Κοσμάκης, φτωχοί Έλληνες Πολίτες πεθαίνουν γύρω σου κυρ Δικαστή...στους πόσους νεκρούς τάχα θα είν' άξιοι να τους αποκριθείς;

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Δεκέμβρης του ’13. Άθλιες Μέρες Πολέμου και τότε και τώρα. Το χρώμα αλλάζει μόνο. Μαύρες τότε. Γκρίζες τώρα. Σκοτεινές έτσι κι αλλιώς.
Πρόσφατα οι εκπρόσωποι της Δικαιοσύνης της χώρας, Δικαστές και Εισαγγελείς συγκεντρώθηκαν και απηύθυναν λόγο διαμαρτυρίας προς την Πολιτεία...
Για τα δεινά που υποφέρει η Δικαιοσύνη στον τόπο. Των εκπροσώπων της συμπεριλαμβανομένων.

Η «έννοια Πολιτεία» όμως ενίοτε είναι αρκούντως αόριστη. Προς ποιόν λοιπόν στόχευαν τα βέλη;
Την Πολιτεία κατά βάση την αποτελούν κάποιοι «πυλώνες». Σε ποιόν άραγε απ’ όλους «εστίασαν»;

Στο Λαό;
Μάλλον όχι...Δεν πιάνεται αυτός...η εξουσία του υφίσταται μια φορά στα 4 χρόνια. Κι αυτή χειραγωγούμενη. Συνεπώς, ως Πυλώνας είναι ψευδεπίγραφος.
Απομένουν 3.

Ο Νομοθέτης;
Άκυρος κι αυτός...ότι θέλει τον κάνει ο κυβερνήτης...

Ο κυβερνήτης λοιπόν, ο «Εκτελεστικός» είναι ο Μέγας Άρχων;...εν πολλοίς μάλλον.
Και οι «συν αυτώ» βεβαίως...οι «όπισθεν αυτού» καλύτερα...οι κινώντες την Μαριονέτα...
Ναι, τώρα «έδεσε» καλύτερα.
Ή μήπως όχι;

Δηλαδή, να υποθέσουμε πως τα «βέλη στόχευαν όχι στο προσκήνιο αλλά στο εξουσιαστικό παρασκήνιο»;
Μπα...συνωμοσιολογικό ακούγεται...
Και η Δικαιοσύνη δεν ασχολείται με μεταφυσική και αποχρώσες ενδείξεις...αλλά με Λογική και αποδείξεις.
Και το «ελιτίστικο εξουσιαστικό παρασκήνιο» ανήκει στο χώρο της συνωμοσιολογίας και των «Σκιών»...

Όπως και να’ χει, αυτός, ο Εκτελεστικός και λιγότερο ο Νομοθέτης (εφόσον αν δεν του αρέσει ή δεν συμφωνεί με κάτι ο Βο(υ)λευτής μπορεί ή να εναντιωθεί ή να παραιτηθεί) είναι που κάνουν κουμάντο στο γκοβέρνο της Πολιτείας (τυπικά τουλάχιστον).
Πλην όμως...

Για να πάρουν την όποια απόφαση θα ζυγιάσουν τις «πιέσεις» και τα «βαρίδια στη ζυγαριά που κρύβουν στην τσέπη τους» (νάτες πάλι οι «Σκιές του παρασκηνίου»).
Πιέσεις από τις ελίτ, τα ΜΜΕ, τις διάφορες κοινωνικοοικονομικές ομάδες, ξένες δυνάμεις, ΑΛΛΆ...
(...κι εδώ έρχεται η ώρα της 4ης Μεγάλης Εξουσίας....)
...ΚΑΙ τους Δικαστές...

που αν θέλουν, αυτοί μπορούν να είναι ο «κρίσιμος παράγοντας»...ιδίως σε περιόδους κρίσης...
έγιναν λοιπόν οι Δικαστές αυτός ο κρίσιμος παράγοντας;
ΟΧΙ...

Βλέπουν την εκτεταμένη διαφθορά στην Πολιτεία και κυρίως στην Ηγεσία της (τις ανώτερες τάξεις συμπεριλαμβανομένων πρωτίστως των 2 εξουσιών – νομοθετικής και εκτελεστικής) και βεβαίως στις «Σκιές του Παρασκηνίου» κι αντί να παρέμβουν αποφασιστικά αφήνουν την κατάσταση να τελματώνει και να επιδεινώνεται δεκαετίες τώρα...κι ενίοτε να τους συμπαρασέρνει με διάφορους τρόπους...

Και ιδού τ’ αποτελέσματα...
Η ελληνική κοινωνία – και δη η φτωχολογιά – υποφέρει από την βαρύτερη κρίση απ’ την εποχή του εμφυλίου.
Κόσμος λιμοκτονεί, εξαθλιώνεται κι αυτοκτονεί.
Νομοθέτες και Κυβερνήτες γίνονται όλο και πιο αδίστακτοι στην θανάσιμη αντιλαϊκή πολιτική τους. Στην κυριολεξία σκοτώνουν πληθυσμό...Έλληνες συμπολίτες μας...φτωχολογιά...

Και οι Δικαστές;
Απλώς μαζεύονται σε μια πανελλαδική σύναξή τους για να διαμαρτυρηθούν λέγοντας πως επαρκής Δικαιοσύνη δεν γίνεται με τόσο χαμηλούς μισθούς.
Ναι...είπαν και για τους ανεπαρκείς εξοπλισμούς κι εγκαταστάσεις και προσωπικό...

Είπαν δηλαδή πως η Πολιτεία δεν τους τα παρέχει...
Τα ζήτησαν δηλαδή από την Πολιτεία...
Την «διεφθαρμένη Πολιτεία»...
Αυτό ξέχασαν να το πουν...

Δεν έκαναν κανενός είδους διασύνδεση του όρου «διεφθαρμένη» με την ανεπάρκεια της Δικαιοσύνης...δεν ειπώθηκε ούτε σαν αστερίσκος πως εάν η Δικαιοσύνη είχε καταδιώξει αμείλικτα, εκτεταμένα και ΕΝΤΟΝΟΤΑΤΑ την Διαφθορά όλων αυτών των «Ελίτ – Πολιτικοοικονομικών Ηγετών – Σκιών», τότε η Πολιτεία θα άρχιζε να λειτουργεί. Κι ένα από τα πρώτα που θα έκανε θα ήταν η ενίσχυση της Δικαιοσύνης για να λειτουργήσουν και οι δύο ακόμη πιο ενεργά και δυναμικά.
Δεν τόνισαν δηλαδή πως στην Πολιτεία – την οποία κατηγόρησαν – υπάγονται με μάλιστα βαρύνοντα ρόλο κι αυτοί οι ίδιοι...

Θα μπορούσαν και θα όφειλαν, αφού διαπίστωσαν την ανεπάρκεια των υπολοίπων εξουσιών να καλύψουν αυτοί το κενό.
Να αποκαταστήσουν ΑΥΤΟΙ τις ισορροπίες.
Επέλεξαν να μην το κάνουν.

Άφησαν ξέφραγη και στο ατιμώρητο όλη αυτή την διαφθορά των ελίτ και των «Πολιτειακών Εξουσιών» που κατέστρεψε τη χώρα και τη φτωχολογιά.

Είχαν όπλα να την καταδιώξουν, τουτέστιν και την δικαιοσύνη και ισονομία να κατοχυρώσουν στην πράξη, όπως και την κοινωνική συνοχή (πάμε για εμφύλιο και μάλιστα του μεγίστου μίσους αλλήλων επ’ αλλήλων) να διαφυλάξουν και την οικονομία (πόσα δις θα μπορούσαν ν’ αντλήσουν από την δίωξη της διαφθοράς;) να περισώσουν.
Όχι όμως...
Επέλεξαν να μην το κάνουν...

Παρά που και που διαμαρτύρονται προς τους Πολιτικούς για τους χαμηλούς μισθούς τους και την ανεπάρκεια πόρων και στελεχών για να λειτουργήσει η Δικαιοσύνη....

Θα μπορούσαν – αν ήθελαν – ακόμη ακόμη και να πιέσουν με χίλιους δυό τρόπους προκειμένου να πολλαπλασιασθούν το δικαστικό προσωπικό και οι εξοπλισμοί της Δικαιοσύνης φτάνοντας στα μεγέθη που απαιτούνται ώστε να διερευνηθεί και να διωχθεί τάχιστα η Διαφθορά και να συλλεγούν έτσι τα απαραίτητα κονδύλια για όλα τα υπόλοιπα...και να διαφυλαχθεί/αποκατασταθεί βεβαίως και το Πολίτευμα...

Διαδόθηκε πρόσφατα ένας Μύθος που υποτίθεται πως θα διέσωζε το κύρος της Δικαιοσύνης.
Ότι υπάρχουν – λέει – μερικές δεκάδες Λειτουργών της Θέμιδος που αποφάσισαν να γίνουν Ντι Πιέτρο και να ξεκινήσουν από προσωπική γενναία πρωτοβουλία μια Ελληνική επιχείρηση «Καθαρά Χέρια»...που αποφάσισαν μόνοι τους, από πάθος για την Δικαιοσύνη και προσήλωση στο κυνήγι της Διαφθοράς να την κυνηγήσουν αμείλικτα...

Δυστυχώς όμως...αποδείχτηκε Μύθος...χωρίς ούτε καν Δράκο...απλές διαδόσεις αποδείχτηκαν εντέλλει. ΟΛΑ.
Τι τάχα προσπαθούσαν να επιτύχουν αυτοί που το διέδωσαν; Άγνωστο.

Μόνο «κρίμα» μπορείς να πεις σαν Πολίτης. Κρίμα που αποδείχτηκε Μύθος χωρίς αντίκρυσμα...
Ο Λαός θέλησε με όλη του την ψυχή να τον πιστέψει το Μύθο...
ΦΕΥ...φρούδες ελπίδες...

Βλέπεις, η Ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία...

Τι θα τους έλεγε άραγε ο «πολιτάκος», η «πλέμπα», ο «χωριάτης» αν είχε την ευκαιρία να τους δει χωρίς την επίφοβη μεγαλοπρεπή δικαστική τους τήβεννο, σ’ ένα απλό καφενείο και όχι στα σαλόνια της ελίτ που συνευρίσκονται;
Μάλλον θα τους απευθύνονταν κάπως έτσι:

Κυρ εισαγγελέα μου,
Την ακαταλαβίστικη γλώσσα σου των δικαστηρίων δεν την κατέχω...ούτε και λεφτά έχω να πληρώσω δικηγόρο να μιλήσει όμορφα για μένα...

Αυτό που κατέχω είναι η χοντροκομμένη ντοπιολαλιά των αγροίκων – σαν και του λόγου μου - χωρικών που γέννησαν όμως και κάποιους από σάς...και τιμή τους είναι...

Το μόνο που θα δεις σε μένα - αν πραγματικά δεν σκιαχτείς να δεις βαθιά μέσα μου αυτές τις μίζερες ημέρες - είναι μια μαυρισμένη λαϊκή ψυχή τσακισμένη απ’ τη φτώχεια...την εξαθλίωση...τη μιζέρια...τις στερήσεις....

Αγανακτισμένη και γιομάτη οργή Κατή μου...επειδή τα παιδιά μου κρυώνουν και πεινάνε...σκοτεινιασμένη λοιπόν θα την αντικρύσεις την εσώψυχη θωριά μου...

Θα δεις και το βλέμμα μου γυάλινο, σκοτεινό...έτοιμο να «θολώσει»...

Κι αν αφουγκραστείς προσεκτικά θ’ ακούσεις και την ανάσα μου βαριά...

Αν μάλιστα καταδεχτείς, μαζί μ’ αυτά, να κοιτάξεις καλύτερα, βαθύτερα και πιο προσεκτικά μέσα στην τρύπια τσέπη μου, θα δεις και το χέρι μου να χουφτιάζει ένα μαχαίρι...

Που κρατιέμαι ώρα την ώρα, μέρα τη μέρα να μην το «δουλέψω»...κάνοντας την δική σου δουλειά – αφού δεν την κάνεις εσύ - με τον παλιό όμως τρόπο...τον χοντροκομμένο...
...αυτόν που – αλήθεια είναι – άπαξ και ξεκίνησε δεν θα μας βγάλει σε καλό δρόμο...αλλά που ούτε εκείνοι οι μπαγαπόντηδες οι κυβερνήτες μας, ούτε κι εσύ δεν κάνετε κάτι να τα σιάξετε τα πράγματα ώστε να μην ξεστρατίσουμε σα ‘κει...προτού φτάσουμε στον «Σηκωμό», το Λεπίδι και το Αίμα..

...είναι σαν να μου λέτε δηλαδή, ότι απέμεινε μόνον ο «δικός μου δρόμος»...ο «πρωτόγονος»...ο «Ματωμένος»...

Και πως εσείς ή δεν θέλετε ή δεν μπορείτε να μας γλιτώσετε όλους απ’ αυτόν τον «δρόμο»....

Πως τα καταφέρατε έτσι, δεν αφήσατε και κανένα περιθώριο...όλοι σας...

Και το μόνο που με κρατάει δεν είσ’ εσύ, δεν είναι ο Νόμος σας κι η (δήθεν) Τάξις σας...
Είναι η συνήθεια απ’ το χτες...τα «υπολείμματά» της κάλιο να πούμε...η συνήθεια της ειρήνης που έγινε «δε βαριέσαι, γι’ αυτό υπάρχουν οι κυβερνήτες και οι δικαστές, για να λύνουν τα προβλήματα»....

Είναι το ότι δεν είμαι φονιάς...

Είναι η οικογένειά μου που δεν θέλω να της δώσω το τελικό χτύπημα και να την διαλύσω...αν και πάμφτωχη δεν παύει να είναι οικογένεια...

Τα πράγματα δεν πάνε άλλο όμως...

Κι άκου να δεις πως θα γενεί κυρ Κατή μου:

Με το να πιάσεις προκαταβολικά αυτόν τον «χωριάτη», τον αγανακτισμένο θυμωμένο πολιτάκο με το μαχαίρι και να τον χώσεις φυλακή δεν θα πετύχεις τίποτα...και το ξέρεις αυτό...
Απλά θα τον διευκολύνεις...θα του ανοίξεις το δρόμο...
για το «μετά»...
...την λεπίδα την έχει ήδη στο χέρι...
ξέρεις τι του λείπει...
το «κλικ» για να «πάρει την απόφαση»...

η φτώχεια, η απόγνωση, η αγανάκτηση και η οργή υπάρχουν στο πετσί και την ψυχή του ήδη..
Αλλά...
...ΟΤΑΝ δεν αυτοκτονεί, δεν σκοτώνει γιατί η προσωπική του άγκυρα – που τον κρατάει δεμένο να «μην ξεφύγει» - είναι η οικογένειά του...
αυτό το τελευταίο αποκούμπι που του απέμεινε...ότι τον έχουν ανάγκη, έστω κι άνεργο μεσήλικα και τους έχει ανάγκη...

Κι όμως, αυτό ακριβώς που δεν πρέπει, αυτό ακριβώς θα κάνεις...(το κάνεις ήδη)...

Επειδή δεν τολμάς να πας κόντρα σ’ αυτές τις παντοδύναμες κυρίαρχες Ελίτ της Διαφθοράς θα υπακούσεις στους «χρήσιμους ηλίθιους συμβουλάτορες/εντολείς σου» και θα φυλακίσεις αυτόν τον «χωριάτη»...τον «αφελή με το αχρησιμοποίητο μαχαίρι»...ή πιστόλι... ή κυνηγετική καραμπίνα...δεν έχει σημασία...τον φυλακίζεις άλλωστε καθημερινά, καιρό τώρα...

Θα υπακούσεις στα «κελεύσματά» τους για «αποφασιστική παραδειγματική στάση της Δικαιοσύνης» και θα του στερήσεις την «τελευταία του άγκυρα»...και το σπίτι θα του πάρεις και θα τον φυλακίσεις...πχ για χρέη στο δημόσιο...αυτή την αδίστακτη μισητή γάγγραινα που κατατρώει τη σάρκα της φτωχολογιάς με την υπέρογκη φορολόγηση...

Ούτε σκέπτεσαι, ούτε σε μέλλει αν αυτά τα χαράτσια και οι υπερφορολογήσεις έχουν ξεφύγει από κάθε όριο λογικής και ηθικής...από κάθε όριο κοινού περί δικαίου αίσθημα...(κάπως έτσι δεν το λέτε; Κάπως έτσι δεν το ονομάζει και η παγκόσμια ιστορική παράδοση των κοινωνιών; Προφανώς, αυτή την «έννοια» την κρατάνε στην ψυχή τους πλέον μόνον τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας. Αυτά που πλήττονται).

Κι εσύ, αν και το βλέπεις και το διαπιστώνεις καθημερινά, αν και μπορείς να το σταματήσεις, επιλέγεις να μην το κάνεις...

Κι εκεί θα έχει γίνει το «κλικ»...δεν θα έχει πια τίποτε άλλο να χάσει ο «φτωχούλης του Θεού»....θα έχει απελευθερωθεί από την άγκυρά του...τις τελευταίες του αλυσίδες...τις οποίες θα κόψεις εσύ με τον τρόπο σου...

Εκεί, στα κάτεργα θα βρει το απαραίτητο ψυχολογικό περιβάλλον για να ζυμωθεί το «μετά» μέσα του...ο «φονικός μετα-αυτός» του θα βγει κυρίαρχος στην επιφάνεια ζητώντας ικανοποίηση για τα πάντα...ναι, αυτό ακριβώς...όχι πια Δικαιοσύνη, αλλά ζωώδη ικανοποίηση...με ότι αυτό κι αν σημαίνει...που κυρίως σημαίνει ένα πράγμα:
ΑΙΜΑ...

Εκεί θα βρει τους πόρους, τις γνωριμίες, τα απαραίτητα δίκτυα, τον εξοπλισμό, τα κρυσφύγετα, τις δυνάμεις υποστήριξης, συνεργασίες, εκπαίδευση (το ξέρεις ότι μέχρι και τους πρώτους του φόνους εκεί θα τους κάνει, ε;)...την απαραίτητη αποχαλίνωση της προσωπικότητάς του, των ψυχολογικών σταθερών και των πολιτισμικών φρένων του...την απαραίτητη τελική εξαχρείωσή του....και πάνω απ’ όλα, το ξεχείλισμα της οργής και της αποφασιστικότητας για την «θανάσιμη υπέρβαση μέσα του»....

Εκεί θα βρει όλα αυτά που απαιτούνται για να επιτευχθεί μέσα του το ύστατο κλικ...η ύστατη μεταστροφή της ψυχής του προς την απόλυτη ριζοσπαστικοποίησή της...
θα είναι έτοιμος πια να βγει στην επιφάνεια ο «Δήμιος»...ο φονιάς...

Κι άντε να τον μαζέψετε ύστερα.

Διαμαρτύρεσαι στους πολιτικούς και τους κυβερνήτες πως δεν σου δίνουν εφόδια για να κάνεις τη δουλειά σου...

Παρεμβαίνουν διαρκώς – είπες – στο έργο σου, σε απειλούν, σε προειδοποιούν (μην πειράξεις αυτόν ή εκείνον)....σου στερούν αποδοχές...

Κι αφήνεις τον κόσμο να πείθεται πως τελικά κι εσένα, τον ύστατο πυλώνα της Δημοκρατίας και της κοινωνικής συνοχής, το μόνο που σε απασχολεί είναι οι αποδοχές σου...

Και σε ξαναρωτώ: Αντί να διαμαρτύρεσαι, γιατί δεν τα παίρνεις με το σπαθί σου κυνηγώντας την Διαφθορά (τους);
Με το περιβόητο σπαθί της Θέμιδος...
Τι έγινε; στόμωσε; Πάει κι αυτό;

Δεν απέμεινε κανένα ξίφος, κανένα όπλο λοιπόν στην ευνομούμενη Πολιτεία;
Δεν έχεις όπλα εναντίον τους; Εναντίον της «παρεμβατικότητάς» τους, τουτέστιν, της διαφθοράς τους;

Πως είναι δυνατόν;
Δεν βλέπεις ότι η συντριπτική πλειοψηφία της πρακτικής τους είναι έμπλεη από καταστροφικές αποφάσεις;
Αποφάσεις που σκοτώνουν κόσμο...
Τον κόσμο, τον λαό απ’ τον οποίο προέρχεσαι και τον οποίο καλείσαι να προστατεύσεις...

Γιατί του νομιμοποιείς λοιπόν αυτές τις αποφάσεις κι αυτούς τους θανατηφόρους νόμους;

Γιατί του νομιμοποιείς τα «χαράτσια»;

Γιατί του ανοίγεις την όρεξη για ακόμη χειρότερες συμπεριφορές;

Γιατί;
Γιατί επαιτείς την καλή του προαίρεση ως προς εσένα και αφήνεις λαβές για κοινωνική προκατάληψη κι εχθρότητα εναντίον σου;

Μετά παραπονιέσαι για το ότι η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας δεν εμπιστεύεται την Ελληνική Δικαιοσύνη;

Πως να την εμπιστεύεται;

Πόσες φορές κήρυξες ως αντισυνταγματικούς κάποιους αντιλαϊκούς θανάσιμους νόμους τους που σκοτώνουν αθώα παιδιά της φτωχολογιάς;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που το έκανες;

Πόσους πολιτικούς έστειλες στα κάτεργα ως διεφθαρμένους και καταχραστές;
Δεκαετίες τώρα...

Όλη σου η δράση κατά της διαφθοράς τους εξαντλείται σε έναν Δήμαρχο και έναν πρώην Υπουργό Αμύνης;

Που ήταν η εμμονή σου σ’ αυτό το κυνήγι της διαφθοράς τόσα χρόνια;
Που είναι τώρα;

Έμπρακτα...κι όχι στα λόγια...

Πριν λίγους μήνες πολυδιαφημίστηκε η «εφόρμηση εισαγγελέων και δεκάδων στελεχών του ΣΔΟΕ και της αστυνομίας» στα «άδυτα» πολλών τεχνικών εταιρειών.

Ξέρετε τώρα. Όλοι ξέρουν. Βουίζει ο τόπος.
Τα χοντρά πακέτα, μίζες και υπερκοστολογήσεις (έτσι τα λένε ευσχήμως, ε;), είναι στα δημόσια έργα...έτσι δεν βοά η κοινωνία;

Που πήγε λοιπόν εκείνη η απόπειρα «Καθαρά Χέρια»; Χάθηκε ;

Εκατοντάδες χιλιάδες στημένοι διαγωνισμοί, αγορές εξοπλισμών και απευθείας αναθέσεις περιμένουν να τα ελέγξετε, να κατανείμετε ευθύνες και να ζητήσετε επιστροφές χρημάτων, δημεύσεις περιουσιών.

Που είναι αυτή σας η ευαισθητοποίηση;

Δεκάδες χιλιάδες μαϊμού επιδόματα και συντάξεις, περιμένουν εσάς να βρείτε τους υπεύθυνους (στελέχη δημοσίου και πολιτικούς) και να επιβάλλετε ποινές όπως και να απαιτήσετε αποζημιώσεις του Δημοσίου.

Ώστε να μην τσακίζεται η φτωχολογιά στα χαράτσια.

Που είναι η δράση σας σ’ αυτά τα πεδία;

Δεν είχατε παρά να βγάλετε αντισυνταγματικά όλα αυτά τα χαράτσια που σκοτώνουν κόσμο...

Ή τον θανάσιμο φόρο πετρελαίου που μας σκοτώνει όλους καθημερινά είτε από το κρύο είτε από την αιθαλομίχλη της ξυλόσομπας όπου καίει ότι χημικό ξύλο βρει ο καθένας...

Ή τις ανήθικες εισφορές υγείας των ανασφάλιστων εμπόρων προς έναν ΟΑΕΕ που όμως δεν τους παρέχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη...και παρ’ όλα αυτά απαιτεί αυτές τις εισφορές και τους καταδιώκει επειδή καταστράφηκαν κι αδυνατούν να πληρώσουν...

Κι αν και το γνωρίζετε, αδιαφορείτε...αρνείστε να κηρύξετε αυτή την στάση του ΟΑΕΕ εξώφθαλμα παράνομη, εγκληματική και καταχρηστική...αρνείστε να την κυνηγήσετε...κι αφήνετε να πεθαίνουν, χρόνια τώρα άρρωστοι ανασφάλιστοι συμπολίτες σας...

Γκρεμίζεται η Κοινωνική Ασφάλιση, η Υγεία, η Παιδεία, η Άμυνα, η Ασφάλεια, τα πάντα...

Τόσες και τόσες εγκληματικές αποφάσεις της κυβέρνησης θα μπορούσατε να κηρύξετε αντισυνταγματικές, παράνομες και καταχρηστικές, ΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ και να τους εναντιωθείτε αποφασιστικά σώζοντας και ανθρώπινες ζωές αλλά σώζοντας και το κύρος σας...ο Λαός θα πίστευε επιτέλους στην Δικαιοσύνη των Δικαστών...

Ναι, οι ίδιοι το είπατε προχτές στην συγκέντρωσή σας...

Η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού δεν πιστεύει στην Ελληνική Δικαιοσύνη...

Και η φράση των Δικηγόρων και των δικαζομένων «έχω απεριόριστη εμπιστοσύνη στην Ελληνική Δικαιοσύνη» ξέρετε πολύ καλά πως δεν έχει κανένα αντίκρυσμα παρά μόνο μπας και χαϊδέψει τ’ αυτιά του Δικαστή....

Ιδού λοιπόν η Σκοτεινή Κοιλάδα σας κύριοι...ιδού κι ο Λαός σας που φτύνει αίμα πεθαίνοντας καθημερινά...και ιδού οι Δράκοντές σας....

Το πως θα βγείτε απ’ αυτήν – μόνοι σας ή μαζί με το Λαό σας – είναι στο χέρι σας πλέον...

...το αν θα τους πολεμήσετε με Σπαθί ή αν θα πάτε με το μέρος τους είναι δική σας απόφαση...

Να θυμάστε εντέλλει πόσες φορές στην ζωή σας παλέψατε με τέτοιους Δράκοντες ακροβατώντας μεταξύ Προσωπικού Φόβου και Ηθικού Καθήκοντος πιστοί στο

Qui tacet consentire videtur

Ο Σιωπών Δοκεί Συναινείν...

Γιώργος Ανεστόπουλος

ΠΗΓΗ

Read More... [Source: Κατοχικά Νέα]