Οι διατροφικές υπερβολές δικτατόρων. Ο Χίτλερ έτρωγε ακόμη και περιττώματα, ο Σαλαζάρ σαρδέλες και ο Μποκάσα ανθρώπινα μέλη.

«Είσαι ό,τι τρως» λέει ο σοφός λαός και είναι αλήθεια πως μπορεί κανείς να βγάλει πολλά συμπεράσματα για την προσωπικότητα ενός ανθρώπου, όχι μόνο από τις τροφές που του αρέσει να καταναλώνει, αλλά και από τον τρόπο με τον οποίο τρώει και την παρέα που επιλέγει να απολαμβάνει τα γεύματά του. Το φαγητό μπορεί να επηρεάσει τα σπλάχνα σου, τη διάθεσή σου και την κοσμοθεωρία σου, λένε οι συγγραφείς του βιβλίου “Dictators” Dinners” (Τα Δείπνα των Δικτατόρων), Victoria Clark και Melissa Scott. Μέσα από τις σελίδες του, βλέπουμε την ανθρώπινη πλευρά μερικών από τους πιο στυγερούς δικτάτορες όλων των εποχών, χωρίς όμως να ξεχνάμε τα εγκλήματά τους. Κάποιες φορές άλλωστε η γραμμή ανάμεσα στον άνθρωπο και το τέρας είναι πολύ λεπτή. Οι σατανικές πράξεις των δικτατόρων και η μεγαλομανία τους δεν μπορεί βεβαίως να συσχετιστεί με την κατανάλωση κάποιας συγκεκριμένης τροφής. Ωστόσο, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι υπάρχουν κάποια κοινά στοιχεία που προκύπτουν από αυτό τον ιδιόμορφο γαστρονομικό έλεγχο. Για παράδειγμα, πολλοί δικτάτορες μεγαλώνοντας απέκτησαν κάποιου είδους εμμονή με την αγνότητα των υλικών του φαγητού τους.

 Όπως ο Κιμ Ιλ Σουνγκ της Βορείου Κορέας, ο οποίος ήθελε να επιλέγει ο ίδιος τους κόκκους ρυζιού που θα καταναλώσει. Ή ο Νικολάε Τσαουσέσκου της Ρουμανίας ο οποίος όταν ταξίδευε έπαιρνε μαζί του χυμούς από ωμά λαχανικά και αρνείτο να φάει οποιαδήποτε στερεά τροφή του προσέφεραν, γεγονός που είχε σοκάρει τον Τίτο στη γειτονική τότε Γιουγκοσλαβία.
 Ο Τίτο από πλευράς του, δεν απολάμβανε τίποτα τόσο πολύ όσο ένα κομμάτι ζεστό χοιρινό λίπος, ενώ ο Τσαουσέσκου, όταν δεν ταξίδευε, είχε μία προτίμηση στο ψητό κοτόπουλο, το οποίο όμως ήθελε να μπαίνει στο φούρνο ακέραιο, με τα πόδια και το ράμφος του.
 Ο Πορτογάλος Αντόνιο Σαλαζάρ είχε αδυναμία στις σαρδέλες διότι του θύμιζαν τα φτωχά παιδικά του χρόνια, όταν έπρεπε να μοιραστεί μια μόνο σαρδέλα με τον αδελφό του.
 Ο Αδόλφος Χίτλερ, ο Μάο Ζιντόνγκ και ο Μπενίτο Μουσολίνι, μερικοί από τους μεγαλύτερους δικτάτορες δικτάτορες όλων των εποχών, απέκτησαν χρόνια προβλήματα με το πεπτικό τους σύστημα, ως αποτέλεσμα τους άγχους που τους προκαλούσαν οι τεράστιες ευθύνες τους. Ειδικότερα, ο Χίτλερ αντιμετώπιζε πρόβλημα με το έντερό του, το οποίο πιθανότατα συνετέλεσε στην απόφασή του να γίνει χορτοφάγος. Είναι γνωστό άλλωστε ότι προσπαθώντας να αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο πρόβλημα, υπέκυψε στις προτροπές ενός κομπογιαννίτη γιατρού να πάρει 28 διαφορετικά φάρμακα, ένα από τα οποία είχε φτιαχτεί από… περιττώματα Βουλγάρων αγροτών! 
Ο Μάο Ζιντόνγκ από την άλλη ήταν φανατικός κρεατοφάγος. “Τρώω πολύ και εκκενώνω πολύ” ανέφερε σε ένα γράμμα του προς ένα σύντροφο. Πολλά χρόνια μετά, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού που έκανε στη Ρωσία για να συναντήσει τον Στάλιν, βρέθηκε στη δυσάρεστη θέση να μην μπορεί να εκκενώσει καθόλου, διότι στη Μόσχα δεν είχαν τουαλέτες όπως αυτή που είχε συνηθίσει να χρησιμοποιεί

Ο Μουσολίνι πάλι είχε μονίμως αυτό το πρόβλημα διότι ήταν δυσκοίλιος. Ο Στάλιν συνήθισε να παραθέτει πολύωρα γεύματα με γεωργιανές σπεσιαλιτέ και άφθονο κρασί, κατά τη διάρκεια των οποίων συνήθιζε να βασανίζει τους καλεσμένους του με διάφορα παιχνίδια εξουσίας. Εξευγενισμένα βασανιστήρια θα μπορούσε να τα αποκαλέσει κανείς αφού η συμμετοχή σε διαγωνισμούς κατανάλωσης αλκοόλ, τραγουδιού και χορού ήταν υποχρεωτική. Λένε ότι ο Νικίτα Χρουτσόφ αποχώρησε κουρέλι από ένα τέτοιο γεύμα. Για τον Χίτλερ θα πρέπει να πούμε ότι κατά τη διάρκεια των χορτοφαγικών γευμάτων του του άρεσε να αφηγείται ιστορίες, τόσο αποκρουστικές που οι καλεσμένοι του δεν μπορούσαν να ολοκληρώσουν το γεύμα τους. Μία τέτοια συζήτηση βεβαίως δεν θα αποτελούσε πρόβλημα για τον Ζαν Μπέντελ Μποκάσα της Κεντρικής Αφρικανικής Δημοκρατίας, τον Ίντι Αμίν της Ουγκάντα ή τον Φραντσίσκο Νγκουέμα της Γουινέα, καθώς για όλους τους υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι υπέκυπταν στον κανιβαλισμό.

Όπως είχε αποκαλύψει ένας πρώην μάγειρας του Μποκάσα, ο στυγερός δικτάτορας της Ουγκάντα τον είχε βάλει να μαγειρέψει φλαμπέ ένα ανθρώπινο σώμα γεμιστό με ρύζι. Φυσικά οι δοκιμαστές τροφής ήταν πολύτιμοι για πολλούς δικτάτορες. Ο Χίτλερ για παράδειγμα είχε 15 κορίτσια που δοκίμαζαν το φαγητό του πριν το φάει ο ίδιος, εφόσον δεν είχαν πάθε τίποτα μετά από 45 λεπτά.
Ο ίδιος ο γιος του Σαντάμ Χουσεΐν, κατέληξε στη φυλακή όταν σκότωσε έναν από τους δοκιμαστές τροφής του πατέρα του, ενώ ο Νικολάε Τσουσέσκου δεν ταξίδευε ποτέ χωρίς τον δοκιμαστή του, έναν εξειδικευμένο χημικό που έλεγχε όλες τις τροφές πριν τις καταναλώσει.

ΠΗΓΗ