ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΕ ΤΡΕΝΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΚΟΒΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ ΑΠΟ ΦΟΒΟ!!!

Είναι μερικές κατασκευές που έχουν γίνει από ανθρώπινα χέρια και προκαλούν χωρίς αμφιβολία το ενδιαφέρον, ακόμα και το θαυμασμό ή το δέος σε όσους τις επισκέπτονται. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτές οι κατασκευές έχουν γίνει αιώνες πριν, κάτι που τους προσδίδει την επιπλέον αξία του παλιού, κλασσικού και συχνά απόκοσμου.

Μοναδική εμπειρία
Η σιδηροδρομική γραμμή Πιλάτους (Pilatus), είναι μία από αυτές. Βρίσκεται στην Ελβετία και φτιάχτηκε για να συνδέει την περιοχή «Alpnachstad» στη λίμνη της Λουκέρνης με την κορυφή του βουνού Πιλάτους, από όπου πήρε και την ονομασία της. Η κορυφή του βουνού βρίσκεται σε υψόμετρο 2.073 μέτρων. Οι ράγες που χρησιμοποιούν τα τραίνα, ανεβαίνουν μια πλαγιά που ξεπερνάει τα 1.600 μέτρα σε συνολική διαδρομή 4,6 χιλιομέτρων, κάτι που καθιστά τη συγκεκριμένη σιδηροδρομική γραμμή την πιο απότομη στον κόσμο. Η μέση κλίση της είναι 38% και η μέγιστη φτάνει το 48%, είναι δηλαδή μεγαλύτερη και από τον πιο απότομο δρόμο στον κόσμο.

Πολλές χιλιάδες είναι οι επιβάτες που κάθε χρονιά επιλέγουν την ελβετική σιδηροδρομική γραμμή, προκειμένου να βιώσουν μοναδικές στιγμές αδρεναλίνης, θαυμάζοντας παράλληλα το εντυπωσιακό τοπίο. Άλλοτε, ξεχωρίζει το πλούσιο πράσινο της φύσης με το καφέ και το γκρι των βουνών και άλλοτε το λευκό του χιονιού σκεπάζει τα πάντα. Τα σχέδια για την κατασκευή της γραμμής ετοιμάστηκαν το μακρινό 1873 από τον μηχανικό Έντουαρντ Λότσερ. Σκοπός του ήταν να ενώσει το κάτω μέρος της περιοχής με το βουνό. Το ταξίδι με το τραίνο θα έπρεπε να είναι όσο το δυνατόν πιο σύντομο, κάτι που θα γινόταν μόνο με τη μέγιστη δυνατή κλίση, προκειμένου να μειωθεί το μήκος της διαδρομής. Αυτό επετεύχθη τελικά, αφού η μείωση της διαδρομής έφτασε περίπου στο 50%.
Η γραμμή εγκαινιάστηκε στις 4 Ιουνίου 1889 και σε πρώτη φάση εξυπηρετούσε 32 επιβάτες, που έφταναν στην κορυφή του όρους, σε κάτι περισσότερο από μία ώρα. Με ρεύμα άρχισε να δουλεύει από τις 15 Μαΐου 1937. Τότε χρησιμοποιούσαν γεννήτρια 1550 VDC. Στις μέρες μας, μετά από πολλές βελτιώσεις, το τραίνο αναπτύσσει ταχύτητα 9-12 χλμ./ώρα, καλύπτοντας τη διαδρομή σε τριάντα λεπτά για την άνοδο και 9 χλμ./ώρα για χρονικό διάστημα 40 λεπτών στην κάθοδο. Η ισχύς για κάθε ατμομηχανή είναι 154 kw. Η χωρητικότητα του τραίνου έχει αυξηθεί στα σαράντα άτομα για κάθε ένα από τα δέκα τμήματα του τραίνου, αλλά στο σύνολο της είναι 340 άτομα για κάθε μία ώρα. Η διαδρομή γίνεται τη χρονική περίοδο από τον Μάιο μέχρι τον Νοέμβριο. Οι εντυπώσεις των επιβατών ποικίλουν, αφού άλλοι μένουν έκθαμβοι με την εκπληκτική θέα και τα πανέμορφα τοπία και άλλοι φτάνουν στο σημείο να κάνουν λόγο για το τραινάκι του τρόμου.


Κατασκευή με ίδια κεφάλαια
Η σύνδεση του Alpnachstad» στη λίμνη της Λουκέρνης με την κορυφή του βουνού Πιλάτους γίνεται με ατμομηχανές, ενώ αυτή με της περιοχή «Brünigbahn» στο «Zentralbahn» με τραίνα. Ένα άλλο σημαντικό γεγονός είναι πως η τότε κυβέρνηση δεν θέλησε να βοηθήσει για την κατασκευή της γραμμής. Έτσι, ο Λότσερ ίδρυσε τη δική του εταιρεία, τη «LocherSystems» για να προχωρήσει η κατασκευή. Μάλιστα, η γραμμή έγινε με ιδιωτικά κεφάλια και παρέμεινε οικονομικά βιώσιμη, καθ’ όλη τη διάρκεια της. Το 2001 η αμερικανική κοινότητα μηχανικών την χαρακτήρισε επίσημα ως ένα ιστορικό πρότυπο της μηχανικής.
Λόγω αυτού του συστήματος, δεν υπάρχουν διακόπτες ή συμβατικά σημεία στη γραμμή, παρά μόνοπεριστροφικοί διακόπτες και μπερλίνων. Όλος ο σιδηρόδρομος «ακουμπάει» σε στερεό βράχο, μετη στερέωση των σιδηροτροχιών να επιτυγχάνεται χάρη στη χρήση υψηλής αντοχής δεσμώνσιδήρου, που συνδέονται με τα βράχια χωρίς να χρειάζεται έρμα. Η γραμμή εξακολουθεί να χρησιμοποιεί τις αρχικές ράγες, με τη σχάρα να είναι τοποθετημένη για περισσότερα από εκατό χρόνια.

Παρότι είχε φθαρεί, η όποια ζημιά καλύφθηκε, με την απλή περιστροφή στις ράγες, παρέχοντας έτσι μια νέα επιφάνεια στρώσης, που θα διατηρηθεί χωρίς πρόβλημα για ακόμα έναν αιώνα. Ηλεκτρικέςμηχανές αυτοκινήτων χρησιμοποιούνται ως γεννήτριες για να φρενάρει το τραίνο κατά την κάθοδο. Αυτή η ηλεκτρική ενέργεια δεν ξαναχρησιμοποιείται, αλλά διαχέεται ως θερμότητα μέσω δικτύωναντίστασης. Αρχικά, οι μηχανές ατμού χρησιμοποιούνταν ως συμπιεστές για να προσφέρουνδυναμική πέδηση, δεδομένου ότι η χρήση των φρένων τριβής από μόνη της δεν είναι πρακτική σε τόσο απότομες πλαγιές.

Μοναδικός σιδηρόδρομος, ξεχωριστό τοπίο
Εντάξει, όλα τα παραπάνω στοιχεία σε συνδυασμό με την παλαιότητα του σιδηρόδρομου, δημιουργούν από μόνα τους μία εντυπωσιακή περίπτωση, που μόνο σαν θέαμα, αλλά και ιστορική προσέγγιση, αξίζει κάποιος να τη δει από κοντά. Ωστόσο, αυτό που κάνει τη μεγάλη διαφορά και δίνει ένα «μαγικό» τόνο σε όλη τη διαδρομή, είναι το εκπληκτικής ομορφιάς τοπίο.

Τα καταπράσινα λιβάδια, που όταν ο καιρός το επιτρέπει και δεν είναι κάτασπρα από το χιόνι, σκεπάζονται από αλπικά λουλούδια, τα αφρώδη ρυάκια που κυλάνε συνεχώς εδώ και δεκάδες αιώνες και οι συναρπαστικές απότομες όψεις των βράχων, δημιουργούν στους επιβάτες πληθώρα έντονων και αξέχαστων συναισθημάτων. Πρόκειται για σπάνιες εικόνες, που δύσκολα μπορεί να ξεχάσει κάποιος που θα τις αντικρίσει.