Παράξενες πυραμίδες και προϊστορικοί οικισμοί στα Βαλκάνια

Παράξενοι θρύλοι, άταφοι νεκροί, περίεργα φυσικά φαινόμενα, προφητείες, απόκρυφα μυστικά, υπόγειες πόλεις και πολλά άλλα συνοδεύουν για χρόνια την ιστορία των Βαλκανίων κάνοντας πολλούς να μιλούν για παραγωγή περισσότερης ιστορίας από αυτή που μπορεί να καταναλώσει τούτος ο τόπος. Γράφει η Νίκη Παπάζογλου Παρά την πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων, το άνοιγμα των συνόρων και την ευρωπαϊκή προοπτική των βαλκανικών χωρών, η βαλκνανική ενδοχώρα φαίνεται να μαστίζεται μέχρι και πρόσφατα από τους παλιούς δαίμονες του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας, οι οποίοι την στοιχειώνουν για πάρα πολλά χρόνια. Ποια είναι όμως τα βαλκανικά αυτά μυστήρια που αναμειγνύουν την γεωπολιτική με την μεταφυσική και την παραδοξολογία στοιχειώνοντας το συλλογικό φαντασιακό της ανθρωπότητας; 

Η προϊστορική ουτοπία 

Στις λεγόμενες «Σιδηρές Πύλες» του Δούναβη, περίπου 150 χιλιόμετρα από το Βελιγράδι στην περιοχή Τζέρνταπ, ανακαλύφθηκε το 1965, κατά την διάρκεια κατασκευής ενός μεγάλου υδροηλεκτρικού φράγματος, ένας οικισμός που αποδείχτηκε ότι υπήρξε κάποτε το κέντρο ενός από τους σημαντικότερους και λαμπρότερους προϊστορικούς πολιτισμούς. Τα ευρήματα μεγάλης αρχαιολογικής και καλλιτεχνικής αξίας που έφεραν στο φως οι ανασκαφές του αρχαιολόγου Ντράγκοσλαβ Σρέγιοβιτς αποκάλυψαν έναν οικισμό με διάρκεια ζωής από 6.600 – 4500 π. Χ, του οποίου οι κάτοικοι έχτιζαν τα σπίτια τους με βάση κάποιο ιερό σχέδιο. Ο οικισμός αυτός της νεολιθικής εποχής, φαίνεται πως περιλάμβανε σπίτια κτισμένα σε ακριβή γεωμετρικά σχήματα, με δικό τους ιδιότυπο αρχαιολογικό στυλ και με δρόμους παρόμοιους με τους σημερινούς. Ο κλειστού τύπου αυτός πολιτισμός φαίνεται πως εμφάνισε την πρώτη γλυπτική τέχνη στην Ευρώπης και οι κάτοικοί τους ακολουθούσαν μια συγκεκριμένη θρησκεία με ταφικές λειτουργίες και ψαρόμορφες θεότητες.
Όπως μαρτυρούν τα υπολείμματα των σπιτιών φαίνεται πως οι αρχιτεκτονική των κατοίκων απαιτούσε κάποιες γνώσεις «τριγωνομετρίας». Σύμφωνα με αυτά που γράφει ο Σέρβος αρχιτέκτονας Hristivoje Pavlović στο βιβλίο του «Τα σπίτια του Lepenski Vir» : «Οι βάσεις αυτών των σπιτιών είχαν σχήμα τραπεζιού, και το στενότερο μέρος τους ήταν χωμένο στις απόκρημνες πλαγιές του λόφου Košo brdο. Τα δάπεδα των σπιτιών ήταν από κόκκινη λάσπη, η οποία υπάρχει άφθονη στον τριγύρω τόπο. Σε μια γωνιά των σπιτιών βρισκόταν η εστία, στην οποία έριχναν στάχτη, δημιουργώντας έτσι ένα είδος θέρμανσης. Ίχνη φωτιάς ανακαλύφθηκαν και στο κατώφλι των σπιτιών, μάλλον για να κρατήσουν μακριά τα άγρια θηρία […] η στέγη ήταν φτιαγμένη από τρωτό υλικό, κάλαμο, λάσπη ή από κλαδιά δένδρων. Στο πίσω μέρος τους τα σπίτια είχαν, κατά πάσα πιθανότητα, και έναν μικρό τρούλο, και έτσι έμοιαζαν με μικρή σπηλιά ή με έναν μικρό φούρνο, στο οποίο οι κάτοικοι άναβαν φωτιά, ρίχνοντας ξύλα, για να ζεσταθούν ή στάχτη για να την αφήσουν να σιγοκαίει. Οι νεκροί ενταφιάζονταν μέσα στο σπίτι, πράγμα το οποίο μαρτυρεί και ένας σκελετός με κρανίο, που ανακαλύφθηκε σε ένα ερείπιο του σπιτιού, με σκυμμένη στάση του σώματος». Η οικεία τάφος περιείχε όλα τα αντικείμενα της καθημερινής ζωής του νεκρού και οι μάγοι θάβονταν πάντα καθισμένοι σαν σε στάση διαλογισμού. Ο προσανατολισμός των σπιτιών έμενε πάντα σταθερός. Πριν το κτίσιμο των κατοικιών ακολουθούνταν πάντα ειδικές τελετουργίες». Λίγο αργότερα, γύρω στο 5.500 π.Χ. με την εμφάνιση των πρώτων γεωργικών κοινοτήτων στα βαλκάνια, το ενδιαφέρον των ανθρώπων φαίνεται να στράφηκε περισσότερα στα υλικά αγαθά έτσι ο πολιτισμός αυτός αποτέλεσε παρελθόν.
Η Πυραμίδα της Βοσνίας

«Δεν είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει καμία πυραμίδα στην Ευρώπη» ήταν τα λόγια της δήλωσης του εξερευνητή, ερασιτέχνη αρχαιολόγου, οικονομολόγου και επιχειρηματία , βοσνιο-αμερικάνου από το Τέξας, Semir Osmanagic ,το 2006, που έκαναν πολλούς να αναρωτηθούν αν πρόκειται για κάποιον τυχοδιώκτη Ιντιάνα Τζόουνς ή τον Ερρίκο Σλήμαν της νέας εποχής. Πιο αναλυτικά ο Osmanagic ισχυρίστηκε πως το βουνό Βισότσιτσα, πίσω από την πόλη Βίσοκο της κεντρικής Βοσνίας, δεν είνι ένα φυσικό πυραμοειδές βουνό αλλά μια πυραμίδα χτισμένη από ανθρώπους πριν από 10.000 με 12.000 χρόνια.

Όταν μετά την δήλωση του Osmanagic, ο R. Schoch, ένας από τους γνωστότερους αμερικανούς πυραμιδολόγους , διδάκτωρ του πανεπιστήμιου της Βοστόνης, παγκοσμίως γνωστός ως ο εξερευνητής της αιγυπτιακής σφίγγας και των Πυραμίδων της Γκίζας μετέβει στο Βίσοκο για να εξακριβώσει τους ισχυρισμούς του. Τότε το θέμα είχε αναφερθεί στους Times σε άρθρο τους στις 15 Μαΐου του 2006 με τίτλο «Άλλοι βλέπουν πυραμίδα στην εικόνα της Βοσνίας άλλοι βλέπουν έναν μεγάλο βράχο» καθώς και το National Geographic στον ιστότοπό του με άρθρο που έφερε τον τίτλο «Πυραμίδα στη Βοσνία, τεράστια απάτη ή κολοσσιαία ανακάλυψη». Μετά την παραμονή ενός μήνα εκεί ο πυραμιδολόγος Schoch, απεφάνθη πως επρόκειτο για φυσική φαινόμενο που συνετέλεσε στην κατασκευή αυτού του πυραμοειδούς λόφου αν και μέχρι σήμερα υπάρχουν ακόμα υπέρμαχοι της άποψης του Osmanagic.
ΠΗΓΗ