Οι αστρονόμοι είναι σεληνιασμένοι! Κυριολεκτικά! Ο άνθρωπος στο φεγγάρι, μάθαμε μόλις την περασμένη εβδομάδα, ότι σχηματίζεται από τη σκοτεινή ρευστή λάβα πριν από τρία δισεκατομμύρια χρόνια, αντί για υποτιθέμενη για πολύ καιρό γιγάντια σύγκρουση αστεροειδή. Τώρα, μαθαίνουμε ότι η ίδια η ηφαιστειακή δραστηριότητα μπορεί να διατηρήθηκε και να είναι ενεργή μέχρι και τα τελευταία χρόνια.
Μια νέα ανακάλυψη από μια ομάδα γεωλόγων στη Σχολή της Γης και Εξερεύνηση του Διαστήματος του Πανεπιστημίου της Arizona δείχνει ότι το φεγγάρι έχει δει το μικρές αλλά διαδεδομένες εκρήξεις της βασαλτικής λάβας κατά τα τελευταία 50 εκατομμύρια χρόνια, μια γεωλογικά πρόσφατη περίοδο.
Το είδαμε εδω...
Η ανακάλυψη ανακοινώθηκε σε ένα έγγραφο που δημοσιεύθηκε ονλάιν 12η Οκτ. στο Nature Geoscience. Η Sarah Braden, μια πρόσφατη απόφοιτος της Σχολή της Γης και Εξερεύνησης του Διαστήματος, είναι ο επικεφαλής συγγραφέας, οι άλλοι είναι η Julie Stopar, ο Samuel Lawrence και ο Mark Robinson, όλοι ερευνητές, στη σχολή και η Carolyn van der Bogert και ο Harald Hiesinger του Westfälische Wilhelms-Universität Münster στη Γερμανία.
Εάν επιβεβαιωθεί, το εύρημα θα μπορούσε να υποδηλώνει την παρουσία ραδιενεργών στοιχείων, που διατηρούν το εσωτερικό του φεγγαριού ζεστό.
Χρησιμοποιώντας εικόνες υψηλής ανάλυσης από το Lunar Reconnaissance Orbiter της NASA, εντόπισαν 70 μικρά ηφαιστειακά χαρακτηριστικά διάσπαρτα σε όλες τις σκοτεινές ηφαιστειακές πεδιάδες του φεγγαριού, ή "θάλασσες".
Ένας συνδυασμός των λείων, χαμηλών, στρογγυλεμένων αναχωμάτων κοντά στα μπαλώματα του ακατέργαστου, θολού εδάφους, χαρακτηριστικά που αναφέρονται από τους επιστήμονες ως παράτυπα μπαλώματα "θάλασσας".
Οι ηλικίες των παράτυπων "θαλασσών" χαρακτηριστικών μπαλωμάτων προέρχονται από μελέτες του μεγέθους και των αριθμών κρατήρων σε μια δεδομένη περιοχή. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η σεληνιακή ηφαιστειακή δραστηριότητα έληξε σταδιακά, συνεχίζοντας μέχρι λιγότερο από 50 εκατομμύρια χρόνια πριν.
"Η ύπαρξη και η νεαρή ηλικία των παράτυπων μπαλωμάτων θαλασσών παρέχει ένα νέο εμπόδιο για τα μοντέλα της θερμικής εξέλιξης του σεληνιακού εσωτερικού", είπε η Sarah Braden, η επικεφαλής συγγραφέα.
"Ο σεληνιακός μανδύας έπρεπε να παραμείνει αρκετά ζεστός για μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε να παράσχει μάγμα για τις εκρήξεις μικρής ισχύος".
Τα χαρακτηριστικά είναι πάρα πολύ μικρά για να τα δούμε από τη Γη, κατά μέσο όρο μικρότερα από το ένα τρίτο του ενός μιλίου (500 μέτρα) στην μεγαλύτερη διάσταση τους. Ένα χαρακτηριστικό που ονομάζεται Ina είναι γνωστό εδώ και πολύ καιρό, έχει απεικονιστεί από τη σεληνιακή τροχιά από τους αστροναύτες του Appolo 15 αστροναύτες στη δεκαετία του 1970. Αρκετές πρώιμες μελέτες έδειξαν ότι το Ina θα μπορούσε να είναι πολύ νέο (10 εκατομμύρια χρόνια ή λιγότερο), αλλά μόνο μερικές ακανόνιστες κηλίδες "θάλασσας" ήταν γνωστές τότε και η σημασία τους ήταν ασαφής.
Ο μεγάλος αριθμός από αυτά τα χαρακτηριστικά και ευρεία διανομή τους υποδεικνύουν έντονα ότι η ηφαιστειακή δραστηριότητα προχωρημένου σταδίου δεν ήταν μια ανωμαλία, αλλά ένα σημαντικό μέρος της γεωλογικής ιστορίας του φεγγαριού. Οι αριθμοί και τα μεγέθη των κρατήρων μέσα σε αυτές τις περιοχές δείχνουν οι καταθέσεις ότι είναι σχετικά πρόσφατοι.
«Αυτά τα νέα ηφαιστειακά χαρακτηριστικά είναι οι πρωταρχικοί στόχοι για τη μελλοντική εξερεύνηση, τόσο ρομποτική όσο και ανθρώπινη», είπε ο Mark Robinson, κύριος ερευνητής του LROC στο πολιτειακό πανεπιστήμιο της Αριζόνα. Η ανακάλυψη δίνει στην ηφαιστειακή ιστορία του φεγγαριού ένα νέο κεφάλαιο. Όπως λέει ο Braden, «Η κατανόηση του φεγγαριού έχει αλλάξει δραστικά από τα στοιχεία για τις ηφαιστειακές εκρήξεις σε ηλικία πολύ νεότερη από ότι εθεωρείτο μέχρι σήμερα δυνατό και σε διάφορες τοποθεσίες σε όλες τις σεληνιακές "θάλασσες"».
«Το εύρημα αυτό είναι το είδος της επιστήμης που κυριολεκτικά θα κάνει τους γεωλόγους να ξαναγράψουν τα βιβλία για το φεγγάρι», δήλωσε ο John Keller, ένας επιστήμονας της έρευνας αυτής στη NASA.
Αόρατα Γεγονότα
Εάν επιβεβαιωθεί, το εύρημα θα μπορούσε να υποδηλώνει την παρουσία ραδιενεργών στοιχείων, που διατηρούν το εσωτερικό του φεγγαριού ζεστό.
 |
| Τα μικρά, αλλά ευρέως διαδεδομένα ηφαίστεια που ανακαλύφθηκαν στην επιφάνεια του φεγγαριού θα μπορούσαν να ξαναγράψουν την ηφαιστειακή ιστορία του |
Χρησιμοποιώντας εικόνες υψηλής ανάλυσης από το Lunar Reconnaissance Orbiter της NASA, εντόπισαν 70 μικρά ηφαιστειακά χαρακτηριστικά διάσπαρτα σε όλες τις σκοτεινές ηφαιστειακές πεδιάδες του φεγγαριού, ή "θάλασσες".
Ένας συνδυασμός των λείων, χαμηλών, στρογγυλεμένων αναχωμάτων κοντά στα μπαλώματα του ακατέργαστου, θολού εδάφους, χαρακτηριστικά που αναφέρονται από τους επιστήμονες ως παράτυπα μπαλώματα "θάλασσας".
Οι ηλικίες των παράτυπων "θαλασσών" χαρακτηριστικών μπαλωμάτων προέρχονται από μελέτες του μεγέθους και των αριθμών κρατήρων σε μια δεδομένη περιοχή. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η σεληνιακή ηφαιστειακή δραστηριότητα έληξε σταδιακά, συνεχίζοντας μέχρι λιγότερο από 50 εκατομμύρια χρόνια πριν.
"Η ύπαρξη και η νεαρή ηλικία των παράτυπων μπαλωμάτων θαλασσών παρέχει ένα νέο εμπόδιο για τα μοντέλα της θερμικής εξέλιξης του σεληνιακού εσωτερικού", είπε η Sarah Braden, η επικεφαλής συγγραφέα.
"Ο σεληνιακός μανδύας έπρεπε να παραμείνει αρκετά ζεστός για μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε να παράσχει μάγμα για τις εκρήξεις μικρής ισχύος".
Τα χαρακτηριστικά είναι πάρα πολύ μικρά για να τα δούμε από τη Γη, κατά μέσο όρο μικρότερα από το ένα τρίτο του ενός μιλίου (500 μέτρα) στην μεγαλύτερη διάσταση τους. Ένα χαρακτηριστικό που ονομάζεται Ina είναι γνωστό εδώ και πολύ καιρό, έχει απεικονιστεί από τη σεληνιακή τροχιά από τους αστροναύτες του Appolo 15 αστροναύτες στη δεκαετία του 1970. Αρκετές πρώιμες μελέτες έδειξαν ότι το Ina θα μπορούσε να είναι πολύ νέο (10 εκατομμύρια χρόνια ή λιγότερο), αλλά μόνο μερικές ακανόνιστες κηλίδες "θάλασσας" ήταν γνωστές τότε και η σημασία τους ήταν ασαφής.
 |
| Το χαρακτηριστικό που ονομάζεται Maskelyne είναι μια από τις πολλές, πρόσφατα ανακαλυφθέντες, νέες ηφαιστειακές αποθέσεις στο φεγγάρι. Ονομάζονται ακανόνιστες κηλίδες "θάλασσας", οι περιοχές αυτές πιστεύεται ότι είναι απομεινάρια των μικρών ηφαιστειακών εκρήξεων που σημειώθηκαν πολύ αργότερα από το κοινώς αποδεκτό τέλος της σεληνιακή ηφαιστειακή δραστηριότητας, 1 έως 1.500.000.000 χρόνια πριν |
Ο μεγάλος αριθμός από αυτά τα χαρακτηριστικά και ευρεία διανομή τους υποδεικνύουν έντονα ότι η ηφαιστειακή δραστηριότητα προχωρημένου σταδίου δεν ήταν μια ανωμαλία, αλλά ένα σημαντικό μέρος της γεωλογικής ιστορίας του φεγγαριού. Οι αριθμοί και τα μεγέθη των κρατήρων μέσα σε αυτές τις περιοχές δείχνουν οι καταθέσεις ότι είναι σχετικά πρόσφατοι.
«Αυτά τα νέα ηφαιστειακά χαρακτηριστικά είναι οι πρωταρχικοί στόχοι για τη μελλοντική εξερεύνηση, τόσο ρομποτική όσο και ανθρώπινη», είπε ο Mark Robinson, κύριος ερευνητής του LROC στο πολιτειακό πανεπιστήμιο της Αριζόνα. Η ανακάλυψη δίνει στην ηφαιστειακή ιστορία του φεγγαριού ένα νέο κεφάλαιο. Όπως λέει ο Braden, «Η κατανόηση του φεγγαριού έχει αλλάξει δραστικά από τα στοιχεία για τις ηφαιστειακές εκρήξεις σε ηλικία πολύ νεότερη από ότι εθεωρείτο μέχρι σήμερα δυνατό και σε διάφορες τοποθεσίες σε όλες τις σεληνιακές "θάλασσες"».
«Το εύρημα αυτό είναι το είδος της επιστήμης που κυριολεκτικά θα κάνει τους γεωλόγους να ξαναγράψουν τα βιβλία για το φεγγάρι», δήλωσε ο John Keller, ένας επιστήμονας της έρευνας αυτής στη NASA.
Αόρατα Γεγονότα
Αποστολή της Νάσα βρήκε Πρόσφατα Ηφαίστεια στη Σελήνη
Reviewed by Unknown
on
14:06
Rating:
Reviewed by Unknown
on
14:06
Rating:
