Ένζυμα και Ανοσοποιητικό!

ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ – ΑΜΥΝΑ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ 
Το αμυντικό σύστημα του ανθρώπου αποτελείται από ένα θαυμαστό δίκτυο αλληλένδετων αμυντικών μηχανισμών που προστατεύουν το σώμα από διάφορους παράγοντες κινδύνου, π.χ. βακτηρίδια, ιούς, μύκητες, τοξικές ουσίες κτλ, οι οποίοι οδηγούν σε παθολογικές καταστάσεις και ασθένειες.
Το αμυντικό σύστημα αποτελείται κυρίως από δύο τύπους κυττάρων, τα φαγοκύτταρα και τα λεμφοκύτταρα. Τα φαγοκύτταρα περιβάλλουν τα εισερχόμενα παθογόνα μικρόβια και χωνεύοντάς τα, τα καθιστούν αβλαβή. Είναι πλέον γνωστό ότι τα μόρια που παρέχουν στα φαγοκύτταρα τη δυνατότητα να αποσυνθέτουν τους εισβολείς είναι ένζυμα. Επιπλέον, ένζυμα στο αίμα συνεισφέρουν στο να ενεργοποιούνται τα φαγοκύτταρα για την επίθεση κατά των βακτηριδίων και των ιών. Μαζί με τις δηλητηριώδεις ουσίες των βακτηριδίων, που αποκαλούνται ενδοτοξίνες, τα ένζυμα κατορθώνουν να διεγείρουν τη «βουλιμία» των φαγοκυττάρων σε τέτοιο βαθμό ώστε να εξοντώσουν αποτελεσματικά τους εισβολείς.
Η «αποστολή» των φαγοκυττάρων γίνεται πιο εύκολη όταν τα βακτηρίδια και οι ιοί έχουν δεσμευθεί από αντισώματα. Τα αντισώματα δημιουργούνται στα λεμφοκύτταρα και ενώνονται με τα βακτηρίδια και τους ιούς δημιουργώντας ανοσολογικά σύμπλοκα. Τα σύμπλοκα αυτά αναγνωρίζονται εύκολα από τα φαγοκύτταρα ως επικίνδυνοι εισβολείς, οπότε δίνεται το σήμα στα ένζυμα που υποστηρίζουν την άμυνα του οργανισμού να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικότερα τους εισβολείς. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας ιδιαίτερα για τους ηλικιωμένους, το αμυντικό σύστημα των οποίων είναι εξασθενημένο.
Τα λεμφοκύτταρα διαθέτουν ποικιλία ενζύμων με τη βοήθεια των οποίων εκτελούν την αποστολή τους στην άμυνα. Αυτά τα κύτταρα είναι εφοδιασμένα με ένα πολύπλοκο και λειτουργικότατο μηχανισμό αναγνώρισης με τον οποίο όχι μόνο αναγνωρίζουν τους εισβολείς, όπως τα βακτηρίδια, τους ιούς ή τους μύκητες, αλλά και τα προσελκύουν. Μόλις έρθουν σε επαφή μαζί τους, επιτίθενται με τα ένζυμά τους στα ξένα κύτταρα και τα καταστρέφουν. Ολόκληρη σειρά ενζύμων απελευθερώνεται γι´ αυτή τη μορφή της επίθεσης.
Το ενιαίο αμυντικό δυναμικό του σώματος μπορεί να επιτεθεί και εναντίον καρκινικών κυττάρων. Τα φαγοκύτταρα και τα λεμφοκύτταρα καταβάλλουν από κοινού προσπάθειες για να αναγνωρίσουν τα καρκινικά κύτταρα και να τα καταστρέψουν. Τα φαγοκύτταρα εκκρίνουν συγκεκριμένες ουσίες που νεκρώνουν τα καρκινικά κύτταρα, όπως για παράδειγμα τον «παράγοντα νέκρωσης όγκων» που μόνο με εκλεκτικό τρόπο αναγνωρίζει τα καρκινικά κύτταρα και προκαλεί τη νέκρωσή τους. Και πάλι είναι τα ένζυμα που βοηθούν τα φαγοκύτταρα να παράγουν όσο γίνεται περισσότερο απ´ αυτόν τον παράγοντα για να καταστραφούν όλα τα καρκινικά κύτταρα, εάν είναι δυνατόν. Τα ένζυμα βοηθούν συγχρόνως τα λεμφοκύτταρα να επιτεθούν κι αυτά στα καρκινικά κύτταρα και να τα καταστρέψουν με την άμεσή τους κυτταροτοξικότητα.
Όσο χρόνο λειτουργούν αυτοί οι δύο αμυντικοί μηχανισμοί το σώμα προστατεύεται από τον καρκίνο. Κίνδυνος υπάρχει όταν τα φαγοκύτταρα και τα λεμφοκύτταρα δεν μπορούν για κάποιο λόγο να εξοντώσουν τα καρκινικά κύτταρα.
Για να μπορέσουν τα καρκινικά κύτταρα να δημιουργήσουν όγκο πρέπει να είναι σε θέση να προσκολλώνται στα κύτταρα των αγγείων αλλά και να συνδέονται μεταξύ τους. Χωρίς αυτή την προσκολλητική ικανότητα τα καρκινικά κύτταρα δεν καταφέρνουν να πολλαπλασιαστούν και να δημιουργήσουν όγκο. Τα ένζυμα μέσα στο αίμα αφαιρούν από τα καρκινικά κύτταρα αυτή τη δυνατότητα προσκόλλησης με αποτέλεσμα να μειώνεται ο κίνδυνος δημιουργίας καρκινώματος.

ΕΝΖΥΜΑ & ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ
Η χρήση διαφόρων φυτών για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες αποτελεί εδώ και αιώνες μια συνήθη πρακτική των ανθρώπων. Δύο φυτά τα οποία χρησιμοποιούνται παραδοσιακά για διάφορες θεραπευτικές τους ιδιότητες είναι ο ανανάς και η παπάγια. Πλέον είναι γνωστό ότι η αποτελεσματικότητά τους οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο περιεχόμενό τους σε ένζυμα.
Ο ανανάς περιέχει το ένζυμο βρωμελαΐνη. Παραδοσιακά ο ανανάς έχει χρησιμοποιηθεί για επούλωση, για εξαρθρώσεις και στραμπουλήγματα, ως διουρητικό και καθαρτικό, στην πέψη, για εμμηνορροϊκές διαταραχές, για ήπια αποτοξίνωση, φλεγμονές και οιδήματα. Οι υψηλότερες συγκεντρώσεις του ενζύμου εντοπίζονται στα φύλλα του και στο μίσχο του άγουρου φρούτου.Η παπάγια περιέχει το ένζυμο παπαΐνη. Παραδοσιακά η παπάγια έχει χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση φλεγμονών, δερματικών προβλημάτων, της παχυσαρκίας, των αιμορροΐδων, της διάρροιας, του άσθματος, για την πέψη, τις εμμηνορροϊκές διαταραχές, την υποστήριξη της λειτουργίας των νεφρών κ.α. Οι υψηλότερες συγκεντρώσεις του ενζύμου εντοπίζονται στις λιγότερο εύγεστες περιοχές του άγουρου φρούτου, όπως στο latex και τη φλούδα του.
Εκτός από τα φυτά που περιέχουν ένζυμα, υπάρχουν και ορισμένοι ζωικοί ιστοί ή όργανα που περιέχουν ένζυμα, όπως είναι το πάγκρεας των ζώων. Τα ένζυμα από το πάγκρεας των ζώων – θρυψίνη, χυμοθρυψίνη, παγκρεατίνη – συμβάλλουν, όπως και τα ένζυμα από τον ανανά και την παπάγια, στην αντιμετώπιση των φλεγμονών. Στην παραδοσιακή λαϊκή ιατρική, ο ανανάς, η παπάγια και το πάγκρεας των ζώων θεωρούνται από καιρό ιδεώδη φάρμακα για τις χρόνιες και οξείες φλεγμονές, για τα τραύματα, τα στραμπουλήγματα, τα αιματώματα, τις φλεβίτιδες, αλλά και για τις ρευματικές φλεγμονές ή για φλεγμονώδεις ιώσεις.
Αντιφλεγμονώδεις τροφές και βότανα!
Σύμφωνα με μελέτες, τα παραπάνω ένζυμα μπορούν να συμβάλλουν σε διάφορες περιπτώσεις, οι οποίες αναγράφονται στον παρακάτω πίνακα: 

Επίδραση Βρωμελαΐνη Παπαΐνη Θρυψίνη Χυμοθρυψίνη Μείωση οιδήματος Βελτίωση ροής αίματος Διάσπαση ανοσοσυμπλόκων

Δείτε ακόμη: Ενζυματική, η έξυπνη διατροφή!
Ένζυμα το άλφα και το ωμέγα της ζωής – Μέρος Α. 
Ένζυμα το άλφα και το ωμέγα της ζωής – Μέρος Β. 
Πηγή: www.douni.gr

Η ΣΕΛΊΔΑ ΈΧΕΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΌ ΧΑΡΑΚΤΉΡΑ.ΣΥΜΒΟΥΛΕΎΕΣΤΕ ΠΆΝΤΑ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΌ ΣΑΣ.
«Κάλλιον του θεραπεύειν, προλαμβάνειν!».
Το είδαμε εδώ