Συνέχεια ξεθάβουν ελληνικές πόλεις οι Τούρκοι στην Μικρά Ασία....!!!

Μετά από 800 χρόνια όπου η πόλη ήταν πόλος έλξης χριστιανών, εξαφανίστηκε κάτω από 18 μέτρα λάσπης από τον διπλανό ποταμό Μύρο. Αλλά τώρα 700 χρόνια αργότερα, η πόλη εμφανίζεται ξανά χάρη στους αρχαιολόγους. Από το 2009, άρχισαν οι αρχαιολόγοι να βγάζουν δείγματα μιας μεγάλης πόλης και πριν λίγους μήνες ολοκληρώθηκε η ανασκαφή, ενός μικρού παρεκκλησιού το οποίο λόγω του ότι ήταν «σφραγισμένο» μέσα στην λάσπη, διατηρήθηκε ανέπαφο.

Στον ένα τοίχο υπάρχει χαραγμένος ένα σταυρός που δημιουργεί ένα παράθυρο από το οποίο διαπερνά το φως, και μέσα από την πλευρά του τοίχου εμφανίστηκε μια τοιχογραφία, πολύ σπάνια για τα δεδομένα των Τούρκικων ανασκαφών.



Η τοιχογραφία είναι δίμετρη απεικονίζει την δέηση και έχει τον Χριστό στην μέση και τον Ιωάννη και την Παναγία από κάθε του πλευρά, να κρατούν και οι δύο επιγραφές με χωρία από την Καινή Διαθήκη.

Αυτό που υπολογίζουν οι αρχαιολόγοι σύμφωνα με δημοσίευμα των New York Times, είναι ότι πιθανώς να υπάρχει μια ολόκληρη πόλη η οποία να σώζεται σε πάρα πολύ καλή κατάσταση όπως ακριβώς η Πομπηία.

Πολλοί ερευνητές από όλο τον κόσμο θεωρούν ότι ο χώρος ανασκαφής είναι από τους πιο «πλούσιους» αυτή τη στιγμή. Η αρχαία πόλη των Μύρων ήταν μια από τις πιο ένδοξες πόλεις της Λυκίας, με δείγματα πολιτισμού από την εποχή του Χαλκού.


Περίπου τον 13ο αιώνα, η πόλη εγκαταλείφθηκε και μερικές δεκαετίες αργότερα, τρομερές βροχές και πλημμύρες φαίνεται πως έθαψαν την πόλη μέσα σε μια θάλασσα λάσπης.
Τα στρώματα της πόλης μετά τον 14ο αιώνα δεν έχουν κανένα εύρημα, αλλά πριν από τον 14ο αιώνα, τα ευρήματα είναι πάρα πολύ πλούσια και ακριβώς επειδή είναι τόσο καλοδιατηρημένα θα μας δώσουν πολλές πληροφορίες για την ζωή εκείνη την περίοδο, και θα φωτίσουν ένα μεγάλο ερώτημα των αρχαιολόγων.

Πως οι κλασικές ειδωλολατρικές πόλεις μετατράπηκαν σε βυζαντινές πόλεις μεταξύ 650 και 1300 προ Χριστού.

Εκτός από την εκκλησία, βγαίνουν σιγά-σιγά στο φως ένα ρωμαϊκό αμφιθέατρο και τμήματα του λιμανιού της πόλης, όπου έχουν βρεθεί ένα εργαστήριο βαφής και μια συναγωγή από τον 5ο αιώνα.

Αξίζει να σημειωθεί, πως σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας, η τουρκική κυβέρνηση αγοράζει τη γη από τους πολίτες για να συνεχίσει τις ανασκαφές και να εμποδίσει την αρχαιοκαπηλία.

πηγή http://koukfamily.blogspot.gr