Γιατί δεν μπορώ να κάνω σχέση;

Γιατί δεν μπορώ να σταυρώσω σχέση;
Ένας άντρας συντάκτης απαντά στα ερωτήματα που σε καίνε.
Γιώργος Μελισσινός

«Οι φίλοι μού λένε ότι είμαι φοβερό κορίτσι, όμορφη, έξω καρδιά… Παρ’ όλα αυτά δεν μπορώ να σταυρώσω σχέση. Ενώ είμαι δοτική και, όταν είμαι με κάποιον, μου αρέσει να μοιραζόμαστε τα πάντα, ο τελευταίος, με τον οποίο ήμασταν μαζί τρεις μήνες, με χώρισε με ένα απλό sms! Η κολλητή μου λέει ότι ίσως ξενέρωσε επειδή είχαμε γίνει σαν αδέρφια, αλλά εγώ θεωρώ ότι η οικειότητα είναι το παν σε μια σχέση :-( Είμαι τόσο λάθος; Help!»

Υπάρχει μια σχολή στην ψυχολογία των σχέσεων που υποστηρίζει πολύ το «μοίρασμα». Πιστεύουν πως αν ανοίγεσαι, αν μοιράζεσαι σχεδόν τα πάντα με το σύντροφό σου, αν συζητάτε, αν αναλύετε ενδελεχώς το όποιο πρόβλημα, αυτό θα λυθεί, θα φωτιστεί κάθε σκιά και όλα θα είναι μέλι γάλα.

Ιστορίες να σκεφτείς

Η παλιά, καλή, εμβληματική (και τελευταία) ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ λεγόταν Eyes Wide Shut (περίπου «Μάτια ορθάνοιχτα κλειστά» – στην Ελλάδα κυκλοφόρησε ως Μάτια ερμητικά κλειστά). Ακόμα προσπαθούν να ερμηνεύσουν αυτό το κύκνειο άσμα του σκηνοθέτη διάφοροι ειδήμονες και πολύ φοβάμαι ότι δεν θα βγάλουν ποτέ άκρη.

Όμως, η βασική ιδέα είναι απλή: Η όμορφη γυναίκα (Νικόλ Κίντμαν) ενός πετυχημένου Νεοϋορκέζου γιατρού (Τομ Κρουζ) σε μια στιγμή αδυναμίας «μοιράζεται» μαζί του μια ανεκπλήρωτη ερωτική της φαντασίωση με έναν άλλο άντρα. Ο γιατρός, ως μοντέρνος, πολιτισμένος άνθρωπος, το αντιμετωπίζει φαινομενικά ψύχραιμα. Στην πραγματικότητα τρελαίνεται, τα βλέπει όλα κωλυόμενα και εμπλέκεται σε μια ολονύκτια Οδύσσεια, που περιλαμβάνει ένα μυστικιστικό ομαδικό σεξουαλικό όργιο σε μια βίλα – με χρυσές μάσκες, στρινγκ με διαμάντια, ρόμπες από ταφτά κι όλα τα σχετικά αξεσουάρ που όλοι έχουμε σπίτι μας. Το ένα φέρνει τ’ άλλο και… δεν θα σου πω εδώ όλη την ταινία, θα αποκαλύψω μόνο ότι η αποκορύφωση έρχεται μ’ αυτό που σε ένα χωριό κοντά στη Θήβα (εκεί όπου το ΣΔΟΕ ανακάλυψε ότι όλοι είχαν Καγιέν και βίλες) θα το περιέγραφαν ως massive clusterfuck.

Δίδαγμα: Όταν σε πιάνει η ακατάσχετη μανία να μοιραστείς με το φίλο σου περίεργα πράγματα, καλύτερα να φας κάτι για να σου περάσει. Γιατί η αληθινή ζωή είναι συχνά πολύ χειρότερη από τις ταινίες (όπου ένα happy end, έστω και τραβηγμένο από τις κοτσίδες του παραγωγού, εγγυάται καλύτερες εισπράξεις) και τα πράγματα μπορεί να πάνε κυριολεκτικά κατά διαβόλου.

Υποπτεύομαι ότι κατάλαβες γιατί τα λέω όλα αυτά. Όχι; Γιατί το πρόβλημά σου νομίζω ότι εστιάζεται στην πρόταση «μου αρέσει να μοιράζομαι τα πάντα». Ξέρω, είσαι έξω καρδιά, ειλικρινής και δεν αισθάνεσαι ότι η σχέση θα είναι ολοκληρωμένη, μπλα μπλα μπλα. Σου έχω νέα: Ο γκόμενος δεν είναι η μαμά σου ή η καλύτερή σου φίλη. Είναι ο συνένοχός σου στη μεγαλύτερη ληστεία των αιώνων: να καταφέρετε να κλέψετε μαζί μερικές στιγμές-σταγόνες ευτυχίας από το Σύμπαν. Αν εσύ επιμένεις να «μοιράζεστε τα πάντα», στην καλύτερη περίπτωση θα είστε σαν σενάριο Γούντι Άλεν της ψυχαναλυτικής περιόδου και στη χειρότερη σαν σουηδική κουλτουριάρικη ταινία απ’ αυτές που παίρνουν βραβεία υπνοθεραπείας για ζόμπι. Πάμε τώρα στο ψητό (πάντα ήθελα να πω αυτή τη γελοία φράση).


Στο ψητό, λοιπόν (ή αλλιώς, τι δεν μοιράζεσαι ποτέ μαζί του)

1 Σχόλια για άλλους άντρες

Δεν αποκαλύπτεις φαντασιώσεις, δεν αναλύεις σχέσεις με πρώην και δεν κάνεις συγκρίσεις, ακόμα κι αν θεωρείς ότι είναι θετικές για τον νυν. Πιστεύεις ότι δεν είναι καλό να κρύβεις το παρελθόν σου ή να λες ψέματα; ΟΚ, μην κρύβεσαι και μη λες ψέματα – αλλά δεν χρειάζονται όλες οι ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για το παρελθόν σου. Ακόμα κι αν από αρρωστημένο ενδιαφέρον εκείνος σε ρωτάει, εσύ κάλυψέ τον απαντώντας βαρετά κι αόριστα– κάτι σαν κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Δεν επαινείς υπερβολικά ούτε δείχνεις μεγάλο ενδιαφέρον (έστω και «αθώο») για κάποιον φίλο ή συνάδελφό σου/του και, αν πρέπει να πεις κάτι, ποτέ δεν λες περισσότερα από ξενέρωτες γενικότητες όπως «ο Νίκος, πολύ καλό παιδί», στολίζοντας μάλιστα το «καλό παιδί» με μια γκρι απόχρωση του «αδιάφορος-φλούφλης». Συμφωνώ, είναι γελοίο, αλλά όλοι οι άνθρωποι έχουμε ανασφάλειες και επίσης οι άντρες είμαστε προγραμματισμένοι να είμαστε ανταγωνιστικοί και αν υποψιαστούμε ότι χάνουμε σε κάποια σύγκριση, (α) κακιώνουμε, γινόμαστε ανυπόφοροι, σου κάνουμε τη ζωή μαρτύριο και μετά φεύγουμε, (β) γινόμαστε ράκος και φεύγουμε, (γ) φεύγουμε.


2 Σωματικές ανάγκες

Δεν μπουκάρεις στην τουαλέτα όταν ξυρίζεται (αντρική ιεροτελεστία) αιφνιδιάζοντάς τον (α) σε σημείο να κόψει καμιά φέτα, (β) για να του πεις «κάτι φοβερό», (γ) για να κάνεις το ψιλό σου, (δ) κάτι πολύ πιο χοντρό, που μπορεί να περιλαμβάνει παράξενους ήχους και οσμές, ή (ε) για να αλλάξεις σερβιέτα. Δεν αποδεικνύεις πόσο «άνετη» και «φυσική» είσαι, αλλά δίνεις υπερβολικά πολλές πληροφορίες για διαδικασίες που κι εκείνος ως σύγχρονος άνθρωπος κατανοεί ως φυσιολογικές, αλλά δεν σημαίνει ότι αντέχει να τις ζει μαζί σου σε όλη τους τη δόξα.

Ακόμα όμως κι αν είναι απ’ αυτούς που τα αντέχουν κάτι τέτοια, δεν θέλεις να το κάνεις, γιατί η διαδικασία σε απομυθοποιεί πλήρως (ο άντρας που είναι μαζί σου σε έχει κάπως εξιδανικευμένη στο μυαλό του – για κάποιο διάστημα τουλάχιστον, από εσένα εξαρτάται πόσο), κι αν εκείνος πάρει θάρρος, δεν θα τον μαζεύεις. Θα κάνει τα ίδια και χειρότερα και, πίστεψέ με, δεν θέλεις να το ζήσεις (εκτός αν είστε ζεύγος κίνκι γουρουνόβιων).


3 Υπερβολικές ανασφάλειες

Αφού είναι μαζί σου, μάλλον σε θεωρεί ξεχωριστή. Πιθανόν σε βλέπει και όμορφη, ίσως να σε αγαπάει κιόλας. Αν εσύ αρχίσεις να μιλάς συνέχεια με μίσος για την κυτταρίτιδα στον πισινό σου, τα μαλλιά σου που δεν έχουν τον «όγκο» που θα ήθελες και τη μύτη σου που «είναι σαν πατάτα», για κάποιο διάστημα θα γελάει και θα σε καθησυχάζει. Για κάποιο διάστημα – ανάλογα με τη δική του εμπιστοσύνη στο κριτήριό του.
Ξαφνικά όμως, ένα πρωί θα ξυπνήσει και θα σε δει όπως σε βλέπεις εσύ (έστω κι αν το κάνεις από νάζι, επειδή ζητιανεύεις συνέχεια επιβεβαίωση). Πολύ πιθανό να μη φύγει τρέχοντας, τουλάχιστον όχι πριν πιει έναν καφέ και το ξανασκεφτεί λίγο. Αλλά το δηλητήριο που εσύ η ίδια τού έσταζες στην καρδιά (ήθελες ντε και καλά να μοιραστείς και αυτό μαζί του) έχει αρχίσει να λειτουργεί και σύντομα θα βαρεθεί να διασκεδάζει τις ανασφάλειές σου και θα εξαφανιστεί.


4 Οδηγίες στο σεξ

Οι σύγχρονοι ψυχολόγοι-σεξολόγοι υποστηρίζουν ότι στο σεξ πρέπει η «σύγχρονη γυναίκα να λέει επακριβώς τι θέλει». Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πόσο καλή σεξουαλική ζωή έχουν αυτοί οι ψυχολόγοι; Τους έχεις ρωτήσει πώς τα πάνε στο σεξ;
Ένας άντρας που σε θέλει πολύ, θα το ανεχτεί αρχικά και για κάποιο διάστημα. Αλλά αργά ή γρήγορα θα ξενερώσει. Γιατί; Διότι από τη φύση (και από τις γυναίκες ίσως) οι άντρες έχουμε παραμυθιαστεί ότι είμαστε «κατακτητές», ότι «εμείς ελέγχουμε το παιχνίδι», οπότε δεν μπορούμε να αντέξουμε επί μακρόν να μας διαβάζεις το εγχειρίδιο χρήσεως ή να πιάνουμε στο κρεβάτι (το τραπέζι, όπου αλλού) συζήτηση σαν να πρέπει να ψηφίσουμε νομοσχέδιο στη Βουλή.
Σαφώς υπάρχουν έξυπνοι τρόποι να «ζητήσεις» ή να «καθοδηγήσεις» έναν άντρα. Αρκούν κάποιες «ανάσες», κάποια «μμμ» – η κάθε γυναίκα βρίσκει τα δικά της «σημάδια». Αν δεν πιάνει τα υπονοούμενα, άλλαξέ τον. Μην προσπαθείς να εκπαιδεύσεις ένα χάσκι για να γίνει λαγωνικό.

Αντί επιλόγου

Αυτά είναι τα πολύ βασικά. Αν, πάλι, θέλεις οπωσδήποτε να μοιράζεσαι (για περισσότερο «δέσιμο») μαζί του τα passwords στον υπολογιστή σου, πώς περνάνε οι φίλες σου τα βράδια, τι έκανες «εκείνο το καλοκαίρι» και τη γνώμη σου για τους κολλητούς και τη μαμά του, το αφήνω στη διακριτική σου ευχέρεια – αν οι χωρισμοί με sms δεν σε χαλάνε
πηγή