολόγος Έντουαρντ Κρόνιν πιστεύει ότι κατά την Πλειστόκαινο εποχή ο Ασιατικός Γιγαντοπίθηκος για να σωθεί από τον πρόγονο του σημερινού ανθρώπου «HOMO ERECTUS» κρύφτηκε στις απρόσιτες κοιλάδες των Ιμαλαίων. Πιθανόν ο «Γιέτι» να αποτελεί τον απόγονο του περίεργου αυτού είδους.

http://theoriesvrasida.blogspot.gr