ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΜΥΘΟΣ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ: Αυτόχθονες οι Έλληνες και όχι Ινδοευρωπαίοι!!!

Υπάρχουν σήμερα ορισμένοι «επιστήμονες» που διατυπώ-νουν θεωρίες τις οποίες στη συνέχεια μη δυνάμενοι να αποδείξουν, λαμ-βάνουν ως αξιώματα, πράγμα άκρως αντιεπιστημονικό.

Ενοχλούμενοι δε με την πνευματική δυναμικότητα των Ελλήνων σε παγκόσμιο επίπεδο, έχουν εκδώσει κατά καιρούς διάφορες θεωρίες περί μίας δήθεν κοινής (μη Ελληνικής) καταγωγής όλων των λαών του κόσμου (θεωρίες Ινδοευρωπαίων, Ινδογερμανών κλπ) με σκοπό να μας πείσουν είτε ότι δεν είμαστε γηγενείς και ότι είμαστε άποικοι αυτού του χώρου (θεωρίες Προελλήνων, καθόδου Δωριέων κλπ) είτε ότι καταγόμαστε από ένα άλλο λαό στον οποίο οφείλουμε τα πάντα (θεωρία Αφροκεντρισμού).


Δι’ αυτού του τρόπου πιστεύουν είτε ότι θα μειώσουν την αξία που δίνει στη φυλή μας η παγκόσμια διανόηση είτε ότι θα οικειοποιηθούν τα επιτεύ-γματα της φυλής μας. Ενοχλούνται που προσωπικότητες σαν τον διάσημο Γερμανό ποιητή και δραματικό συγγραφέα Ι. Σίλλερ εξέφρασαν το θαυμασμό τους για μας όπως:


«… Έλληνα, όπου κι αν γυρίσω την σκέψη μου, όπου κι αν στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βρίσκω… Τέχνη λαχταρώ, ποίηση, θέατρο, αρχιτεκτονική, επιστήμη, μαθηματικά, φιλοσοφία, ιατρική… Δημοκρατία, ισονομία, ισοπολιτεία αναζητώ, εσύ μπροστά μου, μπροστάρης κι αξεπέραστος». («Τα Ελληνικά» τουWalter Savage Landor) και αλλού «Μισώ τους Έλληνες που δεν άφησαν τίποτε να ανακαλύψουμε εμείς».


Αν ερευνήσουμε για παράδειγμα τη θεωρία των Ινδοευρωπαίων θα
διαπιστώσουμε ότι αυτή πρωτοεκφράστηκε το 1786 από τον Άγγλο ανατολιστή William Jones, γι’ αυτό και δεν υπάρχει γραπτός ο όρος σε κείμενο προγενέστερης ηλικίας. Από τότε μέχρι σήμερα:


α. Δεν ανακαλύφθηκε ούτε μία πόλη αυτής της πολυπληθούς φυλής.


β. Δεν ευρέθη ούτε ένα σκελετικό εύρημα που ανθρωπολογικά μελετημένο να είναι πρότυπο ή τύπος ινδοευρωπαίου.


γ. Κανείς αρχαίος γεωγράφος (Στράβων, Πολύβιος, Αρριανός κλπ) δεν αναφέρει την ύπαρξη τέτοιας πολυπληθούς φυλής και τέλος


δ. όπως προαναφέρθηκε, δε βρέθηκε κανένα αρχαίο βιβλίο στο οποίο να αναφέρεται η ύπαρξη της, φανταστικής κατά τα άλλα, φυλής αυτής.


Άκρως αντιεπιστημονική λοιπόν αυτή η θεωρία που δυστυχώς ακόμη και σήμερα επιβιώνει, 214 χρόνια μετά την επινόησή της, παρά τις αντιρρήσεις των πλέον έγκριτων επιστημόνων: «Πρέπει να ξεκαθαρίσει το μνημονικό μας από όλη τη σαβούρα της Ινδοευρωπαϊκής θεωρίας, που επέβαλε στη Μεσογειακή Μυθολογία και Προϊστορία μία γένεση αναγόμενη στις μεταναστεύσεις Αρίων και που κοιτίδα τους ήταν τάχα τα οροπέδια της Κεντρικής Ασίας αγνοώντας τη Μυθολογία και ιστορία των αυτοχθόνων Ελλήνων» Βίκτωρ Μπερνάρ (1866-1932) {Γάλλος αρχαιολόγος, φιλόλογος και καθηγητής της Ecole Normale Superieure “Προέλευση Αρκαδικών Μύθων λατρείας” 1894}.


Αλλά τα ψεύδη δε σταμάτησαν εδώ. 27 χρόνια μετά από αυτή τη θεωρία, το 1813, από έναν άλλο Άγγλο ανατολιστή τον Thomas Young, διατυπώθηκε η Θεωρία της «Ινδοευρωπαϊκής ομογλωσσίας» με την οποία έγινε προσπάθεια να πείσει ότι όλες οι γλώσσες προήλθαν από μία πρωτογλώσσα, την Ινδοευρωπαϊκή, γιατί όπως παρατήρησε υπήρχαν λέξεις κοινές σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες όπως πχ. Η λέξη πατήρ (πατέρας) Λατινικά pater, γαλλικά pere, αγγλικά father, γερμανικά vater.


Το 1816 ο ιδρυτής της «συγκριτικής γλωσσολογίας» Γερμανός Franz Bopp απέδειξε τη γενετική σχέση των γλωσσών αυτών (ελληνικά, λατινικά, ινδικά, αγγλικά, γερμανικά, σλαβικά, αρμενικά κλπ). Έτσι καθιερώθηκε διεθνώς ο όρος «Ινδοευρωπαϊκή ομογλωσσία» ενώ οι Γερμανοί για καθαρά σοβινιστικούς όρους την καθιερώνουν ως «Ινδογερμανική» (Indogermaniscm).


Η στοιχειώδης λογική λέει όμως ότι για να συγκρίνεις δύο, τρεις, πέντε λέξεις, πρέπει αυτές να είναι ισόχρονες δηλ. να έχουν εντοπιστεί σε γραπτά κείμενα ίδιας ηλικίας, διαφορετικά υπάρχει ο κίνδυνος του λάθους η μία λέξη να προέρχεται από την άλλη.

Είναι περίεργο αυτό το τόσο απλό δεδομένο να μη λαμβάνεται υπ’ όψιν. Ο Λατίνος Κικέρων είπε: «Οι Λατίνοι λαός αγροτικός ξεκίνησαν με 250 λέξεις αντλώντας με το τσουβάλι λεξιλόγιο από την Ελληνική» (Πλουτάρχου Βίοι Παράλληλοι), ενώ ο διάσημος Γάλλος Γλωσσολόγος MEILLET είπε «μόνο τον καιρό του Αυτοκράτορος Αυγούστου, διολίσθησαν από τα Ελληνικά στα Λατινικά 10.000 λέξεις».


Γιατί όμως βγήκαν αυτές οι θεωρίες; Η εξήγηση είναι απλή. Με τους Άραβες, αλλά και μετά τον Μεσαίωνα που ήλθε η Αναγέννηση, επανανακαλύφθηκε και διαδόθηκε σε όλη την γηραιά ήπειρο, το μεγαλείο και οι αξίες της Αρχαίας Ελλάδος.

Την εποχή αυτή οι Άγγλοι ήταν η μεγάλη παγκόσμια ναυτική δύναμη. Κυριαρχούσε στην υδρόγειο αλλά δεν είχε παράδοση την οποία ήθελε να δημιουργήσει. Αισθανόταν όπως οι νεόπλουτοι ταπεινής καταγωγής, που θέλουν να παρουσιαστούν ως αριστοκράτες καταγόμενοι από ιστορικές οικογένειες. Επειδή όμως δεν είχαν καμία ιστορία έπρεπε να ξαναγράψουν μία νέα που ή να τους παρουσιάζει ότι έχουν μακρύ παρελθόν ή να μειώνει την ιστορία των πραγματικά ιστορικά μεγάλων λαών και μαζί με αυτό το αίσθημα μειονεξίας τους. Και ο μοναδικός λαός που ορθωνόταν μπροστά τους ως γίγας του πνεύματος, ήταν οι Έλληνες.


Το εγχείρημά τους φάνηκε εύκολο αν αναλογιστεί κανείς ότι την εποχή δημιουργίας των θεωριών αυτών, η Ελλάς, δημιουργός του παγκόσμιου πολιτισμού, ήταν υπόδουλη των Τούρκων και δεν υπήρχε πιθανότητα να έχουν σοβαρές αντιδράσεις. Με την θεωρία των Ινδοευρωπαίων κατάφερναν και τα δύο. Μείωναν την αξία των μοναδικών Ελλήνων και αυτοί ως καταγόμενοι από τους (φανταστικούς) Ινδοευρωπαίους αποκτούσαν ιστορική καταγωγή.


Η προσπάθεια να πείσουν ότι η κάθοδος των Ελληνικών φύλων έγινε από βορρά και όχι από τα ορεινά, όπως πραγματικά συνέβη μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνος, σκοντάφτει και σε πλειάδα ιστορικών συγγραφέων, αρχαίων και συγχρόνων, όπως του Αριστοτέλη που στα «Μετεωρολογικά» του (1 352α) αναφερόμενος στον παραπάνω κατακλυσμό, γράφει «…περί την Ελλάδα την αρχαία.

Αύτη δ’ εστίν η περί την Δωδώνη και τον Αχελώον …ώκουν γαρ οι Σελλοί ενταύθα και οι καλούμενοι τότε μεν Γραικοί, νύν δ’ Έλληνες» και προσδιορίζει αυτή την περιοχή ο Αριστοτέλης γιατί όπως αποκάλυψε και ο Δντής και εκδότης της εγκυκλοπαίδειας του ΗΛΙΟΥ, Ι.Δ.Πασσάς όλοι οι Ευρωπαίοι λαοί έχουν ελληνική προέλευση, καθόσον την εποχή κατά την οποία υποτίθεται ότι ήλθαν οι Ινδοευρωπαίοι στον Αιγαιακό χώρο «…ολόκληρος η βόρειος Ευρώπη, η πέραν του Δουνάβεως και εντεύθεν του κάτω Ρήνου και των Άλπεων, αλλά και η Ανατολή, μηδέ της Βορείου Περσίας και των Βορείων Ινδιών εξερουμένων, εκαλύπτοντο από παγετώνας και συνεπώς ήτο αδύνατον να ζήσουν και να αναπτυχθούν εκείθεν των περιοχών αυτών άνθρωποι ανεπτυγμένοι ως Άριοι ή Ινδοευρωπαίοι, οι οποίοι αργότερον κατήλθον εις τον χώρον του Αιγαίου δια να εκπολιτίσουν τους Έλληνας» (Η αληθινή προϊστορία σελ.92).


Δε θα αναφερθούν τα ρηθέντα μίας πλειάδος ξένων επιστημόνων που στηρίζουν την αλήθεια της αυτοχθονίας μας με τρόπο επιστημονικό. Απλά μεταφέρουμε όσα έγραψε ο Ι.Δ. Πασσάς στο παραπάνω βιβλίο του (σελ.93): «Συνεπώς και η θεωρία περί καθόδου Αρίων και Ινδοευρωπαίων και εξ αυτών των φανερών και αδιάσειστων δεδομένων καταφαίνεται, ότι είναι μύθος και κατασκεύασμα αμαθεστάτων νεωτέρων μυθοϊστοριογράφων και ανιστορήτων επιστημόνων ή επιτηδείων διαστρεβλωτών της ιστορίας, της αληθείας και της πραγματικότητος, αφού επαναλαμβάνομεν, ουδεμία παράδοσις ουδενός αρχαίου λαού, ομιλεί περί Ινδοευρωπαίων και καθόδου των εις τον χώρον του Αιγαίου »



ΠΗΓΗ http://ypogeia-drasi.blogspot.gr