Το μυαλό είναι από τη φύση του αντιφατικό ( δια-βάλω). Με τον ίδιο άνθρωπο συνδέεσαι με αγάπη και μίσος.
Γιατί την αγάπη την έτσι όπως την έχουμε συνηθίσει έχει και στην αντίθετη πλευρά της το μίσος. Γιατί το κάθε συναίσθημα έχει το αντίθετό του. Κι έτσι μέσα στις σχέσεις μας μέχρι σήμερα βρίσκονται εκεί και τα δύο συναισθήματα υπάρχει σύγχυση. Μια σύγχυση γεμάτη δηλητήριο. Η ευγένειά σου είναι αναμεμειγμένη με την σκληρότητα, η ελεημοσύνη σου είναι αναμεμειγμένη με την κλοπή, η προσευχή σου είναι αναμεμειγμένη με τη βία.
Στην επιφάνεια λοιπόν το κάθε τι είναι αντιφατικό.
Σπάνια ως ποτέ δεν είσαι ολόκληρος εκεί που πραγματικά βρίσκεσαι αφού κουβαλάς ένα σορό πράγματα από το παρελθόν σου που σε κρατάει αγκυλωμένο σε ένα γάντζο και συ όλο προσπαθείς να προχωρήσεις και όλο επιστρέφεις στο ίδιο μέρος. Αυτό είναι μεγάλο φορτίο. Έτσι αφού δεν βρίσκεσαι στο Τώρα 100% είσαι τμηματικός, περιφερειακός και δεν είσαι ολοκληρωτικά εκεί. Αν κάτι δεν το ζήσεις ολοκληρωτικά θα το ονειρεύεσαι και θα το σκέφτεσαι συνέχεια. Επειδή η φύση θέλει να ολοκληρώνει. Που σημαίνει ότι αν δεν βρίσκομαι 100% στο εδώ και Τώρα με επίγνωση αποκτώ κενά, ανοιχτούς κύκλους που θα συμβαίνουν στην καθημερινότητά μου ξανά και ξανά μέχρι να ολοκληρώσουν. Το μυαλό σου και η ύπαρξή σου θα είναι αγκιστρωμένα σε αυτό που δεν έχεις ολοκληρώσει και θα σταματήσει μόνο όταν το ολοκληρώσεις. Αλλιώς θα σου παρουσιάζεται ξανά και ξανά μέχρι να το φέρεις σε ισορροπία και να απαντήσεις στα γιατί.
Όταν με παρατηρώ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ έτσι θα φτάσω στην κάποια στιγμή στην πραγματική επί- γνωση του ΕΙΜΑΙ. Την αλήθεια μου και θα ξέρω το κάθε γιατί. Θα είμαι συνειδητός και ισορροπημένος και θα ξέρω ότι έφερα το σήμερα σε απόλυτη αρμονία.
Όταν όμως την ώρα που κάνω κάτι βάλω την σκέψη να λειτουργεί σκέψη σημαίνει κρίση. Βλέπω κάτι – σκέφτομαι – άρα κρίνω. Η σκέψη είναι αξιολόγηση. Δεν γίνεται να σκεφτείς και να μην αξιολογήσεις. Μπορείς να παρατηρείς στη σιωπή, να εναρμονιστείς με τη στιγμή. Τότε ναι είσαι επίγνωση. Αν μπεις στη διαδικασία να πεις κάτι όμορφο ή άσχημο τότε έχεις μπει στη διαδικασία να κάνεις αξιολόγηση. Η σκέψη είναι αξιολόγηση και ταξινόμηση. Τη στιγμή που ταξινομείς ένα πράγμα του βάζεις ταμπέλα, άρα το έχεις αλλοιώσει από αυτό που είναι πραγματικά. Αφού δεν μπορώ να περιγράψω και να εξηγήσω με λόγια τα θαύματα του Θεού ( κι ένα από αυτά είμαι κι εγώ). Αυτό με διδάσκει να μην δια-βάλω αυτά που μου συμβαίνουν, αυτά που βλέπω, απλώς νιώθω ένα με την αρμονία και την ισορροπία ένα με τη φύση.
Η φύση δεν χρειάζεται σκέψη για να εξελιχθεί και να αναπτυχθεί, απλώς απολαμβάνει την εξέλιξη μέσα από το υπάρχω. Όταν υπάρχω με επίγνωση με ουσία τότε ζω πραγματικά. Όταν όμως δεν λειτουργώ με επίγνωση τότε είμαι ένας ζωντανός νεκρός, ένα φάντασμα που κάνει ότι κάνει την κάθε του μέρα σαν κάποιος να το κατευθύνει και να το κουρδίζει και όλο αυτό δεν το κάνει με φυσικότητα. Γιατί η φυσικότητα δεν έχει κούραση και κόπο, έχει απλώς ζωή, αγνή και καθαρή ενέργεια, την ενέργεια της αγάπης.
Άρα απλώς παρατηρώ, άρα είμαι παρόν στο εδώ και Τώρα, άρα έχω επίγνωση.
(7ο μυστικό πέρασμα )
Γιατί την αγάπη την έτσι όπως την έχουμε συνηθίσει έχει και στην αντίθετη πλευρά της το μίσος. Γιατί το κάθε συναίσθημα έχει το αντίθετό του. Κι έτσι μέσα στις σχέσεις μας μέχρι σήμερα βρίσκονται εκεί και τα δύο συναισθήματα υπάρχει σύγχυση. Μια σύγχυση γεμάτη δηλητήριο. Η ευγένειά σου είναι αναμεμειγμένη με την σκληρότητα, η ελεημοσύνη σου είναι αναμεμειγμένη με την κλοπή, η προσευχή σου είναι αναμεμειγμένη με τη βία.
Στην επιφάνεια λοιπόν το κάθε τι είναι αντιφατικό.
Σπάνια ως ποτέ δεν είσαι ολόκληρος εκεί που πραγματικά βρίσκεσαι αφού κουβαλάς ένα σορό πράγματα από το παρελθόν σου που σε κρατάει αγκυλωμένο σε ένα γάντζο και συ όλο προσπαθείς να προχωρήσεις και όλο επιστρέφεις στο ίδιο μέρος. Αυτό είναι μεγάλο φορτίο. Έτσι αφού δεν βρίσκεσαι στο Τώρα 100% είσαι τμηματικός, περιφερειακός και δεν είσαι ολοκληρωτικά εκεί. Αν κάτι δεν το ζήσεις ολοκληρωτικά θα το ονειρεύεσαι και θα το σκέφτεσαι συνέχεια. Επειδή η φύση θέλει να ολοκληρώνει. Που σημαίνει ότι αν δεν βρίσκομαι 100% στο εδώ και Τώρα με επίγνωση αποκτώ κενά, ανοιχτούς κύκλους που θα συμβαίνουν στην καθημερινότητά μου ξανά και ξανά μέχρι να ολοκληρώσουν. Το μυαλό σου και η ύπαρξή σου θα είναι αγκιστρωμένα σε αυτό που δεν έχεις ολοκληρώσει και θα σταματήσει μόνο όταν το ολοκληρώσεις. Αλλιώς θα σου παρουσιάζεται ξανά και ξανά μέχρι να το φέρεις σε ισορροπία και να απαντήσεις στα γιατί.
Όταν με παρατηρώ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ έτσι θα φτάσω στην κάποια στιγμή στην πραγματική επί- γνωση του ΕΙΜΑΙ. Την αλήθεια μου και θα ξέρω το κάθε γιατί. Θα είμαι συνειδητός και ισορροπημένος και θα ξέρω ότι έφερα το σήμερα σε απόλυτη αρμονία.
Όταν όμως την ώρα που κάνω κάτι βάλω την σκέψη να λειτουργεί σκέψη σημαίνει κρίση. Βλέπω κάτι – σκέφτομαι – άρα κρίνω. Η σκέψη είναι αξιολόγηση. Δεν γίνεται να σκεφτείς και να μην αξιολογήσεις. Μπορείς να παρατηρείς στη σιωπή, να εναρμονιστείς με τη στιγμή. Τότε ναι είσαι επίγνωση. Αν μπεις στη διαδικασία να πεις κάτι όμορφο ή άσχημο τότε έχεις μπει στη διαδικασία να κάνεις αξιολόγηση. Η σκέψη είναι αξιολόγηση και ταξινόμηση. Τη στιγμή που ταξινομείς ένα πράγμα του βάζεις ταμπέλα, άρα το έχεις αλλοιώσει από αυτό που είναι πραγματικά. Αφού δεν μπορώ να περιγράψω και να εξηγήσω με λόγια τα θαύματα του Θεού ( κι ένα από αυτά είμαι κι εγώ). Αυτό με διδάσκει να μην δια-βάλω αυτά που μου συμβαίνουν, αυτά που βλέπω, απλώς νιώθω ένα με την αρμονία και την ισορροπία ένα με τη φύση.
Η φύση δεν χρειάζεται σκέψη για να εξελιχθεί και να αναπτυχθεί, απλώς απολαμβάνει την εξέλιξη μέσα από το υπάρχω. Όταν υπάρχω με επίγνωση με ουσία τότε ζω πραγματικά. Όταν όμως δεν λειτουργώ με επίγνωση τότε είμαι ένας ζωντανός νεκρός, ένα φάντασμα που κάνει ότι κάνει την κάθε του μέρα σαν κάποιος να το κατευθύνει και να το κουρδίζει και όλο αυτό δεν το κάνει με φυσικότητα. Γιατί η φυσικότητα δεν έχει κούραση και κόπο, έχει απλώς ζωή, αγνή και καθαρή ενέργεια, την ενέργεια της αγάπης.
Άρα απλώς παρατηρώ, άρα είμαι παρόν στο εδώ και Τώρα, άρα έχω επίγνωση.
(7ο μυστικό πέρασμα )
Η γνώση είναι Δύναμη!!
Reviewed by Unknown
on
10:00
Rating:
Reviewed by Unknown
on
10:00
Rating:
