Λερναία Ύδρα, τέρας ή φυσικό φαινόμενο;

Λέρνα, μια ιερή περιοχή που βρισκόταν στην παραλία οκτώ χιλιόμετρα από την πόλη-κράτος Άργος. Προς τα... δυτικά υψωνόταν το ιερό όρος Πόντινος με το ιερό άλσος από πλατάνια που εκτεινόταν μέχρι τη θάλασσα. Φυσικά σύνορα του άλσους ήταν από την μία πλευρά ο ποταμός Πόντινος, ενώ από την άλλη, ο μικρότερος ποταμός που σχημάτιζαν τα νερά της πηγής Αμυνώνης.

Κάθε χρόνο διοργανώνονταν απόκρυφες νυχτερινές τελετές προς τιμή του Διόνυσου, ο οποίος από το σημείο αυτό κατέβηκε στον Τάρταρο για να φέρει πίσω τη Σεμέλη. Ενώ για άλλους μεταγενέστερους, η περιοχή θεωρούνταν το σημείο από όπου κατέβηκαν ο Άδης και η Περσεφόνη στο βασίλειο των νεκρών και για τον λόγο αυτό, εκεί τελούνταν τα μυστήρια της Λερναίας Δήμητρας.

Αυτή την ιερή περιοχή, τρομοκρατούσε κάποτε η Ύδρα. Ένα τέρας που είχε την φωλιά της κάτω από ένα πλατάνι στις επτά πηγές της Αμυνώνης και επισκεπτόταν συχνά το κοντινό απάτητο έλος. Ένα έλος που είχε γίνει ο τάφος πολλών απρόσεκτων ταξιδιωτών.

Το τέρας είχε τεράστιο σώμα, φιδόμορφο ή σκυλόμορφο. Διέθετε ένα αθάνατο κεφάλι και επιπλέον επτά ή και περισσότερα. Ήταν τόσο δηλητηριώδης, ώστε ακόμη και η ανάσα του όπως και η οσμή των αποτυπωμάτων του, ήταν ικανά να καταστρέψουν τα πάντα γύρω.

Έτσι, μετά από διαταγή του βασιλιά Ευρυσθέα, ο Ηρακλής οδεύει για την εξόντωση της Λερναίας Ύδρας. Με την βοήθεια του Ιόλαου και τις συμβουλές της θεάς Αθηνάς, η αποστολή στέφεται από απόλυτη επιτυχία. Το τέρας παύει να υπάρχει κάνοντας χρήση της φωτιάς και με τον Ηρακλή να δίνει το τελικό θανάσιμο κτύπημα.

Όλα αυτά, όμως, έλαβαν χώρα σύμφωνα με τον γνωστό μύθο. Στην πραγματικότητα, η υπόσταση της Λερναίας Ύδρας και η αντιμετώπισή της λαμβάνει διαφορετική τροπή, λαμβάνει διαφορετικές εκδοχές.

Μια εκδοχή υποστηρίζει ότι η Ύδρα ήταν μια πηγή επτά υπόγειων ποταμών που οι κάτοικοι της Λέρνας υπέφεραν από τις πλημμύρες της. Ενώ, η τελική αποξήρανσή της επιτεύχθηκε με την χρήση φωτιάς.

Μια άλλη ότι ο Ηρακλής σαν ιερός βασιλιάς, όφειλε να νικήσει τα ζώα που παρίσταναν τα διάφορα ζώδια του αρχαίου ημερολογίου. Αυτά, υποδήλωναν ότι την χρονική περίοδο που θα βασίλευε, μπορούσε να έχει επίδραση πάνω στα φυσικά φαινόμενα.

Επιπλέον, υπάρχει και εκείνη της ανάμνησης ιστορικού γεγονότος. Ένα γεγονός, μια προσπάθεια κατάργησης των ευγονικών τελετών της Λέρνας εκεί στο ιερό άλσος των πλατανιών, το οποίο και τελικά πυρπολήθηκε.

Τέλος, με δεδομένο της τάσης των αρχαίων Ελλήνων να προσωποποιούν τόσο τους θεούς, όσο και τις συμφορές που τους έπλητταν κατά καιρούς, υφίσταται η εκδοχή της ελονοσίας. Μια εξαιρετικά θανατηφόρα ασθένεια με φορείς τα σμήνη κουνουπιών που ευημερούσαν στο συγκεκριμένο έλος, τα οποία, όμως, αντιμετωπίζονται επιτυχώς με την χρήση φωτιάς.
Τελειώνοντας, αν και ιδιαίτερα απομυθοποιημένη η τελευταία εκδοχή, ο ημίθεος ήρωας Ηρακλής δεν χάνει τίποτα από την αιώνια λάμψη του. Υπήρξε λυτρωτής ανθρώπινων δεινών, ενώ το πρότυπό του συνεχίζει να καθοδηγεί τις μελλοντικές γενεές.

πηγή