Η κατάρα του Τουταγχαμών ή ο σατανιστής Άλιστερ Κρόουλι;

Έξι ανεξήγητοι θάνατοι είχαν σημειωθεί κατά τις δεκαετίες του 1920 και '30 στο Λονδίνο, οι οποίοι είχαν αποδοθεί στην κατάρα του Τουταγχαμών.
Όμως, ένα νέο βιβλίο επανεξετάζει τις υποθέσεις και υποστηρίζει ότι πίσω από τους θανάτους κρύβεται ο διάσημος σατανιστής, 'Αλιστερ Κρούουλι. Η ανακάλυψη του τάφου του νεαρού Αιγύπτιου φαραώ Τουταγχαμών το 1923, συνοδεύτηκε από τη φημολογία ότι όσοι συμμετείχαν στην ανασκαφή χτυπήθηκαν από μια φονική κατάρα. Περισσότεροι από 20 θάνατοι εκείνα τα χρόνια στη Βρετανία αποδόθηκαν στην κατάρα, οι έξι εκ των οποίων σημειώθηκαν στο Λονδίνο.

Ο ιστορικός Μαρκ Μπέινον ανοίγει ξανά τις υποθέσεις, καθώς στο νέο βιβλίο του υποστηρίζει ότι οι περίεργοι θάνατοι ήταν έργο του διαβόητου αποκρυφιστή 'Αλιστερ Κρόουλι.

Ο Κρόουλι ήταν γνωστός ως ο «πιο αμαρτωλός άνθρωπος στον κόσμο». Ο ίδιος απέδιδε στον εαυτό του τον τίτλο «Το Μεγάλο Κτήνος» και είχε εμμονή με τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη. Πίστευε ότι τα σημεία όπου είχαν σημειωθεί οι φόνοι του Αντεροβγάλτη σχημάτιζαν μεταξύ τους πεντάλφα.

Μάλιστα, ο Κρόουλι υποστήριζε ότι οι δολοφονίες του Αντεροβγάλτη του είχαν εμφυσήσει μεταφυσικές δυνάμεις, μεταξύ των οποίων και το να γίνεται αόρατος.

Ο ιστορικός Μπέινον ανέτρεξε στα αρχεία των θανάτων στο Λονδίνου του Μεσοπολέμου και ανακάλυψε ότι και οι έξι περιπτώσεις ακολουθούσαν συγκεκριμένη τελετουργία.

Μελετώντας τα ημερολόγια και τα βιβλία του Κρόουλι,ο ιστορικός κατέληξε ότι ο διάσημος σατανιστής αντέγραψε τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη.

Το γεγονός ότι επέλεξε θύματα που ήταν παρόντα στην ανασκαφή του τάφου του Τουταγχαμών, εξηγείται καθώς ο Κρόουλι είχε εμμονή και με την αιγυπτιακή μυθολογία. Στο θεολογικό σύστημα που κατασκεύασε, οι θεοί και οι θεές ήταν εμπνευσμένοι από την αρχαία Αίγυπτο.

Θεωρούσε τον εαυτό του προφήτη του αιγυπτιακού θεού του Ήλιου, με το όνομα Ώρος.

Σύμφωνα με το βιβλίο του ιστορικού, ο Κρόουλι έκανε τους φόνους ως πράξη εκδίκησης στην ασέβεια των αρχαιολόγων, που παραβίασαν τον τάφο του Τουταγχαμών, γινόμενος ο ίδιος η προσωποποίηση της κατάρας.

ΠΗΓΗ