Τολμάς να είσαι εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο?

ΤΟΛΜΑΣ?

«Ζούμε και πεθαίνουμε με τους κανόνες που φτιάξαμε…
Οι κανόνες μας όμως, και ό,τι άλλο φτιάξαμε, καταρρέουν…
Στο τέλος, θα μείνει μόνο ένας κανόνας…
Ένας κανόνας, πάνω απ’ όλους…
Επιβίωση…»
«Βαρκάρης…»


Πολλοί άνθρωποι ανησυχούν σοβαρά για τον κόσμο μας,
τους πολέμους και τη βία που κυριαρχούν,
την αδικία, την τόση δυστυχία και την ανισότητα,
τα τόσα τεράστια και πολύ δύσκολα άλυτα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα απ άκρη σ άκρη της γης…
…και «αγωνίζονται» με χίλιους δυό τρόπους προς αυτή την κατεύθυνση,
μέσα από ομάδες, συλλογικότητες, την πολιτική, τις ιδέες…

Αν πραγματικά ενδιαφέρονται για όλα αυτά τα προβλήματα τότε τους ρωτάω:

Τολμάς να έχεις πατρίδα σου τη γη?
Τολμάς να έχεις αδέρφια σου όλους τους ανθρώπους?
Τολμάς να μην κρίνεις, να μην κατηγορείς άλλους για ό,τι συμβαίνει?
Τολμάς να γκρεμίσεις όλα τα σύνορα?
Τολμάς να ζεις χωρίς διαιρεμένη οπτική?
Τολμάς να ζεις μια ζωή ενωμένος με όλους και με όλα?
Τολμάς να συμβιώνεις και να αποδέχεσαι τα πάντα?
Τολμάς να ζεις χωρίς να σε χωρίζει οτιδήποτε από τους άλλους?
Τολμάς να έχεις εσύ την ευθύνη του εαυτού σου?
Τολμάς να είσαι εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο?

Όλοι οι «δρόμοι» που σου έχουν σερβίρει είναι αδιέξοδοι
και δεν σου έλυσαν κανένα πρόβλημα…
…και είναι αδιέξοδοι γιατί στην ουσία δρόμος δεν υπάρχει …
…μοναχά η δυνατότητα ανακάλυψης της αλήθειας,
η άνευ όρων θέαση της πραγματικότητας…
και η θέαση αυτή γίνεται «ορατή» με γνώση και νοημοσύνη…

…τόσο η φιλοσοφία όσο και η επιστήμη, μας «φωνάζουν» ότι όλα στον κόσμο μας είναι ένα, αδιαίρετα, συνδεδεμένα και αλληλοεπηρεαζόμενα, ότι η διαίρεση είναι μια πλάνη των αισθήσεών μας, της φυσιολογίας μας, μια παρερμηνεία, μια στρεβλή ανυπόστατη υπόθεση…
…μας «φωνάζουν» ότι το ανθρώπινο είδος είναι μια οικογένεια…
Μονάχα η πολιτική, οι θρησκείες και οι ιδεολογίες με ιδιοτελή κίνητρα, μας «φωνάζουν» ότι δεν είμαστε ένα και μας διαχωρίζουν…



Όσο θα βλέπεις απέναντί σου «εχθρούς» και αντιπάλους,



αντί για διαμορφωμένες αντιλήψεις και ταμπέλες,



που κουβαλούν φοβισμένοι και υπό το καθεστώς άγνοιας



και παραπλάνησης συνάνθρωποί σου…



και δεν θα κατανοείς ότι αυτές είναι το «πρόβλημα»



και όχι οι συνάνθρωποί σου,



όσο θα βλέπεις απέναντί σου αριστερούς, δεξιούς,



χριστιανούς και μουσουλμάνους,



αντί για χωριστικές ιδέες που προϋπήρχαν στο κοινωνικό περιβάλλον



μέσα στο οποίο όλοι αυτοί διαμορφώθηκαν



και άρα αυτό είναι το «πρόβλημα»…



ό,τι και να κάνεις θα οδηγεί σε μεγαλύτερα αδιέξοδα,



θα αναπαράγει τα ήδη μεγάλα προβλήματα



και θα σε απομακρύνει από την ουσία της ζωής…



…την ουσία που βρίσκεται μοναχά



στην άνευ όρων ενότητα και σύνδεση των πάντων…



…δεν είμαστε παρά ένα ελαχιστότατο μέρος του απέραντου…


Τολμάς λοιπόν να είσαι ελεύθερος? …που θα πει να μην κουβαλάς τίποτα, να μην ανήκεις πουθενά, να μην πιστεύεις σε τίποτα, να μην ασπάζεσαι τι λένε οι άλλοι αλλά να διψάς για άμεση και χωρίς προκαταλήψεις δική σου εμπειρία, που σημαίνει καθαρή γνώση… …που σημαίνει να αμφισβητείς, να σκάβεις συνέχεια, όλο και πιο βαθειά…
Τολμάς ή έχεις μάθει και έχεις αποδεκτεί ότι όλα αυτά πρέπει να τα κυνηγάς για να τα φτάσεις… …κάποια στιγμή σ ένα μέλλον που δεν έρχεται ποτέ...?
Όλα αυτά είναι το πρώτο σημαντικό βήμα, η πρώτη σου ευθύνη, δεν είναι στόχοι να τους φτάσεις…
Πόσο αλήθεια θέλεις να πάμε εκεί που πραγματικά μπορούμε??? Αν όντως το θέλεις τότε πρέπει ν αφήσεις πίσω κάθε τι παλιό και να καλωσορίσεις το νέο… …παλιό είναι κάθε τι που δεν είναι πια χρήσιμο και δεν λειτουργεί για όλους… …το νέο υπάρχει ήδη…δίπλα σου… Η μόνη σου απόφαση είναι το να πάψεις πια να είσαι σκλάβος, να χρησιμοποιήσεις όλα όσα ήδη γνωρίζεις… όχι για τον εαυτό σου μονάχα αλλά για όλους.
“This shit’s got to go” Jacque Fresco
Τάσος Πετρίδης
πηγή