Margaret Thatcher: Τι της οφείλει τελικά η Rock μουσική; ???VIDEO

Αμφιλεγόμενη πολιτική προσωπικότητα, μία από τις πιο σημαντικές του αιώνα που μας πέρασε, η πρώην πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας έφυγε χθες στα 87 της χρόνια και πέρασε στην ιστορία. Ωστόσο, ακόμη λιγότεροι ήταν εκείνοι οι πολιτικοί που “τα άκουσαν” τόσο πολύ και επί σειρά ετών από διάφορα συγκροτήματα, κυρίως αυτά της Γηραιάς Αλβιώνας, και ενέπνευσαν άθελά τους, με τη στάση και τις πρακτικές τους, μία πολύ μεγάλη σειρά καλλιτεχνών. Το Rockin’Athens έψαξε και βρήκε μερικά από αυτά για να σας δώσει την τάση εκείνης της εποχής και το στίγμα που άφησε η εκλιπούσα πολιτικός μέχρι και σήμερα. Τι; Ανακαλύψατε και άλλα; Μοιραστείτε τα μαζί μας!

Ένα από τα πρώτα τραγούδια που θα συναντήσουμε σε μία μακρά σειρά, ήταν το “I’m In Love With Margaret Thatcher”. Ακόμη, η “Σιδηρά Κυρία” δεν είχε διανύσει τόσες ημέρες στο τιμόνι της διακυβέρνησης της χώρας και οι The Not Sensibles είχαν έναν πιο…ανάλαφρο και χιουμοριστικό τόνο στο τραγούδι τους…





Ωστόσο, οι πολιτικές της Thatcer έφεραν από νωρίς αντιδράσεις στην Βρετανική κοινωνία με αποτέλεσμα πολλά συγκροτήματα, σήμερα ξεχασμένα από το χρόνο, να αφιερώσουν τραγούδια στις αντιδράσεις του κόσμου ενάντια στην πολιτική της. Καλλιτέχνες όπως οι The English Beat, The Blues Band, The Specials, Poison Girls, Klaus Nomi αλλά και οι Newtown Neurotics έστρεψαν την οργή τους με τα τραγούδια τους.

Όταν…ανέλαβαν οι Iron Maiden

To single “Sanctuary” στις αρχές της πορείας των Iron Maiden, ίσως θα αποτελέσει μία από τις πιο γνωστές καλλιτεχνικές αντιδράσεις ενάντια στην “Σιδηρά Κυρία”. Το εν λόγω single απεικονίζει τον Eddie να δολοφονεί την Margaret Thatcher και είχε κυκλοφορήσει σε δύο εκδόσεις, η μία εκ των οποίων με καλυμμένα τα μάτια της Βρετανίδας πρωθυπουργού.







Σύμφωνα με τον manager των Iron Maiden, Rod Smallwood, σκόπιμα το πρόσωπο της Margaret Thatcher είχε “λογοκριθεί” με την έγκριση και της ΕΜΙ, για να τραβήξει την προσοχή των media, με την Daily Mirror να πραγματοποιεί τότε εκτενές ρεπορτάζ για την μπάντα και το artwork του single.

Το αμέσως επόμενο, χρονικά, single των Iron Maiden, “Women In Uniform” απετέλεσε τρόπον τινά, συνέχεια της ιστορίας του προκατόχου του με την πολιτικό να…ζητάει εκδίκηση από τον Eddie.



Και οι Pink Floyd στο παιχνίδι

Οι στίχοι του Roger Waters, μεταξύ άλλων, ”The Fletcher Memorial Home for Incurable Tyrants and Kings” συμπεριέλαβαν τους Hitler, Ναπολέοντα αλλά και την ίδια τη Margaret Thatcher. Πρόκειται για το τραγούδι που συμπεριλαμβάνεται στον δίσκο “The Final Cut” του 1985.





Η punk σκηνή

Μπορεί η…Maggie να έφερε δυστυχία σε πολύ κόσμο με τις πρακτικές της ωστόσο, εν αγνοία της και για καλή μας τύχη, εξέθρεψε μία ολόκληρη σκηνή της Βρετανικής punk για την οποία την…ευχαριστούμε. Και μάλιστα εκείνο το δεύτερο κύμα του Uk Punk, όπως ονομάστηκε, ήταν και το πιο σκληρό ενάντιά της. Δείγματα γραφής παρακάτω:









Αυτά είναι μερικά μόνο τραγούδια καθώς και άλλες μπάντες όπως οι Thatcher on Acid, Crass, The Larks εξέφρασαν και αυτοί την οργή τους.

Τα μεγάλα ονόματα

Οι The Kinks με το “Dear Margaret”, o πάντα ανατρεπτικός Morrissey με το “Margaret on The Guillotine” αλλά και ο Elvis Costello το 1989 με το “Tramp The Dirt Down” συνέχισαν την μακρά λίστα των καλλιτεχνών που στράφηκαν ενάντια στην πρώτη γυναίκα πρωθυπουργό της Μ. Βρετανίας. Με τον τρίτο εξ αυτών, Elvis Costello να τραγουδάει “And when they finally lay you in the ground / I’ll stand on your grave and tramp the dirt down.”





Μέχρι και σήμερα…

Η οργή ενάντια στην ίδια και την κληρονομιά της δεν σταμάτησε όταν το 1990 η κυβέρνησή της κατέρρευσε υπό το βάρος του κεφαλικού φόρου (“poll tax”) που προσπάθησε να επιβάλλει. Με πιο πρόσφατο, το τραγούδι του Pete Wylie, “The Day That Margaret Thatcher Dies”, το στίγμα της “Σιδηράς Κυρίας” στην rock μουσική της Μεγάλης Βρετανίας έμεινε ανεξίτηλο. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα την κρίνει, ίσως πιο αντικειμενικά από εμάς. Το σίγουρο είναι ένα, πως άθελά της, αυτή η βαθιά συντηρητική πολιτικός, ενέπνευσε μία ολόκληρη γενιά μουσικών και νέων φίλων της rock μουσικής.



by Χρήστος Ζαρκαδάκηςhttp://www.rockinathens.gr