Η λύσσα προ των πυλών!!!

Η λύσσα, μία από τις τρομερότερες ασθένειες, βρίσκεται και πάλι έξω από τα σπίτια μας. Το τελευταίο κρούσμα ήταν στη Σίνδο, και τα κρούσματα σε Μακεδονία και Θεσσαλία πλησιάζουν πλέον τα 20! Διάβασα αρκετά άρθρα του τύπου «οργάνωση, όχι πανικός».

Ε λοιπόν όχι. Να πανικοβληθούμε ΤΩΡΑ! Πηγαίνετε ΣΗΜΕΡΑ τα ζώα σας στον κτηνίατρο για εμβολιασμό, αν δεν το έχετε κάνει ήδη. Ο θάνατος είναι θέμα χρόνου να μας χτυπήσει την πόρτα – καλό είναι να την έχουμε κλειδωμένη. Αν δεν πανικοβληθούμε τώρα δηλαδή, πότε θα το κάνουμε; Όταν θα λυσσάξει ο σκύλος μας και θα μας δαγκώσει; Με το «χαλαρααααά» φτάσαμε στα 17 κρούσματα. Να τα χιλιάσουμε;

Για όσους από σας δεν γνωρίζουν, αναρτώ το παρακάτω (παλιό αλλά πολύ καλό) άρθρο από το ihunt.gr

Η λύσσα θεωρείται και είναι η πιο επικίνδυνη ασθένεια των ζώων και ανθρώπων. Οι λόγοι που την καθιστούν αδυσώπητη και φοβερή είναι :
Από τη στιγμή που ο σκύλος, ο οποίος έχει προσβληθεί από τον ιό της λύσσας, παρουσιάσει κλινικά συμπτώματα δεν υπάρχει περίπτωση σωτηρίας και ο θάνατος θα επέλθει μετά από λίγες ημέρες. Η λύσσα προσβάλλει σχεδόν όλα τα ζώα και τον άνθρωπο.
Η λύσσα οφείλεται σε ιό, και μεταδίδεται από το σάλιο ζώων που πάσχουν από λύσσα ή και με την επαφή με κάποιο σημείο του δέρματος που έχει κάποια πληγή. Ο ιός μεταναστεύει από την πύλη εισόδου του στον εγκέφαλο του θύματος. Κατά τη διάρκεια της περιόδου επώασης, η οποία στον άνθρωπο διαρκεί 20-40 ημέρες ενώ στα άλλα ζώα 15-30 ημέρες, δεν εκδηλώνονται συνήθως κλινικά συμπτώματα.

Ευτυχώς, ο ιός της λύσσας είναι πολύ ευαίσθητος και καταστρέφεται μέσα σε λίγες ώρες εκτός του οργανισμού ή και στο σώμα του ζώου που πέθανε από λύσσα. Οι ακτίνες του ήλιου σκοτώνουν τον ιό μέσα σε δυο περίπου ώρες. Στο γεγονός αυτό οφείλεται και η περιορισμένη εξάπλωση της λύσσας, και οι σπάνιοι θάνατοι εξαιτίας της. Συγκρίνοντας τη λύσσα με τις άλλες ασθένειες, βασιζόμενοι σε στατιστικά δεδομένα, όσον αφορά τα θανατηφόρα κρούσματα, φθάνει κανείς στο συμπέρασμα ότι ο φόβος της λύσσας είναι μάλλον υπερβολικός στη χώρα μας. Η λύσσα προκαλείται από ιό, δηλ. από ένα μικρο-οργανισμό, ο οποίος, όπως όλοι οι οργανισμοί, αναπαράγεται από ομοειδής οργανισμούς. Αυτό σημαίνει ότι, ένα ζώο ή ο άνθρωπος, προσβάλλεται μόνο τότε από τη λύσσα, όταν ο ιός εισέρχεται στον οργανισμό του. Αποκλείεται, επομένως, να κολλήσει λύσσα ένας σκύλος, επειδή παρέμεινε πολλές ώρες στον ήλιο το καλοκαίρι ή να κολλήσει λύσσα επειδή ήπιε αίμα. Τέτοιες δοξασίες δεν έχουν θέση στην εποχή μας.

Συμπτώματα




Τα συμπτώματα συνήθως εμφανίζονται 15-20 ημέρες μετά το δάγκωμα, σπανιότερα μπορεί να εμφανιστούν και μετά από 60 ημέρες. Όσο πιο κοντά στον εγκέφαλο είναι το τραύμα, τόσο γρηγορότερα εμφανίζονται και τα συμπτώματα. Αυτό συμβαίνει επειδή ο ιός επεκτείνεται στον οργανισμό δια μέσου των νεύρων, ως κατ’ εξοχήν ασθένεια του νευρικού συστήματος.
Η λύσσα παρουσιάζει ένα πρόδρομο στάδιο, όπου το ζώο δείχνει ασυνήθιστη φαιδρότητα και εμπιστοσύνη προς το αφεντικό του, ή αντίθετα, επιθετικές διαθέσεις και αδιαφορία. Άλλοτε, πάλι, ο σκύλος μελαγχολεί και κρύβεται, ή παρουσιάζει ανήσυχη φυσιογνωμία.

Σαν συνέχεια του προδρόμου σταδίου, διακρίνουμε δύο στάδια ή μορφές : την μανιακή και την παραλυτική μορφή.

Η μανιακή μορφή εμφανίζεται με την χαρακτηριστική νευρική διέγερση, ο σκύλος ερεθίζεται με το παραμικρό και έχει τάσεις φυγής, περιπλανείται και χάνει τον προσανατολισμό του. Συγχρόνως, γίνεται άγριος και επιθετικός και καταδιώκει άλλα ζώα ή ανθρώπους, χωρίς λόγο, επίσης επιτίθεται με μανία ακόμη και σε άψυχα αντικείμενα. Είναι τόση η βιαιότητά του μπορεί να του σπάσουν όλα τα δόντια, ακόμη και οι σιαγόνες του. Όλα αυτά τα συμπτώματα είναι ενδείξεις εγκεφαλίτιδας βαριάς μορφής.

Εξ άλλου, λόγω παράλυσης των κεφαλικών νεύρων, επέρχεται αλλαγή της φωνής, το γαύγισμα γίνεται πιο θερμό και ο τόνος πιο ψηλός. Η σιελόρροια είναι έντονη, και λόγω παράλυσης του λάρυγγα και της κάτω σιαγόνας, είναι αδύνατο για τον σκύλο να φάει και να πιει νερό.

Η μανιακή μορφή διαρκεί 1-2 ημέρες. Μετά το ζώο πέφτει σε κωματώδη κατάσταση και από μέρα σε μέρα επεκτείνεται η παράλυση σε όλο το σώμα του. 3-4 ημέρες μετά την παράλυση, ο σκύλος πεθαίνει.

Τα συμπτώματα της λύσσας στη γάτα είναι όμοια με εκείνα του σκύλου. Όπως όλα τα σαρκοφάγα, π.χ. ο λύκος, ή αλεπού, το τσακάλι, είναι επιθετικά στη μανιακή μορφή της λύσσας. (σ.σ. Πρόσφατα είχαμε επίθεση λυσσασμένης γάτας στη Θεσσαλία)

Για τη λύσσα στα άγρια ζώα, αξίζει τον κόπο να αναφερθεί, ότι χάνουν τελείως το αίσθημα του φόβου από τον άνθρωπο. Έτσι λοιπόν όταν ένας κυνηγός δει ξαφνικά μια αλεπού άφοβη και με επιθετική τάση, καλό είναι να σκεφθεί τη λύσσα.
Πρόληψη

Συνιστάται ο προληπτικός αντιλυσσικός εμβολιασμός όλων των σκύλων, ιδιαίτερα αυτών που περιφέρονται ελεύθερα, όπως οι κυνηγετικοί και οι ποιμενικοί, ενώ επιβάλλεται ο εμβολιασμός στις παραμεθόριες περιοχές και ιδίως σ” αυτές που συνορεύουν με την Τουρκία. Τα σκυλιά μπορούν να εμβολιαστούν κατά της λύσσας μετά τον τρίτο μήνα.

Σε περίπτωση που δαγκωθεί κάποιος άνθρωπος από σκύλο, από οποιονδήποτε σκύλο, πρέπει άμεσα να απευθυνθεί στο πλησιέστερο κρατικό Νοσοκομείο ή Κέντρο Υγείας και να εξακριβώσει τον ιδιοκτήτη του ζώου και να το αναφέρει στην πλησιέστερη Κτηνιατρική Υπηρεσία ή στο Αστυνομικό Τμήμα. Το ζώο που δάγκωσε τίθεται υποχρεωτικά σε κτηνιατρική παρακολούθηση για 15 ημέρες μήπως παρουσιάσει συμπτώματα ύποπτα λύσσας.

Έχει διαπιστωθεί ότι ένα μολυσμένο από λύσσα ζώο μπορεί να μεταδώσει τον ιό της λύσσας μια περίπου εβδομάδα προτού αρχίσουν τα πρώτα συμπτώματα της αρρώστιας. Για περισσότερη ασφάλεια, ο χρόνος παρακολούθησης του ύποπτου ζώου διπλασιάζεται και ορίζεται από τη νομοθεσία στις 15 ημέρες.
Λύσσα και άνθρωπος

Η Λύσσα στον άνθρωπο παρουσιάζει την ίδια περίπου εικόνα όπως και στο σκύλο. Σε περίπτωση που ο άνθρωπος δαγκωθεί από λυσσασμένο σκύλο, καθαρίζεται προσεκτικά το τραύμα του και στη συνέχεια γίνεται τοπική και γενική έγχυση υπεράνοσου ορού και πολλές υποδόριες εγχύσεις εμβολίου. Καθυστέρηση στην έναρξη της θεραπείας μπορεί να έχει δυσμενή επίδραση στην αποτελεσματικότητά της.



Η λύσσα έχει μια περίοδο επώασης στην οποία ο ασθενής δεν βιώνει σχεδόν κανένα κλινικό σύμπτωμα. Αυτή η περίοδος αποτελεί τη μοναδική ευκαιρία για την επιτυχή θεραπεία της νόσου.Μόλις εμφανιστούν τα κλινικά συμπτώματα, η νόσος είναι σχεδόν πάντοτε θανατηφόρος. Στην αρχή τα συμπτώματα της λύσσας είναι παρόμοια με αυτά της γρίπης, επίσης στην αρχή μπορεί να εκδηλωθεί κνησμός, ερεθισμός και πόνος στο σημείο εισόδου του ιού ενώ όλα αυτά μπορεί να ακολουθηθούν από μελαγχολία, σωματική κατάπτωση, φαρυγγικούς σπασμούς καθώς και με διαταραχές στον ύπνο. Κατόπιν ακολουθεί η δυσλειτουργία της καρδιάς και η διαταραχή της αναπνοής ενώ αυξάνεται και ο πυρετός ο οποίος μπορεί να φτάσει και τους 40°C. Ο ασθενής αναπτύσσει μεγάλη ευερεθιστότητα, φωτοφοβία και υδροφοβία. Όταν η ασθένεια έχει προχωρήσει αρκετά ο ασθενής αρχίζει να βιώνει σπασμούς που συνοδεύονται από σιελόρροια και έντονη δίψα. Με το πέρασμα του χρόνου ο άρρωστος παραλύει, χάνει την ψυχική του ισορροπία καθώς και την αίσθηση του περιβάλλοντος και στην συνέχεια καταλήγει στο θάνατο.

Η θεραπεία συνίσταται στον καθαρισμό του τραύματος από το δήγμα του ζώου, τη χορήγηση αντιλυσσικού εμβολίου και ίσως αντιλυσσικού ορού. Εάν υπάρξει υποψία έκθεσης στον ιό της λύσσας, ακόμα και αυτοί που έχουν εμβολιαστεί θα πρέπει, μετά την έκθεσή τους, να κάνουν μια περιορισμένη σειρά πρόσθετων ενέσεων αντιλυσσικού εμβολίου. Αυτοί που δεν έχουν εμβολιαστεί πριν από την έκθεσή τους στον ιό θα πρέπει, εφόσον εκτεθούν, να υποβληθούν σε μακρύτερης διάρκειας θεραπεία, η οποία περιλαμβάνει ενέσεις αντιλυσσικού εμβολίου και αντιλυσσικής υπεράνοσης σφαιρίνης.


http://www.amynastospiti.gr