♪♫• ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ ΔΙΣΚΟΙ METAL & ROCK ΑΠΟ ΤΑ 80'S

Γεια σου και χαίρετε ξανά.

Ελπίζω να επιβίωσες από το πιόμα του Σαββατοκύριακου και να είσαι σε κατάσταση να κάνεις έναν καφέ τουλάχιστον και σε πνευματική διαύγεια (καλά δε θα λύσουμε και εξισώσεις) να διαβάσεις κείμενο.

Οφείλω να ομολογήσω πως το δικό μου ήταν πραγματικά δύσκολο και δικαίωσε τον όρο “Sex, Drugs and Rock ‘n’ Roll” (και σκαμποπόλεμος) και γι’ αυτό σου ζητώ συγνώμη που δεν ήμουν πιστός στο ραντεβού μου μαζί σου, για το τρίτο και τελευταίο μέρος.

Αν δεν μπορείς να ακολουθήσεις, μπορείς απλά να χαζεύεις τις εικόνες από τα εξώφυλλα. Θα σου θυμίσουν πολλά!

Πάμε λοιπόν ευθύς αμέσως να ολοκληρώσουμε το αφιέρωμα μας στο σκληρό ήχο της προ-προηγούμενης δεκαετίας από κει που το αφήσαμε.





Exodus – Bonded by Blood

Αχ! Αυτά τα Αμερικανάκια…

Έχτισαν θεμέλια και γκρέμισαν ντουβάρια με το ντεμπούτο τους. Βάζεις το δίσκο να παίξει και βγαίνουν από μέσα κλωτσομπουνίδια! Μοσχομυρίζει ιδρώτα , σκόνη και αίμα. Ο δίσκος δε χαρίζει κάστανα. Σε αρπάζει από το λαιμό με το ομώνυμο κομμάτι και βουρ με το κεφάλι: “Exodus”, “A Lesson In Violence” κι εκείνο το αθάνατο “Piranha”. Ακόμη θυμάμαι να το αναγγέλλουν στη συναυλία τους το 2002: “And now a song about a little fishy that haves big teeths. What it iiiiiis?”. Μετά, το χάος!

Η Bay Area σκηνή (ουσιαστικά οι μπαμπάδες του thrash κινήματος στο Αμέρικα) ξεκίνησε με δύο ονόματα: Metallica και Exodus. Χαράς ευαγγέλια λοιπόν τη χρονιά εκείνη, γι’αυτούς που δε τα πήγαιναν και τόσο καλά με τις μπαλάντες.

WikiTrivia: Ο Kirk Hammet (κιθαρίστας των Metallica εως και σήμερα) έπαιζε στους Exodus πριν οDave Mustaine πάρει πόδι και ακολουθήσει τη γνωστή πορεία του με τους Megadeth.




The Cult – Love

Ας περάσουμε τώρα σε πιο μελωδικά και εναλλακτικά ακούσματα. Τα Αγγλάκια της dark-ομάνας Beggars Banquet Records (Τότε. Τώρα ανήκουν στη πιο σκληροπυρηνική Roadrunner).

Με το gothic-rock ύφος τους (The Doors meets Led Zeppelin, meets Sisters of Mercy) και την ιδιαίτερη παρουσία του τραγουδιστή τουςIan Astbury κερδίζουν αμέσως έδαφος σε Μεγάλη Βρετανία και Αμερική, μια χώρα που τους αγάπησε και τους στήριξε πολύ.

Η πρώτη επιτυχία έρχεται μέσα από αυτόν το δεύτερο δίσκο τους και λέγεται “She Sells Sanctuary”. Το κομμάτι τα πάει πολύ καλά, με αποτέλεσμα να αποκτήσουν μεγάλο airplay στα ραδιόφωνα και σιγά σιγά να γίνουν όνομα παγκοσμίου επιπέδου.

WikiTrivia: O Ian το 2002 συμμετείχε στην επανασύνδεση των Doors (υπό το όνομα “The Doors of 21st Century”) στη θέση του Jim Morrison. Το 2008 αυτή η συνεργασία έληξε και επίσημα πλέον λόγω νομικών προβλημάτων για το όνομα της μπάντας και τα εναπομείναντα μέλη, χωρίς τον Astbuty αυτή τη φορά, σχημάτησαν τους Manzarek-Krieger.




Accept – Metal Heart

Και η Γερμανία όμως είναι στο παιχνίδι και το 1985 μας χαρίζει έναν από τους κλασσικότερους metal δίσκους που έβγαλε ποτέ.

Το λέει και τ’ όνομά του άλλωστε, Metal Heart.

Album γι’ αυτούς που ζουν και αναπνέουν για τη μουσική που γουστάρουν. Το ομώνυμο πρώτο κομμάτι, αλλά και το δεύτερο, το “Midnight Mover” σε βάζουν στο νόημα και καταλαβαίνεις αμέσως πως τούτα αξίζουν τη προσοχή σου αν έστω και μια φορά έχεις κουνήσει το κεφάλι σου σε metal ακούσματα, ενώ τα “Living for Tonite” και “Teach Us to Survive” κάνουν το βήμα παραπέρα, ξαφνιάζοντας σε με το διαφορετικό ήχο τους.

Ο κοντός με τα αιμοβόρικα μούτρα (Udo, φωνή) είναι σε φόρμα και όλη η μπάντα σε τρελά κέφια.

Το “Balls to the Wall” του ’83 μπορεί να ήταν η μεγαλύτερη εμπορική τους επιτυχία παρόλο που ήταν δισκογραφικά ενεργοί από το 1979, αλλά αυτό τους καθιέρωσε στη συνείδηση του οπαδού. Επίσης εδώ συναντάμε ένα από τα πιο cult εξώφυλλα του χώρου.

WikiTrivia: Ο χαρακτήρας Udo Dirkschneider από το anime “Bastard”, έχει πάρει το όνομά του απο τον τραγουδιστή των Accept!




Marillion – Misplaced Childhood

Αν δε γράψω κάτι καλό γι’ αυτούς, νομίζω πως ο Κατσέας θα φροντίσει το κουφάρι μου να μη βρεθεί ούτε από τους παλαιοντολόγους του μέλλοντος.

Αφήνοντας τις πολλές λεπτομέρειες για το συγκρότημα, αυτός εδώ είναι ο πιο επιτυχημένος εμπορικά δίσκος τους με το massive hit “Kayleigh” να φτάνει το #2 στην Αγγλία και το album το #1 στα charts παραμένοντας στη λίστα για σαράντα μια (41) εβδομάδες. Τρίτο πόνημα γι αυτούς με τον πρώτο τους θεματικό (concept) δίσκο και αλλαγή πλεύσης σε πιο βατά για το ευρύ κοινό, μουσικά μονοπάτια.

Μας διηγούνται μια ιστορία για δύσκολα παιδικά χρόνια, χαμένη αθωότητα, αγάπες που έμειναν πίσω, εθισμούς, αναζήτηση και εσωτερική κάθαρση.

Αφήνουν λίιιιιιιιγο (Ακούς Σάββα; Λίγο!) στην άκρη τα πιο ψυχεδελικά περάσματα τους και η παγκόσμια επιτυχία τους, έρχεται αμέσως.

WikiTrivia: Οι Unicorn ,παλιό progressive rock συγκρότημα του Dan Swano (Nightgale, Edge of Sanity, Bloodbath) επανενώθηκαν μόνο και μόνο για να ηχογραφήσουν μια διασκευή στο κομμάτι “After Me” για το album “Recital For A Season’s End – A Tribute To Marillion“.




Anthrax – Spreading the Disease

Η χρονιά θα κλείσει όπως ξεκίνησε, με thrash ρυθμούς εξ Αμερικής δηλαδή. Το δεύτερο album των Anthrax και πρώτο με τον Joey Belladonna στα φωνητικά, φέρνει το συγκρότημα στο προσκήνιο, με το κομμάτι “Armed and Dangerous” να γίνεται η πρώτη τους μεγάλη επιτυχία και ανοίγει το δρόμο για την καθολική αναγνώριση από το κοινό.

Στη δεκαετία του ’80 είναι η πιο δημοφιλής thrash μπάντα (ηρέμησε, οι αγαπημένοι σου Slayer και Metallica τότε χτίζανε καριέρα ακόμα) με υψηλές πωλήσεις και ένα M.TV να παίζει συνέχεια τα video clips τους (εκτός απο αυτό του “Madhouse”, το οποίο θεωρήθηκε πως προσβάλει τους ψυχικά ασθενείς).

WikiTrivia: Το 1992 εμφανίζονται σε ένα επεισόδιο του “Married with Children” (Παντρεμένοι με παιδιά), στο οποίο ο κεντρικός ήρωας Al Bundy κερδίζει ένα διαγωνισμό στον οποίο το έπαθλο είναι να έρθουν οι Anthrax σπίτι σου και να στο κάνουν μπάχαλο. Το επεισόδιο είναι εμπνευσμένο από τον πραγματικό διαγωνισμό του M.TV. του 1989 με το ίδιο ακριβώς έπαθλο!

- Ε, να… Που και που ακούω και κάνα Ελληνικό. Μη φανταστείς…


…Στην αρχή. Μετά τους είδε live και έγραψε τους φίλους του στ’ @ρχίδι@ του:



Τρύπες – Τρύπες

Πως το πες; Σου αρέσουν οι Rage Against the Machine; Τους θεωρείς επαναστατικούς; Είναι τσαμπουκάδες και έχουν καλό στίχο; Για κούνα το κεφάλι σου (είναι πολύ πιθανό να ακούσεις καμιά κουδούνα, σαν αυτή στην εισαγωγή του “Killing in the Name Of”…) και βάλε να ακούσεις λίγο τα δικά μας τα παιδιά (όλη τη δισκογραφία!). Στίχος με νόημα (βαθύυυυυυυυ), μουσική που τότε πολύ λίγοι έπαιζαν, όχι μόνο για τα Ελληνικά δεδομένα αλλά και για τα παγκόσμια και τσαμπουκάς διαφορετικός απ’ ότι είχες συνηθίσει. Τσαμπουκάς με αιτιολόγηση κι όχι το “γαμήστε τους γαμημένους γαμιόλιδες ” του punk.

Πες το όπως θες. Post-punk, πειραματικό ή απλά Ελληνικό ροκ, οιΤρύπες δημιούργησαν δική τους σχολή και άφησαν ιστορία τόσο με τους δίσκους τους, όσο και με τις εκρηκτικές ζωντανές τους εμφανίσεις από τις οποίες πίσω μένανε μόνο χαλάσματα.

Τι να πρωτοθυμηθώ; “Βραδινή πλάνη”, “Αμνησία”, “Χωρίς εμένα”, “Ταξιδιάρα ψυχή”, “Για την πατρίδα”, “Παράξενη πόλη”, “Θλιμμένοι στη γιορτή μας”; Έχω πει όλο το δίσκο κι όσες φορές κι αν τα ακούσω ποτέ δε θα βαρεθώ να τα τραγουδάω.

WikiTrivia: Το 1994 ήταν να δώσουν δύο συναυλίες στο Λυκαβηττό. Το πρώτο βράδυ το συγκρότημα αλλά και το κοινό δέχθηκαν επίθεση από χούλιγκαν, με αποτέλεσμα να ματαιωθεί και η συναυλία τις επόμενης βραδιάς.

- Μωράκιιιιιιι! Θα μου κάνεις μια κόπια;


…Μετά είναι πολύ πιθανό να το έκλεβε και να κατηγορούσε τη κολλητή της:



Killing Joke – Night Time

Να μπεις στο wikipedia να διαβάσεις ποιους έχουν επηρεάσει, γιατί αν τους γράψω εγώ εδώ δε θα μείνει χώρος για τα άλλα δισκάκια. Αναφέρω απλά χαρακτηριστικά τους Nirvana, Napalm Death, καιPorcupine Tree.

Gothic Rock με αναρχικό χαρακτήρα και post-ίζουσα περάσματα, συν μια τζούρα ηλεκτρονικίλας.

Η αναγνώριση τους έκατσε με αυτό το πέμπτο δισκάκι τους και το single του δίσκου “Love Like Blood” (από το οποίο πήραν και το όνομά τους οι Γερμανοί goth-άδες) να χτυπάει κόκκινα στο airplay.

WikiTrivia1: Οι Killing Joke έχουν μηνύσει τους Nirvana κάπου εκεί γύρω στο 1995 λόγο της ομοιότητας του κομματιού “Come As You Are” των δεύτερων με το “Eighties”.

WikiTrivia2: Στο album του 2003 “Killing Joke” (το ντεμπούτο τους επίσης ονομάζετε έτσι!) τύμπανα παίζει ο “είμαι παντού” Dave Grohl (Nirvana, Foo Fighters κ.α.)

Το πήρα για το εξώφυλλο αλλά τουλάχιστον κάνει για σουβέρ.




The Smiths – Meat Is Murder

Δεύτερο album για τους Smiths το οποίο πάει κατ’ ευθείαν νούμερο ένα στην εναλλακτικόφιλη Γηραιά Αλβιόνα αλλά τα πάει περίφημα και στην Αμερική. Ρομαντικοί πάντα με έναν Morrissey (φωνητικά-ψυχή) να κλέβει τη παράσταση και να κρατάει τον πήχη ψηλά καθ’ όλη τη διάρκεια της ακρόασης.

Εδώ τα Αγγλάκια πολιτικοποιούνται και δείχνουν να αποκτούν πιο κοσμική αντίληψη. Alternative ακουστικές μπλέκονται με γλυκές μελωδίες και ερωτικές παραφωνίες.

Από τις πιο επιδραστικές κυκλοφορίες για τον Αγγλόφωνο εναλλακτικό χώρο που υμνήθηκε από κριτικούς και περιοδικά. ΟHomo Metalicus προσπάθησε να το ακούσει, να το φάει, να το κάνει γαργάρα, να κάνει κλύσμα στη γιαγιά του με αυτό και μετά να το κάνει δώρο στον κολλητό του.

Τίποτε από αυτά δε στέφτηκε με επιτυχία.

WikiTrivia: Ναι ο τίτλος του δίσκου έχει να κάνει με τη χορτοφαγία και δε κρύβει κάποιο νόημα για το οποίο πρέπει να ρωτήσεις το μάγο της φυλής. Ο Morrissey μάλιστα απαγόρευσε στα υπόλοιπα μέλη της μπάντας να φωτογραφηθούν τρώγοντας κρέας όταν προτάθηκε σαν θέμα φωτογράφησης για το δίσκο.






Bon Jovi – Slippery When Wet

Για εμένα είναι ο δίσκος που χαρακτήρισε περισσότερο τα ’80s. Και από πλευράς πωλήσεων και ήχου αλλά και στιλιστικής άποψης /κοσμοθεωρίας της εποχής. Μάσκαρα, περμανάντ, ποζεριά στο φουλ και μία από της πιο εξαντλητικές περιοδείες, τους έκαναν σταρ κολοσσιαίων διαστάσεων.

Τρίτος δίσκος γι’ αυτούς, βρίσκει τους Richie Sambora και Jon Bon Jovi να υπογράφουν μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους με παραγωγό τον Bruce Fairbairn και τη μίξη του album να κάνει ο Bob Rock (δες απλά τι έκανε με τους Metallica στο “Black Album” και μετά ως παραγωγός σε αυτούς). “You Give Love A Bad Name”, “Livin On A Prayer” και “Wanted Dead Or Alive”, εξακολουθούν όχι απλά να ακούγονται μέχρι και σήμερα αλλά να προκαλούν πολλά υγρά όνειρα στο θηλυκό rock πληθυσμό και τάσεις παροξυσμού στον αντίστοιχο αρσενικό.

Πήγε νούμερο ένα όπου κι αν παίχτηκε σχεδόν και πουλάει ακόμα.

wikiTrivia: Ήταν τόση η επιτυχία του δίσκου που ζητήθηκε από τους Jovi-Sambora να συμμετάσχουν στη παραγωγή του τότε comeback της Cher, “Heart of Stone”(!), το οποίο έγινε και πολυπλατινένιο τελικώς. Έχουν επίσης συμμετάσχει στη συγγραφή του κομματιού της “We All Sleep Alone” όπου έκαναν και κάποια φωνητικά εκεί.




Metallica – Master of Puppets

Ερχόμαστε σε ένα από τα καλύτερα metal albums που κυκλοφόρησαν ποτέ και όχι μόνο μέσα στη δεκαετία του ’80. Thrash metal με άποψη.

Ώριμες συνθέσεις και πολύ καλή παραγωγή έδεσαν με το πολιτικοποιημένο – αντιπολεμικό θέμα του άλμπουμ αλλά και το καυστικό εξώφυλλο. Ο δίσκος κυκλοφόρησε και γνώρισε αυτόματα αποδοχή, χωρίς καθόλου υποστήριξη από το ραδιόφωνο η το MTV και έγινε εξαπλά πλατινένιο με εκατομμύρια πωλήσεις. Τρίτος δίσκος για τους Metallica και τελευταίος για τον τότε μπασίστα τους Cliff Burton, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή μετά από αυτοκινητιστικό ατύχημα με το tour-bas κατά τη διάρκεια της περιοδείας για τη προώθηση του δίσκου. Ο Jason Newsted που τον αντικατέστησε ήταν πάντα οι δεύτερος και ποτέ δε κατάφερε να γεμίσει το κενό του Cliff στη συνείδηση του κοινού.

Το συγκρότημα συνεχίζει σήμερα να πουλά κομμάτια για βινεοπαιχνίδια και να πιπιλά το δάχτυλό του αναρωτώμενο πώς να επαναλάβει παρόμοια πορεία (οι τελευταίοι δίσκοι πήγαν άπατοι λόγω ξεπουλήματος και νομικών κολλημάτων με οπαδούς, οι οποίοι εντελώς παραδόξα σταμάτησαν να υποστηρίζουν το συγκρότημα).

wikiTrivia: Το 1986 το Master of Puppets κυκλοφόρησε με ένα αυτοκόλλητο-παρωδία επάνω του θέλοντας να ειρωνευτούν τα γνωστά ασπρόμαυρα “Parental Advisory”. Το αυτοκόλλητο έλεγε: “The only track you probably won’t want to play is “Damage, Inc.” due to the multiple use of the infamous “F” word. Otherwise, there aren’t any “Shits”, “Fucks”, “Pisses”, “Cunts”, “Motherfuckers”, or “Cocksuckers” anywhere on this record” Κάνε μετάφραση στο google.




Slayer – Reign in Blood

Έλα, πάμε λίγο δυνατά το ’86! Είναι φαίνεται η χρονιά του thrash metal.

Φαντάσου ένα τραίνο (καρβουνιάρη, βαρύ και μασίφ) να πηγαίνει με σπασμένα φρένα, να είναι φορτωμένο με εκατοντάδες οπλισμένες πυρηνικές κεφαλές και έχοντας για επιβάτες λυσσασμένα ζόμπι και μανιακούς δολοφόνους, να σκάει κατά πάνω σου. Αυτό είναι ηχητικά το Raign in Blood! Το εναρκτήριο “Angel of Death” μπαίνει με τσαμπουκά παρανοϊκού ρινόκερου και το album συνεχίζει έτσι μέχρι το αποχαιρετιστήριο “Raining Blood” να έρθει να σε αποτελειώσει.

Ο δίσκος δεν αφήνει περιθώρια: ή τον λατρεύεις ή τον μισείς.

Την παραγωγή εδώ έχει στα χέρια του ο Rick Rubin (Def-Jam) και έχζει κάνει θαύματα! Ο Rick είναι επίσης υπεύθυνος για τη παραμονή του Dave Lombardo (ντράμς) στο συγκρότημα καθότι ο τυμπανοκρούστης των Slayer την έκανε μετά τη περιοδεία του δίσκου για μερικούς μήνες, επειδή λέει δε του έφταναν τα φράγκα..

wikiTrivia 1: Το κομμάτι “Angel of Death” έχει γραφτεί για τον ψυχάκια Ναζι γιατρό Josef Mengele ο οποίος έδρασε στο Auschwitz και είχε ως χόμπι τη συλλογή εγκεφάλων από ζωντανούς ακόμη ανθρώπους για ιατρικά πειράματα και άλλα τέτοια και ακόμη πιο όμορφα. Το κομμάτι δεν είναι φιλοναζιστικό αλλά απλά μια αναφορά σε έναν ψυχοπαθή, σύμφωνα με τη μπάντα.

wikiTrivia 2: Η Tori Amos έχει διασκευάσει το κομμάτι “Raining Blood” στο δίσκο της Strange Little Girls. Ο δίσκος επίσης περιέχει και πολλές άλλες “κουλές” διασκευές (αν θυμάμαι καλά ανάμεσα τους και μια στο “Ripped, Raped and Strangled” των Cannibal Corpse) και πραγματικά αξίζει ακρόασης.




Kreator – Pleasure to Kill

Οι Γερμανοί ξανάρχονται, ζήτω οι Γερμανοί! Νομίζω πως μόνο από τον τίτλο και το εξώφυλλο, καταλαβαίνει κανείς τι γίνεται μ’ αυτό το δισκάκι! Όλα στο κόκκινο του αίματος και ο Mille Petrozza να τρώει τα λυσσακά του πίσω από το μικρόφωνο! Τι να σε λέω τώρα; “Pleasure to Kill”, “Riot of Violence”, “The Pestilence”, “Under the Guillotine” και τα μυαλά στον τοίχο απέναντι, κρατήστε τα για να τα κάνουμε γλυκό αργότερα.

Συγκαταλέγονται στην ανόσια τριάδα του γερμανικού thrash metal μαζί με τους Sodom και Destruction (Στις 17/2/2002 έδωσαν μία αλησμόνητη συναυλία στη Θεσσαλονίκη από την οποία ακόμη έχω μερικά σημάδια και το ένα μου αυτί είναι ακόμη με τις ουλές από το σκίσιμο που υπέστη τότε) και με αυτό το δισκάκι κάνανε το πρώτο μεγάλο βήμα τους.

Η μπάντα αργότερα πειραματίστηκε τη δεκαετία του ’90 με το Industrial (Renewal) και το Gothic (Outcast και Endorama -έναν από τους καλύτερους δίσκους τους-, με τη συνεργασία του Tito Wolf των επίσης Γερμανών Lacrimosa), επιστρέφοντας το 2001 με το Violent Revolution που τους ξανάβαλε στο παιχνίδι.

wikiTrivia: Το 1989, ο Γερμανός σκηνοθέτης Thomas Schadt έφτιαξε ένα ντοκιμαντέρ για τους Kreator(επικεντρωμένος στις κοινωνικές επιπτώσεις του heavy metal στη Γερμανία). Λέγεται “Thrash Altenessen” και το όνομα του το πήρε από το όνομα της περιοχής εκ της οποίας προήλθε η μπάντα –ένα προάστιο του Essen.




Megadeth – Peace Sells… But Who's Buying?

Ε, να κλείνουμε με τους Big 4 (είναι τυχαίο που αν πατήσεις shift στο πληκτρολόγιο, το 4 γίνεται “$”;).

Ο Dave Mustaine μετά τον πούλο που πήρε από τους Metallicaλόγω του μεγαλομανή του χαρακτήρα αλλά και των διαφόρων εθισμών του (Η αλήθεια να λέγεται ήτανε τσογλαναράς πριν το γυρίσει στο Χριστιανιλίκι. Μετά έγινε απλά ηλίθιο, κολλημένο παπαδοπαίδι με καταπιεσμένες ψυχώσεις) δημιούργησε τουςMegadeth.

Έχουμε και λέμε λοιπόν: έναν κιθαρίστα χειρίστου ηθικής και party animal αλλά παιχταράς και με προϋπηρεσία, μια μπάντα που ήταν εξίσου εθισμένη σε όποιο ναρκωτικό υπήρχε, ένα καλό εξώφυλλο, έναν ειρωνικό αλλά “πιασάρικο τίτλο“, τραγούδια που μιλάνε για την πολιτική, τον αποκρυφισμό, τους μελλοθάνατους κι απατημένες γκόμενες και τη Bay Area σκηνή σε έξαρση να σηκώνει το δεύτερο album του Mustaine και της παρέας του (και τις καριέρες τους επίσης) πολύ ψηλά. Ο δίσκος μ’ αυτή τη μαγική συνταγή που είναι πιο μαγική κι από της coca-cola ένα πράμα, είναι πολύ ιδιαίτερος και ξεφεύγει από τα στεγανά της εποχής παραμένοντας metal ως το μεδούλι. Έγινε πλατινένιος το 1992.

wikiTrivia: Το Peace Sells είναι από τους πρώτους δίσκους που φόρεσαν το γνωστό σε όλους μαςParental Advisory.

- Κιθάρες έχει, τρελαμένος είναι, άμα άλλαζε κι αυτό το επίθετό του…


…αλλά ήξερε ότι και οι φίλοι του έκαναν το ίδιο.



Iggy Pop – Blah Blah Blah

Νομίζω πως όλοι τον αγάπησαν γι’ αυτό το άτιμο, το “Cry For Love” (το κομμάτι που στην ουσία έφτιαξε τον ήχο των Sisters of Mercy). Πιο metal κομμάτι από pop καλλιτέχνη δε γίνεται!

Μεγάλη επιτυχία που βγήκε μέσα από το δίσκο είναι επίσης το “Real Wild Child” το οποίο είναι διασκευή στο “The Wild One” του Αυστραλού Johnny O’Keefe.

Το πιο εμπορικό album του ασταθή Iggy, κυκλοφορεί το 1986, με τα κομμάτια να τα συνυπογράφει ο μέντοράς του εκείνο το διάστημα David Bowie.

New Wave περάσματα έρχονται να μπερδευτούν με ηλεκτρικές κιθάρες και pop αισθητική α λα David Bowie και προσθέτοντας τη λογική του μονίμως παράφρων Iggy Pop, εγένετο το Blah Blah Blah!

wikiTrivia: Ο Iggy εμφανίζεται σα χαρακτήρας στο βιντεοπαιχνίδι Lego Rock Band όπου και τραγουδά το “The Passenger” καθώς επίσης, δανείζει τη φωνή του στο tutorial του παιχνιδιού.

Εντάξει! Υπόσχομαι να μη ξαναξεχάσω τα γενέθλια σου! Βγάλ’ το τώρα!


…και μετά την υποχρέωνε να του κάνει στοματικό.



The Mission – God's Own Medicine

Οι Βρετανοί The Mission αποτελούνται από τους Wayne Hussey(φωνή) και Craig Adams (μπάσο), αλλά και από εναπομείναντα μέλη των Sisters of Mercy, αφού ο Eldritch κράτησε τα νομικά δικαιώματα για τη χρησιμοποίηση του ονόματος.

Το αρχικό τους όνομα ήταν “The Sisterhood” (όνομα το οποίο χρησιμοποιούσαν επίσης οι οπαδοί των Sisters of Mercy για τους εαυτούς τους) αλλά σύντομα το αλλάξανε σε κάτι όχι τόσο gay –επίσης είναι γνωστοί ως “The Mission UK”.

Το 1986 κυκλοφορούν τον πρώτο τους δίσκο επιμένοντας σε gothic ηχητική προσέγγιση, αλλά πιο εναλλακτική αυτή τη φορά, με πιο pop-ίζουσες τάσεις και γλυκές μελωδίες στις κιθάρες.

Ο δίσκος βγάζει τρία singles (“Stay With Me”, “Wasteland” και “Severina”) και γίνεται χρυσός στην Αγγλία. Επίσης είναι ο αγαπημένος gothic-pop δίσκος του γραφών.

wikiTrivia: Το όνομά τους το πήραν από μία ιδέα που είχε ο Wayne Hussey. Οι γονείς του βλέπεις είναιΜορμόνοι και ήθελαν ο γιόκας τους να γίνει ιεραπόστολος (Mission=Αποστολή).

- Licensed to die ήθελαν να πουν μάλλον ε;


…μέχρι που έμαθε ποιος έπαιζε στην κιθάρα:



Beastie Boys – Licensed to Ill

Από τους πρώτους λευκούς που κατέκτησαν τη rap και οι πρώτοι που κατάφεραν να γίνουν αποδεκτοί, αν και ξεκίνησαν σαν hardcore-punk συγκρότημα.

Οι Mike D (Michael Diamond), MCA (Adam Yauch) και Ad-Rock(Adam Horovitz) αρπάζουν τα μικρόφωνα και τρέχα μετά να κρυφτείς (κυρίως από τα φλεγματικό τους χιούμορ).

Παραγωγή Def-Jam και τι να λέμε τώρα; Ο Rick Rubin (Slayer) στην κονσόλα του παραγωγού να κάνει τα μαγικά του και ο Kerry King (επίσης Slayer και μετά από προτροπή του παραγωγού Rubin) συμμετέχει στη κιθάρα, στον ύμνο-σήμα κατατεθέν της μπάντας “(You Gotta) Fight for Your Right (to Party!)” καθώς και στο κομμάτι παρωδία της glam σκηνής “No Sleep Till Brooklyn” (από το δίσκο No Sleep Till Hammersmith των Motorhead) αλλά και στο videoclip του.

Από τα καλύτερα rap albums ever!

wikiTrivia: Είναι το πρώτο rap LP που κατάφερε να σκοράρει πρώτο στα Billboard 200.



Guns N' Roses – Appetite for Destruction

A) Welcome to the Jungle
B) Sweet Child Of Mine

Αυτοί οι δύο λόγοι είναι αρκετοί νομίζω για να θεωρείται ετούτο εδώ κλασικό.

Ο “τσόγλανος” και πρότυπο κακομαθημένου rockstar, Axl Rose(William Bailey) παρουσιάστηκε στο κοινό του με αυτό το δίσκο και από τότε πολλοί προσπαθούν να τον ξεχάσουν και άλλοι τόσοι και περισσότεροι να του μοιάσουν. Πήρανε το όνομά τους από τα επίθετα δύο εκ των ιδρυτικών μελών τους (Tracii) Guns ‘n’ (Axl)Rose. Τα συγκροτήματα από τα οποία προήρθανε επίσης είχαν τα ονόματά τους, (Hollywood Rose και L.A. Guns –ψωναρες!). Αν και οTracii πήρε γρήγορα πόδι, εξακολούθησαν να λέγονται έτσι και με μοναδικό εναπομείναντα τον Axl από τα αρχικά μέλη, παραμένουν να είναι γνωστοί με αυτό το όνομα μέχρι και σήμερα. Ο Slash (κιθάρα και μάλλον ο μόνος που συγκρατούσε τον Axl Rose από την αυτοκαταστροφή –προφανώς με σούτια και σκαμπίλια!) αποχώρησε το 1996 πιθανότατα για να μη μπει φυλακή σκοτώνοντας τον Rose και βρήκε την υγειά του.

Αυτό είναι το album της μπάντας με τις μεγαλύτερες πωλήσεις (28 εκατομμύρια), είναι 18 φορές πλατινένιο και το ντεμπούτο με τις μεγαλύτερες πωλήσεις παγκοσμίως.

wikiTrivia: Στην αρχή του “Sweet Child of Mine” ακούγεται ο Slash να “τρομπάρει” με την κιθάρα του. Αυτό έγινε κατά λάθος, ενώ έκανε προθέρμανση, αλλά μπήκε (επίσης κατά λάθος) στο κομμάτι.




Celtic Frost – Into the Pandemonium

Είναι πραγματικά δύσκολο να γράψεις κάτι γι’ αυτό το αριστούργημα και ακόμη πιο δύσκολο να το βάλεις σε κάποιο μουσικό καλάθι.

Ο δίσκος έχει μέσα τα πάντα και ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία για τους απανταχού metalheads. Πολλοί ξενέρωσαν, άλλοι έμειναν να κοιτάνε το κενό, κάποιοι είπαν πως τελικά υπάρχουν εξωγήινοι και πως τους είδαν να τρώνε κοκορέτσι ακούγοντας Μπίγαλη (αυτοί έπαθαν μεγάλη ζημιά) και μερικοί προσκύνησαν και προσκυνάνε μέχρι και σήμερα το τρίο από τη Ζυρίχη.

Το να πω πως είναι σκοτεινό θα είναι λίγο για να το περιγράψει. Αν πω πως έχει ερωτικά τραγουδάκια δε θα λέω αλήθεια (αλλά ούτε και ψέματα).

Βάλε και industrial επιρροές, βρωμιά, μαζί με κάτι από μακάβριο, μια πρέζα thrash, λίγα (αλλά εκεί που πρέπει) γυναικεία φωνητικά, καθώς και κλασικά στοιχεία, ένα χορευτικό κομμάτι κι ένα μεσαιωνικό πίνακα για εξώφυλλο κι ακόμη θα είσαι μακριά από αυτό που οι Tom Gabriel Fischer (φωνή, κιθάρες), Martin Eric Ain (μπάσο), Reed St. Mark (ντράμς) υπογράψανε το 1987.

wikiTrivia: Το κομμάτι “Rex Irae” είναι το εναρκτήριο της τριλογίας “Requiem“. Το τρίτο και τελευταίο μέρος, “Winter (Requiem, Chapter Three: Finale)” υπάρχει στο album του 2006 Monotheist. Το δεύτερο μέρος δε κυκλοφόρησε ποτέ!




Savatage – Hall of the Mountain King

Ο δίσκος που έκανε τη διαφορά για τους Αμερικάνους Savatage, είναι αυτός και σηματοδότησε την αλλαγή πλεύσης τους, από πιο απλοϊκούς ρυθμούς και metal στερεότυπα, στο ύφος το οποίο καλλιέργησαν μέχρι και το 2001 με το τελευταίο τους album Poets and Madmen (μετά την περιοδεία αυτού του δίσκου αποφάσισαν να το κλείσουν το μαγαζί οριστικά πλέον).

Αγνό, Αμερικάνικο heavy metal με πιάνο και πλήκτρα (κατά κύριο λόγο) έχουμε λοιπόν εδώ και μάλιστα στα καλύτερά του.

Με τα αδέρφια Jon (φωνή, πιάνο) και Chriss Oliva (κιθάρα) να ηγούνται του σχήματος και να δίνουν κατευθυντήριες γραμμές. Ο θάνατος του Chriss το 1993 έφερε σαρωτικές αλλαγές στη μπάντα, η οποία παρ’ όλα αυτά συνέχισε να υπάρχει και να βγάζει πολύ καλές κυκλοφορίες (με τα “Dead Winter Dead” και “Wake of the Magellan” να ξεχωρίζουν –χαλαρά!).

wikiTrivia: Το κομμάτι “Prelude to Madness” προέρχεται από το κλασικής παιδείας κονσέρτο “Peer Gynt” του Grieg. Όλως παραδόξως, το όνομά του δεν αναφέρεται για το κομμάτι αλλά για το επόμενο (πιθανότατα από τυπογραφικό λάθος).




Bathory – Under the Sign of the Black Mark

Αν οι Venom δώσανε όνομα στη σκηνή του Black Metal, οQuorthon της έδωσε κατεύθυνση, ταυτότητα και εθνικότητα.

Ο αδικοχαμένος Σουηδός (έμφραγμα, παρόλο που ήταν νεότατος…) πήρε τον Odin, τον Thor, τον Loki και τα άλλα παιδιά την Νορβηγικής-Βόρειας μυθολογίας και τους έντυσε με μουσική, τους έδωσε υπόσταση μέσα από ήχους και εξύμνησε το Βορρά.

Το όνομά του έλαβε θρυλικές διαστάσεις (ειδικά στον κόσμο που πρωτοέμπαινε στη σκηνή) ως πατέρα του black metal αν και ο ίδιος ήταν πάντα ταπεινός και συγκροτημένος στις δηλώσεις του.

wikiTrivia: Το κομμάτι “Woman of Dark Desires” είναι γραμμένο για τη γυναίκα από την οποία ο Quorthon πήρε το όνομα του συγκροτήματος, την Elizabeth Báthory. Κοντέσσα του μεσαίωνα, η οποία είχε μία εμμονή με το αίμα παρθένας, την αιώνια νεότητα και το συχνό μπάνιο…



Καλώς τα τα παιδιά! Οι πατέρες του grindcore ήχου και βασανιστές πολλών αυτιών.

Κάνανε πολλούς τότε (και σήμερα δηλαδή) να αναρωτιούνται “δηλαδή, πόσο πιο γρήγορα…;“


Napalm Death – Scum

Είναι πολύ πιθανό κατά τις ηχογραφήσεις του δίσκου η μπάντα να έτρωγε πολλούς κουραμπιέδες, αλλά από το λάθος ντουλάπι, με τη λάθος ζάχαρη-άχνη επάνω!

Το album έχει είκοσι οχτώ κομμάτια και δε κρατάει παραπάνω από κάνα μισάωρο!

Ο μισός δίσκος (η πρώτη πλευρά του βυνιλίου) ηχογραφήθηκε αρχικά για να κυκλοφορήσει σε split με τους Atavistic (crossover thrash) αλλά μπήκε στον πάγο, για να ολοκληρωθεί ένα χρόνο αργότερα με τον υπόλοιπο δίσκο (δεύτερη πλευρά του βυνιλίου) και σχεδόν εντελώς διαφορετικό line-up –Ο μόνος που παίζει σε όλο το δίσκο είναι ο ντράμερ Mick Harris.

Αναρχικοί και πολιτικοποιημένοι, πήγαν τον ακραίο ήχο όχι ένα, αλλά είκοσι βήματα παραπέρα και ήταν η αιτία για πολλά στόματα που χάσκανε ορθάνοιχτα εκείνη την εποχή.

wikiTrivia: Το κομμάτι “You Suffer” είναι το μικρότερο κομμάτι του κόσμου σύμφωνα με το ρεκόρ του βιβλίου Guinness και διαρκεί 1,316 δευτερόλεπτα!

- Ε, λοιπόν πάω στοίχημα πως αυτοί στο επόμενο θα παίζουν metal!


…επειδή πίστευε πως το συγκρότημα “θα το γυρίσει” αργά η γρήγορα (και δεν έπεσε έξω):



Sisters of Mercy – Floodland

Θα παραβλέψω να μιλήσω για το πόσο κακός κάγκουρας είναι οAndrew Eldritch (φωνή αλλά και ψυχή των Sisters μετά το πρώτο album), επειδή θα φάμε όλο το θέμα με τη κατινιά που έκανε τότε και θα γίνουμε κίτρινος τύπος.

Το 1987 ο Eldritch βγάζει στην αγορά το δεύτερο album τωνSisters of Mercy και το breakthrough γίνεται αντιληπτό.

Το single “This Corrosion” που προηγείται του δίσκου ανοίγει το δρόμο, ο δίσκος δεν αργεί να γίνει χρυσός σε Αγγλία και Γερμανία και μπαίνει στα αμερικάνικα charts στο νούμερο 101.

Η επιτυχία συνεχίζεται με τα singles “Dominion/Mother Russia” και “Lucretia” να γίνονται ύμνοι στους κύκλους των μαυροφορεμένων και το ίδιο το όνομα Sisters of Mercy να σημαίνει σήμερα “γοτθομάνα”.

wikiTrivia: Η Patricia Morrison η οποία φαίνεται στο εξώφυλλο του δίσκου δεν αναφέρεται πουθενά. ΟEldritch την κάλεσε να τον βοηθήσει όταν τα έσπασε με τους υπόλοιπους Sisters αλλά το πράμα έμεινε εκεί.

- Κοίτα, το ακούω μόνο και μόνο επειδή έχει τη λέξη φρικιά στο εξώφυλλο!


…και την απειλή της επίσκεψης της πεθεράς:



Pulp – Freaks

Πολύ πριν το “Different Class“, που τους έκανε αυτό που είναι σήμερα, οι Pulp εξακολουθούσαν να κάνουν καλούς δίσκους. Το 1987 μας χάρισαν το δεύτερο album τους “Freaks“. Πιο σκοτεινό από τον προκάτοχό του “It“, αλλά και πιο πολύπλοκο.

Στην αρχή δε γνώρισε κάποια ιδιαίτερη αποδοχή αλλά με τον καιρό αγαπήθηκε κι αυτό.

Κρύβει μέσα του το single “Master of the Universe” και είναι από τα καλύτερα δισκάκια Αγγλικού alternative που κυκλοφόρησαν μέσα στη δεκαετία.

Επίσης ο γιατρός το συνιστά σαν καλή εναλλακτική του Hypnostedon για όσους αρέσκονται σε ακούσματα τύπουMotorhead.

wikiTrivia: Η μπάντα στην αρχή λεγότανε Arabacus Pulp με το “Arabacus” να προέρχεται από τον αναγραμματισμό ενός καφέ και το Pulp από τη γνωστή ταινία.

- Θα αστειεύεσαι, έτσι;!;




Sonic Youth – Sister

Αυτοί εδώ ήταν “αλλού” από την αρχή!

Από το ξεκίνημά τους τα παιδιά το έκαναν κατανοητό πως δε πρόκειται να ακούσεις κάτι απλό ή βατό από αυτούς.

Τα έκαναν όλα ανάποδα. Από τίτλους, στίχους και εξώφυλλα μέχρι η ίδια ημουσική τους και τα live τους, όλα ήταν “αλλιώς”.

Ασυμβίβαστη μπάντα με δέκα τόνους έμπνευση και άλλους εκατό με περίεργες ιδέες. Θα ακούσεις από αυτούς κατσαβίδια πάνω σε κιθάρες, περίεργους ήχους από το πουθενά, τα drumsticks να παίζουν μόνα τους, χωρίς το υπόλοιπο drum kit και άλλα τέτοια κουφά.

Πυρκαγιά που κατέκλυσε κάπου 4 οικοδομικά τετράγωνα της Δυτικής Θεσσαλονίκης το ’87 φημολογείται ότι ξεκίνησε από τον Homo Metalicus που προσπαθούσε να κάψει αυτόν εδώ το δίσκο.

wikiTrivia: Το album είναι θεματικό (concept) κατά κάποιο (περίεργο, πολύ περίεργο) τρόπο και έχει να κάνει με τη ζωή και το έργο του συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Phillip K. Dick, του οποίου η δίδυμη αδερφή (εξού και ο τίτλος του “Sister”) πέθανε στη γέννα και στοίχειωνε από τότε το μυαλό του(! Άντε γεια ρε!!!).






Queensryche – Operation Mindcrime

Προσωπική καψούρα και αληθινή αγάπη αυτός ο δίσκος. Τα συναισθήματα που σου αφήνει αυτή η “rock-opera-ιστορία-του-δρόμου-πολιτικόποιημενο-αριστούργημα-βάλ’το-να-το-ακούσεις-και-σκάσε” συγκρίνονται με λίγες ακροάσεις δίσκου. Ακόμη και τώρα μετά από τόσα χρόνια και τόσες ακροάσεις, όποτε το βάζω να παίξει “με πιάνει” το άτιμο και κάνει την τρίχα μου κάγκελο! Από όσους παρουσιάζω σε αυτή τη λίστα πιθανότατα είναι ο πιο αγαπημένος.

Το πρήξιμο που τρως για την αξία του δεν είναι καθόλου, μα καθόλου αδικαιολόγητο και το μόνο που μένει είναι να το αγοράσεις original για να έχεις και τους στίχους, ώστε να καταλαβαίνεις τι παίζει ακούγοντάς το. Ίσως ο καλύτερος concept metel δίσκος που βγήκε ποτέ (με μόνο το “Dreaming Neon Black” των Nevermore να το συναγωνίζεται στη συνείδησή μου) και σίγουρα ένας από αυτούς που έχω μέσα στα top 3.

Παραγωγή διαμάντι από τον μαιτρ του είδους Peter Collins και ένας Geoff Tate να σε στήνει στον τοίχο με τη φωνή του. Ο Chris DeGarmo (κιθάρα) και η υπόλοιπη μπάντα δίνουν μαθήματα μαστοριάς και τα κομμάτια να είναι πραγματικά ένα κι ένα..

wikiTrivia: Οι Queensryche στην περιοδεία του 1990 έπαιζαν όλο τον δίσκο ζωντανά με τη συνοδεία video της Pamela Moore στο ρόλο της Sister Mary (χαρακτήρας μέσα από την ιστορία του δίσκου και μία από τις καλύτερες στιγμές του album). Αυτό το live κυκλοφορεί με τον τίτλο “Operation: LIVEcrime“. Να τσακιστείς να πας να το πάρεις!




Death – Leprosy

Ο συγχωρεμένος Chuck Schuldiner, άφησε παρακαταθήκη albums διαμάντια και έδωσε όνομα σε ένα ολόκληρο μουσικό είδος.

Μουσική ιδιοφυΐα ο ίδιος, την οποία θα ξεδιπλώσει σε μετέπειτα κυκλοφορίες, αλλά και αυτοδίδακτος κιθαρίστας.

Στο δεύτερο δίσκο των Death συνεχίζει τη κληρονομιά του “Scream Bloody Gore” και δίνει το στίγμα για να ακολουθήσουν μετέπειτα όλοι όσοι μαζί του θα χτίσουν τη death metal σκηνή.

Όλη η φιλοσοφία του κινήματος αλλά και το στιλιστικό κομμάτι είναι δουλειά δικιά του με δίσκους σαν κι αυτόν (Εκείνη την εποχή.Από τον επόμενο δίσκο και μετά το παιδί ξέφυγε!).

wikiTrivia: Ο Chuck Schuldiner ήταν πολύ απαιτητικός με τη μουσική του. Είχε αλλάξει το line-up της μπάντας του πάμπολες φορές και από το συγκρότημα έχουν περάσει τουλάχιστον είκοσι πέντε διαφορετικά μέλη για εφτά μόνο δίσκους.




Helloween – Keeper of the Seven Keys Part II

Η τελευταία φορά που η χρυσή πεντάδα του power metal Michael Kiske (φωνή), Kai Hansen (κιθάρα), Michael Weikath (κιθάρα, keyboards), Markus Grosskopf (μπάσο) και Ingo Schwichtenberg (ντράμς) βρέθηκε στον ίδιο δίσκο. Τι σου είναι ένας μαλάκας μέσα σε ένα συγκρότημα, ε; Τα στέλνει όλα στο διάολο επειδή έχει ψυχολογικά!

Αναφέρομαι φυσικά στον κιθαρίστα Michael Weikath ο οποίος είναι και το τωρινό αφεντικό αυτών των Γερμανών

Προσπερνώντας τη χολή μου γι’ αυτόν ας ασχοληθούμε με το δίσκο. Μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους βρίσκονται εδώ μέσα (“Eagle Fly Free”, “Dr. Stein” και “I Want Out”). Το συγκρότημα συνεχίζει εκεί που σταμάτησε με το προηγούμενο Part 1, παίζοντας ποιοτικό Ευρωπαϊκό power metal, με τη φήμη τους να ανεβαίνει ολοένα και πιο ψηλά, ταυτόχρονα με τις πωλήσεις τους και το μέλλον να φαίνεται λαμπρό στον ορίζοντα. Μέχρι που του σηκώθηκε –του μαλάκα!.

wikiTrivia: Το 1995, δύο χρόνια αφότου εκδιώχθηκε από τους Helloween, ο αρχικός ντράμερ τους Ingo Schwichtenberg αυτοκτονεί πέφτοντας στις γραμμές ενός διερχόμενου τραίνου. Ο εθισμός του στα ναρκωτικά και η κατάθλιψη λέγεται πως τον οδήγησαν εκεί. Το album του 1996 “The Time of the Oath” είναι αφιερωμένο στη μνήμη του (και διαφημιστικό κόλπο του μαλάκα…).




Danzig – Danzig

Η τρίτη μπάντα του Glan Danzig (μετά τους Misfits και τουςSamhain) φέρει το όνομά του.

Παλιός στο κουρμπέτι ο Glen αποφασίζει να κινηθεί σε heavy metal μονοπάτια αυτή τη φορά, με blues αναφορές και τα πάει πολύ καλά.

Με τη συνεργασία του παραγωγού Rick Rubin (για μέτρα πόσες φορές έχω αναφέρει το όνομά του) κυκλοφορεί το 1987 τον πρώτο ομώνυμο δίσκο των Danzig με το “Mother” να ακούγεται ακόμα και σήμερα, και το album να γίνεται χρυσό στην Αμερική.

Επιρροή για πολλά νεοαμερικάνικα συγκροτήματα (Godsmack, Volbeat κ.α.) και διαμορφωτής του Αμερικάνικου ήχου γενικα.

wikiTrivia: Το κομμάτι “Mother” θα το βρείτε επίσης στα βιντεοπαιχνίδια: Grand Theft Auto: San Andreas, True Crime: New York City και Guitar Hero.




Manowar – Kings of Metal

Σπαθιά, μηχανές, sex slaves, μούσκουλα και πέτσινα βρακάκια. Αυτοί ήταν, είναι και θα είναι οι Manowar, είτε σου αρέσει, είτε όχι! Αν είσαι “σοβαρός άνθρωπος” μείνε μακριά από αυτό το δίσκο ή οποιοδήποτε δίσκο των Manowar. Αν πάλι δε παίρνεις τον εαυτό σου τόσο στα σοβαρά και γουστάρεις heavy metal, για come to δώθε!

Όταν μιλάμε για φιγουρατζίδες στο σκληρό ήχο, αυτοί έρχονται πρώτοι στο μυαλό.

Στο δίσκο θα συναντήσεις από Harley ύμνους (“Wheels of Fire”), metal συναυλιακούς ύμνους (“Hail and Kill”, “Blood of the Kings”), solo μπάσο (“Sting of the Bumblebee”), μπαλάντες (“Heart of Steel”, “The Crown and the Ring”), παιδικά παραμύθια με ήρωες τους ίδιους –-πραγματικά όμως! “(The Warriors Prayer”) και το τραγούδι του κωλομπαρά (“Pleasure Slave”).

wikiTrivia: Κατέχουν δύο ρεκόρ στο βιβλίο Guinness. Αυτό της δυνατότερης συναυλίας (το οποίο έχουν σπάσει οι ίδιοι δύο φορές) και αυτό της μεγαλύτερης χρονικά live εμφάνισης από heavy metal συγκρότημα η οποία είναι πέντε ώρες και ένα λεπτό (2008 – Βουλγαρία)!

- Ρε να δεις που αυτοί θα βγάλουν κάτι και θα μαζεύουμε τα αυτιά μας!


…επειδή πίστευε πως και αυτό το συγκρότημα “θα το γυρίσει” αργά η γρήγορα (και δεν έπεσε έξω για δεύτερη φορά):



Fields of the Nephilim – The Nephilim

O Carl McCoy ηγετική περσόνα αυτών εδώ των Άγγλων, χομπίστας αποκρυφιστής και τραγουδιστής τους, μας παρουσιάζει μαζί με την παρέα του το 1988 τον δεύτερο δίσκο τους και τον πιο μεταλλικό της πρώτης περιόδου τους.

Μετά το “Downrazor” οι Fields παρουσιάζονται πιο μπουκωμένοι και τραχιοί στον ήχο τους, με τον McCoy να μας πετάει και κάνα brutal-ίδι που και που και το μέσο μεταλά που γνωρίζει τι παίζει να βρίσκει την επόμενη αγαπημένη του εναλλακτική μπάντα.

Η θεματολογία τους όπως πάντα έχει να κάνει με το εσωτερικό ταξίδι, με το απόκρυφο και με πολλούς συμβολισμούς που θα διαβάσεις μόνο σε γριμώρια ή θα δεις στην εκπομπή του Λιακόπουλου.

Η μπάντα διαλύεται το 1991 μετά την αποχώρηση του McCoy, όπου αργότερα δημιούργησε τους The Nefilim με τους οποίους έβγαλε έναν μόνο δίσκο, στον οποίο αυτό που θα ακούσεις μοιάζει σαν οι Sepultura να συναντάνε τους Hocico!

wikiTrivia: Κατά τη διάρκεια περιοδείας (νομίζω) γύρω στο 1994 ο Carl McCoy γίνεται θύμα επίθεσης Νορβηγών Black (Βλακ ίσως) metallers οι οποίοι τον κάνουν μπλέ από το ξύλο, με τη κατηγορία πως είναι fake σατανιστής (α ρε αθάνατη metal βλακεία που δε θα πεθάνεις ποτέ!)

- Καλό το βυζάκι στο εξώφυλλο!


…και επειδή είχε βυζάκι στο εξώφυλλο:



The Pixies – Surfer Rosa

Οι Billy Corgan (Smushing Pumpkins), PJ Harvey και Kurt Cobain (Nirvana) το αναφέρουν σαν επιρροή τους. Περιέχει τη μεγαλύτερή τους επιτυχία “Where is my Mind” και έγινε χρυσό στην Αμερική.

Το πρώτο album των Pixies έφερε τα πάνω κάτω στην εναλλακτική σκηνή όταν κυκλοφόρησε, έχοντας μέσα σ’ όλα τα’ άλλα αναφορές στη θεματολογία του σε ακρωτηριασμούς μελλών και την ηδονοβλεψία

. Ο ήχος του διαφορετικός από οτιδήποτε κυκλοφορούσε εκείνο τον καιρό, σκοτεινός με μια παιχνιδιάρικη διάθεση, σε έκανε να μη μπορείς να καταλάβεις αν όταν το ηχογραφούσαν γυρνούσαν από μνημόσυνο, από το τσίρκο, από το καμπαρέ ή αν είχαν φέρει το τσίρκο στο μνημόσυνο και μετά πήγαν να τα πιούν στο καμπαρέ.

Αυτός ο δίσκος έκανε μάγκα τον παραγωγό Steve Albini τον οποίο αργότερα χρησιμοποίησαν και οιNirvana στο “In Utero”.

wikiTrivia: Το θέμα του εξωφύλλου, το σκέφτηκε ο Black Francis (φωνή, κιθάρα) στο μπαρ του πατέρα του. Ένα μπαρ με topless κοριτσάκια να περιφέρονται…

- ΑΦΟΥ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΤΑ ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ ΤΑ ΜΠΛΙΜΠΛΙΚΙΑ!




Front 242 – Front by Front

Αυτοί μας ήρθαν από το Βέλγιο (έτσι εξηγείται το κάψιμο!) και αν θεωρώ πως κάποιες μπάντες έχουν επηρεάσει το σύγχρονο ηλεκτρονικό ήχο, αυτές είναι οι Kraftwerk, οι Depeche Mode και οι Front 242.

Έφτασεμέχρι το #13 του Billboard dance/club songs, με τη πρώτη επιτυχία τους “Headhunter” και για μένα είναι ένα από τα επιδραστικότερα ηλεκτρονικά δισκάκια που βγήκαν ποτέ.

Τόση μαυρίλα και τσαμπουκά μαζεμένα σε ηλεκτρονικό χορευτικό δίσκο δεν είχες ξανακούσει μέχρι τότε.

Το συγκρότημα που έσπειρε πρώτη φορά το σπόρο της επαναστατικότητας στο dancefloor και έβαλε τους χορευταράδες του ηλεκτρονικού ήχου στο παιχνίδι, δίνοντας τους μια ευκαιρία να μην είναι πλέον οι “φλώροι” και οι χίπηδες της μουσικής σκηνής. Ω, ναι! Τα παιδιά του club και της πίστας έδειξαν τα δόντια τους και ήταν κοφτερά!

Φυσικά ο Homo Metalicus για ακόμη μία φορά άκουγε μόνο πιανάκια και “ντάπα-ντούπα” μη βρίσκοντας διαφορά ανάμεσα σε αυτό και τον Michael Jackson.

wikiTrivia: Η Miss Kittin χρησιμοποίησε το “First In / First Out” στο mix album της “A Bugged Out Mix“.








Sodom – Agent Orange

Ας αρχίσουμε με κάτι πραγματικά κλασσικό.

Αυτό ήταν το πρώτο thrash metal album που μπήκε στα Γερμανικά charts και μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Tom Angelripper και της παρέας του.

Οι εμμονές της μπάντας με τον πόλεμο του Βιετνάμ συνεχίζονται και έχουμε δίσκο αφιέρωμα στον πόλεμο και τον πόλεμο κλεισμένο σ’ ένα δίσκο!

Όγκος, ταχύτητες, γρέζο, τσαμπουκάς , εξώφυλλο βγαλμένο από το πεδίο της μάχης και μπύρες. Είναι όλα μέσα! Η σχολή του Γερμανικού thrash στα καλύτερά της και ένας δίσκος που μαθαίνει ο σπόρος μεταλάς με το που ξεφύγει από το μάθημα της πρώτης τάξης (Metallica-Maiden-Sabbath).

wikiTrivia: Agent Orange λεγόταν το χημικό που έριχναν οι Αμερικανοί στους Βιετκόνγκ στον πόλεμο του Βιετνάμ. Το χημικό αυτό έκανε τα δέντρα της ζούγκλας να χάνουν τα φύλλα τους και να ξεραίνονται ώστε να μπορούν τα Αμερικάνικα αεροσκάφη να δουν τους αντιπάλους και τις βάσεις τους. Επίσης θεωρείται πως (ως χημικό όπλο στην ουσία) ήταν εξαιρετικά καταστροφικό για τον ανθρώπινο οργανισμό. Zyklon αν κάνω κάπου λάθος παρακαλώ να με διορθώσεις –ή μπορείς επίσης να με αφήσεις να κάνω τον έξυπνο…




Sanctuary – Into the Mirror Black

Άλλη μια μικρή αδυναμία έχουμε εδώ και ένα αστέρι που γεννιέται ταυτόχρονα.

Το Seattle δεν έβγαλε μόνο grunge συγκροτήματα αλλά και έναν από τους καλύτερους στιχουργούς της άτιμης της metal κοινωνίας, τον Warrel Dane (μετέπειτα Nevermore). Κλασική “love it or hate it” περίπτωση τραγουδοποιού, με πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα σε αυτό που κάνει και αναγνωρίσιμη φωνή που θα ακούσεις κι εδώ.

Έχει ειπωθεί από πολλούς πως αυτός ήταν ένας από τους πρώτους έξυπνους metal δίσκους (μαζί με το “Operation:Mindcrime” των Queensryche) κι όχι άδικα, βάζοντας τέρμα στη λογική μπύρες, μαγκιά, αίμα και δυνατές κιθάρες.

Το album είναι αρκετά εσωστρεφή με ψυχολογικές αναζητήσεις και κοσμικά, εσωτερικά διλλήματα ,που τότε άρχισε να βρίσκει τρόπο να εκφράσει ο νεαρός Warrel. Power-progressive metal με χαρακτήρα και τσαμπουκά, που δεν αναζητά ταυτότητα αλλά θα σε βάλει να βρεις τη δική σου μέσα από την ακρόαση. Η ιστορία του Passenger ξεκινά.

WikiTrivia: Η ιστορία που ξεκινά με το κομμάτι “Into the Mirror Black” θα συνεχιστεί αργότερα με το κομμάτι Passenger στο δίσκο των Nevermore “Politics of Ecstasy”. To Album πήρε τον τίτλο του από το βιβλίο του “γκουρού των ψυχοτρόπων ουσιών” Timothy Leary.




Morbid Angel – Altars of Madness

“Μαμά κακάκια!“

Αυτό ήταν το μόνο που προλάβαινε να ψελλίσει ο ακροατής εκείνη τη χρονιά ακούγοντας ετούτο το δημιούργημα του σκότους και του ερέβους. Ρε, κι εγώ που είχα ακούσει ότι έχει ήλιο εκεί στη Florida. Μαλακίες μου λέγανε τελικά ή πήγαν αυτοί εδώ οι τύποι και σβήσανε τον ήλιο!

Αυτό που βγάλαν οι Morbid Angel εκείνη τη χρονιά αντικατοπτρίζεται πλήρως από το όνομά τους και δε περιγράφεται εύκολα με λόγια. Αυτό, λόγω του σκοταδιού που αποπνέει τοAltars of Madness.

Είναι σα να άνοιξαν οι πύλες της κόλασης και να ακούσαμε επιτέλους τι παίζει στα picup του Βελζεβούλ και της παρέας του.

WikiTrivia 1: Οι Morbid Angel είναι η τρίτη σε πωλήσεις death metal μπάντα στις ΗΠΑ με μισό εκατομμύριο δίσκους.

WikiTrivia 2: Η πρώην γυναίκα του ντράμερ τους Pete Sndoval είναι συχωριανή μου :-P




Fates Warning – Perfect Symmetry

Έλα πάμε, μελωδία τώρα! Ο “δικός μας” Jim Mathaios στην κιθάρα και ο κρουστός Mark Zonder πάνε χεράκι-χεράκι εδώ, κάνοντας τα μυαλά μας να πονάνε!

Άλλος ένας concept δίσκος και αυτός μόνο για σκεπτόμενους ακροατές.

Ξεκίνα από το πανέξυπνο εξώφυλλο που σε βάζει στο νόημα και φτάσε μέχρι τη τελευταία λέξη στο βιβλιαράκι. Progressive metal παίζουν οι κύριοι και εδώ παραδίδουν μαθήματα του “πώς να είσαι τεχνικός και βιρτουόζος χωρίς να γίνεσαι κουραστικός”.

Μουσικά άψογο, ερμηνευτικά τέλειο και συναισθηματικά φορτισμένο, αυτό το δισκάκι ήρθε για να παραμείνει στο μυαλό, τη καρδιά και τα αυτιά μας για πολύ καιρό.

WikiTrivia: Σε συναυλίες τους έχουν συμμετάσχει οι Kevin Moore, Mike Portnoy και James LaBrie. Όλοι μέλη του συγκροτήματος Dream Theater.




Sepultura – Beneath the Remains

Οι Βραζιλιάνοι δε χορεύουν μόνο samba! Αυτό φαίνεται πως ήθελαν να μας πουν οι Sepultura (ο τάφος στα Πορτογαλικά) και νομίζω πως έπεισαν τους πάντες.

Η μαγκιά τους ήταν πως άφησαν πίσω τον κλασικό thrash ήχο που είχαν στον πρώτο τους δίσκο “Morbid Visions” και θυμηθήκανε πως “they got the rhythm baby!“. Το groovy στοιχείο ήταν αυτό που τους έκανε διαφορετικούς και επιρροή για τόσα μουσικά ιδιώματα αργότερα. Το NuMetal, οι Korn, οι Limp Bizkit (φτου κακά και μόνο που το έγραψα!), το death metal και οτιδήποτε είναι σκληρό και έχει ρυθμό τη σήμερον ημέρα θα ήταν πολύ διαφορετικά χωρίς τους Sepultura.

Στα του album τώρα: Εδώ είναι που βρίσκουν τον ήχο τους οι Seps. Απελευθερώθηκαν από τα τετριμμένα κλισέ του metal χώρου και κάνανε κάτι μοναδικό. Φτιάξανε ένα δίσκο, στου οποίο το ρυθμό μπορούσες να κουνηθείς και χωρίς να ξεχαρβαλώνεις μόνο το κεφάλι σου. Τα “Beneath the Remains”, “Inner Self”, “Mass Hypnosis”, “Slaves of Pain” και “Primitive Future” είναι κομμάτια που σου σφηνώνονται στο κεφάλι σα σφαίρα από Kalaznikof και δε τα ξεχνάς ποτέ.

WikiTrivia: Το εξώφυλλο του δίσκου είναι δουλειά του καλιτέχνη Michael Whelan (ο οποίος συνεργάστηκε και αργότερα με τη μπάντα) και ονομάζεται Nightmare in Red.

- Ναι ρε Τάκη, το ξέρω ότι παίζανε ντίσκο, αλλά άκου το λίγο να νιώσεις!


…λόγω της προϊστορίας της μπάντας:



Ministry – The Mind Is a Terrible Thing to Taste

Με αυτό εδώ ο Jourgensen επιτέλους σοβαρεύτηκε και είπε να παίξει μουσική.

Ξαναπήρε την ηλεκτρική κιθάρα στα χέρια του και εγέννετο industrial metal!

Με το που μπαίνει το “Thieves” καταλαβαίνεις ότι εδώ αλλάξανε τα πράματα. Εντάξει ακόμα έχει μπλιμπλίκια αλλά προς θεού πρόσεχε, δαγκώνει και μάλιστα σα κροκόδειλος!

Φρενήρεις ρυθμοί, ένας ψηφιακά ρυθμισμένος ντράμερ κι ο Al Jourgensen σε έξαλλη κατάσταση μοιάζει να προσπαθεί να προλάβει να καλύψει ότι δεν έκανε με τα προηγούμενα τρία LP του. Πολιτικοποιημένος αλλά πάντα με αιχμηρό χιούμορ δίσκος, σε στέλνει για επανάληψη και σε βάζει να αναθεωρήσεις τι θεωρούσες σκληρό ήχο μέχρι τώρα.

WikiTrivia: Ο τίτλος του επόμενου album τους (και του πιο επιτυχημενου) είναι “Psalm 69″ ή “ΚΕΦΑΛΗ ΞΘ”. Αναφέρεται στο βιβλίο του Aleister Crowley “The Book of Lies” (Chapter 69 –“The Way to Succeed and the Way to Suck Eggs!).

- Εντάξει! Το Epic είναι κομματάρα αλλά μη με πρήζεις άλλο μ’ αυτούς, δε βλέπεις που ο άλλος έχει rasta;!;


…αλλά και επειδή το κρυφογούσταρε:



Faith No More – The Real Thing

Ήρθε ο ψυχάκιας και έδεσε το γλυκό.

Η απόκτηση του Mike Putton από τους Mr Bungle φαίνεται πως ήταν η καλύτερη ιδέα που είχαν αυτά τα παιδιά. Ο τύπος έδεσε κατ’ ευθείας με το συγκρότημα, πρόλαβε να γράψει μέσα σε δύο εβδομάδες όλους τους στίχους του δίσκου (το οποίο βραβεύτηκε με Grammy) και είναι και τρελός performer επί σκηνής. Δεν ήτανε μεταγραφή αυτό, ήτανε Jack-Pot!

Ο πιο μοσχοπουλημένος δίσκος τους, με ένα Patton να δίνει ρέστα αλλά και τις συνθέσεις να μην υστερούν σε τίποτα (ούτε σε πρωτοτυπία, ούτε σε τρέλα, ούτε σε τεχνική κατάρτηση).

Το “Epic” ακόμη και σήμερα είναι η μεγαλύτερη επιτυχία τους.

WikiTrivia: Η μπάντα δέχθηκε επίθεση από οικολόγους ακτβιστές για το video clip του κομματιού “Epic”. Σε αυτή τη σκηνή φαίνεται σε αργή κίνηση ένα ψάρι που σπαρταράει έξω από το νερό, δίπλα σε μια γυάλα!

- Κλείσ’ το ρε να μη τους ακούω τους καραγκιόζιδες! Από τότε που βγήκαν όλοι αυτοί οι κλαψιάριδες, χάλασε η μουσική.


…επειδή το grunge κίνημα εκτόπιζε σιγά-σιγά το αγαπημένο του metal:



Nirvana – Bleach

Οι Πυξ-Βλαξ με κιθάρες!

Εντάξει τα παραλέω και το αδικώ το δισκίον, αλλά πολύ κλάψα για τη χαμένη μου τη νιότη, ένα πράμα! Με αυτό ξεκίνησαν οι Nirvanaκαι τους γνώρισε ο κόσμος αρχικά. Είναι καλός δίσκος –αν και λίγο μουντός κατά τη γνώμη μου, με ενδιαφέροντα στοιχεία και σκοτεινές διαθέσεις. Θα σου φέρει στο μυαλό DIY καταστάσεις και αυτή είναι και η ειλικρίνεια που κρύβει μέσα του.

Αν και πήρε αρκετά καλές κριτικές, οι πωλήσεις του δεν αυξήθηκαν παρά με τη κυκλοφορία και την παγκόσμια επιτυχία που τους χάρισε το “Nevermind “του 1991. Σήμερα φτάνει τα τέσσερα εκατομμύρια σε αριθμούς.

O Homo Metalicus στενοχωρήθηκε πολύ που κάποιο άλλο είδος παραγκώνισε τα ακούσματά του (όσο και να συνήθισε αργότερα με το Nevermind) και έκανε μια αφίσα του Cobain που βρήκε, στόχο για βελάκια.

WikiTrivia: Ο Krist Novoselic σε συνέντευξή του στο περιοδικό Rolling Stone το 2001 είπε πως στο βανάκι που χρησιμοποιούσαν μέχρι τότε για τις περιοδείες, ακούσανε μια κασέτα που στη μία πλευρά είχε ένα δίσκο των The Smithereens και στην άλλη έναν των Celtic Frost (μάλλον το “Into the Pandemonium”), τους φάνηκε ένας πολύ καλός συνδυασμός, που τους επηρέασε τον μετέπειτα ήχο τους.


πηγή