Προβολή 3D που δεν απαιτεί ειδικά γυαλιά

Ερευνητές του MIT δημιούργησαν ένα νέο τρόπο προβολής τρισδιάστατων εικόνων, ο οποίος δεν απαιτεί τη χρήση ειδικών γυαλιών για να γίνουν ορατές. Μάλιστα, με τη συγκεκριμένη μέθοδο επιτυγχάνεται η προβολή διαφορετικής προοπτικής, του ίδιου αντικειμένου, ανάλογα με το που βρίσκεται ο θεατής.

Η προσέγγιση του MIT βασίζεται στην ιδέα να δημιουργηθεί ένα σύστημα προβολής τρισδιάστατου βίντεο που δεν θα απαιτεί γυαλιά, θα επιτρέπει τη θέαση υπό ευρείες γωνίες, θα προσφέρει υπέρ-υψηλές αναλύσεις και συγχρόνως θα είναι μηχανικά απλό. Το τελικό αποτέλεσμα θα μπορεί να αποτελέσει μία πιο οικονομική εκδοχή από τα συστήματα ολογραφικής προβολής, αλλά με ανάλογη ποιότητα εικόνας.
Το σύστημα του MIT δεν δημιουργεί την ψευδαίσθηση ενός αντικειμένου, αλλά δημιουργεί μία πραγματική αλλαγή της προοπτικής για πολλαπλούς θεατές που παρακολουθούν την ίδια εικόνα από διαφορετικές γωνίες θέασης. Όπως δηλαδή θα συνέβαινε αν παρακολουθούσαν ένα πραγματικό αντικείμενο. Επιπρόσθετα, παρέχει καλύτερη ανάλυση και αντίθεση σε σχέση με το συμβατικό 2D βίντεο.
Η καρδιά του προβολέα είναι ένα ζεύγος επίπεδων πάνελ από διαμορφωτές υγρών κρυστάλλων, τα οποία λειτουργούν σαν μικροσκοπικές οθόνες υγρών κρυστάλλων (LCD), τα οποία είναι τοποθετημένα ανάμεσα στην πηγή του οπίσθιου φωτισμού και τον φακό.
Το ένα πάνελ παράγει φωτεινά μοτίβα σε συγκεκριμένες γωνίες, τα οποία περνούν μέσα από το δεύτερο πάνελ, αλλά μόνο στις συγκεκριμένες γωνίες. Στη συνέχεια τα φωτεινά μοτίβα διαπερνούν μια σειρά από φακούς, οι οποίοι είναι τοποθετημένοι με τον ίδιο τρόπο που τοποθετούνται οι φακοί σε ένα τηλεσκόπιο.
Τα μοτίβα στη συνέχεια περνούν μέσα από μία διάφανη οθόνη προβολής, κατασκευασμένη από γραμμές κάθετων φακών. Μέσω αυτών των φακών, τα μοτίβα αποδίδονται σε μορφή τρισδιάστατης εικόνας η οποία κινείται σε κάθε ένα από τα οκτώ σημεία θέασης.
Οι διαμορφωτές ανανεώνουν την εικόνα 240 φορές κάθε δευτερόλεπτο, το οποίο είναι λιγότερο από τις σύγχρονες τηλεοράσεις, αλλά δέκα φορές μεγαλύτερο από την τυπική ταχύτητα προβολής ενός φιλμ. Το σύστημα απαιτεί αρκετό βάθος για να λειτουργήσει, αλλά το προτέρημά του είναι ότι μπορεί να αποδώσει βίντεο υπέρ-υψηλής ανάλυσης.
Το σύστημα προβολής του MIT χρησιμοποιεί αλγόριθμους συμπίεσης δεδομένων οι οποίοι επικεντρώνονται στην αναπαραγωγή των άκρων της εικόνας των αντικειμένων και όχι στο κυρίως σώμα. Αυτό γίνεται γιατί οι άκρες της εικόνας αλλάζουν περισσότερο, όταν ένα αντικείμενο κινείται ή γυρίζει. Επίσης, ο αλγόριθμος παράγει φωτεινότερη εικόνα με ισχυρότερη αντίθεση.
Οι ερευνητές του MIT θεωρούν ότι η συγκεκριμένη τεχνολογία θα μπορούσε να βρει εφαρμογή στον βιομηχανικό και αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, στην ιατρική και φυσικά στον χώρο της ψυχαγωγίας.
πηγή