Τραγουδώντας τον θάνατο στην Αμφίπολη

Όταν τραγουδάς τον θάνατο, τραγουδάς τη ζωή. Το εκπληκτικό ψηφιδωτό της Αμφίπολης, έχει προκαλέσει θαυμασμό σε παγκόσμια κλίμακα. Σύμφωνα με την παράδοση, η Περσεφόνη ήταν κόρη της θεάς Δήμητρας. Πατέρας της ήταν ο Ζευς και σύζυγός της ο Άδης. Ο Άδης την πήρε στον κάτω κόσμο για την ομορφιά της. Η Θεά Δήμητρα όμως τη ζήτησε πίσω. Ο Άδης συμφώνησε να ανεβαίνει η Περσεφόνη έξι μήνες στον πάνω κόσμο και να κατεβαίνει τους επόμενους έξι στον κάτω. Έτσι τους μήνες που η Περσεφόνη είναι στον πάνω κόσμο η Θεά Δήμητρα χαιρόταν και υπήρχε καλοκαιρία, ενώ τους άλλους κακοκαιρία. Ο μύθος της ζωής και του θανάτου και της αέναης εναλλαγής τους.

Πέρα από την απαράμιλλη ομορφιά της Περσεφόνης, εκείνο που εντυπωσιάζει είναι η πρόθεση του καλλιτέχνη και η άποψη που πηγάζει από το έργο αυτό. Η Περσεφόνη, που μεταφέρεται στον Άδη από τον Ερμή, δεν είναι σκυθρωπή και μαυροντυμένη. Αντίθετα, το όλο της στήσιμο είναι “τραβηχτικό”, με τα μαλλιά της που είναι ριγμένα στους ώμους της να ανεμίζουν, το λευκό της σάλι, που το παρασέρνει ο αέρας, να μας δίνει την κίνηση και το αριστερό της χέρι να δείχνει πως αποχαιρετά τον κόσμο των ζωντανών. Χωρίς δάκρια και θλίψη. Ίσως με χαρά. Όταν τραγουδάς τον θάνατο, τραγουδάς τη ζωή. Γιατί τι θα ήταν η ζωή χωρίς το θάνατο; Δυνατοί συμβολισμοί σε ένα ταφικό ψηφιδωτό που υμνεί τη ζωή.

Πηγή: protagon.gr

Το είδαμε εδω...