...γράφει η Νίκη Μπάκουλη
Δεν υπάρχει κάποια σχετική πρεμούρα, διότι έτσι κι αλλιώς είναι επιχείρηση (εισηγμένη στο χρηματιστήριο από τον Οκτώβριο του 1999, με 762 υπαλλήλους τη σήμερον ημέρα) εκατομμυρίων. Πολλών εκατομμυρίων. Του τύπου 659.330.000 εκατομμυρίων καθαρών κερδών, το έτος 2013.
Ποιος ασχολείται με αυτό; Τριάντα έξι εκατομμύρια τηλεθεατές (του WWE Network -σιγά μην δεν έκαναν δικό τους κανάλι- και πλήθος άλλων τηλεοπτικών σταθμών που πληρώνουν εκατομμύρια, για να πάρουν τα δικαιώματα), σε 150 χώρες.
Εξυπακούεται πως οι δραστηριότητες της επιχείρησης δεν εξαντλούνται σε όσα συμβαίνουν στο ρινγκ. Οι ιδιοκτήτες της έχουν βγάλει και από τη μύγα ξίγκι, επεκτείνοντας τις δραστηριότητες τους στο χώρο του κινηματογράφου, της μουσικής, των video games, των βιβλίων, των jets και φυσικά των επίσημων προϊόντων, τα οποία μπορεί να προμηθευτεί ο πλανήτης με μια επίσκεψη στο shop.wwe.com.
Όταν ο τέντζερης βρήκε το καπάκι
Ο Roderick James ΜcMahon (για τους φίλους “Jess”) ήταν γιος μεταναστών από την Ιρλανδία, οι οποίοι έζησαν το αμερικανικό όνειρο στη Νέα Υόρκη, αποκτώντας σειρά ξενοδοχείων. Ο άνθρωπος μας, σπούδασε στο Manhattan College (μαζί με τα τρία αδέλφια του) και πήρε πτυχίο στην εμπορική διαφήμιση, στην ηλικία των 17 χρόνων. Ο αιφνίδιος θάνατος του πατέρα του, τον ώθησε να γίνει τραπεζικός υπάλληλος (και τις αδελφές του να παντρευτούν πλούσιους επιχειρηματίες), αλλά λίαν συντόμως θα τα παρατούσε όλα, για να αφοσιωθεί στο χόμπι του: την πυγμαχία.
Μαζί με τον αδελφό του, Έντουαρντ “μπήκαν” σε συλλόγους του Harlem και όταν διαπίστωσαν τη φθίνουσα πορεία στο ενδιαφέρον του κοινού, έριξαν… λίγο αλατοπίπερο, διοργανώνοντας κορυφαίας ποιότητας αγώνες. Το 1911 ίδρυσαν την πρώτη ομάδα baseball, με μαύρους παίκτες (New York Lincoln Giants), για να γίνουν οι κυρίαρχοι του χώρου, επί τρεις σεζόν. Στις τουρνέ που έκανε με την ομάδα του, στην Αβάνα και την Κούβα, ανακάλυψε εξαιρετικούς πυγμάχους που μπορούσαν να περάσουν το παιχνίδι στο επόμενο επίπεδο. Αυτό που έκανε -πέραν του να ανακαλύπτει τα ταλέντα- ήταν να διοργανώνει τους αγώνες σε τεράστιες αρένες και να κάνει ό,τι αφορούσε στην προώθηση τους.
Όταν γνώρισε τον Toots Mondt, επαγγελματία πυγμάχο στην Farmer Burns -ανταγωνιστικό γκρουπ του McMahom-, γνωστό στην πιάτσα ως Big Guy και Boss, ο τέντζερης είχε βρει το καπάκι. Παρένθεση: ο Mondt είχε καταδικαστεί το 1932 για εγκληματική αμέλεια (χτύπησε με το αυτοκίνητο του μια γυναίκα και την εγκατέλειψε) και πέρασε ένα χρόνο στη φυλακή. Πράγμα που ουδόλως ένοιαζε τον McMahon. Είχε εστιάσει στο ότι αυτός ήταν ο ιδρυτής του Slam Bang Western Style: των αγώνων που γίνονταν βάσει χορογραφίας, την οποία ετοίμαζε ο Mondt, για τους παλαιστές. Δηλαδή, όλα γίνονταν βάσει σεναρίου. Ή τουλάχιστον αυτό ήταν το πλάνο.
Το πρώτο θύμα ήταν το αφεντικό
Στις 21 Νοεμβρίου του 1954, ο Jess ΜcMahon έχασε τη ζωή του, από εγκεφαλική αιμορραγία (έπειτα από αγώνα), με το δεύτερο γιο του Βίνσεντ να φορά τα παπούτσια του πατέρα του, καθώς ήταν το δεξί του χέρι από το 1933 και είχε ήδη ξεχωρίσει για το ένστικτο που είχε στην προώθηση του entertainment, αλλά και τον εντοπισμό των entertainers. Αυτός ήταν που έβαλε τις κάμερες στα ρινγκ, τον Δεκέμβριο του 1955, αφού προηγουμένως είχε βρει χορηγό και είχε φροντίσει να ‘χει και σχολιαστή. Όλοι μίλησαν για ρίσκο. Αυτό που έγινε ήταν να κάνει τους αγώνες… εβδομαδιαίο ραντεβού με το τηλεοπτικό κοινό τους. Σε ένα χρόνο είχε αιτήματα από όλη τη χώρα, ενώ στο Madison Square Garden θα μαζεύονταν 19.300 άνθρωποι, για να παρακολουθήσουν τα σόου.
Το μπέρδεμα με το… πάντα
Warrior ο 236ος νεκρός
Τρεις ημέρες μετά την είσοδο του στο Hall of Fame του WWE, ο Ultimate Warrior πρόσθεσε το όνομα του και σε μία άλλη λίστα. Μακάβρια: αυτή των wrestlers που πέθαναν υπό ύποπτες συνθήκες. Βλέπετε, όσο αυξάνονταν τα shows (φέτος είναι 320), αυξάνονταν τα έσοδα, αλλά και οι απαιτήσεις κοινού και διοργανωτών. Για να ανταποκριθούν οι πρωταγωνιστές, έπρεπε να κάνουν τα δέοντα. Τότε (το ’90) δεν μπορούσαν να γνωρίζουν τις καταστροφικές συνέπειες των ουσιών που κατανάλωναν για να “χτίζουν” μύες και να παραπέμπουν (οπτικά) στους υπερήρωες που ενσάρκωναν στα ρινγκ. Πάντα βέβαια, με το αζημίωτο.
Για να καταλάβετε τα οικονομικά μεγέθη της ιστορίας, της λίστας με τους πλουσιότερους του είδους το 2012, ηγείτο ο The Rock, με 70 εκάτ. δολ. “καθαρή αξία”, ακολουθούσε ο Steve Austin (45 εκάτ. δολ.), με τον John Cena να “κλείνει” την πρώτη τριάδα (35 εκάτ. δολ.). Φυσικά, τα ποσά δεν αφορούν μόνο τις αμοιβές (ανά εμφάνιση), αλλά και τα “τσανάκια” που απέκτησε ο καθένας στην πορεία, τα ποσοστά από την πώληση των προϊόντων του και τις χορηγίες. Αν ψάχνετε για τον Hulk Hogan, θα τον βρείτε στο Νο24 με 5 εκάτ., δολ, γιατί… τόσα του έμειναν μετά το διαζύγιο με τη Λίντα -που τον κατηγόρησε ότι είναι gay και για αυτό δεν ήθελε άλλη σχέση μαζί του
Η πλουσιότερη γυναίκα της WWE είναι η Torrie Wilson, η οποία πλέον απασχολείται ως μοντέλο και ηθοποιός, ενώ επί της… βασιλείας της στα ρινγκ είχε “βγάλει” 18 εκάτ. δολ. Στη λίστα υπήρχε έως και το 2013 και μια Ελληνίδα: η Μαρία Μενούνος!
Όταν χάθηκαν τα όρια
Ο Vince McMahon, εγγονός του ιδρυτή, είναι ο πιο ευεργετημένος, καθώς όταν τελείωσε την επίσκεψη της η εφορία, είχε μείνει με 1.5 εκάτ. δολ. Αυτός είναι και ο τύπος που εκτόξευσε στα ύψη τα πάντα (και ο νοών νοείτο), απ’ όταν ανέλαβε (το 1984, μετά το θάνατο του πατέρα του).
Το πρώτο που έκανε ήταν να αναπτύξει τη φιλοσοφία του “Rock & Wrestling Connection” και να δημιουργήσει τη Wrestlemania (κάτι σαν το μουντιάλ του αμερικανικού Wrestling).
Ο κάτοχος του 57% των μετοχών (39.9 εκάτ…. σε αριθμό) είναι αυτός που έκανε παγκόσμια την WWE, αλλά στη διαδρομή αυτή χάθηκαν και τα όρια. Γνωστός εγωμανής, δημιούργησε το “Kiss My Ass” club, που σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι όποιος ήθελε να κρατήσει τη δουλειά του, θα έπρεπε να κάνει αυτό που έλεγε η ονομασία του club. Μπορεί να ήταν Scripted, αλλά ήταν δικιά του ιδέα.
Το 1992, η πρώτη γυναίκα διαιτητής στην ιστορία της διοργάνωσης, Rita Chatterton, τον κατηγόρησε για σεξουαλική παρενόχληση. Ο McMahon απάντησε με μήνυση για δυσφήμιση, την οποία υπέγραφε και η σύζυγος του και η ιστορία τελείωσε κάπου εκεί.
Δυο χρόνια αργότερα, τον κατηγόρησαν για διακίνηση στεροειδών. Ομολόγησε πως κάνει χρήση και αρνήθηκε ότι μοιράζει τα προϊόντα. Ο εισαγγελέας έκανε ό,τι μπορούσε, ώστε να βρει στοιχεία και να τον καταδικάσει, μέχρι που έπεισε τον Hulk Hogan να καταθέσει, αλλά ο τελευταίος πήρε διαζύγιο με την WWE πριν τη δίκη, πήγε στην WCW και όταν ανέβηκε στο εδώλιο, είπε πως ουδέποτε πήρε αναβολικά από τον McMahon. Στοιχεία που να επαρκούν για να καταδικαστεί δεν βρέθηκαν, οπότε απαλλάχθηκε για μία ακόμη φορά.
Έκτοτε βέβαια, η WWE άλλαξε πολιτική, ως προς τις ουσίες και καθιέρωσε τα drug tests. Κάτι που δεν σήμαινε ότι απαγορεύτηκαν, αλλά έγιναν πιο ελεγχόμενα.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Hulk Hogan, ο οποίος τη δεκαετία του ’80 “γύρισε” video, για να ενημερώσει πώς γίνεσαι σωστός Αμερικανός και μεταξύ άλλων, είχε δηλώσει “αυτό που έχω να πω σε όλους τους Hulkmaniacs, είναι να προσεύχεστε, να παίρνετε τις βιταμίνες σας και τίποτα δεν θα πάει στραβά”. Μια δεκαετία αργότερα, ο ίδιος εθεάθη να παίρνει κάτι, αλλά δεν ήταν βιταμίνες. Ήταν στεροειδή, που έφταναν μέχρι τη μέση ενός ποτηριού νερού, ενώ το 1994 παραδέχθηκε ενώπιον δικαστηρίου ότι έκανε χρήση στεροειδών από το 1976. Όχι, φυλακή δεν μπήκε, διότι αυτή ήταν η προϋπόθεση που είχε θέσει, ώστε να καταθέσει στη δίκη.
Η τραγωδία του Μπενουά
Το 2007 δεν ήταν ακριβώς η χρονιά του Vince. Πρώτα αποκαλύφθηκε πως είχε νόθο γιο (σημειωτέον, μαζί με τη γυναίκα του είχε αναλάβει την επιχείρηση, το 1984), ενώ τότε ήταν που το ‘χασε ο Chris Benoit. Στις 24 Ιουνίου του 2007 και αφού είχε χάσει τη ζώνη του πρωταθλητή, ο Καναδός δολοφόνησε τη σύζυγο του, Nancy, επίσης wrestler. Την έδεσε χειροπόδαρα,την τύλιξε σε μια πετσέτα και πίεσε με το γόνατο του την πλάτη της, τραβώντας ένα καλώδιο που είχε τυλίξει στο λαιμό της, μετά έπνιξε τον γιο του, ενώ κοιμόταν στο κρεβάτι του και έπειτα κρεμάστηκε στο όργανο με τα βάρη. Στο διάβα του, έκοβε και άφηνε σελίδες από τη Βίβλο.
Οι ειδικοί μίλησαν για βλάβη στον εγκέφαλο που προέκυψε από χρήση στεροειδών και υπερβολικό άγχος, από το αίτημα της συζύγου του για διαζύγιο. Αυτή η δολοφονία, οδήγησε σε ομοσπονδιακές έρευνες για τη χρήση απαγορευμένων ουσιών στο professional wrestling, κατηγορίες μοιράστηκαν (που αφορούσαν και τον McMahon), αλλά δεν υπήρξε καταδίκη. Αυτομάτως, το όνομα του Benoit εξαφανίστηκε από όλα τα κιτάπια της WWE.
Ο θάνατος του Owen Hart, σε απευθείας μετάδοση
Ο Οwen Hart ήταν από τους πιο αγαπητούς wrestlers, με λαοθάλασσα φαν. Όλοι τον είδαν να χάνει τη ζωή του, από μια σκηνή του σεναρίου που πήγε λάθος. Σε event που είχε την ονομασία Over the edge (και ήταν pay per view), στις 23 Μαΐου του 1999 και στο πλαίσιο του ήρωα που υποδυόταν (Blue Blazer), κλήθηκε να μπει στο ρινγκ ως σούπερ ήρωας, με γερανό. Το μηχάνημα όμως, τον αποδέσμευσε νωρίτερα και έπεσε από τα 21 μέτρα για να βρει τραγικό θάνατο. Ο McMahon δεν είχε άμεση ευθύνη, αλλά όλοι εστίασαν στη διστακτικότητα του Hart να κάνει αυτό που του ζητούσε ο ιδιοκτήτης. Η οικογένεια του Χαρτ κινήθηκε νομικά και η λύση (βλ. 18 εκάτ. δολ.) βρέθηκε εκτός δικαστηρίων. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά του Over the edge.
Το “στήσιμο” στο “στήσιμο” (Montreal Screwjob)
Προς τα τέλη του 1997, ο πρωταθλητής του WWE, Bret Hart ετοιμαζόταν να τα μαζέψει και να πάει στο WCW, διότι του έδιναν τα διπλάσια λεφτά. Ο ΜcMahon δεν είχε πρόβλημα με τη μετακόμιση. Απλά (!) ήθελε πριν φύγει, να δώσει τον τίτλο στον Shawn Michaels, σε αγώνα στο Survivor Series. Το σενάριο ήταν ότι ο Bret Hart θα έχανε. Εκείνος αρνήθηκε και ο McMahon πήρε την κατάσταση στα χέρια του. Ο Bret Hart, πήρε άλλο σενάριο, κάτι που γνώριζε ο McMahon και ο διαιτητής του αγώνα.
Κατά τη διάρκεια του ματς, ο Michaels έριξε τον Hart στο έδαφος με μια λαβή υποταγής και ο διαιτητής Earl Hebner χτύπησε το καμπανάκι, σημαίνοντας την παράδοση… πριν την ώρα της. Το εκπληκτικό ήταν ότι ο Bret Hart, δεν είχε παραδοθεί! Το σενάριο είχε αλλάξει!
Ο Hart επιτέθηκε στα παρασκήνια, στον McMahon, μετά επικοινώνησε με αθλητικούς συντάκτες για να καταγγείλει το γεγονός, αλλά η απάντηση που πήρε ήταν “εμείς ασχολούμαστε με αθλήματα. Όχι με shows”. Πάντως, στο γεγονός δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα, ενώ μετά από 13 χρόνια μίσους, ο Bret Hart, επέστρεψε στη Wrestlemania και σε ένα ιστορικό ματς, νίκησε τον ιδιοκτήτη του WWE, Vince McMahon. Μετά το τέλος του αγώνα, τον χτύπησε με μια καρέκλα 13 φορές, μία για κάθε χρόνο, που είχε περάσει από το γεγονός, που οι φίλοι του WWE, ονομάζουν “Montreal Screwjob”.
Ο τελευταίος αγώνας του Eddie Guerrero
Στη λίστα με τα εκατοντάδες θύματα wrestlers, από υπερβολική χρήση ουσιών, ανήκει και ο Eddie Guerrero, μέλος της γνωστής -στο χώρο- οικογενείας, ο οποίος έγραψε και βιβλίο με τίτλο “Cheating death, Stealing life”. Κατά τη διάρκεια της επιτυχημένης καριέρας του, είχε αντιμετωπίσει ουκ ολίγες κατηγορίες για χρήση ουσιών, ήταν αλκοολικός, ενώ είχε εθιστεί και στα ηρεμιστικά. Στις 13 Νοεμβρίου του 2005, βρέθηκε αναίσθητος σε δωμάτιο ξενοδοχείου, στη Μινεσότα, από τον ανιψιό του, Chavo, ο οποίος του πρόσφερε τις πρώτες βοήθειες, δίχως όμως επιτυχία. ήταν 38 χρόνων. Η αυτοψία έδειξε ανακοπή καρδιάς, προϊόν αθηροσκληρωτικής καρδιοαγγειακής νόσου.
Το νούμερο 235
Πριν τον Ultimate Warrior, στη λίστα με τα θύματα είχε προστεθεί ο Richard Fliehr, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή στις 29 Μαρτίου του 2013. Το όνομα που είχε στο ρινγκ, ήταν Reid Flair και ήταν ο μικρότερος των γιων του Ric Flair. Βρέθηκε νεκρός σε δωμάτιο ξενοδοχείου, στη Σάρλοτ με την αυτοψία να δείχνει ότι είχε κάνει υπερβολική δόση ηρωίνης και συνταγογραφημένων χαπιών.
Τα περισσότερα μέλη της μαύρης λίστας του WWE έπαθαν ανακοπή καρδιάς, σε ηλικίες από +20 έως +40 και οι περισσότεροι μπορούν να φανταστούν την αιτία. Όσο όμως δεν μπορεί να αποδειχθεί κάτι, ο Vince McMahon, θα παραμένει ο βασιλιάς μιας λαμπερής βιομηχανίας, που όμως έχει αρκετά σκοτεινά σημεία.
O σκοτεινός κόσμος του WWE και οι νεκροί παλαιστές
Reviewed by Unknown
on
11:57
Rating:
Reviewed by Unknown
on
11:57
Rating:
