ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΕ ΔΡΟΜΟΥΣ!

Μια κατηγορία φαινομένων που εντάσσεται στα πλαίσια των αστικών μύθων (urban legends) αποτελούν τα στοιχειωμένα μεταφορικά μέσα. Ήδη στο παρελθόν είχαμε μιλήσει για το silverpilen, το περίφημο στοιχειωμένο τρένο της Σουηδίας, όμως το φαινόμενο μοιάζει να μην περιορίζεται στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις αλλά να έχει τις ρίζες του βαθύτερα πίσω στο χρόνο, όπως θα δούμε στο σημερινό άρθρο.
Η αλήθεια είναι πως το μεταφορικό μέσο είτε είναι άμαξα (παλιότερα) είτε αυτοκίνητο, πλοίο ή τρένο συνδέεται με τη μεταφορά, με τη μετάβαση δηλαδή σε έναν άλλο τόπο, είτε θα μεταφέρει ζωντανούς ανθρώπους είτε τις ψυχές τους. Θυμηθείτε τον βαρκάρη του κάτω κόσμου στην Αρχαία Ελλάδα, ακόμη και το silverpilen της σημερινής εποχής. Το μεταφορικό μέσο θεωρείται στο συλλογικό ασυνείδητο ως ο διακομιστής του ανθρώπου από τον κόσμο των ζωντανών στο βασίλειο των νεκρών και μερικές φορές, όσοι έχουν πιο ευαίσθητη όραση – αντίληψη από τον μέσο άνθρωπο, μπορούν να «δουν» αυτό το στοιχειωμένο μεταφορικό μέσο. Στη σύγχρονη εποχή οι μηχανές, λόγω της μεγαλύτερης ακρίβειάς τους από τον ανθρώπινο οφθαλμό, υποτίθεται ότι μπορούν να συλλάβουν καλύτερα αυτά τα οριακά φαινόμενα, για αυτό και το Internet έχει κατακλυστεί από χιλιάδες φωτογραφίες και βίντεο των παράξενων αυτών φαινομένων που ακροβατούν μεταξύ της Λογικής και του Παραλόγου όπως θεωρείται από τον κόσμο. Ας περάσουμε, όμως να μελετήσουμε μερικές ενδεικτικές περιπτώσεις.

Φαντάσματα των δρόμων
Ο Mark, αγρότης που ζει στις μεσοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ, περιγράφει μια σειρά από πανομοιότυπες εμπειρίες που ισχυρίζεται ότι ο ίδιος, τα μέλη της οικογένειάς του αλλά και αρκετοί επισκέπτες του έχουν βιώσει. Ας την παραθέσουμε σε ελεύθερη απόδοση. Αρκετά συχνά από την αγροικία του που βρίσκεται σε ερημική περιοχή, βλέπει από μακριά φώτα αυτοκινήτου να πλησιάζουν. Το αμάξι παρκάρει σε ένα ορισμένο σημείο πάντοτε, στα φώτα σβήνουν, ακούγονται οι πόρτες να ανοίγουν και να κλείνουν και βήματα στο έδαφος, όμως αν κανείς κοιτάξει ξανά δεν βλέπει τίποτα. Κανένα αμάξι δεν βρίσκεται στο μισοσκόταδο κι όμως όλοι έχουν δει να πλησιάζει κι έχουν ακούσει τους χαρακτηριστικούς ήχους της μηχανής και των πορτών που ανοίγουν και κλείνουν, καθώς και τα βήματα.
Κάπως έτσι περιγράφεται από τη σχετική φιλολογία το αυτοκίνητο – φάντασμα, ωστόσο υπάρχουν πολλές άλλες παραλλαγές. Ένας περίφημος αστικός θρύλος θέλει ένα τέτοιο αμάξι να στοιχειώνεται από τον ιδιοκτήτη του και αν περάσει στα χέρια άλλου κατόχου τότε αρχίζουν τα παρατράγουδα. Υπάρχουν αναφορές τρομοκρατημένων οδηγών που ισχυρίζονται πως από τον μεσαίο καθρέφτη βλέπουν κάποιον να κάθεται στο πίσω κάθισμα, ακόμη κι αμφιλεγόμενες φωτογραφίες που δείχνουν αόρατο στα συνηθισμένα μάτια επιβάτη να κάθεται μαζί με τον ανυποψίαστο οδηγό.
Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις έχει αναφερθεί η εμφάνιση φασματικών αυτοκινήτων σε δρόμους και λεωφόρους. Αυτά διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες: σε εκείνα που «επιδιώκουν» να προκαλέσουν ατυχήματα μέσω της επικίνδυνης οδηγικής συμπεριφοράς τους, σε εκείνα που κατά κάποιο τρόπο προσπαθούν να αποτρέψουν κάποιο πιθανό ατύχημα και τέλος σε εκείνα που απλά γίνονται κάποιες φορές αντιληπτά χωρίς καμία επίπτωση. Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι είτε η φασματική τους μορφή είτε η απουσία οδηγού κι επιβατών, όπως τουλάχιστον ισχυρίζονται αυτόπτες μάρτυρες. Για όποιον ενδιαφέρεται, υπάρχουν σχετικά βίντεο στο youtube, χρήσιμα για την εξαγωγή συμπερασμάτων.
Τα αυτοκίνητα της πρώτης κατηγορίας συνήθως κάνουν επικίνδυνες προσπεράσεις, διακρίνονται για την επικίνδυνη οδηγική τους συμπεριφορά και προκαλούν αίσθημα ενόχλησης και φόβου. Τα αυτοκίνητα – «προστάτες» εμφανίζονται κι αυτά από το πουθενά και προσπαθούν να προειδοποιήσουν για επερχόμενο κίνδυνο είτε κάνοντας σινιάλο με τα φώτα είτε, σε μια καταγεγραμμένη περίπτωση, φωτίζοντας το δρόμο σε ένα αυτοκίνητο που είχε ζημιά στο παρμπρίζ. Σε μια άλλη αναφορά, το αυτοκίνητο – φάντασμα προσπέρασε τον οδηγό – μάρτυρα που έτρεχε με υπερβολική ταχύτητα, υποχρεώνοντάς τον να μειώσει, μόνο και μόνο για να διαπιστώσει λίγο παρακάτω την κατάρρευση ενός τμήματος του δρόμου, το οποίο δεν θα είχε αποφύγει διαφορετικά. Ο μάρτυρας ανέφερε ότι παρά το γεγονός ότι ήταν αδύνατο να διέλθει κανείς από εκείνο το σημείο, το φασματικό αυτοκίνητο απλά εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνος.
Στην ίδια κατηγορία θα τοποθετήσω και τα υπαρκτά αυτοκίνητα τα οποία έχουν στοιχειωθεί από το φάντασμα του νεκρού ιδιοκτήτη τους ή από κάποια οντότητα, φέρνοντας ατυχήματα στους κατόχους τους και απροσδιόριστες βλάβες. Διάσημη σχετική περίπτωση, αν και προφανώς αρκετά υπερβολική, παραμένει το αμάξι με το οποίο σκοτώθηκε ο ηθοποιός James Dean και το οποίο υποτίθεται πως προκάλεσε σοβαρά ατυχήματα, ακόμη και το θάνατο ορισμένων ααπό τους επόμενους ιδιοκτήτες του. Το πρότυπο ενός τέτοιου αυτοκινήτου αποτέλεσε το θέμα της διάσημης ταινίας του Carpenter, «Christine», που παραμένει κλασική στο είδος της.

Λευκές Κυρίες και άλλα φαντάσματα των δρόμων
Οι περισσότερες αναφορές για τις Λευκές Κυρίες των αυτοκινητοδρόμων μας έρχονται από τη Γαλλία. Πρόκειται για φαντάσματα λευκοφορεμένων γυναικών, με τα οποία έχουμε ασχοληθεί σε προηγούμενα κείμενά μας. Θεωρούνται προάγγελοι δυστυχημάτων αλλά, όπως συμβαίνει και με τα αυτοκίνητα παραπάνω, μπορούν να ευθύνονται για αρκετά φαινόμενα. Συνήθως θεωρούνται φαντάσματα γυναικών που έχασαν τη ζωή τους κάπου εκεί γύρω κι εξακολουθούν να στοιχειώνουν το μέρος, πολύ σπάνια όμως αναφέρεται ότι προκαλούν κακό. Η παράδοση αυτή, με κάποιες παραλλαγές, είναι παγκόσμια και πηγαίνει πίσω από τη σύγχρονη εποχή.
Στο προσωπικό μου αρχείο διαθέτω αρκετές μαρτυρίες για την εμφάνιση τέτοιων φασματικών μορφών και σε μια δυο από αυτές υπήρξα προσωπικός μάρτυρας. Αυτές οι δυο περιπτώσεις είναι και οι μοναδικές από το αρχείο μου για τις οποίες μπορώ να «εγγυηθώ». Κατά τα άλλα, όμως, καθώς διακρίνομαι για το γεγονός ότι ταξιδεύω νύχτα σε πολλά ιδιαίτερα ερημικά σημεία, τονίζω ότι ποτέ, αν εξαιρέσουμε τις δύο εκείνες φορές, δεν έγινα μάρτυρας κάποιου παράξενου τέτοιου φαινομένου.
Σε μια από τις περιπτώσεις του αρχείου μου, ένας επιστήμονας ιατρικής είδε στην άκρη του δρόμου έναν φαντάρο, σε μια ερημική τοποθεσία αρκετά μακριά από το πλησιέστερο στρατόπεδο. Το προχωρημένο της ώρας, η ερημιά της περιοχής και η ανυπαρξία οποιασδήποτε άλλης στρατιωτικής δραστηριότητας, όπως έχουμε αναπτύξει και αλλού, καθιστούν δύσκολο το να ήταν ένας πραγματικός φαντάρος. Τέτοιες όμως αναφορές υπάρχουν πολλές από ολόκληρη την Ελλάδα και τον Κόσμο. Στη χώρα μας συνηθέστερες είναι οι αναφορές για στρατιώτες, ιερείς και «μοναχούς», καθώς και γριές γυναίκες, ενώ σπανιότερα αναφέρονται μικρά, ακόμη και μωρά, παιδιά.