Θάνατοι & νέοι νεκροί

Λεφτά . . . λεφτά . . . και άλλα πολλά , δέσμια βρήκαν τη κοινωνία μας . Έχω παρατηρήσει αρκετά φαινόμενα αυτές τις ημέρες , κοινωνικά φαινόμενα . Λεφτά . . . που είναι τα λεφτά ; Τρέχει ο κόσμος πανικόβλητος . Ειδικά σήμερα από το πρωί όλοι συζητούσαν για τις μειωμένες συντάξεις που θα λάβουν , αύριο μεθαύριο . Κοιτούν τα χρήματα και μία τα παιδιά . Κλαίνε , άλλοι γελούν . . . άλλοι κοιτάζουν , απλά κοιτάζουν στο απέραντο . Δεν τα δραματοποιώ . Είναι πράγματα και καταστάσεις που ζήσαμε και ζούμε εντονότερα αυτά τα χρόνια . Μας εγκλώβισαν στο άσχημο της ντροπής και της ανέχειας .

Φοβόντουσαν ότι θα χάσουν τα υπάρχοντα τους . Τάξε μου να ηρεμήσω . Ένα ναρκωτικό ακόμη , μία λέξη σταγμένη από τα χείλη σου . Μία λέξη και ένα ευρώ . . . ανάλογα με το πόσο μου αρέσει η κάθε λέξη άλλο τόσο μπορεί να μειωθεί ο Φ.Π.Α . Μπορεί να γίνουν αυξήσεις στους μισθούς . Να γελάσει το χειλάκι του κάθε πικραμένου .

Ξέχασες όμως πώς να δώσεις τη χαρά , πώς να νιώσεις τη λύπη . . . πώς να δώσεις το χέρι σου στο παρόν . Να σέβεσαι το γήρας των καταστάσεων . Πως ακριβώς αντιστοιχίζεις έτσι ένα παιδί ; Μία πνοή ; Πόσα ευρώ , πόσα μισθούς και συντάξεις θα σου κοστίσει ακόμη μια πνοή ; Γι αυτό με γέννησες ; Να φοράω και απόδειξη μέσα στη περιφάνεια και να σου λέω ευχαριστώ , γιατί φοβάσαι να κοιτάξεις τα επουράνια και να φωνάξεις ένα ευχαριστώ .

Διάλεξες να μπερδεύεσαι με τις θρησκείες και ότι δεν σου αρέσει να το βάζεις μια ταμπέλα του απόμακρου εχθρού . Εκείνου που σου έδειξε τα λάθη σου για να σε καταστρέψει , εκείνου που ζωγράφισες τα κεφάλια και τα πρόσωπα τα δικά μου , τα δικά σου . . . του όντος της γης . Ξέχασες πως η γνώση είναι μέσα σου , δεν ανακαλύπτεται . Κατακτιέται στο χώμα . . . στη γη , στο φως του ήλιου . Πόσες σχέσεις ανθρώπων θα γίνουν ψεύτικες θεότητες για να τις λατρέψεις στο βωμό το δικό σου ;

Δεν σου κάνει εντύπωση που η υγεία έγινε ειδωλολατρία ; Εκείνη που σου χάρισε η Φύση ; Πες μου μόνο ποια σκέψη , ποια μορφή περιγράφει τα σπλάχνα και τους στεναγμούς της μάνας που έγινε περιφανή για ένα πόνο της στιγμής . . .

Αφηγούμαστε τους πόνους μας , αυτά που δεν πράξαμε στα κατορθώματα των προγόνων μας . Έκανε το χάσμα σου γενειάδα από τρίχες φουσκωμένες που δεν σε αφήνουν να ανασάνεις . Τι σε κάνει και κοιτάς τα πάνω κάτω ; Το ότι δεν αναπνέεις ή οι αλυσίδες του απέραντου ωκεανού της θλίψης που έγιναν με εσένα , χωρίς εμένα όμως ; Το εμένα του κάθε ανθρώπου που δεν σε πείραξε . Να χαμογελάει ήθελε και να δουλεύει με χαρά για λίγο ψωμί στο σπίτι του . Τόσο άσχημο είναι ;

Υπάρχουν λαοί περήφανοι . Τι σε κάνει να νομίζεις ότι ανήκεις σε αυτούς , νέε μου ; Δες γύρω σου . Πες μου τι βλέπεις . Πως αποξενώθηκες από τη μήτρα που σε γαλούχησε . Πόσο σου κοστίζει ένα χαμόγελο . Πόσες συντάξεις και μισθούς ; Χειροκροτείς στο θέατρο του παραλόγου πιστεύοντας στο θέαμα της θυσίας , εις έναν και αναπόσπαστο βωμό . Τη φιλοδοξία .

Το ψάρι που βρωμάει από το κεφάλι . Πιστεύεις ότι είσαι ψάρι ; Αλήθεια ; Πως τσιμπάς τότε ; Είσαι άνθρωπος . Όχι ψάρι . Αυτή η κατάσταση σε εξοργίζει , σε κάνει να φλέγεσαι . Γιατί τότε κοιτάς θλιμμένος ; Ο έρωτας είναι γιορτή . Η αγάπη το ανώτερο όλων εκείνων που συμβαδίζουν με τα υποκατάστατα .

Δεν ξέρεις πως ο χώρος που φιλοξενείται η υγεία σου σου ανήκει ; Δεν σε συμφέρει να το δεις αλλιώς ; Θα μου πεις δεν είσαι γιατρός . . . δεν είσαι υπάλληλος ενός νοσοκομείου . Είσαι όμως αυτός που πληρώνει . Πως επιτρέπεις να χωρίζουν τα παιδιά σου ; Να τα αποπροσανατολίζουν ; Έστω , ακόμη και σε αυτό που ονομάζεται στη χώρα μας παιδεία . . . πιστεύεις ότι δεν τα βιώνουν αυτά η γενιά που θα σε κλάψει , που θα σε τιμήσει ;

Βαρέθηκες τα κλασσικά . . . πες μου τι άλλαξε , τι άλλαξες ; Ποια μέρα έκανες γιορτή για να χαίρεται ο άνθρωπος που πίκρανες . . . Δεν είναι το συμφέρον σου . Μα θα μου πεις . . . πάλι αυτοί . Πάλι εκείνοι το κάνουν . . . Αυτή είναι η φύση εκείνων που δεν αγαπούν , που κείτονται στη λήθη .Εσύ δεν είσαι σαν και αυτούς . Γίνεσαι όμως στο πέρασμα του χρόνου . Πληρώνεις τα τελώνια που σε θέλουν θύμα . Διωδία ζωής και θανάτου λέγονται .

Υ.Γ



Για εσένα που δεν μπορείς να με καταλάβεις απλά προσπάθησε να νιώσεις . Μη μου πεις για χρόνια εκείνα των ηρώων που χάθηκαν για εσένα . Δεν χάθηκαν για εσένα , ούτε για εμένα . Παράδειγμα έδωσαν να τα ακολουθούμε . Πατέρας είναι το σύμβολο , μητέρα η ελπίδα καλέ μου φίλε . Πόσες ταμπέλες δίνεις να σε κάνουν να νιώσεις ξεχωριστός και υπεράνω όλων ;


Πηγή