Φλόγες Πίστεως σιγοκαίνε στα έγκατα της Κωνσταντινουπόλεως!

Η φανέρωση του Αγιάσματος του Αγίου Φανουρίου



Παρ'ότι έχουν περάσει ήδη αρκετά χρόνια περιπλάνησης στις Πολίτικες συνοικίες, υπάρχουν ακόμα τόσα πολλά πράγματα που συναντώ για πρώτη φορά και συνάμα μαγεύομαι, ενθουσιάζομαι και συγκινούμαι.
Σε μία τέτοια κατηγορία ιδιαιτεροτήτων ανήκουν και οι "αρτηρίες" της Πόλης, τα Αγιάσματά της και τούτη την φορά είχα την τιμή και την ευτυχία να βρεθώ σε έναν χώρο που αρχικά δείχνει την εντύπωση πως είναι δυσκολοπρόσιτος και δεν φανερώνει στον καθένα την θρησκευτική και ιστορική ιδιαιτερότητά του. Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη μου καθώς βρέθηκα έξω από την είσοδο του Αγιάσματος του Αγίου Φανουρίου. Στην κατηφόρα ανάμεσα στα Ταταύλα και το Ντολάπντερέ, ένα απλό κτίσμα σαν μονοκατοικία που δεν τραβά την ματιά, ούτε προιδεάζει για κάτι. Μόλις όμως έφτασα στο κατώφλι του, μου φανερώθηκαν οι αγιασμένες πτυχές της Πόλης.



Το μικρό, γκρίζο κτίσμα δεν προιδεάζει για την εσωτερική του ιδιαιτερότητα


Μόλις όμως πέρασα το κατώφλι του, ο ενθουσιασμός μου μετράπηκε σε έκπληξη και μετά σε δέος


Δύο ορόφους κάτω από την επιφάνεια του δρόμου, βρίσκεται το Άγιασμα του Αγίου Φανουρίου



Ένοιωσα πολύ δυνατά συναισθήματα στην θέα του υπογείου Αγιάσματος, όχι μόνο από τον χώρο που απρόσμενα μου αποκαλύφθηκε αλλά και από την πολυπληθή προσέλευση των πιστών. Η αντίθεση ανάμεσα στα έρημα σοκάκια της επιφανείας και στην παρουσία πιστών 5 μέτρα κάτω από την γή ήταν αρκετά εμφανής. Το ίδιο έντονη ήταν και η ψυχική θαλπωρή που προκαλούσαν οι Εικόνες, ο χώρος και τα αναμμένα κεριά.



Ήδη στο εσωτερικό του Αγιάσματος είχαν προσέλθει αρκετοί πιστοί για προσευχή και για λήψη Αγιάσματος


Στο υπόγειο Άγιασμα του Αγίου Φανουρίου

Ιδιαίτερη μνεία αξίζει και στον Πατέρα Ιάκωβο, τον απλό και πράο ιερέα που συνάντησα εκεί, που με υποδέχτηκε γεμάτος καλοσύνη και έτοιμος να απαντήσει σε κάθε μου ερώτηση, όπως σε αυτή για την προέλευση των πιστών του Αγιάσματος. Αρχικά υπέθεσα πως η πλειοψηφία των επισκεπτών είναι κυρίως αλλόδοξοι όπως στη περίπτωση του Αγίου Δημητρίου Ξηροκρήνης, το Άγιασμα του Αγίου Θεράποντα ή την Παναγία του Βεφά, όμως ο πάτερ-Ιάκωβος με πληροφόρησε πως παρά την δύσκολη συγκοινωνιακή πρόσβαση του Αγιάσματος εδώ προσέρχονται κατά πλειοψηφία ντόπιοι χριστιανοί.
Το Άγιασμα του Αγίου Φανουρίου είναι περίπου 200 ετών, τότε που η περιοχή είχε εντελώς άλλη μορφή. Όμως ακόμα και μόλις πριν μερικές δεκαετίες η γειτονιά κοντά στην λεωφόρο İrmak ήταν εντελώς διαφορετική. Ο Πάτερ Ιάκωβος θυμάται ακόμα τον χώρο του κτίσματος ως ξύλινο καθώς και τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στο Αγίασμα. Εννοείται πως η γύρω περιοχή αποτελούνταν μόνο από αραιοκατοικημένες ξυλοκατασκευές και το Άγιασμα δεν ήταν αρχικά τόσο πολύ χωμένο στην γή. Όταν άρχισαν να χτίζονται οι πολυκατοικίες και να ασφαλτώνονται οι δρόμοι, τότε η επιφάνεια υπερυψώθηκε, προκαλώντας την αντίθεση με το αιωνόβιο Αγίασμα.
Γνωρίζοντας τραγικά γεγονότα αλλά όχι πρόσωπα, είδα την ματιά του ιερεά να σπαράζει καθώς αναφερόμασταν και στα υπόλοιπα Αγιάσματα της Πόλης. Τότε πληροφορήθηκα οτι ο Πατέρας Ιάκωβος Χαβιαρόπουλος είναι γιός του νεωκόρου που δολοφονήθηκε μέσα στον χώρο του Αγιάσματος του Αγίου Θεράποντα, τον Γενάρη του 1998. Το πτώμα του είχε βρεθεί 2 μέρες αργότερα στο πηγάδι που βρίσκεται δίπλα στο Αγίασμα από αστυνομικές δυνάμεις, τον Μητροπολίτη Φιλαδελφείας, Μελίτων, και τον Πρωτοσύγκελο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Θεόληπτο. 16 χρόνια μετά, οι δολοφόνοι παραμένουν ασύλληπτοι και εκτός από τον αγιάτρευτο πόνο, ένα μεγάλο ερωτηματικό, εξακολουθεί να βασανίζει τα μέλη της οικογένειας του. Ας μην λησμονούμε λοιπόν την κακία που δυστυχώς ίσως παραμονεύει δίπλα μας αλλά και τα βιώματα και τις αγωνίες των ανθρώπων που επιτελλουν ένα τόσο σημαντικό και ιερό έργο.



Το σημείο του Αγιάσματος


Εικόνα του Αγίου Φανουρίου, τριγυρισμένη με αφιερώματα


Το εσωτερικό του Αγιάσματος


Ανεβαίνοντας και πάλι τα σκαλοπάτια με κατευθύνση την επιφάνεια της Πόλης, συνάντησα και πάλι έρημα σοκάκια, αντιπαθείς θορύβους από την κοντινή κεντρική λεωφόρο και παγωνιά εξαιτίας του χειμερινού καιρού. Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν με ενοχλούσε γιατί γνώριζα πως κάτω από τα πόδια μου βρίσκεται το υπόγειο Άγιασμα, οι προσευχές του Πατέρα Ιακώβου και καντήλια που σιγοκαίνε.



Φλόγες πίστεως σιγοκαίνε στα έγκατα της Πόλης



πηγή