φοβίες, ψυχώσεις και ομοιοπαθητική

Στην πρακτική της Ομοιοπαθητικής δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στα ψυχικά συμπτώματα και τα ιεραρχούμε σαν πιο σημαντικά από την τοπική παθολογία. Η κλινική εμπειρία μας έχει δείξει ότι όταν το ομοιοπαθητικό φάρμακο έχει επιλεχθεί για τον ασθενή μας με βάση τα ψυχικά του και γενικά συμπτώματα (συμπτώματα που επηρεάζουν όλο τον οργανισμό όπως γενικές δυσανεξίες σε κρύο ή ζέστη κλπ.) τότε έχουμε πολύ καλά αποτελέσματα εν αντιθέσει όταν επιλέγουμε με βάση την τοπική παθολογία. Είναι καλό να θυμόμαστε ότι στην ομοιοπαθητική μόνο το όμοιο φάρμακο θα επιφέρει θεραπεία. Αν το φάρμακο είναι λάθος δεν θα προκαλέσει παρενέργειες αλλά δεν θα θεραπεύσει.

Ο άνθρωπος αποτελείται από σκέψεις, συναισθήματα καθώς και από την υλική του μορφή με τα ζωτικά όργανα. Σίγουρα υπάρχει συσχετισμός των χημικών διαδικασιών στο ανθρώπινο σώμα με τα συναισθήματα και τις σκέψεις (η κινέζικη ιατρική περιγράφει θαυμάσια τους συσχετισμούς και συνίσταται ανεπιφύλακτα), και αυτό συμβαίνει σε επίπεδο βιοχημείας. Με την πρακτική της Ομοιοπαθητικής έχουμε δει ότι μια χρόνια νόσος ξεκινάει από το επίπεδο των ιδεών για την ζωή, τον νου, περνάει στο συναισθηματικό κόσμο του ατόμου και στην συνέχεια εκδηλώνεται στο σώμα πια ως φυσική παθολογία με αλλοιώσεις σε διάφορους ιστούς και ζωτικά όργανα του σώματος. Τα σημάδια της παθολογίας που εξελισσόταν υπήρχαν χρόνια πριν στον άνθρωπο αυτό, κανένας όμως δεν έδινε σημασία, για παράδειγμα, ένα άτομο που οργίζεται υπερβολικά και είναι τρομακτικά εύθικτο, κάποιος άλλος που είναι γεμάτος φοβίες κλπ. Κάποια στιγμή θα σωματοποιήσει ο άνθρωπος όλες αυτές τις καταστάσεις που βασανίζουν τον νου και την καρδιά του. Είναι απλά θέμα χρόνου.

Όταν πια κάποιος φτάσει στην φυσική παθολογία, τότε η χρόνια νόσος θα κάνει μεταστροφή όπως φαίνεται και στο παραπάνω σχήμα και θα κινηθεί καταστρέφοντας τον πυρήνα του ατόμου, τον νου, οδηγώντας τον σε πολύ βαθιά παθολογία. Τότε το άτομο θα πάψει πια να είναι τόσο ευαίσθητο σε σωματικά συμπτώματα, γιατί η παθολογία του έχει στραφεί πια προς άλλα κομμάτια της ανθρώπινης ύπαρξης. Είναι ευρέως γνωστό ότι οι άνθρωποι που έχουν ψυχώσεις δεν είναι ευαίσθητοι σε λοιμώδη νοσήματα. Δεν κρυολογούν και δεν παθαίνουν γρίπη. Ο φυσικός του φορέας δεν είναι τόσο ευάλωτος όπως σε φυσιολογικούς ανθρώπους. Πριν από αρκετά χρόνια υπήρξε μια ταινία με το όνομα «Ο βασιλιάς της καρδιάς», που είχε σαν θέμα ένα μεσαιωνικό χωριό της Ευρώπης όπου απλώθηκε επιδημία χολέρας,. Το 95% του πληθυσμού πέθανε, οι μόνοι που δεν έπαθαν τίποτα ήταν οι ψυχωτικοί που έμεναν στο άσυλο. Στην ταινία δείχνει ότι πια καταλαμβάνουν την πόλη αφού δεν είχε μείνει κανείς άλλος, έτσι κάποιος γίνεται δήμαρχος άλλος φούρναρης κλπ. Αυτό δεν είναι αποκύημα φαντασίας μπορεί να συμβεί στην πραγματικότητα, εάν αυτοί οι ψυχωτικοί ασθενείς κάνουν σωστή ομοιοπαθητική θεραπεία. Καθώς θα γίνονται υγιέστεροι θα ξαναποκτούν την παλιά τους ευαισθησία και θα αρρωσταίνουν όπως όλοι μας. Στην περίπτωση των φοβιών, έχουν καταγραφεί περίπου μέχρι σήμερα 278 ομοιοπαθητικά φάρμακα όπου στην κάθε περίπτωση εξατομικεύονται για όλων των ειδών τις φοβίες.

Ο ομοιοπαθητικός έχει ένα πολύ δύσκολο έργο να βρει το κατάλληλο για τον κάθε ασθενή του ανάμεσα σε εκατοντάδες φαρμάκων.

Είχα μια περίπτωση επιληψίας που το κύριο σύμπτωμα που με έκανε να στραφώ προς ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο ήταν οι φοβίες της. Η ασθενής αυτή έγινε καλά από την επιληψία, ο νευρολόγος της έκοψε σιγά-σιγά το Ντεγκρεντόλ. Και φυσικά οι φοβίες μειώθηκαν. «Ο γιατρός μου, μου έκανε αλλαγή χαπιών, τον Μάιο η εξέτασή μου ήταν καθαρή, η επιληπτική εστία ήταν σβησμένη, είχα εστιακή επιληψία»

Σε ένα άλλο περιστατικό με έντονη υψοφοβία και ακμή στο πρόσωπο, το σωστό ομοιοπαθητικό εξαφάνισε και την φοβία και την ακμή και δεν χρειάστηκαν παρά λίγες δόσεις σε υψηλή δυναμοποίηση από το ομοιοπαθητικό φάρμακο Thuja occidentalis.

Ο άνθρωπος είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι δεν είναι ένα γραμμικό σύστημα που κινείται από το σημείο Α προς το σημείο Β σε μια ευθεία γραμμή, αλλά κάτι δυναμικό και κάθε στιγμή μεταβαλλόμενο, έτσι τα πάντα παίζουν το ρόλο τους. Κληρονομικότητα, διατροφή, συνθήκες διαβίωσης, στρες από τους γύρω, η ύπαρξη μιας υγιούς ερωτικής ζωής, και όλο το φάσμα του μεγαλείου της ύπαρξης.

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει ακριβώς πότε ή με ποιο τρόπο μια φοβία θα αποκρυσταλλωθεί στον φυσικό φορέα του ανθρώπου σαν παθολογία, μπορεί να γίνει σε σύντομο χρονικό διάστημα μπορεί όμως και όχι, όλοι οι παραπάνω παράγοντες που αναφέρθηκαν έχουν την σημασία τους. Ένα είναι μόνο σίγουρο, ότι εάν θέλουμε να τιμούμε την ανθρώπινη ιδιότητα, πρέπει να είμαστε άνω θρώσκωντες και να βελτιώνουμε συνεχώς τους εαυτούς μας σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας. Να ζήσουμε μια ζωή σαν ήρωες, σαν πολεμιστές και όχι σαν φοβισμένοι τυφλοπόντικες. Έτσι η ζωή μας θα έχει ένα νόημα και οι πράξεις μας αξία.

Κωνσταντίνος Χ. Κωνσταντόπουλος.

Ολιστικός Θεραπευτής

London School of Iridology - American Institute of Vedic Studies - Shechen Medical Clinic - Ι.Κ.Κ.Ο - School of Homeopathy

Μέλος του Συλλόγου Ομοιοπαθητικών Ελλάδας


πηγή