Ζωή κόντρα στον θάνατο. Αυτοίαση & κβαντική υλοποίηση

Κάθε φορά που γράφω μια ανάρτηση, μετά παρατηρώ τα σχόλιά σας, ώστε να κατανοήσω καλύτερα την αλληλεπίδραση που έχω μαζί σας… και σχεδόν κάθε φορά αναγκάζομαι να δημιουργήσω ένα συμπληρωματικό άρθρο το οποίο να έχει κάποιες περισσότερες εξηγήσεις για τα θέματα που αναλύουμε… Μέσα από τα μηνύματα και στα σχόλια λοιπόν, πήρα κάποιες ιδέες για τον τρόπο που θα πρέπει να αναπτύξω το σημερινό άρθρο. Έτσι αποφάσισα να βάλω στο κεντρικό πλάνο τον άνθρωπο και γύρω από αυτόν να εξηγήσω μερικά πράγματα με περισσότερες λεπτομέρειες, πράγμα που θα βοηθούσε να γίνουν κατανοητές και άλλες συναφείς έννοιες.
Διότι φυσικά, όλοι γνωρίζουμε το ανθρώπινο σώμα, -το βλέπουμε από τη στιγμή που γεννιέται μέχρι να πεθάνει-, όλοι μιλάμε για διαστάσεις και τον τρόπο που δημιουργείται, αλλά αδυνατώ ακόμη να δω μια ολοκληρωμένη περιγραφή για τη δημιουργία του, τη ζωή του, την υγεία του και τέλος το θάνατό του… Διότι αν κατανοήσουμε πως δημιουργείται το σώμα μας, τότε πιστεύω ότι όλοι θα αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε πως δημιουργούνται γύρω μας τα πάντα… Και πριν ξεκινήσω με το σώμα μας θα σας εξηγήσω τι βλέπουμε στο παρακάτω σχήμα…

Στο σχήμα λοιπόν που έχω σήμερα παρακάτω, βλέπετε σε μια απόδοση δύο διαστάσεων (σε επίπεδο) τη συνολική ροή της συνειδητότητας, η οποία δημιουργεί τον κόσμο μας… Στο σημείο (Α), δεξιά της εικόνας με το κόκκινο βέλος, παρατηρούμε το σημείο που υπάρχουμε εμείς… Στο σημείο το όποιο παίρνει μορφή η υλοποίηση του σώματός μας… Το επίπεδο που βλέπετε, στην κόκκινη ευθεία (ΖΘ), είναι το όριο του αισθητού κόσμου των τριών διαστάσεων… του δικού μας κόσμου τον οποίο θεωρούμε πραγματικό και μόνιμο… Στη συνέχεια παρατηρούμε τον χώρο (Β) με το κόκκινο περίγραμμα, κοντά το όριο του αισθητού κόσμου, το οποίο ονομάζεται περιοχή υλοποίησης. Αυτό σημαίνει ότι οτιδήποτε μπει στο χώρο αυτό, είναι σίγουρο ότι θα υλοποιηθεί… Αριστερά από το κόκκινο περίγραμμα, εκεί στο σημείο του (Β) βλέπετε το όριο της 5ης διάστασης (της περιοχής που αφορά το πολύ βαθύ μέλλον), όπου εκεί σταματά (το πεδίο με το πορτοκαλί χρώμα) και αφήνει μονάχα την 4η να υλοποιεί. Μέσα δηλαδή στο πεδίο υλοποίησης είναι κυρίως η 4η διάσταση και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις φτάνει στο (Α) η 5η…
Αυτό συμβαίνει διότι στην περιοχή υλοποίησης, τα πάντα πρέπει είναι σχεδιασμένα και υπολογισμένα στις λεπτομέρειες ώστε να υλοποιηθούν σε τέλεια μορφή… Σε περιόδους κάποιας καταστροφής όμως τι συμβαίνει… Εκεί, μη έχοντας κάποιο ολοκληρωμένο σχέδιο (κάθε ολοκληρωμένο σχέδιο ανήκει στην 4η διάσταση), αυτό που καταστρέφεται στον κόσμο μας, καταστρέφεται και εντός του πεδίου υλοποίησης και τότε η συνειδητότητα «κατεβάζει» αυτόματα μόνη της, υλοποίηση από την 5η διάσταση (πεδίο με πορτοκαλί χρώμα) η οποία όπως έχουμε πει είναι χαοτική… Θα εξηγήσουμε πάλι σε λίγο για αυτό… Αριστερά του σχήματος, πιο μέσα, υπάρχει το πεδίο (Γ), το οποίο αποτελείται από τις πληροφορίες που αφορούν το μέλλον γενικά, δηλαδή αυτά που πρόκειται να υλοποιηθούν αργότερα στο χρόνο… Και όσο πιο αριστερά βρίσκεται, τόσο αργεί να υλοποιηθεί σε μορφή, ενώ η περιοχή κοντά στο (Β) περιέχει αυτά που πρόκειται να υλοποιηθούν σύντομα… Ίσως στα επόμενα λεπτά της ώρας… Έτσι, μέσα στο πεδίο (Γ) βλέπουμε στο κέντρο την 5η διάσταση (πορτοκαλί χρώμα) και γύρω της την 4ηδιάσταση (με το πράσινο χρώμα)…. Βλέπετε, ότι η μία διάσταση περιέχει την άλλη, διότι στην συνειδητότητα η μεγαλύτερη είναι πάντα εσωτερικά (δηλαδή η μεγαλύτερη περιέχεται στη μικρότερη), ενώ στον αισθητό κόσμο μας συμβαίνει το αντίστροφο…


Επίσης παρατηρούμε, ότι η πορεία της συνειδητότητας που πρόκειται να υλοποιηθεί σε λίγο (γκρι βελάκια) έχει κατεύθυνση προς το σημείο υλοποίησης του πεδίου (Α)… Δηλαδή ολόκληρη η ενεργειακή πληροφορία οδεύει για να φτάσει στο όριο του αισθητού κόσμου όπου και θα πάρει και μορφή… Έχουμε πει τι συμβαίνει στο σημείο (Α) όπου η ψυχή αλληλεπιδρά με τη συνειδητότητα και παράγεται αυτόματα ο αισθητός κόσμος, τη στιγμή ακριβώς που ξεκινά η αντίστροφη ροή της… Στο σημείο (Α) δηλαδή, η συνειδητότητα αντιστρέφει τη ροής της και «ξαναμπαίνει» προς τα μέσα (περιοχή του πεδίου Δ)… Τώρα, αυτό που «εμφανίστηκε» σαν μορφή στο σημείο (Α), χάνεται και περνάει μέσα, στην περιοχή του παρελθόντος (πεδίο Δ)… Ακόμη, παρατηρείτε την 4η διάσταση (μπλε χρώμα) να κατευθύνεται προς τα πίσω (άσπρα βελάκια) και επίσης την 5η διάσταση να στρέφεται κι αυτή μαζί με την 4η, λίγο πριν βγει στο σημείο (Α)…
Βλέπετε δηλαδή ότι η 4η διάσταση περιέχει μέσα της και μέλλον αλλά και παρελθόν, όπως και η 5η. Αυτό όμως που κάνει να διαφέρουν οι δύο αυτές διαστάσεις, είναι κυρίως, ότι η 5η διάσταση περιέχει πιο γενικές πληροφορίες. Όλα τα μελλοντικά σενάρια και όλες τις εναλλακτικές λύσεις και προτάσεις, σε πιο απροσδιόριστη και γενική μορφή, ενώ η 4η , περιέχει όλα τα "Τώρα" που θα ζήσουμε και που έχουμε ζήσει. Δηλαδή μονάχα ολοκληρωμένα σχέδια με κάθε λεπτομέρεια, έτοιμα να υλοποιηθούν στον κόσμο μας, ή που έχουν υλοποιηθεί… Έτσι λοιπόν για να ξαναδούμε την πορεία της συνειδητότητας, η πληροφορία υλοποίησης, έρχεται από το πεδίο (Γ), πλησιάζει την περιοχή (Β), εμφανίζεται στο σημείο (Α) και αντιστρέφεται ώστε να εισχωρήσει πάλι μέσα στο χρόνο του πεδίου (Δ)… Και όλα αυτά σε συνεχή και σταθερή ροή… Μια αδιάκοπη ενεργειακή ροή η οποία υλοποιεί τα πάντα… Το σώμα μας, τον κόσμο, τον πλανήτη, τις καταστάσεις, όλα, τα πάντα σε συνεχή ροή… Και μέσα σε αυτή τη συνεχή ροή της υλοποίησης των πάντων, και το δικό μας σώμα… Όχι μόνο το δικό μας… αλλά τα πάντα… όλα τα σώματα. Όλων των ειδών, αυτόματα υλοποιούνται γύρω μας με τον ίδιο πανομοιότυπο τρόπο… Η «εικόνα» του κόσμου, δημιουργείται με τον ίδιο «όμοιο» τρόπο… Πάμε να δούμε πως…


Όμως, όσο παρατηρείτε το σχήμα, βλέπετε πια ότι ενώ κάθε διάσταση από τις δύο, εμπεριέχει μέσα της και μέλλον αλλά και παρελθόν, αυτά τα δύο είναι διαχωρισμένα κι ας είναι στην ίδια διάσταση… Βλέπετε δηλαδή ότι το μέλλον προέρχεται από το μικρόκοσμο, από τον κβαντικό χώρο ο οποίος είναι αόρατος στις αισθήσεις μας και μη μετρήσιμος από αυτές επειδή είναι πάρα πολύ μικρός, ενώ το παρελθόν, φεύγει προς το βαθύ και μεγάλο διάστημα, το οποίο αν και γνωρίζουμε την έννοιά του, δυσκολευόμαστε να το αντιληφθούμε σε επίπεδο διαφορετικής διάστασης… Παρατηρούμε δηλαδή, ότι ενώ μιλώντας για την ίδια διάσταση, το μέλλον είναι εσωτερικό και αόρατο ενώ το παρελθόν εξωτερικό και ορατό μονάχα κάτω από όρους (λόγω μεγάλης ταχύτητας)… ενώ και τα δύο αποτελούν μέρη της ίδιας και αυτής διάστασης.
Αυτή είναι και η σημασία της διττότητας (δυαδικότητας) του χρόνου… Για να διευκρινίσω καλύτερα αυτό το «υπό όρους», θα σας δώσω ένα παράδειγμα της ταχύτητας της συνειδητότητας… Το κάθε «τώρα» μας που δημιουργείται στον αισθητό κόσμο γίνεται αυτόματα παρελθόν και οδεύει με την ταχύτητα του φωτός προς το βαθύ διάστημα… Αυτό το «κάθε τώρα» που ζούμε εδώ, σε πέντε (5) περίπου ώρες δικές μας, θα έχει φτάσει στα όρια του ηλιακού μας συστήματος, στην τροχιά του πλανήτη Πλούτωνα, και θα συνεχίσει ώστε να χαθεί στα βάθη του διαστήματος… Όμως για να το δούμε αυτό το «τώρα» εμείς, θα πρέπει να είμαστε εκεί και όχι εδώ, διότι από εδώ, είναι αόρατο μιας και το κάθε δικό μας «τώρα» βρίσκεται αποκλειστικά στην 3η διάσταση, η οποία είναι και ορατή και μετρήσιμη από τις αισθήσεις μας…


Τώρα ας επιστρέψουμε στο σώμα μας… Το σημείο που θα εξετάσουμε, είναι το σημείο (Α)… ξέρετε τι ορίζουμε σε αυτό το σημείο; Το σημείο που γεννιέται το μικρότερο οργανίδιο του σώματός μας… Κάτι μικρότερο και από ένα κύτταρό μας… Το πρωταρχικό συστατικό κάθε μορίου μας, υλοποιείται σε αυτό το σημείο… Και για να δώσουμε ένα παράδειγμα, ας ορίσουμε το ριβόσωμα… το οποίο αποτελεί ένα από τα μικρότερα οργανίδια των κυττάρων μας, το οποίο είναι υπεύθυνο για τη δημιουργία των πρωτεϊνών μας… Στην ουσία, το μεγαλύτερο κομμάτι του, αποτελείται από πληροφορίες για τον σχηματισμό τους, δηλαδή μοιάζει να δημιουργείται μέσα από ενεργειακά αρχεία πληροφοριών… Πάμε να δούμε πως… Και για να το κάνουμε αυτό, ας πάμε πάλι στο σχήμα… Αριστερά από την οριακή γραμμή (ΖΘ) όλη αυτή η περιοχή ανήκει στο αόρατο φάσμα…
Είναι η πληροφορία που έρχεται από την 4η και 5η διάσταση… Κοιτάξτε το σχήμα… Η 5η έρχεται μέσα από την 4ηκαι τελικά το σώμα που υλοποιείται στο σημείο (Α) ξεπετάγεται από «μέσα» του… Απ το πουθενά… Προσπαθήστε να κατανοήσετε τι γράφω… Το κάθε συστατικό, ή μόριο που δομεί το κάθε πρωταρχικό οργανίδιο του κυττάρου μας, το ριβόσωμα, έρχεται από μέσα του, από την κβαντική περιοχή του… Από το μέλλον του, από το μέρος εκείνο της 4ης διάστασης που αφορά αυτά που «έρχονται» σε λίγο… Ρέει με τη συνειδητότητα, φτάνει στο σημείο (Α) και «τσούπ» εμφανίζεται από το πουθενά μπροστά μας… Και μιλώντας για το ριβόσωμα, μέσα μας… Τι σημαίνει αυτό αγαπητέ αναγνώστη; Σημαίνει ότι η υλοποίηση, συμβαίνει από μέσα προς τα έξω της κάθε μορφής… Η κάθε μορφή που υλοποιείται σε σχήμα στον κόσμο μας, φτάνει σε μας από μέσα της… από το αόρατο μέρος της 4ης (ή αρχικά 5ης) διάστασης και σιγά-σιγά, κατακλύζει το χώρο γύρω, «κτίζοντας» την ολοκληρωμένη μορφή που θα πάρει τελικά… Δηλαδή τι γίνεται…


Η ενεργειακή πληροφορία, μας πλησιάζει με ασύλληπτη ταχύτητα (τετράγωνο της ταχύτητας του φωτός) από την κβαντική περιοχή όπως είπαμε και εμφανίζεται σαν ένα σωματίδιο ή συστατικό στο σημείο (Α)… Το επόμενο εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου, το συστατικό αυτό εξαφανίζεται από την θέση αυτή και περνάει μέσα στο πεδίο (Δ) της συνειδητότητας αποτελώντας πλέον παρελθόν για τις αισθήσεις μας… Αμέσως μετά, μεσολαβεί ένα κενό το οποίο διαρκεί το 1/3 του χρόνου που εμφανίστηκε το προηγούμενο σωματίδιο… Η ροή συνεχίζεται με την ίδια ταχύτητα εισόδου (100.000 "σώματα" το δευτερόλεπτο) (η οποία είναι υψηλότερη από την ταχύτητα αντιστροφής, λόγω της εσωτερικής ενέργειας διατήρησης που περιέχει), έτσι το κενό αυτό εμπεριέχεται μέσα στη ροή… ώστε αμέσως μετά, να εμφανιστεί στο σημείο (Α) το επόμενο στοιχείο, το οποίο αποτελείται από περισσότερα στοιχεία, μιας και το πρώτο συστατικό περιέχει στη μνήμη του την «επιλογή» και τη «βούληση» της έλευσης του επόμενου… Κάθε σωματίδιο δηλαδή, είναι ο «λόγος» της έλευσης του επόμενου… Προσέξτε τι γράφω… Ο «λόγος» προϋπάρχει, σαν πληροφορία στα πάντα γύρω, πριν αυτά υπάρξουν σαν μορφή… και ο «λόγος» αυτός, είναι καθ’ ενεργειακή πληροφορία τους ή εικόνα και ομοίωση τους…
Δηλαδή η ροή υπάρχει, διότι κάθε συστατικό που εμφανίζεται, περιέχει μέσα του τη «θέληση», την «επιλογή» και την «εστίαση», το «λόγο» για την επόμενη υλοποίηση… Και έτσι εμφανίζεται το δεύτερο απαραίτητο συστατικό, το οποίο πάλι διαρκεί τον ίδιο χρόνο με το πρώτο και στη συνέχεια πάλι το κενό και πάλι το τρίτο συστατικό και ύστερα το κενό και έτσι κτίζεται το πρώτο κύτταρο μας… το οποίο εμφανίστηκε από μέσα του… Το κύτταρο δηλαδή για το οποίο συζητάμε, «ήρθε» από μέσα του, γεννήθηκε από το τίποτε, το άπειρο, του πουθενά, όπως θέλετε πείτε το διότι υπήρχε ο «λόγος»… Αλλιώς τι θα γινόταν; Θα δούμε σε λίγο… Θα ήθελα ‘όμως τώρα, ο κάθε αναγνώστης να παρατηρήσει πάλι το σχήμα και να φανταστεί νοερά όλη αυτή τη διαδικασία της συνεχούς ροής της συνειδητότητας και της εμφάνισης των κυττάρων μας στο σημείο (Α)… Να φανταστεί το ένα κύτταρο να γίνεται δύο, ύστερα τέσσερα, ύστερα οκτώ, δέκα έξη, τριάντα δύο, ένα μικρό ασχημάτιστο σώμα, έμβρυο, βρέφος, νήπιο, παιδί, έφηβος, ενήλικας ηλικιωμένος και τέλος θάνατος και ολική εξαφάνιση από τον κόσμο μας… Θα ήθελα δηλαδή όλο αυτό, να το φαντασθείτε να συμβαίνει στο σημείο (Α)… Μπορείτε; Σίγουρα μπορείτε…


Τώρα, θα ήθελα να σκεφτείτε αυτό που έγραψα παραπάνω, για την προέλευση όλων γύρω… να παρατηρήσετε το σχήμα και να δείτε τον Εαυτό σας να πλησιάζει μέσα στην πορτοκαλί περιοχή της 5ης διάστασης, να περνάει στην πράσινη περιοχή της 4ης διάστασης και να «κατακρημνίζεται» (κβαντικός όρος) τελικά στο όριο του αισθητού κόσμου, στο σημείο (Α) της νοητής γραμμής (ΖΘ) (Ζωή-Θάνατος)… Σας ζητώ να αισθανθείτε και να κατανοήσετε τη φύση του μέλλοντος, τη λειτουργία των διαστάσεων και την ευρύτερη έννοια της εσωτερικότητας… Της δημιουργίας δηλαδή από «μέσα» μας… Έτσι, θα ξεκαθαρίζει σιγά-σιγά η έννοια της 4ης και 5ης διάστασης που ήθελαν να πάνε κάποιοι; Κατανοούν τώρα ότι είναι αδύνατον να υπάρχει κάποιος τρόπος που να σε μεταφέρει στην 5η διάσταση με το βιολογικό σου σώμα όπως είσαι; Διότι απλά έρχεσαι από εκεί… Πάντα ερχόσουν από εκεί… Είναι αδύνατον να υπάρξεις με άλλο τρόπο πλην αυτού… Και στο μόνο μέρος που μπορείς να πας με κάποιο μέσο (αν και πολύ δύσκολο) είναι μονάχα στο παρελθόν σου… Στο βαθύ διάστημα… Διότι το βαθύ διάστημα για τον άνθρωπο είναι το παρελθόν του…
Όμως θέλω να το ξαναδιαβάσετε αυτό μέχρι να το κατανοήσετε… Το παρελθόν σου Είναι στο βαθύ διάστημα (ας πούμε στην Ανδρομέδα τώρα) διότι οδεύει προς τα εκεί… Ξεκίνησε από Εδώ και τώρα είναι Εκεί… Το παρελθόν σου είναι εκεί… Όχι εσύ… Εσύ έρχεσαι από το μέλλον σου… Από μέσα σου… Το παρελθόν σου είναι η «εικόνα» σου που αφού δημιουργήθηκε πρώτα στον αισθητό κόσμο, οδεύει προς το βαθύ διάστημα με την ταχύτητα του φωτός… Μέχρι να φτάσει την 5η διάσταση (του παρελθόντος) και να αποσυντεθεί σε ενεργειακά σωματίδια… Η εικόνα σου, όχι Εσύ… Πάντα έτσι ήταν… Και πάντα έτσι θα είναι… Πάντα… Αν αδυνατείς να κατανοήσεις τώρα, ότι η φράση «είσαι από την Ανδρομέδα» είναι ένα ψέμα και λάθος, πότε θα το κατανοήσεις; Τη φράση «είμαι από την Ανδρομέδα» μπορεί να τη λέει μονάχα η εικόνα σου που τώρα έχει φτάσει εκεί, και θεωρεί ότι αυτός είναι ο χώρος της… Μπορεί να το λέει η «εικόνα» του σώματος που έχει την πληροφορία… Διότι μονάχα μια «εικόνα» μπορεί να θεωρεί ότι είναι από κάπου… Εσύ είσαι από «μέσα» σου… Κι όλα αυτά τα σώματα –εικόνες που φεύγουν στο διάστημα, τα ορίζεις όλα μονάχα εσύ… Μέσω της ψυχής σου… Όλα είσαι εσύ κι όλα είναι εσύ… Όλα είναι από μέσα σου δημιουργημένα και μονάχα αν η ψυχή φύγει από αυτόν τον κόσμο (όχι από τη χρονική γραμμή) τα αφήνει στα Εγώ τους, και στις πεποιθήσεις τους… Κατανοώ ότι είναι δύσκολο όλο αυτό να το λάβεις με λέξεις αλλά χρειάζεται χρόνος για να αντιληφθεί ο κάθε αναγνώστης τι σημαίνουν πραγματικά οι λέξεις που διαβάζει τώρα…


Αυτό το «μέσα» όμως, εμπεριέχει την πληροφορία για ολόκληρη τη ζωή μας… Όλο το σώμα μας, «έρχεται» από μέσα μας, γεννιέται από τη συνειδητότητα και υλοποιείται στον αισθητό κόσμο με μια καταπληκτική τελειότητα η οποία αν παραμείνει σταθερή, μας χαρίζει μονάχα ευτυχία και υγεία… Όμως η πρακτική έχει δείξει ότι και τα δύο αυτά είναι δύσκολο να διατηρηθούν στον πραγματικό κόσμο που ζούμε όλοι… Γιατί όμως; Τα σώματα από τη στιγμή που θα γεννηθούν είναι τέλεια… Ακόμη και οι όποιες ανομοιομορφίες και ελλείψεις ή ανωμαλίες είναι οι περισσότερες παρέμβασης του ανθρώπου χωρίς να το συνειδητοποιεί… Πως γίνεται αυτό; Ας πάμε πάλι στο σημείο (Α) του σχήματος… Το σωματίδιο που έρχεται από το μέλλον μας και υλοποιείται εκεί, έρχεται με την ασύλληπτη ταχύτητα του τετραγώνου της ταχύτητας του φωτός και διατηρείται για λίγο ώστε να σχηματίσει τη μορφή… Στο σημείο αυτό δαπανά ένα σημαντικό μέρες της ενέργειάς του σύμφωνα με το νόμο της σχετικότητας. Για να διατηρηθεί δηλαδή η μορφή, απαιτεί την λεγόμενη ενέργεια διατήρησης, η οποία το υλοποιεί και του διατηρεί τη τελική μορφή του… Η απώλεια της ενέργειας αυτής για τη διατήρηση του, μειώνει δραστικά την ταχύτητά του η οποία πέφτει από το τετράγωνο της ταχύτητας του φωτός που έχει όταν έρχεται από το μέλλον, σε απλή ταχύτητα του φωτός στο παρελθόν…
Η ταχύτητα όμως της συνειδητότητας παραμένει πάντα σταθερή… Αν όμως η ενέργεια διατήρησης μεταβληθεί τι συμβαίνει; Παρατηρήστε πάλι στο σχήμα την περιοχή ανάμεσα στο (Α) και το (Β) όπου ευρίσκεται η περιοχή υλοποίησης… Θα δείτε ότι η περιοχή κυριαρχείται από την 4η διάσταση και αυτό διότι η 4η διάσταση περιέχει ολοκληρωμένο σχέδιο υλοποίησης με λεπτομέρειες, ενώ η 5η διάσταση η οποία είναι χαοτική μένει έξω από το πεδίο υλοποίησης… Αν η «ενέργεια διατήρησης» τροποποιηθεί, και αυξηθεί ας πούμε το κενό ανάμεσα στις εμφανίσεις, τότε η συνειδητότητα, γεμίζει το κενό αυτό με υλοποίηση από την 5η διάσταση με χαοτική ενέργεια… Γιατί συμβαίνει αυτό; Οι διαδοχικές εμφανίσεις του κόσμου και οι εξαφανίσεις με το κενό, είναι σαν να «αναβοσβήνει» ολόκληρος ο κόσμος… Αν η συχνότητα αυτή τροποποιηθεί χωρίς ρυθμό, τότε ολόκληρος ο κόσμος θα αρχίσει να τρεμοπαίζει μπροστά μας, μαζί με όλους εμάς μέσα… κάτι που θα δημιουργούσε τεράστια προβλήματα παντού… Η ξαφνική απώλεια της ενέργεια διατήρησης είναι κάτι που συμβαίνει για παράδειγμα σε περιόδους καταστροφών, όπου στην ουσία καταστρέφεται το σχέδιο που υπάρχει στο πεδίο υλοποίησης και έτσι ο κόσμος γίνεται χαοτικός… Όμως τι θα συμβεί σε μια τέτοια περίπτωση στο ανθρώπινο σώμα αλήθεια;


Αν για κάποιο λόγο διαταραχθεί η «ενέργεια διατήρησης» από το σώμα μας, τότε δύο πράγματα μπορεί να συμβούν… Η ενέργεια αυτή ελαττώνεται ή η ενέργεια αυξάνεται… Ας το δούμε με προσοχή… Πως μπορεί να ελαττωθεί «ενέργεια διατήρησης» σε ένα σώμα; Η κύρια αιτία που μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο, είναι να βρεθούμε σε ένα αρνητικό και καταθλιπτικό περιβάλλον, το οποίο να μας δημιουργεί με τη σειρά του έντονα αρνητικά συναισθήματα, φόβο, άγχος, στεναχώρια ή ακόμη και μίσος. Η κατάσταση αυτή αν διαρκέσει ή αν είναι εξαιρετικά έντονη, τότε μας αναγκάζει να καταναλώσουμε μεγάλες ποσότητες ενέργειας, τις οποίες το σώμα προσπαθεί να βρει από τον ίδιο του τον εαυτό με κάθε τρόπο…
Σε μια τέτοια εξαιρετικά κρίσιμη περίπτωση, όπου το σώμα θα αναγκαστεί να φτάσει σε ένα τέτοιο βάθος άντλησης ενέργειας που να επηρεάσει την ενέργεια διατήρησης… η συνειδητότητα αδυνατεί να κρατήσει την εμφάνιση των σωματιδίων για όλο τον απαραίτητο χρονικό διάστημα που απαιτείται και έτσι μεγαλώνει το κενό που μεσολαβεί ανάμεσα στις εμφανίσεις της υλοποίησης… Όμως όπως έχουμε ξαναπεί, στην υλοποίηση είναι αδύνατο να υπάρξει κενό υλοποίησης διότι τότε διαταράσσεται η σχέση της εμφάνισης/ κενού που είναι πάντα σταθερή στο 3/1… Στην περίπτωση αυτή λοιπόν, τι συμβαίνει… Στην κρίσιμη περιοχή ανάμεσα στο σημείο (Β) και (Α) του σχεδίου, εισχωρεί η 5η διάσταση όπου αγγίζει το σημείο (Α) υλοποιώντας χαοτικά… Τι μπορεί να σημαίνει όμως αυτό για το σώμα; Το «χαοτικά» σημαίνει ότι στο σημείο που εμφανίζεται το κενό, γεμίζει αυτόματα με χαοτική πληροφορία που αφορά σώμα….


Όμως το «γέμισμα» αυτό στερείται σχεδιασμού, ολοκληρωμένης μορφής και πληροφορίας… Δημιουργείται δηλαδή κάποιο όργανο, που ίσως μοιάζει με τα γειτονικά κύτταρα ίσως και όχι, και που αποτελεί απλή εναλλακτική μορφή ζωής η οποία όμως στερείται ορίων, αλλά απλώς υπάρχει σαν πληροφορία που βρέθηκε στην 5η διάσταση ανολοκλήρωτη… Τι μπορεί να είναι όμως ένα τέτοιο κύτταρο; Ένα τέτοιο κύτταρο για το ανθρώπινο σώμα αγαπητέ αναγνώστη είναι το αρχικό κύτταρο μιας καρκινογένεσης… το οποίο γεννιέται ξαφνικά από μέσα μας, τη στιγμή που θα βρεθούμε σε μια παρόμοια κατάσταση στιγμιαίας και ολικής απώλειας ενέργειας, για οποιοδήποτε λόγο… Αν η κατάσταση αυτή διαρκέσει στιγμιαία, τότε στιγμιαία θα είναι και η ζωή του καρκινικού κυττάρου το οποίο την επόμενη στιγμή θα έχει καταστραφεί από το ανοσοποιητικό μας σύστημα…Αν όμως η αρνητική κατάσταση που δημιούργησε το κενό διαρκέσει για σημαντικά αρκετό χρονικό διάστημα ώστε να δώσει στο κύτταρο την ευκαιρία να πολλαπλασιαστεί και να γίνει ανθεκτικό στην επίθεση του ανοσοποιητικού μας, τότε η όλη κατάσταση γίνεται δύσκολη και περισσότερο επικίνδυνη για την υγεία του σώματος…
Εκτός από καρκινογένεση, μπορεί ακόμη να υπάρξει εμφάνιση και ανάπτυξη κάποιου άλλου είδους κυττάρου όπως ιού από εκείνους οι οποίοι υπάγονται στις ειδικές λοιμώξεις όπως για παράδειγμα του Έρπητα ή και περισσότερο πολύπλοκους… Ακόμη, στην ίδια περίπτωση συγκαταλέγονται και μηχανισμοί που οδηγούν σε καρδιαγγειακά προβλήματα ή και γενετικές ανωμαλίες… Οτιδήποτε που μπορεί να υπάρχει σαν εναλλακτική μορφή ζωής, ή κυτταρικής σύνθεσης και βρίσκεται αποθηκευμένη στην διάσταση των επιλογών όπως είναι η 5η μπορεί να εμφανιστεί… Και η μόνη ασπίδα που μπορεί να υπάρξει τότε για το σώμα είναι η σωστή διαχείριση της ζωτικότητας από την ψυχή… Η ψυχή δηλαδή και η ρύθμιση της ζωτικότητας βρίσκεται στο εσωτερικό (μέσα μας) περίβλημα προστασίας πέρα ακόμη από το ανοσοποιητικό μας το οποίο συνδέεται μαζί του ενεργειακά… Κι εδώ θα πρέπει να κάνω μια παρένθεση για να σημειώσω την περίπτωση των σχιζοφρενών, όπου το Εγώ και η ψυχή έχουν διαχωριστεί ολοκληρωτικά με αποτέλεσμα η αλληλεπίδραση των δύο να είναι ανύπαρκτη… Όπου αποκομμένη η ψυχή από τις πεποιθήσεις και τη συνείδηση, λειτουργεί ανεμπόδιστα ρυθμίζοντας τη ζωτικότητα κατά άριστο τρόπο, προσφέροντας στο σώμα σχεδόν ολοκληρωτική ανοσία…


Αντίθετα, εκτός από την περίπτωση να υπάρξει απώλεια ενέργειας στην περιοχή της υλοποίησης, υπάρχει και η πιθανότητα να υπάρξει αύξηση… Συνήθως η περίπτωση αυτή οφείλεται σε πολύ υψηλό πυρετό ή σε «κρούση» του σώματος δηλαδή κτύπημα… Έτσι στην περίπτωση που έχουν ακραία υψηλό πυρετό ο οποίος διατηρείται για σημαντικό χρόνο, ή κατάσταση όπου το σώμα θα κτυπηθεί ξαφνικά και με δύναμη (περίπτωση βασανισμών ή ξυλοδαρμού) τότε, συσσωρεύεται ξαφνικά στην περιοχή της υλοποίησης, ποσότητα ενέργειας περισσότερη από την απαιτούμενη ενέργεια διατήρησης η οποία έχει ως αποτέλεσμα να μικρύνει ο χρόνος του κενού και να αυξηθεί το χρονικό διάστημα της εμφάνισης με αποτέλεσμα να «κατακρημνιστεί» μεγαλύτερος αριθμός σωματιδίων του κανονικού…
Τότε, το ανοσοποιητικό στρέφεται κατά του πλεονάζοντος αυτού σωματιδίου που δημιουργείται ώστε να το καταστρέψει… Αν όμως υπάρχει ένας συνδυασμός παραγόντων ο οποίος κρατάει το φαινόμενο για αρκετό διάστημα ώστε να προλάβει να καταγραφεί αυτή η καταστροφή στη συνειδητότητα, ξεκινάει μια συνολική επίθεση του ανοσοποιητικού στο όργανο πια που ανήκει το σωματίδιο, με αποτέλεσμα να έχουμε το λεγόμενο αυτοάνοσο σύνδρομο όπου ο ίδιος ο οργανισμός επιτίθεται στο ίδιο του το σώμα… Και η γένεση του καρκινικού κυττάρου αλλά και η εκκίνηση ενός αυτοάνοσου συνδρόμου δηλαδή, είναι καταστάσεις της υγείας που έχουν σχέση με το πεδίο υλοποίησης και την ενέργεια διατήρησης, για αυτό και σήμερα είναι κατανοητές μονάχα από τους γιατρούς που ασχολούνται με ενεργειακή θεραπεία…


Όπως καταλαβαίνει ο αναγνώστης, οι περισσότερο επιβλαβείς ασθένειες, μπορούν να παρουσιαστούν όταν υπάρχει προβληματικός συγχρονισμός του σώματος (με τα Εγώ) και της ψυχής (με πεποιθήσεις), τα οποία προβάλλουν και δημιουργούν ενεργειακές διενέξεις τέτοιες που αποδιοργανώνουν ολόκληρη την υγεία του σώματος… Όμως, μπορεί να συμβεί και το αντίστροφο. Όπου, σε μια δύσκολη ή επικίνδυνη κατάσταση της υγείας μας, ο Εαυτός αναλαμβάνει να εστιάσει πίσω από το πεδίο υλοποίησης μέσα στην κβαντική περιοχή (Γ) του μέλλοντος και να επαναφέρει το σώμα του στην αρχική φυσιολογική κατάσταση υγείας του… Τότε μιλάμε για τη λεγόμενη αυτοίαση… Πως γίνεται αυτό όμως;
Όπως σας ξαναείπα στην αρχή αυτού του άρθρου, ερχόμαστε από μέσα μας… Η πηγή μας είναι μέσα στο σώμα μας… Και η υγεία όμως και η φυσιολογική μας κατάσταση είναι μέσα μας κι αυτή, αποθηκευμένη στην ζώνη της συνειδητότητας που εμείς ορίσαμε σαν πεδίο (Γ)… Έχετε ακούσει για το «κβαντικό άλμα»; Έτσι ονομάζουμε την απότομη και ξαφνική μεταβολή από μια κατάσταση σε μια εντελώς διαφορετική χωρίς να μεσολαβήσουν ενδιάμεσα στάδια… Ένα τέτοιο κβαντικό άλμα στην αυτοίαση συμβαίνει στις περιπτώσεις ολοκληρωτικής εξαφάνισης σημαντικής διαμέτρου καρκινικών όγκων, μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας, χωρίς άλλη θεραπεία… Πως γίνεται αυτό… Θα σας εξηγήσω…


Κβαντικό άλμα στην αυτοίαση λοιπόν… Σας είπα πριν, ότι σε κάθε λιγότερο από εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου, ολόκληρο το σώμα μας αναδύεται από μέσα μας, από το μέλλον μας, μέσα από το πεδίο υλοποίησης και εμφανίζεται στον υλικό κόσμο για να εξαφανιστεί στη συνέχεια μέσα στο χώρο του παρελθόντος και να χαθεί σαν εικόνα πια στο βαθύ διάστημα… Ολόκληρο το σώμα εμφανίζεται και εξαφανίζεται μα μια ασύλληπτα αστραπιαία ταχύτητα…. Και μαζί με το σώμα, όλη η κατάσταση στην οποία βρίσκεται… Μερικά δευτερόλεπτα πριν από το «Τώρα» δηλαδή, ολόκληρο το σώμα μας και οι (ενεργειακές) καταστάσεις που κουβαλάει, υπάρχουν στον αόρατο χώρο που ονομάζουμε «κβαντικό χώρο» της 4ης διάστασης και ετοιμάζεται να πάρει σειρά να «απογειωθεί»… Ένας καρκινικός όγκος δηλαδή, υπάρχει κι αυτός εκεί μέσα στον κβαντικό αυτό χώρο σχηματισμένος ενεργειακά μερικά δευτερόλεπτα πριν, έτοιμος να «βγει» κι αυτός στον κόσμο μαζί με το υπόλοιπο σώμα μας… Άπειρες τέτοιες ενεργειακές εικόνες η μία μετά την άλλη παίρνουν σειρά για να κάνουν την εμφάνισή μας… Όμως ο χώρος αυτός, ο κβαντικός χώρος της 4ης διάστασης είναι ο χώρος του ολοκληρωμένου σχεδιασμού υλοποίησης… Και έχουμε πει ότι αυτός ο σχεδιασμός λειτουργεί νοητικά… δηλαδή ενεργειακά…
Εξαρτάται δηλαδή από την δική μας εστίαση σε αυτόν και την απόλυτη και θετική βούληση μας για αυτό που θέλουμε να υλοποιήσουμε… Και εμείς τι θέλουμε… τι σκεφτόμαστε… Σκεφτόμαστε θετικά μονάχα, ένα σώμα καθαρό, υγιές, φυσιολογικό, γεμάτο ζωτικότητα και ζωντάνια… Θέλουμε και ζητάμε, τόσο δυνατά ώστε να το αισθανόμαστε και να το βιώνουμε ήδη σαν πραγματικότητα, να το βλέπουμε μπροστά μας ότι ήδη έχει υλοποιηθεί… να ζούμε το αποτέλεσμα… στο χώρο όπου υπάρχει τώρα ο καρκινικός όγκος, να είναι μονάχα τα φυσιολογικά όργανα του σώματος που θα έπρεπε να βρίσκονται εκεί, και μόνον αυτά… Μέσα σε ένα σώμα δυνατό και ασφαλές από παντού και από τα πάντα… Αυτό θέλουμε και ζητάμε και αυτή τη θέληση την εστιάζουμε σαν τη μοναδική μας επιλογή στο χώρο εκείνο του πεδίου υλοποίησης… Και ξαφνικά αισθανόμαστε ότι είμαστε υγιείς… και το ζούμε… με όλη τη δύναμη της ψυχής μας η οποία μας εφοδιάζει πια με απόλυτη πίστη… Κι ο όγκος εξαφανίζεται… Χάνεται… εμπρός στα έκπληκτα μάτια όλων… Αυτό σημαίνει κβαντικό άλμα στην αυτοίαση… Αυτός είναι ο μοναδικός μηχανισμός αυτοίασης του σώματός μας… Και ο μόνος που μπορεί να τον αδρανοποιήσει, είναι οι δικές μας αρνητικές σκέψεις ελέγχου, πεποιθήσεις, αμφιβολίες, φόβοι, ή ακόμη και η ίδια μας η θέληση να αγγίξουμε το θάνατο και να χαθούμε…


Έτσι νομίζουμε… Ότι αν πεθάνουμε θα χαθούμε… Όμως ο μόνος που ζητά το θάνατο είναι οι πεποιθήσεις μας και τα ηττοπαθή Εγώ μας… Μόνο αυτά θέλουν να ησυχάσουν και να απομονωθούν στο αόρατο μέρος του κόσμου μας… Ο Εαυτός μας θέλει να ζήσει και να χαρεί αυτό που επέλεξε από την αρχή όταν αποφάσισε να δοκιμάσει την εμπειρία της ζωής… Γνωρίζει το αθάνατο και το άφθαρτο της ψυχής και ζητά με δύναμη να κατορθώσει να γευτεί αυτό το δώρο της αυτοίασης στο σώμα που φιλοξενείται… Είναι το πολυτιμότερο δώρο που μπορεί να κάνει στο σώμα του… κι όμως αυτό αρνείται… Κυριευμένο από τις φοβικές και αρνητικές σκέψεις της καταστροφής, της αδυναμίας επιβίωσης, της ήττας ή της υποταγής σε πεδία που τα Εγώ νοιώθουν τον εξευτελισμό, την απόρριψη, την εγκατάλειψη ή την αδικία, αποφασίζει να πεθάνει, θεωρώντας ότι τελικά αυτός είναι και ο μοναδικός τρόπος να απαλλαγεί από τον αβάσταχτο εσωτερικό πόνο του… Καταφέρνει και «εισάγει» στο σώμα του καταστάσεις όπως ο καρκίνος και αποφασίζει να αποχωρίσει από τον κόσμο μέσα στον σωματικό πόνο… Αποφασίζει, να μετατρέψει τον εσωτερικό πόνο σε κάτι που φαίνεται, ελπίζοντας οτι κάποιος θα καταφέρει και τον απαλύνει… Κάποιος απ έξω…
Όμως εμείς ερχόμαστε από μέσα μας κι εκεί έξω είναι μονάχα το παρελθόν μας… Ο γιατρός που μας δίδαξε ότι οτιδήποτε και να κάνουμε, αυτός θα είναι εκεί για να μας σώσει, τώρα αποτυγχάνει… Διότι ο καρκίνος είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από το ευαίσθητο μικρόβιο που μάθαμε σχολείο… Ο καρκίνος φέρει μέσα του την πληροφορία της αθανασίας… Είναι το κύτταρο που από τη φύση του είναι αθάνατο… κι αυτό για τον σημερινό άνθρωπο έχει τη δική του σημειολογία… Το καρκινικό κύτταρο, βρίσκεται σαν επιλογή αθανασίας μέσα στην χαοτική διάσταση, σχεδιασμένο από τα σώματά μας… τις πεποιθήσεις μας, εμάς οι οποίοι ζητούμε να αλλάξουμε το σχεδιασμό της ζωής, αγνοώντας όλα όσα χρειάζονται για αυτό… Κυριευμένοι από τα Εγώ μας, ζητάμε την αθανασία του σώματος, την αφθαρσία της εικονικής ύλης και καταφέρνουμε στο τέλος να το πραγματοποιήσουμε… Γεμάτοι από αρνητική ενέργεια καταφέρνουμε στο τέλος να καλέσουμε από το χαοτικό χώρο του δικού μας μέλλοντος, ένα κύτταρο αθάνατο που ελπίζουμε να μας απαλλάξει από τον πόνο της ζωής… διότι τη ζωή τη ζούμε σαν πόνο και μόνο με πόνο γνωρίζουμε να τη χάνουμε… Όμως ο καιρός που ζούσαμε στη σκιά έχει περάσει… ο χρόνος που η άγνοια φάνταζε σαν γνώση μαγική έχει παρέλθει πια… Ο δρόμος που φοβόμασταν να πάρουμε, τώρα γνωρίζουμε ότι είναι ο μόνος δικός μας… Ο δρόμος που έρχεται από μέσα μας και οδηγεί μέσα μας… Ο υπέροχος δρόμος του Εαυτού του μέλλοντός μας, ξεπροβάλει από τη δική μας πραγματική αθανασία, μέσα μας «Εδώ και Τώρα».


Αλκιρέας
(Συνεχίζεται…)

http://codepetalouda.blogspot.gr