Μοναχική πορεία προς την παρακμή

Του Νίκου Μελέτη

Ο «σουλτάνος» μένει όλο και πιο μόνος, παρασύρεται όλο και πιο βαθιά στις εμμονές του. Κανείς δεν μπορεί να ανακόψει την πορεία του μεγάλου τούρκου ηγέτη προς την παρακμή.

Μαζί του όμως ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απειλεί να παρασύρει και την Τουρκία, διαλύοντας την εικόνα της τόσο ως αξιόπιστου συνομιλητή της Ουάσινγκτον, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ρωσίας όσο και ως περιφερειακής δύναμης σε μία περιοχή εύφλεκτη, όπως είναι η Μέση Ανατολή, η Κεντρική Ασία, η Βόρειος Αφρική.

Ο τούρκος πρωθυπουργός από ηγέτης στην προσπάθεια της χώρας του να
καταλάβει κομβική θέση στο διεθνές περιβάλλον μετατρέπεται σταδιακά σε τροχοπέδη, οδηγώντας την σε σύγκρουση όχι μόνο με παραδοσιακούς της αντιπάλους, αλλά ακόμη και με φίλους ή και ένθερμους υποστηρικτές της.

Μετωπική σύγκρουση

Η καθοδική πορεία που ξεκίνησε την προηγούμενη άνοιξη, με την άγρια καταστολή στο πάρκο Γκεζί και τα όσα ακολούθησαν με τη σύγκρουση μεταξύ του Ερντογάν και του φιλελεύθερου ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν, το «παράλληλο κράτος», το οποίο ωστόσο είχε χρησιμοποιήσει προηγουμένως προκειμένου να εξοντώσει το «βαθύ κράτος και η προσπάθειά του να συγκαλύψει τον ποταμό αποκαλύψεων διαφθοράς στην οποία είχε επιδοθεί ο περίγυρός του, τελικά απειλούν την ίδια τη Δημοκρατία στην Τουρκία, «θολώνοντας» επικίνδυνα τον δυτικό προσανατολισμό της.

Μέσα σε λίγους μήνες, ο κ. Ερντογάν έχει δημιουργήσει πολλούς εχθρούς, ενώ χάνει διαρκώς φίλους.

Σε ό,τι αφορά στις ΗΠΑ, η άλλοτε ένθερμη σχέση του με τον Μπάρακ Ομπάμα έχει αποδυναμωθεί πλήρως. Μετά δε την επίσημη διάψευση των ισχυρισμών του τούρκου πρωθυπουργού ως προς το περιεχόμενο της τηλεφωνικής επικοινωνίας που είχε με τον πρόεδρο Ομπάμα στις 14 Φεβρουαρίου, ήρθε η απαγόρευση του twitter και η αντίδραση ήταν ακόμη πιο σκληρή. Στο επίσημο blog του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ο βοηθός υπουργός για θέματα Δημόσιας Διπλωματίας, Νταγκ Φραντς, χαρακτήρισε την απόφαση του τούρκου πρωθυπουργού ως «το κάψιμο το βιβλίων του6 21ου αιώνα» σε ευθεία αντιστοίχηση με το χιτλερικό καθεστώς.

Η ΕΕ, πάλι, και κλασσικοί υποστηρικτές της Τουρκίας, όπως ο Επίτροπος Στ. Φούλε, και ο Σουηδός υπουργός Εξωτερικών, Κ.Μπιλντ, υποχρεώθηκαν να αποδοκιμάσουν με έντονο τρόπο το αυτό το αντιδημοκρατικό και αυταρχικό ολίσθημα της κυβέρνησης Ερντογάν, ακυρώνοντας έτσι κάθε προσπάθεια για επίσπευση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.

Στον ισλαμικό κόσμο, αποτέλεσε πλήγμα για την Τουρκία το ότι αποκλείστηκε μαζί με το Κατάρ από το μεγάλο Ισλαμικό Συνέδριο που έλαβε χώρα στο Κάιρο, συγκεντρώνοντας τους ογδόντα κορυφαίους θεολόγους από τριάντα τέσσερις χώρες, ακριβώς λόγω της στάσης Ερντογάν υπέρ των Αδελφών Μουσουλμάνων.

Με το δε Ιράκ συνεχίζεται η σφοδρή σύγκρουση, καθώς η Βαγδάτη επιμένει ότι η προσπάθεια παράκαμψής της για την εξαγωγή πετρελαίου από τις κουρδικές περιοχές μέσω Τουρκίας αποτελεί ουσιαστικά casus belli και απειλεί την ίδια την ακεραιότητα της χώρας, ενώ με το Ιράν υπάρχει στρατηγικού περιεχομένου αντίθεση σε ό,τι αφορά στον εμφύλιο στη Συρία, όπου η Τουρκία εμφανίζεται να εξοπλίζει ακραίες ισλαμικές ομάδες που αντιμάχονται το καθεστώς Άσαντ, το οποίο υποστηρίζεται από την Τεχεράνη.

Κατάρριψη μαχητικού

Όσο για το τελευταίο περιστατικό, η κατάρριψη συριακού πολεμικού αεροσκάφους από τουρκικά, με επίσημη εκδοχή την «παραβίαση του τουρκικού εναέριου χώρου», μάλλον υπηρετεί την προεκλογική καμπάνια του Ταγίπ Ερντογάν και την προσπάθειά του να ξεφύγει από την σκανδαλολογία.

Ο τούρκος πρωθυπουργός παίζει με τη φωτιά, καθώς η απάντηση ήρθε μία ημέρα μετά ,όταν τουρκικό F-16 έμεινε εγκλωβισμένο επί σχεδόν πέντε λεπτά από συριακό ραντάρ του ρωσικού πυραυλικού συστήματος SA-5.

Το νέο μεγάλο πρόβλημα της Τουρκίας, πάντως, προέκυψε με τη Ρωσία, με αφορμή την Κριμαία. Από την πρώτη στιγμή η Τουρκία υιοθέτησε «προωθημένες» θέσεις εναντίον της Ρωσίας θεωρώντας ότι η παρουσία των Τατάρων στην περιοχή της έδινε δικαίωμα και δυνατότητα για εμπλοκή σε μία ιδιαίτερα περίπλοκη κρίση.

Το αποτέλεσμα είναι η Μόσχα να έχει εκλάβει ως εχθρική την τουρκική στάση, ενώ τελικά και οι ίδιοι οι Τάταροι που έσπευσαν να ζητήσουν την τουρκική βοήθεια, μάλλον θα είναι απογοητευμένοι.

Με το Ισραήλ, παρά τις προσπάθειες που έχει καταβάλει ο πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου –με σοβαρό πολιτικό κόστος- για την αποκατάσταση των διμερών σχέσεων, ο κ. Ερντογάν επιμένει να ναρκοθετεί την επαναπροσέγγιση, κάτι που του στοιχίζει σημαντικά, καθώς βάζει απέναντί του το εβραϊκό λόμπι στις ΗΠΑ και τους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς της Ουάσινγκτον στην περιοχή.

Το μόνο ζήτημα στο οποίο η Τουρκία και ο πρωθυπουργός της φαίνεται να κερδίζουν έδαφος είναι το Κυπριακό. Ας ελπίσουμε ότι στο διπλωματικό ναυάγιο που οδηγεί τη χώρα του ο Ταγίπ Ερντογάν δεν θα αποτελέσει το Κυπριακό και η λύση του στη βάση ενός νέου σχεδίου Ανάν τη «σωσίβιο λέμβο» του τούρκο ηγέτη.

Πηγή «Επίκαιρα»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Από το Ας μιλήσουμε επιτέλους

Το είδαμε εδώ