Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε το 1922, σε εφημερίδα του Σαν Φρανσίσκο. Τα πρόστιμα ήταν αρκετά αυστηρά, καθώς στα περισσότερα μέρη του κόσμου, ο ξυλοδαρμός της γυναίκας ήταν αυτονόητο δικαίωμά του άντρα. Ορισμένοι, μάλιστα, θεωρούσαν ότι το ξύλο ήταν ευεργετικό κaι ότι με αυτό τον τρόπο θα εκπαίδευαν τη σύζυγό τους, όπως εκπαίδευαν και τα παιδιά τους. Σύμφωνα με τον Λόρενς Φρίντμαν, τον συγγραφέα του βιβλίου «Έγκλημα και Τιμωρία στην Αμερικάνικη Ιστορία» το 1838, «αξίζει τη θανατική ποινή, όποιος μπλεχτεί ανάμεσα στον άνδρα, όταν αυτός χτυπάει τη σύζυγό του». Στο ίδιο βιβλίο αναφέρεται και ο Μπολ Φένερ, που το 1850 έγραφε για τα δικαστήρια της Βοστώνης: “Αν ένας αχρείος ξυλοκοπούσε ένα άλογο, ήταν πολύ πιθανό να κατέληγε στη φυλακή. Αλλά ούτε ένας στους εκατό αχρείους, που χτυπάνε τη γυναίκα τους, δε θα βρισκόταν αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη, εκτός αν την τύφλωναν ή την άφηναν παράλυτη. Και αν ήταν αρκετά άτυχος, ώστε να βρεθεί στο δικαστήριο, θα τη γλίτωνε με μικρό πρόστιμο”. Εβδομήντα χρόνια μετά, τουλάχιστον είχαν ανέβει οι τιμές των προστίμων.
ΠΗΓΗ
Ο δικαστής που αύξησε το πρόστιμο για τον ξυλοδαρμό της συζύγου. Μπουνιές 100$, κλωτσιές 250$.
Reviewed by Unknown
on
17:00
Rating: